บ้านคณินธร

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

*ใครน่ะ*

*ป้าเองค่ะ ป้าเข้าไปนะค่ะ*

*อย่าเพิ่งครับป้าอุ่น*

*ทำไมค่ะ*

*คือ...ผมแต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อยนะครับ ป้าอุ่นรอสักครู่นะครับ*

*ค่ะ*

*ผมจะทำยังไงกับคุณดีนะ*

*ให้ฉันไปซ่อนในตู้เสื้อผ้าดีไหมค่ะ*

*อืม...เอาตามนั้นก็แล้วกัน*

*ป้าอุ่นเข้ามาได้แล้วครับ*

คณินธรพูดขึ้นหลังจากที่นิชาเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้าของคณินธรเรียบร้อยแล้ว

*ป้าจะมาเอาผ้าห่มของคุณคณินไปซักนะค่ะ วันนี้ครบกำหนดซักพอดีค่ะ*

*เอ่อ! ป้าอุ่นครับ....วันนี้ยังไม่ต้องซักก็ได้นะครับ...ผมว่าผ้ามันยังไม่ค่อยมีกลิ่นนะครับ*

*แต่คุณคณินเป็นคนบอกป้าเองนะค่ะว่าให้ป้าซักอาทิตย์ละครั้ง*

*เอาเป็นว่าอาทิตย์นี้ยังไม่ต้องซักก็แล้วกันนะครับ*

*คุณคณินทำตัวแปลกๆ นะค่ะวันนี้ สงสัยว่าจะมีเรื่องอะไรปิดบังป้าหรือเปล่าค่ะ*

*ไม่มีครับ...ไม่มี*

*ฮัดเช้ย!*

*เสียงใครค่ะ เหมือนเสียงผู้หญิง…คุณคณินพาผู้หญิงเข้ามานอนในบ้านหรือค่ะ*

*ไม่ใช่นะครับป้าอุ่น ผมไม่ใช่คนแบบนั้นป้าอุ่นก็รู้นี่ครับ*

*อยู่ไหนค่ะ เธอคนนั้นอยู่ที่ไหนค่ะ*

*ไม่มีจริงๆ ครับ*

*ป้าไม่เชื่อ*

พูดจบป้าอุ่นก็เดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าทันทีเพราะป้าอุ่นได้ยินเสียงดังมาจากทางนั้น เมื่อป้าอุ่นเปิดตู้เสื้อผ้าออกมาก็พบว่านิชานั่งอยู่ในนั้นโดยมีผ้าห่มของคณินธรห่อตัวอยู่

*นี่มันเกิดอะไรขึ้นค่ะ*

*ซวยแล้วไง*

คณินธรพูดบ่นกับตัวเองเบาๆ ไม่ให้ป้าอุ่นได้ยิน

*เรื่องนี้เราอธิบายได้นะค่ะป้าอุ่น*

*ทั้งสองคนทำอะไรลงไปค่ะเนี่ย*

*ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรานะครับป้าอุ่นอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะครับ*

*ไม่ได้ค่ะ...ป้าจะต้องทำเรื่องนี้ให้ถูกต้องค่ะ*

*คุณพ่อ...*

*อะตอม อะตอมเข้ามาได้ยังไงลูก อะตอมออกไปก่อนนะ*

*ทำไมคุณครูถึงเข้ามาอยู่ในห้องของคุณพ่อละครับ*

*เอาไว้พ่อจะอธิบายให้ฟังวันหลังนะ แต่ตอนนี้ลูกออกไปข้างนอกก่อนนะ*

*ครับ*

*เด็กชายชานนท์ตอบรับก่อนที่เด็กน้อยจะค่อยๆ เดินออกจากห้องของคณินธรไปแบบงงๆ*

*เสียงเอะอะอะไรกัน*

สินีพูดพร้อมกับเดินเข้ามาในห้องนอนของคณินธรอีกคน

*เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือค่ะพี่คณิน*

*คุณสินีมาก็ดีแล้วค่ะ...ช่วยเป็นพยานด้วยนะคะว่าทั้งสองคนนี้แอบมีอะไรกันแล้ว*

*อะไรนะ…ไม่จริงใช่ไหม ครูนิชาพูดมาเดี๋ยวนี้เลยนะ...พูดมาสิว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง*

*เอ่อ! ฉัน...*

นิชาไม่รู้ว่าจะตอบสินีอย่างไรดีเพราะเธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นมาได้อย่างไร

*ทำไมถึงไม่พูดออกมาละ พูดสิ*

สินีถามนิชาพร้อมๆ กับจ้องมองใบหน้าของนิชาด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว

*ผมกับครูนิชามีอะไรกันแล้วจริงๆ เราสองคนแอบคบกันครับ*

คณินธรยอมรับหน้าตาเฉย ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องต่างอึ้งไปตามๆ กัน โดยเฉพาะนิชา ที่กำลังจ้องมองใบหน้าของคณินธรด้วยดวงตาเบิกโพลงเพราะความตกใจที่ได้ยินคำตอบนั้นหลุดออกมาจากปากของคณินธร คณินธรรู้ว่านิชาจะต้องไม่พอใจเขาอย่างแน่นอน แต่เขาก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจ เพราะนี่คือโอกาสเดียวที่จะทำให้สินีตัดใจจากเขา

คนเห็นแก่ตัว เขาเพิ่งไล่เราออกจากบ้านเมื่อห้านาทีที่ผ่านมานี้เอง แต่ตอนนี้เขากลับยอมรับกับคุณสินีหน้าตาเฉยว่าเขามีอะไรกับเรา เขาพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไงกัน บ้าที่สุดเลย

นิชาต่อว่าคณินธรในใจ

*กรี๊ดดด ไม่จริง สินีไม่ยอม สินีรักพี่คณินมาก่อนมัน ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ สินีไม่เชื่อ ไม่จริง*

พูดจบสินีก็วิ่งเข้าไปบีบคอนิชาทันที

*แกตายซะ นังนิชา แกกล้ามาอ่อยพี่คณินถึงในห้องนอนเลยเหรอ ฉันจะฆ่าแก ถ้าแกยังอยู่ฉันก็ไม่วันมีความสุข...นังนิชา แกต้องตาย*

คณินธรกับป้าอุ่นรีบเข้าไปช่วยนิชาโดยคณินธรเป็นคนดึงร่างของสินีออกไปจากห้องนอนของเขาส่วนป้าอุ่นเข้าไปดูอาการของนิชา

*เป็นอะไรไหมค่ะคุณครู*

*แค่ก แค่ก ไม่เป็นไร่ค่ะ*

*เดี๋ยวป้าจะพาคุณครูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องนะค่ะ ลุกไหวไหมค่ะ*

*ค่ะ*

ทางด้านสินีกับคณินธร

*พี่คณินทำแบบนั้นได้ยังไงค่ะ พี่คณินจะเอานังครูนิชามาทำเมียแทนพี่นิสาหรือค่ะ แล้วอะตอมจะคิดยังไงค่ะ*

*สินี...คุณพูดอะไรให้ระวังปากด้วยไม่อย่างนั้นผมคงจะต้องเชิญให้คุณย้ายออกไปจากบ้านหลังนี้*

*พี่คณินจะไล่สินีไม่ได้นะค่ะ...สินีไม่ยอม*

*เอาเป็นว่าอย่าให้เกิดเรื่องแบบวันนี้ขึ้นมาอีกก็แล้วกัน*

พูดจบคณินธรก็เดินจากไปทันทีปล่อยให้สินีนั่งเคียดแค้นนิชาอยู่เพียงลำพัง

*ฉันไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ แน่ นังครูนิชา ฉันจะต้องทำให้แกกระเด็นออกไปจากบ้านหลังนี้ให้ได้คอยดู*