Ask her to be my last​ (to be)#รัก​ไม่เลือกเวลาเกิด

#ร้ายก็รัก

 

“มึงเป็นไรไอ้มิกซ์ทำไมมึงหงุดหงิดกับไอ้วันจังว่ะ”

 

“กูไม่ได้เป็นไร”

 

"มึงจะเดินตามกูมาทำไม"

 

“ก็กูสงสัย กูสังเกตมานานแล้ว นี่มึงชอบไอ้วันหรอว่ะ”

 

“...............”

 

“กูสังเกตมานานล่ะ ท่าทีที่มึงแสดงออกมามันชัดเจนว่ะไอ้มิกซ์”

 

“แล้วถ้ากูชอบวันจริงๆ แล้วมึงจะทำไมกู”

 

“กู..กู..ก็แค่”

 

“มึงอ่ะเป็นอะไรกับกูมากหรือเปล่าไอ้บูม มึงดูเดือดร้อนกว่ากูอีก”

 

“เชี่ยยย กูลืมว่ะวันนี้ต้องไปรับน้องสาวที่โรงเรียน กูไปก่อนล่ะ”

 

“.....................”

 

 

@ห้องเรียน

แหม่ๆ พออาจารย์มาสายก็นั่งหลับรอกันเลยนะจ้า จะสอบแล้วแทนที่จะทบทวนกันนะพวกเธอวันนี้มีข่าวจากสโมสรทางคณะเรามาแจ้งว่าให้เด้กปี 1 ทุกคนหาชมรมเข้าร่วมกิจกรรมนะ แล้วจะเป็นคะแนนพิเศษจากอาจารย์ด้วย จะเปิดให้ลงทะเบียนวันนี้หน้าห้องสโมสรนะ ไปลงกันได้เลย มีเวลาให้ 3 วัน พวกเธอและเธอๆๆๆ ต้องมีชมรม เอามาๆๆตื่นๆกันมาเริ่มเรียนกันต่อจากคลาสที่แล้ว มาถึงหัวข้อเรื่องการบัญชีนะ

 

“มึงจะลงชมรมไรว่ะมิกซ์”ผมถามมันขึ้น

 

“ยังไม่รู้ มึงลงอะไรกุก็ลงด้วย”มิกซ์ตอบด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย

 

“กูลงด้วยค้าบเพื่อนๆทั้งสอง ขอแค่กูอยู่กับพวกมึง” บูมแตะไหล่ผมกับมิกซ์

 

“มึงแน่ใจหรอไอ้บูมว่าจะลงตามพวกกู”ผมเอ่ยขึ้นทำให้มันสงสัยว่ามีอะไรที่มันจะทำไม่ได้

 

“ได้หมดดิว่ะ จะมีอะไรยากเกินความสามารถกู” บูมเอ่ยขึ้นแล้วตบหน้าอกแบบแมนๆ

 

“พวกกู 2 คน จะลงว่ายน้ำเพราะพวกกูเคยลงแข่งว่ายน้ำตอนมัธยมมาก่อน” มิกซ์เอ่ยขึ้นแล้วมองหน้าวัน

 

“โห้ อะไรว้า ก็แค่ว่ายน้ำสบายมาก” ผมตอบไปแบบไม่ทันได้คิดว่าไอ้ชมรมที่มันสองคนลงคือว่ายน้ำ เป็นสิ่งที่ผมกลัวน้ำมากที่สุด

 

“เดี๋ยวนะ พวกมึงจะลงว่ายน้ำหรอ”

 

“เออออออออ” ผมกับมิกซ์ตอบเป็นเสียงเดียวกัน

 

“กูกลัวน้ำแล้วกูต้องว่ายน้ำ เชี่ยยยยยนี่พวกมึงแกล้งกุหรอ”

 

“เดี๋ยวมึงได้หายกลัวไอ้บูม” มิกซ์เอ่ยขึ้นกับบูมแล้วยิ้มเยาะเย้ยขึ้นมาทัน

 

“ไอ้มิกซ์ มึงนี่มัน... มาให้กูต่อยเลยนะ”

 

ไม่ทันเกิน 1 นาที พวกมันก็ตีกันซะแล้ว~

 

 

(พี่ภูเลิกเรียนยังครับ)

(พี่รออยู่ที่ลานจอดรถแล้วครับ วันเลิกเรียนแล้วใช่ไหม)

(งั้นแค่นี้นะครับ ผมจะรีบไปหาเดี๋ยวนี้แหละ)

ผมวางสายจากพี่ภูเเล้วรีบไปลานจอดรถทันที

 

“รอนานไหมครับ” ผมเปิดประตูรถแล้วถามอีกฝ่ายที่นั่งรอ

 

“ไม่นานครับบบน้องวัน” พี่ภูตอบขณะกำลังจะออกรถเหมือนรีบไปไหนสักที่

 

“พี่ภูพุดแบบนี้ไม่ชินเลยอะ เรียกเหมือนเดิมดีกว่า”

 

“ครับที่รัก”ผมพูดแล้วมองหน้าวันด้วยรอยยิ้มหวานให้

 

“หือออ ขนลุกเลย ฮ่าๆๆๆๆ พี่ภูจะไปไหนหรอครับทำไมดูรีบร้อน”

 

“จะพาไปดูหนังอะ แต่พี่ขอแวะไปที่บริษัทพี่ก่อนนะ พ่อมีเรื่องด่วนจะคุยกับพี่”

 

“อ้ออ...ได้ครับๆ”

 

 

@บริษัทมงคล(พ่อของภูผา)

ณ ห้องประชุมบริษัท

 

“ชั้นบอกแล้วใช่ไหมว่าเดือนนี้ยอดห้ามตก ชั้นกำชับไว้กำชับหนา หุ้นตกแบบนี้สินค้าที่พึ่งออกตัวไปก็ขาดทุนหมด!!!!”

 

“ขอโทษครับท่านประธานพวกเราเต็มที่แล้ว” คนทำฝ่ายบัญชีรีบตอบทันที

 

“เต็มที่แล้วจริงๆค่ะท่าน” เลขาตอบทันทีที่อีกฝ่ายพุดจบ

 

“แต่ท่านประธานครับ..ทำไมบริษัท KTของคุณสมชายถึงยอดพุ่งสูงถึงหลักล้านล่ะครับ ท่านทั้งสองก้ร่วมหุ้นกันบางส่วนแต่ทำไม.....” ผู้ชายอายุกลางคนที่ดูเหมือนอายุจะอาวุโสสุดได้กล่าวขึ้นมาทำให้สีหน้าท่านประธานดูเคียดแค้นไปเลย แววตาเต็มไปด้วยความโมโหและดูโกรธมาก

 

“ชั้นคิดไว้ไม่มีผิดว่าคนอย่างแกต้องหักหลังชั้น

“ท่านประธานหมายถึงคุณสมชายเพื่อนสนิทท่านหรอครับ” ฝ่ายบัญชีถามขึ้นด้วยสีหน้าตกใจ

 

“ดนัยแกสองคนกับสิงห์ไปสืบมาว่าเรื่องนี้มีความเป็นไปยังไง” (ดนัยกับสิงห์สองคนเป้นลูกน้องคนสนิทของพ่อที่พ่อให้ไว้วางใจมากที่สุด)

 

“ครับนายท่าน” ดนัยกับสิงห์ตอบรับปากทันที

 

“เลิกประชุมไม่มีอารมณ์ประชุมแล้ว แล้วถ้าชั้นรู้ว่าใครทรยศชั้นจะไม่เอาไว้เด้ดขาด!”

***************

ผมกำลังขึ้นลิฟท์ไปหาคุณพ่อ แล้วเหลือบมองหน้านาฬิกาจากข้อมือ

“ป่านนี้คงประชุมเสร็จแล้วมั้ง”เมื่อลิฟท์เปิดออกก็พบกับดนัยและสิงห์ลูกน้องคนสนิทพ่อพอดี

“อ้าวรีบร้อนจะไปไหนกันพวกแก 2 คน” ผมเอ่ยถามมัน 2 คนทันที

“คุณหนูครับ รีบไปหาท่านประธานด่วนเลยครับ เกิดเรื่องแล้วครับ” ดนัยเอ่ยขึ้นด้วยแววตาดูเกรงกลัวผมก็รีบเข้าไปหาพ่อที่ห้องทำงานทันที

“กว่าจะมานะไอ้ลูกชาย” เสียงร่างใหญ่ อายุกลางคนยืนหันหน้าไปทางระเบียงห้อง แล้วเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงดูเยือกเย็น

“ครับพ่อ ปกติพ่อไม่เคยให้ผมมาหาที่บริษัทเลย มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ”

“ทำเรื่องที่ชั้นบอกให้ไปทำถึงไหนแล้ว” พ่อได้ถามขึ้นแล้วหันหน้ามาสบตากับผม

“ระ..เรื่องไหนครับ” ผมตอบไปด้วยเสียงสั่นๆเพราะในใจรู้ดีอยู่แล้วว่าคำถามนั้นคือเรื่องอะไร

“ก็เรื่องที่ชั้นให้แกไปตีสนิทกับลูกชายไอ้สมชายไง ตีสนิทมากเท่าไรยิ่งดี รู้ทุกเรื่องของทางนั้นได้ยิ่งดีที่สุด”

“..........”

“ตกลงว่าไงที่ชั้นถามแก อย่ามายืนนิ่งแบบนี้” พ่อดูเค้นเอาคำตอบจากผม

“ทำไมพ่อต้องให้ผมทำแบบนี้ครับ” ผมถามไปแล้วก็นั่งลงที่เก้าอี้

“ก็เพราะพวกมันทรยศบริษัทเราไง”

“อะไรนะครับพ่อ” ผมตกใจทันที

“มันยอมทำหุ้นกับบริษัทเราเพราะมันหวังจะเอาข้อมูลลับของเราไปเป็นของมัน มันรู้จุดเด่นจุดด้อยของเรามากไป ถึงได้ทำสินค้าแข่งกับเราขึ้นมา ทั้งที่สินค้าชนิดเดียวกัน แต่เราขาดทุนไปเป็นล้าน ทางบริษัทมันกับได้กำไรเกือบล้าน แกว่าเพื่อกันมันจะทำแบบนี้ไหมล่ะ

 

“ผมอึ้งไปสักพักใหญ่กับสิ่งที่พ่อพุดขึ้น”

 

“แล้วตกลงว่าไง ภูแกได้ข้อมูลไรมาบ้าง ตีสนิทกับไอ้เด็กนั้นยัง”

 

“ก็..สนิทพอสมควรแล้วครับ เเต่ยังไม่มีข้อมูลอะไรครับ”

 

“ดี แกทำดีมาก ไม่ทำให้พ่อผิดหวังจริงๆ พ่อจะทำให้พวกมันรู้ว่าเล่นอยู่กับใคร”แววตาของพ่อเป็นแววตาที่ผมไม่เคยได้เห็นมาก่อน ที่ปกติพ่อจะใจดี เเละไม่ได้อารมณ์ร้อนเเบบนี้ แกทำดีแบบนี้ ชั้นจะตบรางวัลให้ จบเรื่องนี้ทั้งหมดชั้นจะพาแกไปดูตัวกับน้องหญิงลูกของคุณพิมานักการเมืองใหญ่

 

 

 

 

#PhuPhaTawan​