โอรีเวีย ( เมืองต้องสาป )
เขียนโดย shilen
วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2563 เวลา 18.27 น.
แก้ไขเมื่อ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2564 20.35 น. โดย เจ้าของนิยาย
165) ช้อนทองคำ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากผ่านเรื่องราวในเมืองร้างใต้ดิน เด็กชายตัวน้อยทั้งสามก็หลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนในหอนอนของปราสาทขาว เรื่องราวที่ผ่านไปเมื่อครู่เป็นดังความฝัน พวกเขานั้นก็อุ่นสบายและปรอดภัยบนเตียงนุ่นๆ จนกระทั่งเช้าวันใหม่มาเยือน
“ ข้าหิวแทบตาย ”
นี่เป็นเรื่องเล่าเพียงอย่างเดียวของโลธอร์
เหล่าเด็กหญิงทั้งสามไม่ได้ร่วมเดินทางไปด้วย
พวกนางอยากรู้ความเป็นไปของวันวาน
อีเลียสหยิบช้อนทองคำออกมากำหนึ่ง
วางกองลงบนโต๊ะ
“ นี่เจ้า ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ”
เด็กชายร่างอ้วนทำตาโต
“ เจ้าเองที่ห้ามโลธอร์มิใช่หรือ เหตุใดเป็นเจ้าเองที่ก่อเหตุลักขโมย ”
ฟิโลโซเฟอร์ท้วง
“ สมบัติในที่รกร้างย่อมเป็นของผู้ค้นพบ ข้ามิให้โลธอร์หยิบมาเพราะเขาชอบทำตัวซุ่มซ่าม ถ้าอยู่กับหมอนั่นอาจเกิดความเสียหายได้ อันที่จริงข้อเสนอนั้นก็น่าสนใจ เราควรมีงานเลี้ยงดีๆ บ้าง หรือว่าอย่างไร ”
เด็กชายคนนั้นหันไปทางฟีไลร่า
เด็กหญิงผมสีเงินไม่ตอบว่ากระไร
นางเพียงหมุนช้อนทองคำเล่น
แต่แววตานั้นเคร่งขรึมนัก
“ ฉลาดมากอีเลียส ข้ามองคนไม่เคยผิดแผนการของเจ้าเฉียบคมนัก ตอนนี้เรามีทองคำแล้วเรื่องสนุกก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม เราจะมีเรื่องดีๆ ให้จดจำเพิ่มอีกครั้ง ”
โลธอร์กล่าวอย่างยินดี
“ นี่หรือคือทั้งหมดที่พวกเจ้าเสี่ยงชีวิต เพื่อทองคำเหล่านี้ พระเจ้าทรงโปรดถ้าต้องการมันนักบอกพวกเราก็ได้ หากมีเหตุผลอันสมควรฟีไลร่าสามารถให้ทองคำจำนวนมากกว่าที่พวกเจ้าหามาได้เสียอีก ”
เลโอน่าตำหนิ
“ มันเหมือนกันเสียเมื่อไหร่เล่า เรื่องของวีระบุรุษเจ้าคงไม่เข้าใจ ”
เจ้าเด็กร่างอ้วนแย้ง
“ มันก็ทองคำเหมือนกัน นำมาใช้จ่ายได้เหมือนกัน จะสนใจเรื่องที่มาไปเพื่ออะไร ”
นางว่า
เด็กหญิงคาโอเรียนั่งฟังบทสนทนาด้วยอารมณ์เบื่อหน่าย
พลางใช้ช้อนทองคำม้วนม้วนกับเส้นผมเล่น
“ ข้าเคยคิดจะซื้อปิ่นปักผมให้เจ้า ”
อีเลียสเปลี่ยนเรื่อง
เขาหันมาพูดกับคาโอเรีย
“ แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดเจนแล้วว่าทองคำส่องประกายสู้เส้นผมของเจ้ามิได้ ”
“ ปิ่นเงินเป็นอย่างไรล่ะ ”
ฟีไลร่าเสนอ
“ แต่คาโอเรียยังไม่โตพอมิใช่หรือ ปิ่นอันแรกนางจะปักต่อเมื่อเป็นสาวแรกรุ่น ”
เด็กสาวผิวเข้มกล่าว
“ ก็ใช่ไง นางจะปักปิ่นที่ชายหนุ่มมอบให้เมื่อเข้าสู่วัยสาว ข้าชิงมอบให้ก่อนในตอนนี้และเมื่อถึงเวลานั้นก็เท่ากับว่าข้าเป็นชายหนุ่มคนแรกที่มอบให้กับนาง ”
“ แบบนี้มันใช่เหรอ ”
ฟีไลร่าว่าพลางหัวเราะ
“ แหงล่ะ ในงานเลี้ยงของปราสาทขาววันนั้นน่ะมีหนุ่มน้อยหลายคนจ้องนางตาไม่กระพริบ ถ้าอีเลียสไม่ชิงก่อนก็คงต้องมีคนตัดหน้าไปอย่างแน่นอน ”
เด็กน้อยร่างอ้วนบอก
“ เดี๋ยวนะ นี่มันธรรมเนียมอะไรกันแล้วปิ่นอันแรกมันสำคัญอย่างไร ที่ซีนาร์ยไม่เห็นมีอย่างนี้ ”
ฟิโลโซเฟอร์รู้สึกร้อนรน
เกรงว่ามันจะมีความหมายเกี่ยวกับเนื้อคู่อะไรแบบนี้
แต่เพื่อนๆ ก็ไม่ได้ให้คำตอบแก่เขา
และทุกคนพร้อมใจกับมอบรอยยิ้มประหลาดมาให้
พวกเขาคุยกันในเรื่องเรื่อยเปื่อย หากยามใดที่กล่าวถึงเมืองโบราณใต้ดินก็จะลดเสียงลง อีเลียสน้อยนั้นสนใจภาพวาดสีน้ำมันบนผนังของเมืองแพสทรูแลนด์เป็นอย่างมาก เขาเล่าว่ามันเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับสงครามเทพเจ้ากับเหล่าซาตานในยุคบรรพกาล
“ ในยุคของเรากลับไม่เขียนเรื่องราวเหล่านั้นไม่ว่าที่ใด ”
เลโอน่าว่า
“ เป็นเพราะจอมเวทวาลานหรอกนะ เขาไม่ชอบให้ผู้คนต้องรู้สึกว่าต้องพึ่งพระเจ้าในขณะที่ความจริงแล้วมีเพียงผู้ใช้เวทมนตร์เท่านั้นยืนหยัดอยู่เคียงข้างมนุษย์ เหล่าทวยเทพเพียงแค่รอรับเราอยู่ที่ปลายทางแห่งความตาย ”
เด็กชายร่างผอมซีดบอก
“ แต่ในเมืองที่ห่างไกลพวกเขายังขอพรต่อทวยเทพอยู่ ”
ฟิโลโซเฟอร์ว่าบ้าง
“ แล้วสุดท้ายเป็นอย่างไรทุกอย่างสำเร็จดังหวังไว้หรือไม่ ”
เด็กหญิงผมสีเงินถามบ้าง
“ มันเป็นดังกำลังใจเล็กๆ เพราะสุดท้ายก็ต้องฝ่าปัญหาไปด้วยตนเอง แต่อย่างน้อยก็ช่วยเสริมแรงใจให้มีความหวังขึ้นมาบ้างกับการขอพรต่อทวยเทพ ”
ฟีไลร่าตอบ
“ จะว่าไปก็นานแล้วนะที่เราไม่ได้เห็นครูใหญ่วีแกน เกิดเรื่องร้ายในปราสาทขาวขนาดนี้เขาไปทำอะไรอยู่ที่ไหนกัน เขาควรต้องรับผิดชอบเรื่องนี้มิใช่หรือ ”
อยู่ๆ เลโอน่าก็เอ่ยขึ้นมา
อันที่จริงความสงสัยนี้ได้เกาะอยู่ในใจของทุกคนนานแล้ว
“ เขาคงมีเรื่องต้องจัดการนั่นแหละ คงสำคัญมากจนจอมเวทวาลานปล่อยวางความเพิกเฉยในหน้าที่ของเขา มีข่าวลือไม่ดีมากมายเหลือเกินเกี่ยวกับครูใหญ่วีแกนคนนี้ แต่สุดท้ายเรื่องยุ่งๆ ทั้งหลายทั้งปวกก็จบลงด้วยดีเพราะเขา ”
อีเลียสบอก
“ เขาที่ไหนกัน เป็นเพราะมีดารีลคอยสนับสนุนหรอก ตอนนี้ดารีลถูกจองจำเสียแล้วเจ้าคิดว่าคนอย่างวีแกนจะทำอะไรได้ ดูสิพ่อมดน้อยคนนั้นช่วยเขาไว้ตั้งมากมายแต่ในเวลาที่ยากลำบากเช่นนี้วีแกนกลับช่วยอะไรไม่ได้เลย ช่างเป็นสหายที่ไร้ประโยชน์สิ้นดี ”
ฟีไลร่าว่า
ด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างมีอารมณ์
“ หมอนั่นไม่เป็นอะไรหรอกน่า ”
อีเลียสเสียงเข้ม
“ ใช่ นอกจากสบายดีแล้วข้ายังเกรงว่าเขาอาจมีแผนบางอย่าง อย่างเช่นหนีไปจากโอรีเวีย ”
โลธอร์เสริม
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ