Ask her to be my last​ (to be)#รัก​ไม่เลือกเวลาเกิด

#ร้ายก็รัก
 
“มึงเป็นไรไอ้มิกซ์ทำไมมึงหงุดหงิดกับไอ้วันจังว่ะ”
 
“กูไม่ได้เป็นไร”
 
"มึงจะเดินตามกูมาทำไม"
 
“ก็กูสงสัย กูสังเกตมานานแล้ว นี่มึงชอบไอ้วันหรอว่ะ”
 
“...............”
 
“กูสังเกตมานานล่ะ ท่าทีที่มึงแสดงออกมามันชัดเจนว่ะไอ้มิกซ์”
 
“แล้วถ้ากูชอบวันจริงๆ แล้วมึงจะทำไมกู”
 
“กู..กู..ก็แค่”
 
“มึงอ่ะเป็นอะไรกับกูมากหรือเปล่าไอ้บูม มึงดูเดือดร้อนกว่ากูอีก”
 
“เชี่ยยย กูลืมว่ะวันนี้ต้องไปรับน้องสาวที่โรงเรียน กูไปก่อนล่ะ”
 
“.....................”
 
 
@ห้องเรียน
แหม่ๆ พออาจารย์มาสายก็นั่งหลับรอกันเลยนะจ้า จะสอบแล้วแทนที่จะทบทวนกันนะพวกเธอวันนี้มีข่าวจากสโมสรทางคณะเรามาแจ้งว่าให้เด้กปี 1 ทุกคนหาชมรมเข้าร่วมกิจกรรมนะ แล้วจะเป็นคะแนนพิเศษจากอาจารย์ด้วย จะเปิดให้ลงทะเบียนวันนี้หน้าห้องสโมสรนะ ไปลงกันได้เลย มีเวลาให้ 3 วัน พวกเธอและเธอๆๆๆ ต้องมีชมรม เอามาๆๆตื่นๆกันมาเริ่มเรียนกันต่อจากคลาสที่แล้ว มาถึงหัวข้อเรื่องการบัญชีนะ
 
“มึงจะลงชมรมไรว่ะมิกซ์”ผมถามมันขึ้น
 
“ยังไม่รู้ มึงลงอะไรกุก็ลงด้วย”มิกซ์ตอบด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย
 
“กูลงด้วยค้าบเพื่อนๆทั้งสอง ขอแค่กูอยู่กับพวกมึง” บูมแตะไหล่ผมกับมิกซ์
 
“มึงแน่ใจหรอไอ้บูมว่าจะลงตามพวกกู”ผมเอ่ยขึ้นทำให้มันสงสัยว่ามีอะไรที่มันจะทำไม่ได้
 
“ได้หมดดิว่ะ จะมีอะไรยากเกินความสามารถกู” บูมเอ่ยขึ้นแล้วตบหน้าอกแบบแมนๆ
 
“พวกกู 2 คน จะลงว่ายน้ำเพราะพวกกูเคยลงแข่งว่ายน้ำตอนมัธยมมาก่อน” มิกซ์เอ่ยขึ้นแล้วมองหน้าวัน
 
“โห้ อะไรว้า ก็แค่ว่ายน้ำสบายมาก” ผมตอบไปแบบไม่ทันได้คิดว่าไอ้ชมรมที่มันสองคนลงคือว่ายน้ำ เป็นสิ่งที่ผมกลัวน้ำมากที่สุด
 
“เดี๋ยวนะ พวกมึงจะลงว่ายน้ำหรอ”
 
“เออออออออ” ผมกับมิกซ์ตอบเป็นเสียงเดียวกัน
 
“กูกลัวน้ำแล้วกูต้องว่ายน้ำ เชี่ยยยยยนี่พวกมึงแกล้งกุหรอ”
 
“เดี๋ยวมึงได้หายกลัวไอ้บูม” มิกซ์เอ่ยขึ้นกับบูมแล้วยิ้มเยาะเย้ยขึ้นมาทัน
 
“ไอ้มิกซ์ มึงนี่มัน... มาให้กูต่อยเลยนะ”
 
ไม่ทันเกิน 1 นาที พวกมันก็ตีกันซะแล้ว~
 
 
(พี่ภูเลิกเรียนยังครับ)
(พี่รออยู่ที่ลานจอดรถแล้วครับ วันเลิกเรียนแล้วใช่ไหม)
(งั้นแค่นี้นะครับ ผมจะรีบไปหาเดี๋ยวนี้แหละ)
ผมวางสายจากพี่ภูเเล้วรีบไปลานจอดรถทันที
 
“รอนานไหมครับ” ผมเปิดประตูรถแล้วถามอีกฝ่ายที่นั่งรอ
 
“ไม่นานครับบบน้องวัน” พี่ภูตอบขณะกำลังจะออกรถเหมือนรีบไปไหนสักที่
 
“พี่ภูพุดแบบนี้ไม่ชินเลยอะ เรียกเหมือนเดิมดีกว่า”
 
“ครับที่รัก”ผมพูดแล้วมองหน้าวันด้วยรอยยิ้มหวานให้
 
“หือออ ขนลุกเลย ฮ่าๆๆๆๆ พี่ภูจะไปไหนหรอครับทำไมดูรีบร้อน”
 
“จะพาไปดูหนังอะ แต่พี่ขอแวะไปที่บริษัทพี่ก่อนนะ พ่อมีเรื่องด่วนจะคุยกับพี่”
 
“อ้ออ...ได้ครับๆ”
 
 
@บริษัทมงคล(พ่อของภูผา)
ณ ห้องประชุมบริษัท
 
“ชั้นบอกแล้วใช่ไหมว่าเดือนนี้ยอดห้ามตก ชั้นกำชับไว้กำชับหนา หุ้นตกแบบนี้สินค้าที่พึ่งออกตัวไปก็ขาดทุนหมด!!!!”
 
“ขอโทษครับท่านประธานพวกเราเต็มที่แล้ว” คนทำฝ่ายบัญชีรีบตอบทันที
 
“เต็มที่แล้วจริงๆค่ะท่าน” เลขาตอบทันทีที่อีกฝ่ายพุดจบ
 
“แต่ท่านประธานครับ..ทำไมบริษัท KTของคุณสมชายถึงยอดพุ่งสูงถึงหลักล้านล่ะครับ ท่านทั้งสองก้ร่วมหุ้นกันบางส่วนแต่ทำไม.....” ผู้ชายอายุกลางคนที่ดูเหมือนอายุจะอาวุโสสุดได้กล่าวขึ้นมาทำให้สีหน้าท่านประธานดูเคียดแค้นไปเลย แววตาเต็มไปด้วยความโมโหและดูโกรธมาก
 
“ชั้นคิดไว้ไม่มีผิดว่าคนอย่างแกต้องหักหลังชั้น
“ท่านประธานหมายถึงคุณสมชายเพื่อนสนิทท่านหรอครับ” ฝ่ายบัญชีถามขึ้นด้วยสีหน้าตกใจ
 
“ดนัยแกสองคนกับสิงห์ไปสืบมาว่าเรื่องนี้มีความเป็นไปยังไง” (ดนัยกับสิงห์สองคนเป้นลูกน้องคนสนิทของพ่อที่พ่อให้ไว้วางใจมากที่สุด)
 
“ครับนายท่าน” ดนัยกับสิงห์ตอบรับปากทันที
 
“เลิกประชุมไม่มีอารมณ์ประชุมแล้ว แล้วถ้าชั้นรู้ว่าใครทรยศชั้นจะไม่เอาไว้เด้ดขาด!”
***************
ผมกำลังขึ้นลิฟท์ไปหาคุณพ่อ แล้วเหลือบมองหน้านาฬิกาจากข้อมือ
“ป่านนี้คงประชุมเสร็จแล้วมั้ง”เมื่อลิฟท์เปิดออกก็พบกับดนัยและสิงห์ลูกน้องคนสนิทพ่อพอดี
“อ้าวรีบร้อนจะไปไหนกันพวกแก 2 คน” ผมเอ่ยถามมัน 2 คนทันที
“คุณหนูครับ รีบไปหาท่านประธานด่วนเลยครับ เกิดเรื่องแล้วครับ” ดนัยเอ่ยขึ้นด้วยแววตาดูเกรงกลัวผมก็รีบเข้าไปหาพ่อที่ห้องทำงานทันที
“กว่าจะมานะไอ้ลูกชาย” เสียงร่างใหญ่ อายุกลางคนยืนหันหน้าไปทางระเบียงห้อง แล้วเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงดูเยือกเย็น
“ครับพ่อ ปกติพ่อไม่เคยให้ผมมาหาที่บริษัทเลย มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ”
“ทำเรื่องที่ชั้นบอกให้ไปทำถึงไหนแล้ว” พ่อได้ถามขึ้นแล้วหันหน้ามาสบตากับผม
“ระ..เรื่องไหนครับ” ผมตอบไปด้วยเสียงสั่นๆเพราะในใจรู้ดีอยู่แล้วว่าคำถามนั้นคือเรื่องอะไร
“ก็เรื่องที่ชั้นให้แกไปตีสนิทกับลูกชายไอ้สมชายไง ตีสนิทมากเท่าไรยิ่งดี รู้ทุกเรื่องของทางนั้นได้ยิ่งดีที่สุด”
“..........”
“ตกลงว่าไงที่ชั้นถามแก อย่ามายืนนิ่งแบบนี้” พ่อดูเค้นเอาคำตอบจากผม
“ทำไมพ่อต้องให้ผมทำแบบนี้ครับ” ผมถามไปแล้วก็นั่งลงที่เก้าอี้
“ก็เพราะพวกมันทรยศบริษัทเราไง”
“อะไรนะครับพ่อ” ผมตกใจทันที
“มันยอมทำหุ้นกับบริษัทเราเพราะมันหวังจะเอาข้อมูลลับของเราไปเป็นของมัน มันรู้จุดเด่นจุดด้อยของเรามากไป ถึงได้ทำสินค้าแข่งกับเราขึ้นมา ทั้งที่สินค้าชนิดเดียวกัน แต่เราขาดทุนไปเป็นล้าน ทางบริษัทมันกับได้กำไรเกือบล้าน แกว่าเพื่อกันมันจะทำแบบนี้ไหมล่ะ
 
“ผมอึ้งไปสักพักใหญ่กับสิ่งที่พ่อพุดขึ้น”
 
“แล้วตกลงว่าไง ภูแกได้ข้อมูลไรมาบ้าง ตีสนิทกับไอ้เด็กนั้นยัง”
 
“ก็..สนิทพอสมควรแล้วครับ เเต่ยังไม่มีข้อมูลอะไรครับ”
 
“ดี แกทำดีมาก ไม่ทำให้พ่อผิดหวังจริงๆ พ่อจะทำให้พวกมันรู้ว่าเล่นอยู่กับใคร”แววตาของพ่อเป็นแววตาที่ผมไม่เคยได้เห็นมาก่อน ที่ปกติพ่อจะใจดี เเละไม่ได้อารมณ์ร้อนเเบบนี้ แกทำดีแบบนี้ ชั้นจะตบรางวัลให้ จบเรื่องนี้ทั้งหมดชั้นจะพาแกไปดูตัวกับน้องหญิงลูกของคุณพิมานักการเมืองใหญ่
 
 
 
 
#PhuPhaTawan​