บ้านคณินธร

เช้าวันใหม่

เมื่อนิชาลืมตาตื่นขึ้นมาก็ไม่พบร่างของคณินธรแล้ว ที่นอนฝั่งของเขาก็ไม่มีร่องรอยของการนอน

เขาหายไปไหนนะ

เมื่อคิดได้ดังนั้นนิชาก็รีบเดินเข้าห้องน้ำไป ในขณะที่เธอกำลังจะถอดเสื้อผ้าเพื่ออาบน้ำนั้น เธอก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อพบร่างของคณินธรนอนหลับอยู่ในอ่างอาบน้ำแต่โชคยังดีที่เขายังอยู่ในชุดเดิมไม่ได้อยู่ในสภาพที่ไม่น่ามอง

*คุณคณิน คุณคณินตื่นสิค่ะ คุณคณิน*

นิชาพูดพร้อมกับตบหน้าของคณินธรเบาๆ เพื่อเรียกสติ แต่คณินธรก็ไม่รู้สึกตัวอยู่ดี นิชาจึงรีบออกไปตามป้าอุ่นมาช่วยพยุงคณินธรออกจากห้องน้ำแล้วโทรตามหมออัคพลมาดูอาการของคณินธร

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป

*โชคดีนะที่นายไม่ได้นอนแช่น้ำ...ไม่อย่างนั้นนายได้เป็นปอดบวมตายแน่*

*ฉันคงจะเพลียมากไปหน่อยก็เลยเผลอหลับไป*

*เมื่อวานนายไม่ได้กินอะไรทั้งวัน แถมยังต้องมาเจอเรื่องแบบนั้นอีก ร่างกายของนายคงต้องการให้นายได้พักผ่อนบ้าง นายถึงได้สลบไปแบบนั้น...ตอนนี้นายทานยาคลายเครียดแล้วก็นอนพักผ่อนสักหน่อยเถอะพอน้ำเกลือหมดขวดนายก็จะรู้สึกดีขึ้นเอง ...ฉันขอตัวกลับก่อนก็แล้วกันนะพอดีวันนี้ฉันมีนัดกับคนไข้...นายมีพยาบาลส่วนตัวอยู่แล้วนี่นาจริงไหม*

*ขอบใจมากนะไอ้อัค*

*ฉันขอเปลี่ยนจากคำขอบใจเป็นอาหารฝีมือคุณนิสักหนึ่งเดือนได้ไหมวะ*

*ไอ้บ้า...แกรีบกลับคลีนิคของแกไปเลยไป*

*แหมแค่นี้ก็หวงด้วย*

*ไอ้อัค...*

*ฉันไปก็ได้ พักผ่อนเยอะๆ นะเพื่อน*

*เออ!*

อัคพลกลับไปได้สักพักคณินธรก็รู้สึกง่วงเพราะฤทธิ์ยาเขาจึงเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว

ในความฝัน

*พี่คณินค่ะ พี่คณิน*

*นิษา*

*พี่คณินไม่ต้องคิดมากเรื่องนิษานะค่ะ พี่คณินไม่ได้ทำอะไรผิด พี่คณินอย่าโทษตัวเองเลยนะค่ะ นิษาไม่สบายใจเลยที่เห็นพี่คณินเป็นแบบนี้ เวลาของนิษาบนโลกใบนี้มันเหลือน้อยแล้ว นิษายังไม่ได้ตอบแทนบุญคุณของพี่คณินเลย*

*นิษา  นิษามาหาพี่เหรอ นี่พี่ไม่ได้ฝันไปใช่ไหม*

*พี่คณินพักผ่อนนะค่ะ นิษาต้องไปแล้ว*

*นิษา นิษา*

*คุณคณิน นิอยู่นี่ค่ะ คุณคณินตื่นสิค่ะ*

คณินธรตื่นจากความฝันขึ้นมาก็พบว่านิชานั้นจับมือของเขาเอาไว้พร้อมกับจ้องมองเขาด้วยสีหน้าตกใจ

*คุณเป็นอะไรค่ะ คุณฝันร้ายหรือเปล่าค่ะ*

*เปล่า ผมไม่ได้เป็นอะไร*

*ถ้าอย่างนั้นทานโจ๊กหน่อยนะค่ะ ป้าอุ่นบอกว่าพอคุณตื่นแล้วต้องบังคับให้คุณทานโจ๊กให้หมดถ้วยด้วยค่ะ*

*ป้าอุ่นหรือว่าคุณกันแน่*

*จะใครก็ช่างเถอะค่ะ ยังไงคุณก็ต้องทานให้หมดอยู่ดี มาค่ะฉันป้อนให้คุณเอง*

เมื่อนิชาป้อนโจ๊กให้คณินธรจนหมดถ้วยแล้วเธอก็นำถาดอาหารลงไปเก็บที่ห้องครัวก่อนที่เธอจะขึ้นมาเช็ดตัวให้คณินธร

*ฉันจะเช็ดตัวให้คุณนะค่ะ คุณจะได้สบายตัว*

*ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก...ผมเช็ดเองได้...*

*ฉันก็ไม่ได้อยากจะทำให้คุณหรอกนะค่ะ ถ้าคุณไม่ได้ป่วยอยู่แบบนี้*

*คุณพูดตรงเกินไปหรือเปล่า*

*ทำไมค่ะ...ทนฟังความจริงไม่ได้หรือค่ะ*

*โอเค...คุณจะเช็ดก็เช็ดเถอะ ที่แขนของผมยังมีสายน้ำเกลือเกะกะอยู่...ถึงผมจะเช็ดตัวเองได้แต่ก็คงจะไม่ถนัดเท่าไหร่*

*เพิ่งรู้ตัวหรือค่ะ*

*ครับคุณพยาบาล*

สาเหตุที่คณินธรพูดล้อนิชาแบบนั้นเพราะเขานึกถึงคำพูดของอัคพลที่บอกว่าเขามีพยาบาลส่วนตัวอยู่แล้ว

*ฉันไม่ใช่พยาบาลค่ะ...แต่ฉันก็จะพยายามดูแลคุณให้ดีที่สุดค่ะ*

*ขอบคุณครับ*

คณินธรพูดพร้อมกับจ้องมองใบหน้าของนิชานิ่งนานจนนิชารู้สึกหน้าร้อนผ่าวด้วยความเขิน เธอจึงแกล้งเช็ดหน้าคณินธรอย่างแรงจนคณิธรรู้สึกเจ็บ

*โอ๊ย! ผมเจ็บนะคุณ*

*สมน้ำหน้าใครใช้ให้มองหน้าฉันแบบนั้นละ*

*ถ้าไม่มองหน้าคุณแล้วคุณจะให้ผมมองอะไรละ*

คณินธรพูดพร้อมกับแกล้งมองหน้าอกของนิชา

*คนบ้า...ลามก*

*อ้าว! คนเขามองหน้าก็ไม่ให้มอง พอมองที่อื่นก็หาว่าลามกอีก...คุณนี่เอาใจยากจริงๆ เลยนะ*

*หยุดพูดได้แล้วค่ะ...ฉันเช็ดตัวให้คุณเสร็จแล้ว...เชิญคุณเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วค่ะ...นี่ค่ะชุดของคุณฉันเตรียมไว้ให้แล้ว*

*คุณน่าจะเปลี่ยนชุดให้ผมด้วยนะ*

*คุณคณิน...*

*โอเค...ผมจะเปลี่ยนชุดเดี่ยวนี้ละ*

*ฉันไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ...เชิญคุณเปลี่ยนชุดตามสบาย*

*ครับคุณพยาบาล*

*คุณล้อฉันอีกแล้วนะค่ะ...ถ้าคุณยังไม่เลิกเรียกฉันว่าคุณพยาบาลอีกละก็ฉันจะยกเลิกสัญญาระหว่างเราค่ะ*

*โอเค...เชิญคุณอาบน้ำตามสบายเลยครับคุณ...*

นิชาหันมาทำตาดุใส่คณินธรเขาจึงหยุดคำพูดลงเพียงแค่นั้น เมื่อนิชาเดินเข้าห้องน้ำไปแล้วคณินธรก็แอบยิ้มกับตัวเอง เขารู้สึกมีความสุขทุครั้งที่ได้แกล้งนิชา เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเขาเป็นอะไร