Ask her to be my last​ (to be)#รัก​ไม่เลือกเวลาเกิด

#สัญญา

 

 

“พี่ภูคุยกับพ่อเสร็จแล้วเหรอครับ” ผมเอ่ยถามอีกฝ่ายที่กำลังจะขึ้นรถแต่ผมก็ยังไม่ได้คำตอบที่ถามไปเมื่อกี้

 

“วันนี้เรายกเลิกไปดูหนังก่อนได้ไหม เดี๋ยววันหลังพี่ชดเชยให้”สีหน้าพี่ภูดูหม่นหมองเหมือนมีอะไรในใจมากกว่านั้น

 

“ได้ครับ เอ่อ.. พี่..พี่เป็นอะไรหรือเปล่าครับ.. พี่ภูครับ ได้ยินที่ผมถามเมื่อกี้ไหมครับ”

 

“วัน..” ผมเรียกชื่ออีกฝ่ายออกไปสั้นๆ

 

“หืมมว่าไงครับ”

 

“ถ้าสมมุติว่าพี่โกหกตะวันสักเรื่อง จะโกรธมากไหม”

 

“ทำไมถามแบบนั้นหล่ะครับ พี่ก็รู้ว่าผมไม่มีทางโกรธพี่”

 

“สมมุติว่าถึงขั้นเราเลิกกันล่ะ”

 

“ไม่มีอะไรทำให้ผมเลิกกับพี่หรอก และผมก็ไม่เลิกกับพี่ เพราะว่าเราสองคนรักกันนิครับ”สีหน้าเวลาที่ตะวันพูดออกมามีรอยยิ้มกว้างๆ ที่สดใสออกมาพร้อมๆกัน

 

“ตะวันรักพี่มากเลยหรอ”ผมถามแล้วมองหน้าอีกฝ่าย

 

“มากสิครับ มากขึ้นทุกวันด้วย” ผมเอื้อมไปแตะบนหลังมือพี่ภูเบาๆ

 

“แล้วตะวันไม่อยากรู้หรอว่าพี่มีเรื่องอะไรในใจ”

 

“อยากรู้สิครับ ทุกเรื่องที่เป็นของพี่ผมอยากรู้หมดเลย แต่ถ้าพี่อยากบอกพี่ก็คงจะบอกผมเอง ผมไม่บังคับหรอก^^”

 

“ขอบคุณนะที่เชื่อใจพี่” ผมหันไปขอบคุณตะวันแล้วก็เขยิบตัวไปโอบลำตัวของอีกฝ่ายเพื่อที่จะกอดไปสักพักนึง

 

“พี่ภูครับ สัญญาอะไรกับผมอย่างนึงได้ไหม”

 

“.........”

 

“ถ้ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจเรามากอดให้กำลังใจกันนะครับ”

 

“มีแฟนแล้วดีอย่างนี้นี่เองเนอะ” พี่ภูพูดขึ้นเเล้วภูผาก็กอดตะวันจนแน่นมากกว่าเดิม

 

****************

 

“อ้าวไอ้ภูกลับมาแล้วหรอว่ะ ตั้งแต่มีแฟนกลับห้องไม่ถูกเลยนะมึง” คิวเอ่ยขึ้น

 

“กูไม่ได้ไปไหน ก็อยู่ห้องน้องมันนี่แหละ”

 

“อยู่นานค่อนคืนเลยนะครับเพื่อนภู นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วค้าบบ”

 

“เออๆ กูไปอาบน้ำนอนล่ะ พรุ่งนี้เรียนเช้า มัวแต่เล่นเกมนะมึงอะ”

 

“ค้าบเพื่อนภูๆ”

 

*********************

 

“ มึงจะพลิกตัวไปมาทำไมว่ะไอ้ภู กูตกเตียงแล้วเนี้ย”

 

“ก็กูนอนไม่หลับนี่หว่า” ผมตอบคิวขณะยังคงพลิกตัวไปมา

 

“ถ้ามึงขยับตัวอีกกูจะถีบมึงแล้วนะไอ้ภู” คิวพูดน้ำเสียงที่หงุดหงิด

 

“มึง..”

 

“อะไรของมึงกูจะนอน” น้ำเสียงคิวเริ่มโมโห

 

“ระหว่างพ่อกับแฟนมึงเลือกอะไรว่ะ”

 

“หะ ไอ้เชี่ยยยยภู มึงถามออกมาได้ไงไม่คิด”

 

“ก็ต้องพ่อดิว่ะคำถามมึงกากจังว่ะ”

 

“เออนั่นดิ กูถามออกไปได้ไง กูนอนล่ะ”

 

“เอ้าไอ้เชี่ยภู มึงทำกูค้างคานะเนี้ย”และดูเหมือนไอ้ภูจะหลับแล้วจริงๆ เสียงโกนดังเชียว

 

*********************

 

"พี่ภูๆๆๆตื่นยัง"

 

เสียงใครมาเรียกหน้าห้องเเต่เช้าว่ะไอ้คิวผมเอ่ยถามไอ้คิวด้วยความงังเงียที่ยังไม่ตื่นดี

 

"กูจะไปรู้ไหม กูก็นอนกับมึงเนี้ย" คิวก็ยังคงพอกับผมที่ง่วงอยู่พูดขณะตายังปิด

 

"ไอ้ภู กูว่าเสียงเมียมึงมาเรียกนะ ว่าเเต่มาเรียกเช้าจังว่ะ" ผมลืมตาเเล้วหันไปมองไปภูเเล้วก้เหลือบไปมองนาฬิกาพร้อมกัน

 

"เชี่ยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 11โมง"

 

"มึงทำไมไม่ปลุกกูว่ะไอ้ห่าคิว" ผมโยนหมอนใส่มัน

 

"ไอ้สั*ส มึงเเหละชวนกูคุยเกือบเช้า มึงเเหละต้องปลุกกู"

 

"มึงเเหละเล่นเกมดึกเอง ถ้าเลิกเล่นเกมเร็วกูคุยกับมึงไปนานล่ะ"

 

"อ้าวไอ้เชี่ยภู มึงไม่บอกกูเองเปล่าว่ะ อย่ามาโทษกู" ผมถีบไอ้ภูตกเตียงทันทีกำลังเถียงกันเมามันส์เสียงเคาะประตูทำให้ผมทั้งสองสะดุ้ง

 

"มึงไปเปิด กูจะอาบก่อน" ผมบอกคิว

 

"เมียมึง มึงก้เปิดก่อนดิ กูจะอาบก่อน"

 

" เชี่ยนี่พวกเราจะมัวเถียงกันไปมาทำไม นี่มันเที่ยงเเล้วเนี้ย" ผมเอ่ยขึ้น

 

"กูว่าไม่ต้องไปล่ะ อ่านหนังสือรอสอบเลยห่า

 

ผมยืนเรียกคนที่อยู่ในห้องข้างในหลายรอบ ผมจึงตัดสินใจเเปะโน็ตไว้หน้าห้องพี่ภูก่อนะกลับไปเรียนอีกครั้ง

 

"พี่ภูครับ วันนี้ไปกินข้าวที่บ้านผมกันนะ พ่อกับเเม่ผมชวน เดี๋ยวผมโทรหา เเล้วเจอกันนะครับ "

 

 

@บ้านตะวัน

"อาหนิง อาสมชาย สวัสดีครับ"

 

"หวัดดีจ้าหลานภูผาไม่เจอกันนานเลยนะ เดี๋ยวนี้ดุสนิทกับตะวันนะ ตะวันชอบมาโม้ให้ฟังบ่อยๆ" อาหนิงเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มเเย้ม

 

"มาๆๆๆเข้ามาก่อนไอ้หลานภู วันนี้อาเตรียมของโปรดไว้ให้กินเพียบเลยฮ่าๆๆๆ " (เเปลกเนอะคนที่หักหลังเพื่อนสนิทตัวเองยังคงยิ้มระรื่นกับลูกเพื่อนตัวเองได้หน้าตาเฉย)

 

"ช่วงนี้คุณอาทั้งสองสบายดีไหมครับ" ผมเอ่ยถามขึ้นขณะกำลังกินข้าวกัน

 

"สบายๆดี ไม่มีเรื่องอะไรให้เครียดนะ มีเเต่เรื่องยินดี อย่างวันนี้ได้กินข้าวกับลูกชายเพื่อนตัวเอง อามีความสุขๆฮ่าๆๆ"อาสมชายเอ่ยขึ้น

 

"จริงหรอครับ มีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นหรือเปล่า"ทุกคนตกใจกับสิ่งที่ผมพูดออกมาเมื่อกี้ทันที อ้าปากค้างทันที

 

"พี่ภูพูดอะไรครับเนี้ย" ผมตีเเขนพี่ภู

 

"อ้อๆๆโทษครับๆ ผมหมายถึงว่ามีความสุขก้ดีกว่ามีความทุกข์ครับ ฮ่าๆๆ" ผมรีบเเก้ตัวทันที อาขเป็นเพราะว่าใจร้อนเกินไป

 

"เเหม่อาก็นึกว่าหูฝาด ใครจะอยากทุกข์กันหล่ะฮ่าๆๆ" อาสมชายพูดเเละยิ้มขึ้น

 

"พี่ภูเป็นไรหรือเปล่าครับ ตั้งเเต่กินข้าวเสร็จผ่านมาชั่วโมงนึงผมเห็นพี่ดูเครียดๆ มีไรเปล่าครับ"

 

"ไม่มีไร พี่คงเครียดๆกับสอบอาทิตย์หน้าหน่ะ"

 

"เออพี่ภูผมจะลงชมรมว่ายน้ำนะ พรุ่งนี้พาผมไปลงชื่อหน่อย วันสุดท้ายเเล้ว"

 

"........"

 

"พี่ภูเหม่อบ่อยจังครับ"

 

"อ้อ ที่เรานัดไปดูหนังพรุ่งนี้อะหรอ ไปดิครับ"

 

"ผมหมายถึงเรื่องไปลงชื่อเข้าชมรมหน้าห้องสโมสรครับ"

 

"อ้อ โทษครับพี่คิดไรเพลินไปหน่อย ป่ะกลับกันๆๆ" พี่ภูดูเเปลกมากช่วงนี้ ดูเหม่อบ่อย บางทีก็ฟังผิด เเล้ววันนี้พี่ภูตั้งใจพูดอะไรกับพ่อผมกันเเน่...

 

 

 

#PhuPhaTawan​