รับรักหนูหน่อย หนูอ่อยนานแล้ว

มหาวิทยาลัยXX
TONTOEY TALK
      “ตายแล้วต้นเตยเอ๊ย ไม่น่าดูซีรี่ย์ดึกเลย ซวยแน่เลยเรา”ตอนนี้กำลังมียายป้าหัวฟูสะพายเป้ข้างหลังและในมือเต็มไปด้วยหนังสือเรียนคนหนึ่งกำลังรีบวิ่งไปที่คณะเกษตรอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะวันนี้เป็นวันแรกเปิดภาคเรียนซึ่งรุ่นพี่ทั้งหลายในคณะบอกว่าห้ามมาเลทเด็ดขาดเพราะเราจะประชุมและอธิบายเกี่ยวกับการรับน้องที่จะจัดขึ้นในอาทิตย์หน้า แต่ดูซิอีกไม่ถึง15นาทีก็จะถึงเวลานัดแล้ว ฉันได้แต่บ่นให้กับความชอบติดหลัว(มโน)ในซีรี่ย์ที่ถ่างตาดูอย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อคืนซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้ตื่นสายและตอนนี้ขาสั้นๆทั้งสองข้างของฉันกำลังใส่เกียร์หมาเพื่อจะรีบไปให้ทันเวลา และแล้วฉันก็มาทันเวลาพอดีเปะเลย
     ทุกคนคงจะสงสัยล่ะซิว่าฉันเป็นใคร?? ก่อนอื่นเลยฉันขอแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการเลยแล้วกัน ฉันคือคิมเบอร์รี่แฟนพี่หมาก ปริญ เอ๊ย!! ไม่ใช่ หยอกๆนะทุกคน ฉันชื่อ ต้นเตย อริสา ชนานนท์ บ้านอยู่หนองบัวลำภู แต่ทุกคนชอบเรียกเตยเฉยๆ (มีแค่ฉันคนเดียวแหละที่ชอบเรียกต้นเตยสองพยางค์มันจะได้อินเทรนด์ตามยุคสมัยที่ชอบตั้งชื่อลูกสองพยางค์)ชื่อเพราะใช่ไหมล่ะ?? ไม่ใช่แค่ชื่ออย่างเดียวนะที่ดูดี หน้าตาก็ดีด้วยเหมือนกัน ฮ่าๆๆ ฉันได้แต่หัวเราะกับความหลงตัวเองของตัวเอง เอาล่ะมาต่อกันเลย ตอนนี้ฉันเป็นนักศึกษาปี1หรือจะเรียกว่าเฟรชชี่หน้าล่ะอ่อนก็ว่าได้ ของคณะเกษตรศาสตร์มหาวิทยาลัยXX ที่เป็นมหาวิทยาเอกชนชั้นนำชื่อดังของประเทศเลยนะ และที่สำคัญที่ขาดไม่ได้ คือ ค่าเทอมที่แพงหูฉี่กันเลยที่เดียว ฟังแล้วดูดีไฮโซใช่ไหมล่ะ?? คงจะคิดว่าฉันเป็นลูกผู้ดีมีเงินล่ะซิ ขอบอกเลยว่าคุณคิด....ผิด ฉันได้ทุนต่างหากล่ะ ครอบครัวของฉันออกจะเรียกว่าจนซะด้วยซ้ำ ที่บ้านทำไร่ทำสวนเลี้ยงวัวเลี้ยงควายธรรมดา ที่ได้มาเรียนที่นี่เพราะหัวสมองอันชาญฉลาด(มโน)ของฉันล้วนๆ 
 
 
 
     “มาครบกันทุกคนแล้วใช่ไหมคะน้องๆ เอาล่ะค่ะวันนี้พวกพี่จะคุยเรื่องที่เราจะรับน้องกันอาทิตย์หน้า พี่อยากให้ทุกคนเตรียมตัวและขอให้สนุกกับกิจกรรมที่จะมาถึงเลยนะคะ เอาล่ะค่ะ ต่อไปพี่จะบอกคำใบ้พี่รหัสของน้องๆและให้ทุกคนตามหา ใครหาไม่เจอพี่ก็...จะจัดสมนาคุณน้องๆอย่างเต็มที่กันเลยทีเดียว ฮึฮึ”เสียงรุ่นพี่กล่าวออกมาพร้อมกับยื่นคำใบ้ให้กับน้องปี1ทุกคน พอได้คำใบ้ฉันก็เปิดดูของตัวเองทันทีว่าได้อะไร
     “เธอเธอ ได้คำใบ้ว่าไรอะ”เสียงของผู้หญิงตัวเล็กๆที่นั่งอยู่ข้างหลังฉันถามขึ้น ฉันหันไปมองเธอ
     “กลางคืน”ฉันบอกเธอไป และเห็นเธอทำหน้าครุ่นคิดแล้วก็นิดอมยิ้มเขินๆนิดหน่อยฉันเลยถามเธอกลับ 
     “แล้วเธอล่ะ ได้คำใบ้ว่าไง”
     “ของฉันหรอ เป็นสมบัติของคณะที่สามารถเอาไว้ใส่น้ำ” พอฉันได้ฟังชื่อคำใบ้ของเธอแล้วก็ทำหน้ากรี๊ดๆด้วยความอิจฉา
     “เฮ้ย เธอทำบุญด้วยอะไรอะสะสมแต้มบุญมากี่แต้มเนี่ย ง่ายมากเลยอะ ฉันอิจฉาเธอเลยนะเนี่ย”ผู้หญิงที่ได้ฟังฉันพูดก็ยิ้มออกมา
     “เธอรู้หรอว่าใคร”เธอถามฉันกลับ
     “รู้ดิ ง่ายจะตาย ก็พี่ขันเงิน หนุ่มหล่อพ่อรวยลูกเจ้าของฟาร์มโคนมที่ใหญ่ที่สุดในประเทศเลยนะ....อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้อะ” ผู้หญิงข้างๆที่ได้ยินฉันถามส่ายหน้าพร้อมยิ้มเจื่อนๆส่งมาให้ 
     “แล้วเธอล่ะรู้รึยังว่า กลางคืน คืออะไร”
     “ฉันคิดว่าน่าจะเป็นชื่อคนแหละ อย่าง ไนท์ที่แปลว่ากลางคืนแบบนี้อะ โอ๊ย แค่ฟังแค่ชื่อก็รู้แล้ว ว่าต้องเป็นผู้ชาย สาธุขอให้พี่รหัสของลูกช้างเป็นหลุ่มหล่อพ่อรวย ใจดี ด้วยเทอญ สาธุ”ว่าจบฉันก็ยกมื้อขึ้นสาธุ ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆฉันเลยหัวเราะกับท่าทีบ้าบอของฉัน
     “เธอนี่ก็ตลกดีนะ”ฉันได้ฟังแล้วยิ้มให้ “แล้วเธอชื่อไร เราชื่อนาวนะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
     “เราหรอ เราชื่อต้นเตย ยินดีที่ได้รู้จัก” ฉันตอบพร้อมกับหันไปมองข้างหลังของนาว(ก็ผู้หญิงที่คุยด้วยกันนั่นแหละแต่เรียกนาวแล้วกันจะได้ตีเนียนมีเพื่อนไปเลย) ที่คุยกันไปได้ไม่นานก็มีผู้ชายสองคนเดินเข้ามาหานาว 
     “ต้นเตยหรอชื่อเพราะดีนะ งั้นเราเรียกสั้นๆว่าเตยแล้วกัน” แหน่ะ เห็นไหมทำไมใครๆก็ชอบเรียกเตยอย่างเดียวอะ ฉันอยากได้ต้นเตยยยย ฉันคิดในใจแล้วหันไปยิ้มให้กับนาว
     “ได้สิ แล้ว...”ฉันหันไปมองผู้ชายหล่อๆสองคนที่เดินเข้ามาหานาวเมื้อกี้และเหมือนนาวจะรู้ความคิดของฉันพอดี
     “อ๋อ ลืมแนะนำเลย ไอ้คนผมทองนี่ ชื่อเบย์ ส่วนคนผมน้ำตาลชื่อคิว สองคนนี้เป็นเพื่อนเราเอง เออแล้วพวกแกนี้ เตยนะ”นาวหันมาแนะนำเพื่อนกับฉันพร้อมกับแนะนำฉันให้เพื่อนเธอรู้จัก ทั้งสองคนก็หันมายิ้มให้ฉัน
     “ยินดีที่ได้รู้จักนะ เราชื่อเบย์”
     “เราชื่อคิว”
     “ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันเราเตยนะ”
     หลังจากที่รุ่นพี่ปล่อยตัวพวกเราทั้งสี่คนก็แยกย้ายออกมานั่งทานข้าวที่โรงอาหารของคณะ สรุปสั้นคือ ฉันหาเพื่อนได้แล้ว ทีแรกก็กลัวจะหาเพื่อนไม่ได้นะ ก็มหาลัยนี้มีแต่คนรวยๆ ส่วนมากคนรวยก็จะชอบคบแต่เพื่อนที่ฐานะเหมือนกันฉันก็กลัวจะไม่มีเพื่อนเป็นธรรมดา มาฉันจะแนะนำเพื่อนให้รู้จัก คนแรกเลย นาว สาวหมวยตัวเล็กน่ารัก ยิ้มง่าย ที่บ้านทำไร่องุ่นที่เชียงราย คนที่สอง เบย์ หนุ่มหล่อผมสีทอง เพลย์บอยหลอกสาวตัวพ่อ(อันนี้นาวบอกมานะ) ที่บ้านไร่ส้มอยุ่เชียงราย ส่วนคนสุดท้าย คิว หนุ่มหล่อทำผมสีน้ำตาล ดูจะเป็นคนยิ้มยาก และค่อนข้างถือตัวทีเดียวหรือถ้าแถวบ้านเรียกก็จะมองว่าหยิ่งประมาณนี้อะ (แต่นาวบอกว่าจะเป็นแบบนี้กับคนที่ไม่สนิทเท่านั้นนะ) ที่บ้านไม่ได้ทำไร่เหมือนคนอื่นหรอกที่บ้านทำกิจการอสังหาริมทรัพย์อยู่เชียงใหม่แต่ที่มาเรียนสายนี้เพราะมาตามเพื่อนเฉยๆ ทั้งสามคนเป็นเศรษฐีทางเหนือและเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยมแล้วเลยตัดสินใจมาเรียนที่เดียวกัน
แต่ฉันไม่ได้เพื่อนแค่สามคนนี้หรอกนะ ฉันมีเพื่อนสนิทอีกคนหนึ่ง เธอชื่อ จินนี่ ปี1 เรียนอยู่คณะนิเทศศาสตร์ เธอเป็นคนสวยมากและเป็นลูกเจ้าของสถานีโทรทัศน์ ย่านXXเลยนะ เธอเป็นคนชวนฉันมาเรียนที่นี่ และเป็นคนไปขอคุณป้าของเธอที่เป็นเจ้าของมหาลัยให้ทุนฉัน ทำให้ฉันได้มาเรียนที่นี่ แต่มีข้อแม้ว่าเกรดเฉลี่ยของฉันห้ามต่ำกว่า3 (แอบกระซิบเลยนะว่าที่ได้ทุนเพราะเป็นเด็กเส้นก็ว่าได้และไม่ใช่เส้นธรรมดานะเส้นใหญ่ด้วย)  ส่วนเธอมาคบฉันได้ยังไงน่ะหรอ  ก็คุณยายของจินนี่เป็นท่านเป็นเศรษฐีคนหนองบัวลำภูบ้านของเราอยู่ข้างๆกันและจินนี่ก็มักจะไปหาท่านทุกเดือน เราที่อายุเท่ากันเลยเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ จินนี่ก็น่ารักไม่ถือตัวทำให้เราสนิทกันจนมาเป็นเพื่อนรักกันเลยก็ว่าได้ เป็นไงล่ะ นี่แหละนะเขาถึงบอกว่ามีเพื่อนดีมีชัยกว่าครึ่ง555