แก้วนพคุณ

-

เขียนโดย เวลา

วันที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2563 เวลา 16.59 น.

  38 บท
  0 วิจารณ์
  30.71K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

35) ทะเลาะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
พริมาได้ยินข่าวมาว่าพลอยใสแวะไปหาคเชนทร์ที่ห้องเรียนเขา บ่อยๆ และดูเหมือนชายหนุ่มจะออกไปไหนมาไหนกับสาวเจ้าอยู่ประจำจนหลายคนเข้าใจว่าสองคนนั่นน่าจะคบหาดูใจกัน
“ตกลงนี่เขาทิ้งเธอแล้วเหรอ?” ศศิธรถามพริมาในวันหนึ่ง ช่วงหลังๆ มาพอทำใจได้ว่าพริมาไม่น่าจะเล่นด้วย จากสาวน้อยคนสวยที่หล่อนหลงรัก ศศิธรก็ลดขั้นพริมาเหลือแค่ ”เพื่อน” แทน และพอเป็นเพื่อนก็ไม่ต้องมาสร้างภาพอะไรมากมาย เห็นว่าสาวน้อยไม่เข้าใจคำถาม ศศิธรจึงควักรูปในมือถือที่ถ่ายติดคเชนทร์กับพลอยใสมาให้ดู มีทั้งรูปซ้อนมอเตอร์ไซค์ รูปที่ถ่าย      ริมสนามฟุตบอล และอีกหลายรูปที่สองคนนั้นอยู่ด้วยกัน
“ก็อย่างว่า...เธอเลือกรุ่นพี่อีกคน ที่ขาวๆ ใสๆ นี่นะ ก็หล่อดีแหละ   แต่ฉันว่าชอบแบบพี่ตุลย์มากกว่า อยู่ด้วยแล้วสบายใจ หล่อ คุยเก่ง อารมณ์ดี เข้าถึงง่าย...แต่ก็อย่างว่าแหละผู้หญิงบางคนก็ชอบผู้ชายน่าค้นหา” ศศิธรเดาเรื่องไปเรื่อย หล่อนเห็นนพคุณอยู่กับพริมาบ่อยๆ และบางทีก็จับมือกันด้วย ไม่ใช่แค่หล่อนที่เห็น แต่เพื่อนๆ หลายคนก็เห็น
“แต่ดูพี่เขาขี้หึงนะ ฉันไม่ชอบผู้ชายขี้หึง...ความจริงก็ไม่ชอบผู้ชายล่ะ ฮ่าๆๆ” ศศิธรหัวเราะขำกับความคิดของตัวเอง พริมาสงสัยว่าคเชนทร์กับพลอยใสไปคบกันตอนไหนหล่อนตกข่าวอะไรไป หรือว่าสาวที่คเชนทร์คุยด้วยบ่อยๆ ในไลน์ที่แม่หล่อนชอบแซวที่แท้แล้วคือพลอยใส…
วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้าย...สอบเสร็จปีหน้าพริมาก็จะขึ้น ม.5 แล้ว       และนพคุณวันนี้เขาจะอยู่โรงเรียนนี้เป็นวันสุดท้ายเหมือนกัน พริมาใจหาย ถึงจะอยู่บ้านเดียวกัน แต่บางครั้งหล่อนก็อยากเห็นนพคุณเวลาอยู่ที่โรงเรียน
“เดี๋ยวแวะห้องน้ำก่อนนะ แล้วไปกันเลย” ยามาหันไปบอกเพื่อนๆ วันนี้หล่อนจะเลี้ยงพริมา มาริสาและศศิธร ยามาได้เงินเดือนจากการช่วยภารดีทำบัญชี ตอนนี้หล่อนเริ่มมีเงินเก็บบ้างพอสมควร
“ฉลองสอบเสร็จแล้วกินฟรีแบบนี้มันแสนสบายใจโว้ย” ศศิธรเดินนำเข้าห้องน้ำไปก่อนแล้ว มาริสากับพริมายืนรออยู่หน้าห้องน้ำ ในห้องน้ำ   จึงมีแต่ยามากับศศิธร สักพักพริมาได้ยินเสียงดังออกมาจากในห้องน้ำ      สาวน้อยสบตากับมาริสา หล่อนจำได้ว่าเป็นเสียงเพื่อนรักของหล่อนนั่นเอง เหมือนยามาจะกำลังทะเลาะกับใครสักคน...มีเด็กผู้หญิงวิ่งสวนออกมาและในมือถือโทรศัพท์...หล่อนกำลังโทรหาใครสักคน พริมากับมาริสารีบตามเข้าไปในห้องน้ำ
“เธอพูดอะไร? ฉันไม่เคยเลียนแบบอะไรเธอ อย่าหลงตัวเองให้มากนักเลย” พลอยใสกำลังเถียงกลับอย่างลอยหน้าลอยตา พริมาไม่เคยเห็นท่าทางแบบนี้ของเพื่อนร่วมห้องคนนี้มาก่อน
“มันหลายครั้งแล้วนะพลอย...เธอมีอะไรก็พูดออกมาตรงๆ เลย     เป็นอะไรนักหนากับฉันเนี้ย” ยามาพูดอย่างเหนื่อยใจ หล่อนเบื่อทะเลาะกับเพื่อนคนนี้เต็มทนแล้ว...ความจริงอย่างพลอยใสจะเรียกว่าเพื่อนของหล่อนก็คงไม่ถูก
“ก็บอกแล้วไง ฉันจะไปอะไรกับเธอ ฉันไม่มีพวกพ้องเยอะแยะ     แบบเธอด้วยซ้ำจะให้ไปสู้รบปรบมือกับเธอได้ยังไง?” พูดแล้วพลอยใสก็ปรายตามามองพริมากับมาริสา ถ้าตาไม่ฝาดพริมาเห็นหล่อนเหยียดปากอย่างรังเกียจ                 “หรือเธอแค้นใจที่พี่เชนชอบฉัน?” พลอยใสเรียกคเชนทร์ด้วยสรรพนามที่ยามาเรียกอยู่ประจำ พริมาอดสงสัยไม่ได้ว่าหล่อนตั้งใจเรียกแบบนั้นหรือเปล่า
“ตามสบายเลยพลอยฉันไม่สนใจหรอกว่าไอ้เชนมันจะชอบใคร      มันจะชอบเธอก็เรื่องของมัน...มันเลือกแล้ว อย่าเอาฉันเข้าไปเกี่ยว” ยามาบอกเสียงเย็น
“เธอบอกว่าไม่ชอบแต่ก็ยังคอยอ่อยเขาอยู่นี่ เอาสัญญาเก่าๆ นั่นมาอ้าง...สัญญาทาสบ้าบออะไรนั่นน่ะ” พลอยใสยิ้มหยัน หล่อนทำท่าเหมือนรู้ทันยามา
“ฉันจะบอกเธอเป็นครั้งสุดท้ายนะ ฉันรู้จักไอ้เชนมาก่อนเธอเป็นปี ถึงตอนนี้ฉันไม่รู้นะว่าสนิทกับมันมากกว่าเธอหรือเปล่า แต่เธอก็ควรจะไว้ใจแฟนตัวเองและเอาเวลาไปดูแลความรักของตัวเองดีกว่าที่จะมาระรานคนอื่น และถ้าที่เธอไม่ชอบฉัน เพราะไอ้เชนมันสนิทกับฉัน เธอควรจะทำใจนะว่าในชีวิตไอ้เชนน่ะมันไม่ได้มีแค่เธอ มันต้องมีพี่ มีเพื่อน หรือมีคนอื่นอีกหลายคน” พริมาแปลกใจที่เห็นยามาใจเย็นกว่าปกติ
“ฉันเบื่อแล้ว” อยู่ๆ พลอยใสพูดโพร่งออกมา จนยามาที่กำลังจะเดินออกจากห้องน้ำชะงักฝีเท้า
“อะไรนะ?” ยามาไม่เข้าใจว่าพลอยใสหมายความว่าอย่างไร
“ฉันไม่เอาแล้ว...เธอเอาคืนไปเถอะ ผู้ชายอะไรน่าเบื่อจะตาย        นึกว่าจะมีดีกว่านี้ซะอีกที่แท้ก็น่าเบื่อ” พริมาเอามือปิดปากหล่อนนึกไม่ถึงว่า   พลอยใสจะเป็นคนแบบนี้
“ฉันจะบอกอะไรให้นะ...หมอนั่นน่ะจูบห่วย ลีลาสู้แฟนคนเก่าๆ    ของฉันยังไม่ได้เลย” พลอยใสยิ้มเยาะ คราวนี้สลับกันเป็นมาริสาที่เอามือปิดปาก และถ้ามีอีกสองมือหล่อนอยากเอาปิดหูด้วย แต่เพราะเป็นห่วงเพื่อนหล่อนถึงไม่เดินหนีไปจากตรงนี้ และไม่มีใครคาดคิดยามากระโจนใส่พลอยใส เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมาก จนพริมามองไม่ทัน แต่เพื่อนรักหล่อนกำลังดึงผมพลอยใส และเพราะพลอยใสกำลังตกใจ หล่อนจึงไม่ทันตั้งตัว มีเสียงวิ่งดังมาจากภายนอก คเชนทร์นั่นเอง เขามาได้อย่างไรนะ? พริมาเห็นคนที่วิ่งตามคเชนทร์มา...เด็กผู้หญิงที่วิ่งสวนไปในตอนแรกนั่นเอง หล่อนเป็นเพื่อนในห้องและเป็นเพื่อนสนิทพลอยใส พริมาจำได้...กัลยา เพื่อนของพลอยใสน่าจะโทรไปตามคเชนทร์ และตอนนี้เด็กหนุ่มกำลังอยู่ในวงในของสองสาวที่กำลังตบตีกัน ดูจากตรงนี้ยามามีทักษะเหนือชั้นกว่ามาก หรือเพราะหล่อนชอบไปซ้อมมวยบ่อยๆ ที่ค่ายมวยพี่อำนาจกันนะ พริมาอึ้งกับท่าทางที่ดู “เป็นมวย” ของเพื่อน
“แกไม่ต้องมายุ่งเลยนะไอ้เชน ฉันเหลือทนกับมันมานานแล้ว” ยามา หันไปตวาดคเชนทร์ที่ตอนนี้กำลังจับหล่อนไว้ด้วยแรงทั้งหมดของเขา คเชนทร์แปลกใจ...พอยัยปลาดุกฟูโมโหเรี่ยวแรงของหล่อนเยอะกว่าปกติหลายเท่า และอีกมือของเขาก็ต้องคอยกันระวังไม่ให้พลอยใสเข้ามาด้วยเหมือนกัน เขาสงสัยพวกนี้ทะเลาะอะไรกันนะ?
“ลูกแก้วช่วยจับเพื่อนหน่อย” คเชนทร์หันมาบอกพริมาที่ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่อย่างไม่รู้จะทำอย่างไร พอคเชนทร์บอกนั่นแหละพริมาถึงรู้สึกตัวหล่อนเข้าไปช่วยเขาจับเพื่อนรักไว้ จังหวะนั้นเองที่พลอยใสหลุดเข้ามาตบหน้ายามาจนเสียงดังสนั่น พริมาที่ยืนอยู่ตกใจ มาริสาเองก็อุทานออกมาเช่นกัน แต่ยามากลับนิ่ง หล่อนก้าวสามขุมเตะเข้าไปเกือบถึงก้านคอ...ถ้าไม่ถูกคเชนทร์ดึงไว้เสียก่อน หน้าแข้งยามาจึงฟาดแค่ต้นแขนพลอยใส ฝ่ายนั้นน่าจะนึกไม่ถึงว่าคู่ตบเป็นมวย หล่อนกุมต้นแขนร้องเสียงหลง
“พี่ตุลย์...ช่วยพลอยด้วย” พลอยใสร้องให้คเชนทร์ช่วย เพราะดูท่าว่ายามาจะเป็นมวย และถ้าต้องต่อยมวยหล่อนคงสู้ไม่ได้ ยามากำลังจะเข้าไปซ้ำ คเชนทร์ผลักหล่อนออกไปก่อน เพราะเขาต้องเข้าไปจับพลอยใส จัดการสองคนคงไม่ไหว เขาต้องจัดการทีละคน และเอาคนที่แรงน้อยน่าจะดีกว่า ยามาล้มกระเด็น...หล่อนตกใจ นี่ไอ้หน้ามีผลักหล่อน? ยามาเห็นสีหน้าพลอยใส ยัยนั่นกำลังยิ้มเยาะอยู่ ฮึ! สีหน้าของผู้ชนะ คเชนทร์ดูจะตกใจมากกว่า      เขาไม่ได้ตั้งใจจะผลักให้ยามาล้ม แต่จะดันให้พวกหล่อนแยกออกจากกัน พลอยใสเห็นจังหวะหล่อนจะเข้าซ้ำไปอีกแล้ว คราวนี้คเชนทร์เอาตัวเข้าขวาง หล่อนจึงตีโดนเขา และดูเหมือนพลอยใสจะไม่สนใจที่จะหยุดด้วยว่าจะตีโดนใคร...สักหมัดสองหมัดน่าจะโดนยัยปลาทูบ้างแหละ
“พอแล้วพลอย! เลิกบ้าซะที” คเชนทร์ตวาดพลอยใสเสียงดัง       เด็กสาวชะงักทันที หล่อนดูตกใจไม่น้อย เพราะไม่เคยเห็นคเชนทร์โกรธใครขนาดนี้มาก่อน ยามาที่ตอนนี้ยืนนิ่ง หล่อนจ้องหน้าคเชนทร์อยู่ และพริมาตาไม่ฝาด ตอนนี้เพื่อนรักของหล่อนกำลังร้องไห้ ยามายกมือขึ้นเช็ดน้ำตาและหันหลังวิ่งออกไปจากห้องน้ำทันที พริมากับมาริสาวิ่งตามเพื่อนไป ก่อนไป    พริมาหันมามองคเชนทร์...และเขาเห็นสาวน้อยทำปากยื่นอย่างขัดใจ
“พวกนี้น่ะมันอันธพาลนะพี่เชน มันรุมพลอย...ไม่เชื่อถามฟางดูสิ” พลอยใสพยักพเยิดไปทางเพื่อนหล่อน...คนที่วิ่งไปตามคเชนทร์มาที่ห้องน้ำ
“ใช่ค่ะ ฟางเห็นมันมากันหลายคน เลยรีบไปตามพี่ตุลย์มานี่แหละ” กัลยาหรือฟางเป็นคนยืนยันหนักแน่น
“พวกนี้น่ะหาเรื่องพลอย บอกว่าพลอยน่ะแย่งพี่เชนไป ทำให้พวกเขาไม่สนิทกันเหมือนเมื่อก่อน และยังบอกว่าเพราะพลอยพี่เชนถึงติดแฟนมากกว่าเพื่อน” คเชนทร์ยืนฟังอย่างเงียบๆ
“พลอยอาจจะเข้าใจอะไรผิดนะ”
“นี่พี่เชนเข้าข้างพวกนั้นเหรอคะ พลอยไม่ได้โกหกนะ พี่เชนก็เห็น    ยัยปลาทูน่ะเข้ามาตบพลอยก่อน” พลอยใสพูดจริงเรื่องที่ว่ายามาเข้ามาทำร้ายหล่อนก่อน
“และพลอยก็ตบกลับไปแล้ว” คเชนทร์เริ่มเหนื่อย
“มันจะเตะก้านคอพลอยนะ!” พลอยใสตวาดลั่น คเชนทร์เลิกคิ้ว    อืม...นี่เขามองอะไรผิดไปสินะ คราวนี้เขาพลาดจริงๆ อุตส่าห์ทระนงตัวว่ารู้จักผู้หญิงดี แต่ผู้หญิงที่หลอกเก่งกว่าพวกพี่สาวเขาก็ยังมี และเขาได้เจอ        กับตัวเอง...ตัวเป็นๆ
“พี่รู้จักพวกลูกแก้วกับปลาทูมานานแล้วนะพลอย พวกนั้นไม่หาเรื่องทะเลาะกับใคร”
“นี่พี่เชนเข้าข้างมันเหรอ? ดีเลยถ้างั้นเราเลิกกัน” พลอยใสได้โอกาส หล่อนเบื่อเรื่องนี้เต็มทนเหมือนกัน คบกับคเชนทร์มันก็ดีในช่วงแรกๆ ที่ใครๆ ก็สนใจ แต่คนที่หล่อนอยากให้สนใจกลับไม่แยแส ยามาไม่แม้แต่จะมองมาด้วยซ้ำ แถมผู้ชายที่หล่อนเลือกคบ เขากลับพูดถึงแต่พวกพริมาและยามาตลอดเวลา...น่าเบื่อ!
“ฉันเบื่อแล้ว”
“อะไรนะ?”
“ฉันไม่เอาแล้ว...เธอเอาคืนไปเถอะ ผู้ชายอะไรน่าเบื่อจะตาย        นึกว่าจะมีดีกว่านี้ซะอีก ที่แท้ก็น่าเบื่อ ฉันจะบอกอะไรให้นะ...หมอนั่นน่ะจูบห่วย ลีลาสู้แฟนคนเก่าๆ ของฉันยังไม่ได้เลย” เสียงสนทนาที่ผ่านไปหลายนาทีก่อนดังขึ้นจากมุมหนึ่งของห้องน้ำ ศศิธรยิ้มกริ่มเดินออกมาจากห้องน้ำห้องในสุด ในมือหล่อนถือโทรศัพท์มือถือชูให้คนที่อยู่ในห้องหายสงสัยว่าเสียงนั้นมาจากไหน กัลยากับพลอยใสหน้าถอดสี หล่อนไม่คิดว่าจะมีใครอยู่ในนี้อีก แต่ศศิธรอยู่ในนี้ตลอดและหล่อนได้คลิปเด็ด! ทั้งภาพและเสียงงานนี้เอาไปขายไอ้ยศคงได้เงินมากอยู่
“พี่เชน...”
“พอเถอะพลอย อย่างที่พลอยพูดนั่นแหละเราควรจะเลิกคบกันได้แล้ว พี่ผิดเองแหละพลอย...ทุกเรื่องเลย” คเชนทร์ถอนหายใจ เขาเดินออกไปแล้ว ทิ้งพลอยใสไว้ให้ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ศศิธรรีบวิ่งตามออกไป หล่อนต้องระวัง...ลับตาคนแม่พลอยใสใจขุ่นร้ายจะตาย เดี๋ยวจะชวนเพื่อนมาตบแย่งคลิปในมือถือ...กันพอดีค่าขนมเดือนนี้ของหล่อน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา