รับรักหนูหน่อย หนูอ่อยนานแล้ว
เขียนโดย Smile_Smile
วันที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2563 เวลา 18.25 น.
แก้ไขเมื่อ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2563 18.39 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) รับรักหนูหน่อย1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความรับรักหนูหน่อย1
‘เฮ้ย ระวัง!!’ จู่ๆก็มีเสียงผู้ชายตะโกนดังๆพร้อมกับวิ่งมาทางฉันที่กำลังจะข้ามถนน พร้อมกับกระโดด มาคว้าแขนของฉันไว้พร้อมกับดึงตัวฉันเข้าหาเขา แต่เพราะแรงดึงของเขาที่มันมีมากเกินไปทำให้ฉันเสียหลักล้มลงทับบนตัวของเขา และพอได้สติฉันก็รีบเงยหน้าขึ้นมาจากอกของเขา อุ๊ย แม่เจ้า!! บุญของยัยต้นเตยคนนี้จริงๆ หล่อ หล่อแบบวัวตายควายล้มเลย ฉันได้แต่ตะลึงกับหน้าตาอันหล่อเหลาราวเทพบุตรหลุดออกมาจากซีรี่ย์ที่ดูมา คิ้วเข้มได้รูปบวกกับดวงตาสีน้ำตาลอ่อน รับกับจมูกโด่งเป็นสัน มาพร้อมกับริมฝีปากสีชมพูนิดๆ โหหหห ใบหน้านี่เนียนใสมาก รูขุมขนก็เล็กมากจนมองแทบไม่เห็น โอ๊ย อกต้นเตยคนนี้จะระเบิด นี่ฉันกำลังฝันไปใช่ไหมนี่ ระหว่างที่ฉันกำลังดื่มด่ำกับอาหารตาที่อยู่ข้างล่างใบหน้าของฉันนั้น จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นมาจากร่างที่ถูกฉันทับอยู่
‘นี่ เธอ จะมองอีกนานไหม ลุกขึ้นไปได้แล้วฉันหนัก’ ฉันที่ได้ฟังถึงกับต้องรีบตั้งสติ แล้วรีบลุกขึ้นยืนทันที โดยที่มีอีกคนรีบลุกขึ้นตามมา เอ๊ะ แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ฉันกำลังจะข้ามถนนไม่ใช่หรอ แล้วทำไมถึงได้โดนกระชากมาอยู่ข้างริมถนนได้หล่ะ ในขณะที่ฉันกำลังทำหน้าสงสัยครุ่นกับเหตุการณ์ที่พึ่งผ่านมาก็มีเสียงติดจะรำคาญนิดๆเอ่ยขึ้นมาเหมือนจะรู้ความคิดของฉัน
‘เดินข้ามถนนยังไง ทำไมไม่มองไฟจราจร’ ฉันเอียงคออย่างสงสัยในคำพูดของอีกคน พร้อมกับหันไปดูที่สัญญาณไฟจราจรทางเท้าที่มันเป็นสีแดง ที่หมายความว่าไม่ให้ข้ามพอดี พร้อมกับเป่าลมออกจากปากอย่างโล่งใจพร้องกับคิดในใจ เกือบไปแล้วไหมยัยต้นเตยเอ๊ย เกือบได้ไปเฝ้าท่านยมแล้วไหมล่ะ แต่เหมือนอีกคนที่มองหน้าฉันอยู่เลยพูดขึ้นมาก่อนที่ฉันจะได้หันกลับไปขอบคุณเขาที่ช่วยฉันไว้
‘ก็เมื่อกี้ที่เธอจะข้ามถนนกำลังมีรถวิ่งมาพอดี คราวหน้าจะข้ามถนนต้องดูทางซ้ายขวาดีๆแล้วที่สำคัญดูไฟก่อนด้วยว่ามันสีแดงไหม เดี๋ยวก็ได้ตายห่ากันพอดี’
‘ขอบคุณนะคะที่ช่วย พอดีพึ่งเคยมากรุงเทพครั้งแรกค่ะเลยยังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ ปรกติแถวบ้านไม่ค่อยมีไฟจราจรแบบนี้’ แฮะแฮะ ฉันได้แต่ยิ้มเจื่อนๆส่งไปให้เขา
‘มีไรกันวะ’ ผู้ชายอีกคน เดินเข้ามาถามเทพบุตรสุดหล่อที่มาช่วยฉันไว้เมื้อกี้
‘ไม่มีไร ไปกันเถอะ’ พูดจบเขาทั้งสองคนก็เดินจากไปขึ้นรถที่จอดอยุ่ข้างถนนแล้วขับออกไปทันที ฉันที่กำลังตะลึงในความหล่ออยู่นั้น ถึงพึ่งได้สติขึ้นมา ‘โอ๊ย มัวแต่ตะลึง ลืมถามชื่อเขาเลยเรา หวังว่าจะมีโอกาสพบกันอีกนะ สาธุ’ ฉันยกมือขึ้นสาธุพร้อมเดินกลับห้องเช่าของตัวเอง
ลงไปแล้วน๊าสำหรับตอนแรก สนุกไม่สนุกอย่าลืมเม้นกันนะคะ ไรท์จะได้นำคำติชมของนักอ่านทั้งหลายมาปรับปรุง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ