บ้านคณินธร

ก๊อก ก๊อก ก๊อก
*ใครน่ะ*
*ป้าเองค่ะ ป้าเข้าไปนะค่ะ*
*อย่าเพิ่งครับป้าอุ่น*
*ทำไมค่ะ*
*คือ...ผมแต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อยนะครับ ป้าอุ่นรอสักครู่นะครับ*
*ค่ะ*
*ผมจะทำยังไงกับคุณดีนะ*
*ให้ฉันไปซ่อนในตู้เสื้อผ้าดีไหมค่ะ*
*อืม...เอาตามนั้นก็แล้วกัน*
*ป้าอุ่นเข้ามาได้แล้วครับ*
คณินธรพูดขึ้นหลังจากที่นิชาเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้าของคณินธรเรียบร้อยแล้ว
*ป้าจะมาเอาผ้าห่มของคุณคณินไปซักนะค่ะ วันนี้ครบกำหนดซักพอดีค่ะ*
*เอ่อ! ป้าอุ่นครับ....วันนี้ยังไม่ต้องซักก็ได้นะครับ...ผมว่าผ้ามันยังไม่ค่อยมีกลิ่นนะครับ*
*แต่คุณคณินเป็นคนบอกป้าเองนะค่ะว่าให้ป้าซักอาทิตย์ละครั้ง*
*เอาเป็นว่าอาทิตย์นี้ยังไม่ต้องซักก็แล้วกันนะครับ*
*คุณคณินทำตัวแปลกๆ นะค่ะวันนี้ สงสัยว่าจะมีเรื่องอะไรปิดบังป้าหรือเปล่าค่ะ*
*ไม่มีครับ...ไม่มี*
*ฮัดเช้ย!*
*เสียงใครค่ะ เหมือนเสียงผู้หญิง…คุณคณินพาผู้หญิงเข้ามานอนในบ้านหรือค่ะ*
*ไม่ใช่นะครับป้าอุ่น ผมไม่ใช่คนแบบนั้นป้าอุ่นก็รู้นี่ครับ*
*อยู่ไหนค่ะ เธอคนนั้นอยู่ที่ไหนค่ะ*
*ไม่มีจริงๆ ครับ*
*ป้าไม่เชื่อ*
พูดจบป้าอุ่นก็เดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าทันทีเพราะป้าอุ่นได้ยินเสียงดังมาจากทางนั้น เมื่อป้าอุ่นเปิดตู้เสื้อผ้าออกมาก็พบว่านิชานั่งอยู่ในนั้นโดยมีผ้าห่มของคณินธรห่อตัวอยู่
*นี่มันเกิดอะไรขึ้นค่ะ*
*ซวยแล้วไง*
คณินธรพูดบ่นกับตัวเองเบาๆ ไม่ให้ป้าอุ่นได้ยิน
*เรื่องนี้เราอธิบายได้นะค่ะป้าอุ่น*
*ทั้งสองคนทำอะไรลงไปค่ะเนี่ย*
*ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรานะครับป้าอุ่นอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะครับ*
*ไม่ได้ค่ะ...ป้าจะต้องทำเรื่องนี้ให้ถูกต้องค่ะ*
*คุณพ่อ...*
*อะตอม อะตอมเข้ามาได้ยังไงลูก อะตอมออกไปก่อนนะ*
*ทำไมคุณครูถึงเข้ามาอยู่ในห้องของคุณพ่อละครับ*
*เอาไว้พ่อจะอธิบายให้ฟังวันหลังนะ แต่ตอนนี้ลูกออกไปข้างนอกก่อนนะ*
*ครับ*
*เด็กชายชานนท์ตอบรับก่อนที่เด็กน้อยจะค่อยๆ เดินออกจากห้องของคณินธรไปแบบงงๆ*
*เสียงเอะอะอะไรกัน*
สินีพูดพร้อมกับเดินเข้ามาในห้องนอนของคณินธรอีกคน
*เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือค่ะพี่คณิน*
*คุณสินีมาก็ดีแล้วค่ะ...ช่วยเป็นพยานด้วยนะคะว่าทั้งสองคนนี้แอบมีอะไรกันแล้ว*
*อะไรนะ…ไม่จริงใช่ไหม ครูนิชาพูดมาเดี๋ยวนี้เลยนะ...พูดมาสิว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง*
*เอ่อ! ฉัน...*
นิชาไม่รู้ว่าจะตอบสินีอย่างไรดีเพราะเธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นมาได้อย่างไร
*ทำไมถึงไม่พูดออกมาละ พูดสิ*
สินีถามนิชาพร้อมๆ กับจ้องมองใบหน้าของนิชาด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว
*ผมกับครูนิชามีอะไรกันแล้วจริงๆ เราสองคนแอบคบกันครับ*
คณินธรยอมรับหน้าตาเฉย ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องต่างอึ้งไปตามๆ กัน โดยเฉพาะนิชา ที่กำลังจ้องมองใบหน้าของคณินธรด้วยดวงตาเบิกโพลงเพราะความตกใจที่ได้ยินคำตอบนั้นหลุดออกมาจากปากของคณินธร คณินธรรู้ว่านิชาจะต้องไม่พอใจเขาอย่างแน่นอน แต่เขาก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจ เพราะนี่คือโอกาสเดียวที่จะทำให้สินีตัดใจจากเขา
คนเห็นแก่ตัว เขาเพิ่งไล่เราออกจากบ้านเมื่อห้านาทีที่ผ่านมานี้เอง แต่ตอนนี้เขากลับยอมรับกับคุณสินีหน้าตาเฉยว่าเขามีอะไรกับเรา เขาพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไงกัน บ้าที่สุดเลย
นิชาต่อว่าคณินธรในใจ
*กรี๊ดดด ไม่จริง สินีไม่ยอม สินีรักพี่คณินมาก่อนมัน ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ สินีไม่เชื่อ ไม่จริง*
พูดจบสินีก็วิ่งเข้าไปบีบคอนิชาทันที
*แกตายซะ นังนิชา แกกล้ามาอ่อยพี่คณินถึงในห้องนอนเลยเหรอ ฉันจะฆ่าแก ถ้าแกยังอยู่ฉันก็ไม่วันมีความสุข...นังนิชา แกต้องตาย*
คณินธรกับป้าอุ่นรีบเข้าไปช่วยนิชาโดยคณินธรเป็นคนดึงร่างของสินีออกไปจากห้องนอนของเขาส่วนป้าอุ่นเข้าไปดูอาการของนิชา
*เป็นอะไรไหมค่ะคุณครู*
*แค่ก แค่ก ไม่เป็นไร่ค่ะ*
*เดี๋ยวป้าจะพาคุณครูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องนะค่ะ ลุกไหวไหมค่ะ*
*ค่ะ*
ทางด้านสินีกับคณินธร
*พี่คณินทำแบบนั้นได้ยังไงค่ะ พี่คณินจะเอานังครูนิชามาทำเมียแทนพี่นิสาหรือค่ะ แล้วอะตอมจะคิดยังไงค่ะ*
*สินี...คุณพูดอะไรให้ระวังปากด้วยไม่อย่างนั้นผมคงจะต้องเชิญให้คุณย้ายออกไปจากบ้านหลังนี้*
*พี่คณินจะไล่สินีไม่ได้นะค่ะ...สินีไม่ยอม*
*เอาเป็นว่าอย่าให้เกิดเรื่องแบบวันนี้ขึ้นมาอีกก็แล้วกัน*
พูดจบคณินธรก็เดินจากไปทันทีปล่อยให้สินีนั่งเคียดแค้นนิชาอยู่เพียงลำพัง
*ฉันไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ แน่ นังครูนิชา ฉันจะต้องทำให้แกกระเด็นออกไปจากบ้านหลังนี้ให้ได้คอยดู*