โอรีเวีย ( เมืองต้องสาป )

ภายนอกกำแพงเป็นอย่างไรไม่รู้แต่หลายคนเชื่อว่าภายในกำแพงนั้นมั่นคงและปรอดภัย   วันนี้ฟิโลโซเฟอร์ช่วยบิดาทำกรอบหน้าต่าง   อาเธอร์ทำตะขอเล็กๆ เหนือกรอบด้านบน   เขาบอกว่าจะเป็นที่ใช้เกี่ยวกับลูกปัดที่ร้อยเรียงทำเป็นม่านบังตา   คาโอเรียดูจะชอบใจเป็นอย่างมาก   แต่ฟิโลโซเฟอร์เห็นว่าไม่ค่อยเข้าท่าสักเท่าไหร่   เขานึกสงสัยว่าอาเธอร์ได้แบบอย่างม่านบังตามาจากถ้ำในหุบเขานั่นหรือไม่

 

 

            คาโลไรน์มีท่าทีกลัดกลุ้มกับความคิดของอาเธอร์   ที่จะย้ายออกไปนอกเมืองต้นฤดูหนาวนี้   ในขณะที่ข่าวลือเรื่องการลอบทำร้ายขบวนเสด็จของกระษัตริย์แฮโรดยังดังกระหึ่ม   รวมทั้งเรื่องประหลาดต่างๆ อีกมากมาย   แต่อาเธอร์ยังยืนยันว่าการโจมตีนั้นเป็นเรื่องส่วนตัว   บริเวณรอบนอกกำแพงเมืองปรอดภัยเช่นเดียวกับหมู่บ้านนอกกำแพงที่ไม่เคยเกิดเหตุร้าย  อีกทั้งเขายังสามารถหาฟืนจากป่าใกล้ๆ มาใช้เป็นเชื้อเพลิงในฤดูหนาวแทนที่จะต้องซื้อถ่านหินอยู่ตลอด   มันช่วยประหยัดค่าใช้จ่ายได้มาก

 

ในตอนบ่ายแก่ๆ ของวันนั้นนั่นเองพ่อมดดีมีนก็มาปรากฏกายที่บ้านของอาเธอร์   เขามาพร้อมกับข่าวดีที่ว่าโรคละบาดที่น่ากลัวในซีนาร์ยนั้นสามารถรักษาให้หายขาดได้แล้ว   ชาวเมืองใกล้เคียงที่ติดโรคก็ได้รับความช่วยเหลือเช่นกัน   ความหวาดกลัวว่าโรคนี้จะลามมาถึงโอรีเวียได้ยุติลงแล้ว

 

“ เหลือเชื่อจริงๆ ตัวยาสามารถสมานแผลทั้งภายในและภายนอก   ทางสภากำลังเร่งแจกจ่ายยาออกไปตามเมืองที่ห่างไกล   หวังจะช่วยเด็กชีวิตที่ป่วยหนักได้ทันเวลา ”

 

พ่อมดดีมีนว่า

เขารับชาร้อนๆ มาจิบ

และชื่นชมว่าเป็นชาที่หอมมาก

 

“ ถ้าอย่านั้นเราคงไม่ต้องห่วงเรื่องโรคละบาดพวกนี้อีก ”

 

อาเธอร์พูด

 

“ ข้าอยากไปแปลงไร่แปลงนาของข้าเสียเต็มทีแล้ว   หรือเป็นไปได้อาจย้ายกลับซีนาร์ยในเร็ววัน ”

 

“ เย็นไว้พ่อหนุ่ม   ถึงอย่างไรก็ต้องรอให้พ้นหน้าหนาวนี่ไปเสียก่อน   เหตุการณ์ยังไม่แน่นอน ”

 

พ่อมดเฒ่าปราม

 

“ แล้วใครกันที่คิดค้นตัวยาขึ้นมาได้ ”

 

คาโลไรน์ถามขึ้นบ้าง

 

“ บอกแล้วจะแปลกใจ   เขาคือครูใหญ่ของโรงเรียนในปราสาทขาวนี่เอง ”

 

“ หา   วีแกนน่ะนะ   เป็นเขาจริงๆ หรือ ”

 

อาเธอร์ไม่อาจซ่อนความแปลกใจเอาไว้ได้

เท่าที่รู้ๆ มาคนคนนี้ไม่เคยทำอะไรเป็นเรื่องเป็นราวเลย

 

เขาเป็นลูกครึ่งผู้ใช้เวทมนตร์ที่ไร้พลังเสียด้วยซ้ำ

แต่ข่าวลือมากมายเกี่ยวกับวีแกนสามารถอธิบายเรื่องนี้ได้

 

“ นั่นแหละ   ทางสภาก็ไม่เชื่อว่าเป็นเขา   แม้แต่ข้าเองก็ยังนึกว่าเป็นฝีมือศิษย์คนโปรดของเขาเสียอีก ” 

 

“ มีใครกล้าเป็นคนโปรดด้วยหรือ ”

 

อาเธอร์ถาม

เพราะอยากรู้ว่าเป็นคนเดียวกับที่ได้ยินมาหรือไม่

 

“ เขาเป็นแค่นักเวทฝึกหัดคนหนึ่งเท่านั้น   แต่ได้นั่งตำแหน่งเก้าอี้ในสภาแห่งโอรีเวีย   คนผู้นี้เก่งอย่างน่ากลัวเพราะทำในสิ่งที่คนทั้งสภาทำไม่ได้   และที่สำคัญเขาไม่ฟังคำสั่งใครเลยนี่คือเรื่องที่ข้ากังวล ”

 

พ่อมดพูด

พลางรินชาดอกไม้สีม่วงลงในถ้วยใบเล็ก

กลิ่นหอมกำจายไปทั่วห้องเขายกขึ้นจิบช้าๆ

พอดีเหลือบไปเห็นกระต่ายป่าสีขาวตัวน้อยจึงขยิบตาให้

มันก็กระโดดหายไป

 

“ ให้ตายสิ   มันยังกลัวข้าอยู่อีกหรือนี่ ”

 

ดีมีนบ่น

 

“ ข้าได้ยินมาว่า   ครูใหญ่วีแกนกำลังคิดค้นตัวยาที่จะทำให้คนเป็นอมตะ   ท่านว่ามันจะเป็นไปได้ไหม ”

 

พ่อมดสำลักพรวด

 

“ เจ้าได้ยินมาจากไหนกัน ”

 

“ จากร้านเหล้า ”

 

อาเธอร์ตอบตามตรง

 

“ ให้ตายข้านึกว่าเรื่องนี้จะเป็นความลับเสียอีก ”

 

พ่อมดดีมีนถึงกับหลุดคำสบทออกมา

 

“ แสดงว่าจริงน่ะสิ ”

 

“ วีแกนเคยเสนอเรื่องนี้เข้าที่ประชุมหลายครั้ง   แต่ถูกเพิกเฉยก็แน่ล่ะด้วยความสามารถของเขาในตอนนั้นแล้วใครจะไปสนใจ  ยาแบบนี้พ่อมดหลายต่อหลายรุ่นพยายามปรุงขึ้นมาแต่ก็ไม่เคยมีใครทำได้   แม้แต่ซาเหวจลอร์ดเองก็ยังไม่ปรากฏในตำราว่าเขาสามารถทำเรื่องเช่นนี้   แต่พอเขาปรุงยารักษาโรคละบาดสำเร็จ   เรื่องนี้เลยถูกขุดคุ้ยอีกสินะ ”

 

“ ท่านคิดว่าเขาจะทำสำเร็จไหม”

 

อาเธอร์สงสัย

 

“ ถ้าถามข้า   ลำพังตัวเขาคนเดียวทำไม่ได้แน่   ความจริงคือเขาเป็นแค่มนุษย์ธรรมดา   การปรุงยาแขนงนั้นต้องใช้เวทมนตร์กำกับ   วีแกนที่ไร้พลังโดยสิ้นเชิงจึงไม่สามารถ ”

 

พ่อมดถอนหายใจ

 

“ เอาเข้าจริง   มันคือความใฝ่ฝันของนักเวทหลายๆ คนที่จะปรุงยานี้ให้จงได้   แม้ว่าจะไม่มีคำสาปร้ายนี้ก็ตาม   แต่แท้ที่จริงก็มีคนบางคนอยากมีชีวิตที่เป็นอมตะ   สำหรับข้าแล้วมันผิดธรรมชาติการเป็นอมตะไม่ใช่เรื่องดีเลย   ตอนแรกวาลานขอให้ดารีลทำ   เด็กนั่นปฏิเสธโดยเด็ดขาด   เวลานี้วีแกนกำลังพยายามอยู่และผลออกมาเป็นที่น่าพอใจ   มันแสดงให้เห็นว่าดารีลยื่นมือเข้าช่วย   แต่ไม่รู้ทำไมเขาจึงได้ลงมือทำยาที่เขารังเกียจ ”

 

“ ถ้ามีเหตุผลมากพอดารีลเขาไม่ปฏิเสธหรอก ”

 

ฟิโลโซเฟอร์แทรกขึ้น

 

อาเธอร์ส่งสายตาเตือนว่าไม่ควรขัดผู้ใหญ่เวลาพูด

แต่พ่อมดดีมีนกลับสนใจขึ้นมา

 

“ เจ้าพูดแบบนั้นรู้จักเขาหรืออย่างไร ”

 

“ ข้าเคยหลงทางในเมืองแล้วดารีลอาสามาส่งบ้าน   หลังจากนั้นข้าก็ลากเขามารับประทานอาหารเย็นได้ถึงสองครั้ง   เพื่อเป็นการตอบแทน   ดังนั้นถ้าจะพูดว่ารู้จักกันก็พอได้อยู่ ”

 

เด็กชายตอบเลี่ยงๆ

 

“ แปลกมาก   มีผู้ใช้เวทมนต์เก่งๆ หลายคนพยายามตีสนิทเขาแต่เขากลับเลือกคลุกคลีกับคนอย่างวีแกน   ข้าเชื่อว่าระหว่างวีแกนดารีลแค่เลือกเอาไว้บังหน้า   ไม่รู้ทำไมผลงานดีๆ ของเขามักจะโยนให้วีแกนรับผลประโยชน์ตลอด   แต่สำหรับพวกเจ้าเขาเข้ามาหาเพื่ออะไรกัน ”

 

พ่อมดเฒ่าว่า

 

“ ท่านเข้าใจผิดแล้ว   ความจริงคือข้าต่างหากที่ไล่ตามเขา ”

 

ฟิโลโซเฟอร์บอก

 

พ่อมดดีมีนนั่งร่วมรับประทานอาหารกับอาเธอร์อยู่นาน   โดยไม่มีท่าทีรีบร้อนเหมือนเมื่อก่อน   อาจจะเป็นเพราะโรคร้ายสามารถรักษาได้แล้ว   ทำให้ความหวังต่างๆ เรืองรองขึ้นมา   ตอนแรกเขาคิดว่ามนุษยชาติจะต้องสูญสิ้นไปตั้งแต่คำสาปแรกยังไม่สัมฤทธิ์ผลเสียแล้ว