ยัยน้องสาวตัวแสบ!

-ณ.วันศุกร์ก่อนวันนัด-
ช่วงเย็น
 
"เฮ้อ~ เราไม่ได้เดินกลับบ้านด้วยกันนานแค่ไหนแล้วนะ"
คลาวด์บิดขี้เกียจ ตอนนี้ทั้งสองกำลังเดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย
 
"นั้นสิน้า~ น่าจะเมื่อช่วงอาทิตย์ก่อนละมั้งนะ"
ฝนเดินอยู่ข้างๆคลาวด์
 
"อืม...นานเหมือนกันนะเนี่ย"
คลาวด์ตอบกลับ ทั้งคู่เดินไปเรื่อยๆ
 
ทางซ้ายจะเป็นพวกร้านค้าต่างไป ส่วนทางขวาจะเป็นทะเล ตอนนี้แสงอาทิตย์ยามเย็น สาดส่องไปที่ทั้งสอง เสียงคลื่นซัดสาดกระทบกับโขดหิน เสียงกระดิ่งลมแกว่งพริ้วไสว
 
"สงบจังเลยนะ"
ฝนพูดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ
 
"นั่นสิน้า~"
คลาวด์หันไปทางขวา
"....หืม? ฝนๆ ดูนั่นสิ"
คลาวด์ชี้ไปทางดวงอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน
 
"อะไรหรอ?"
ฝนหันตามที่คลาวด์ชี้
 
"ดวงอาทิตย์กำลังจะตกดินล่ะ สวยมากเลย"
คลาวด์มองไปที่ดวงอาทิตย์
 
"สวยจริงๆนั่นแหละ..."
"แต่ว่านะ-"
ฝนมองไปรอบดวงอาทิตย์
 
"เมฆครึ้มขนาดนี้ สักพักฝนน่าจะตกนะ"
 
"นั่นสินะ...อืม...ฝน เธอหิวรึป่าว"
คลาวด์ถาม
 
"ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่นะ เธอหิวหรอ"
ฝนถามกลับ
 
"โคร๊กก"
เสียงท้องร้องเล็กๆของคลาวด์
"แฮะ-ๆ"
 
"งั้นไปซื้อขนมกินมั้ย แถวๆนั้นมีร้านขนมอยู่นะ ถึงจะดูเก่าๆก็เถอะ"
ฝนพูดพร้อมชี้ไปทางร้านค้า
 
"อื้ม! ไปกันๆ!"
คลาวด์เดินนำหน้าฝนอย่างไว
 
-ณ.ร้านขนม-
"ง่ำๆๆ"
เสียงเคี้ยวขนมของสองสาว
 
"อื้ม! อร่อย!"
คลาวด์พูดชมขนม
 
"จริงด้วย อร่อยมากเลย"
ฝนพูด
 
"(ฮืมฮื้มฮืม~)"
"(นี่ก็คือ...เดตสินะ!)"
คลาวด์คิดในใจ
 
"(โอกาสแบบนี้หาไม่ได้บ่อยๆด้วย)"
"(ต้องพยายามเข้าแล้วสินะ ตัวฉัน)"
คลาวด์คิดและให้กำลังใจตัวเอง
 
"(แต่ตอนนี้อยากเข้าห้องน้ำแฮะ)"
 
"นี่ฝน เดี๋ยวฉันจะไปเข้าห้องน้ำของร้านหน่อยนะ รอแปปนึงได้มั้ย)"
คลาวด์ยืนขึ้นแล้วพูด
 
"อื้ม! เดี๋ยวจะรอนะ ง่ำๆ"
ฝนตอบกลับพร้อมกินขนมไปด้วย คลาวด์เดินเข้าไปในร้าน
 
(...)
ฝนนั่งมองก้อนเมฆที่กำลังครึ้มขึ้นเรื่อยไป
 
"เฮ้! คุณหนูมาคนเดียวหรอจ้ะ"
เสียงผู้ชายที่ฟังดูท่าทางนักเลงหน่อยๆ
 
"เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้านมั้ยจ้ะ บ้านพี่น่ะนะ"
ชายแปลกหน้าเดินมายืนข้างหน้าฝน
 
"มะ-มะ-ไม่เป็นไรค่ะ นะ-หนูกลับเองได้"
ฝนตอบกลับด้วยท่าทีหวาดกลัว
 
"แหม่ๆ ไม่ต้องเกรงใจหรอกนะ มามะ"
ชายแปลกหน้า จับแขนที่บอบบางของฝน แล้วกระชากขึ้นมา
 
"แฮะๆ โลลิแบบนี้แหละ พี่ชอบ~"
ชายแปลกหน้าทำหน้าตาโรคจิต แล้วกระชากฝนเข้ามาหาตัวเอง
 
"มะ-ไม่นะ! ชะ-ช่วยด้วย!!"
ฝนน้ำตาคลอและกลัวตัวสั่น
 
"คะ-ใครก็ได้! ฮือ!!"
ฝนร้องไห้
 
"เหอะๆ ไม่มีใครมาหรอก เพราะแถวนี้ฉันใหญ่สุ-- "
ขณะที่ชายแปลกหน้ากำลังพูด ก็มีรองเท้าจากไหนไม่รู้ปาอัดหน้า
 
"โอ๊ย! ใครวะฮะ!"
ชายแปลกหน้าตะคอกเสียงดัง
 
"ฉันเองนี่แหละ!!"
คลาวด์วิ่งออกมาจากร้านแล้วใช้กระเป๋าฟาดหน้าชายแปลกหน้าจนล้มลง
 
"ออก! ไป! จาก! ฝน! นะ!"
คลาวด์นั่นคร่อมชายแปลกหน้า
 
แล้วใช้กระเป๋านักเรียนทุ่มใส่หน้านักเลง ซ้ำๆ ครั้งแล้วครั้งเล่าซ้ำไปเรื่อยๆ
 
"ฉันน่ะ จะปกป้องฝนเอง!"
คลาวด์ทุ่มกระเป๋าไปเรื่อยไป
 
"พะ-พอเถอะนะ"
ฝนกอดคลาวด์จากด้านหลัง
 
"ฉันไม่เป็นไร พอแล้ว.."
ฝนพูดตัวสั่น
 
"..."
คลาวด์มองไปที่ชายแปลกหน้าที่กำลังสลบอยู่
"อืม...โอเค"
คลาวด์ลุกขึ้นยืน
 
"โอ๋นะๆ เด็กดีไม่ร้องนะ"
คลาวด์ปลอบฝนที่กำลังร้องไห้อยู่
 
"ฉันบอกแล้วไง ว่าจะปกป้องเธอเอง"
คลาวด์มองหน้าฝนแล้วยิ้มอ่อน
 
"อื้ม! ขอบใจนะ รักที่สุดเลย!"
ฝนกอดคลาวด์ไว้แน่น
 
"ไปนั่งพักก่อนเถอะนะ"
คลาวด์พูด
 
แล้วทั้งสองก็เดินไปร้านอื่นแล้วนั่งพัก
 
"..."
"..."
"อ่าว...นั้นคลาวด์ไม่ใช่หรอน่ะ" มีเสียงพูดชายคนนึงพูดออกมา
คนๆนั้นคือ ไรท์ นั่นเอง