แก้วนพคุณ

กลับจากไปส่งยามาที่บ้าน พริมาเข้าบ้านไปทักนพคุณไก่ของหล่อนก่อน          เจ้าไก่แจ้ตอนนี้ยืนเล่นอยู่บนคอนที่คุณนพรักษ์ทำไว้ให้ ดูเหมือนมันจะชอบคอนนี้มาก เพราะบางครั้งมันยืนอยู่บนนั้นได้เป็นชั่วโมงทีเดียว เด็กสาวเล่นกับไก่แจ้ของหล่อนอยู่นานจนภารดีออกมาตามให้ไปอาบน้ำ พริมาถึงยอมเข้าบ้าน สองทุ่มแล้วนพคุณยังไม่กลับบ้าน พริมาลงมาเดินเตร็ดเตร่ข้างล่าง เพราะฝั่งห้องนอนของหล่อนอยู่ด้านหลังบ้าน ทำให้มองไม่เห็นถ้านพคุณกลับบ้านมา เมื่อตอนเย็นหล่อนอาบน้ำเสร็จก็เอาเหรียญทองมานั่งดู

            “จะเอาไปคืนไว้ให้ที่ห้องหรือว่าจะคืนให้กับมือดีนะ” พริมาพึมพำกับเหรียญทองในมือ แต่จะให้หล่อนเข้าไปในห้องเขาคงไม่เหมาะ จะเอาไปฝากคุณนพรักษ์ไว้ให้คืนเขาก็ไม่ดี หล่อนจึงคิดว่าจะรอเขากลับมาก่อนแล้วค่อยเอาไปคืน ระหว่างรอหล่อนเดินไปเล่นกับไก่แจ้ ช่วงนี้หล่อนฝึกให้มันขันได้เยอะมากแล้ว ยิ่งตอนมันอารมณ์ดีมันจะขันไม่หยุด แต่ถ้าไม่มีอารมณ์ทำอย่างไรก็ไม่ขัน แถมยังหันหลังให้หล่อนอีก ตอนนี้ไก่แจ้ของหล่อนไม่ขันตอนตีสามตีสี่อีกแล้ว เพราะพริมาเอาผ้ามาคลุมสุ่มไก่ไว้จนมืดสนิท หล่อนจะมาเปิดผ้าให้ไก่ก็ตอนเช้า เทคนิคนี้หล่อนได้มาจากใน You Tube

            “หลอกไก่มันครับ! ให้คิดว่ายังมืดอยู่ ให้มันหลับต่อไป พอเราเปิดผ้ามามันจะคิดว่าเพิ่งจะเช้าคราวนี้แหละครับ! ขันไม่หยุด!!! รับรองเทคนิคนี้ชนะแน่นอน” เสียงชายหนุ่มเจ้าของคลิปแนะนำการเลี้ยงไก่พร้อมบอกเทคนิคต่างๆ อีกหลายอย่าง พริมากดติดตามและคอยเข้าไปดูเสมอเมื่อมีข้อความแจ้งเตือน เด็กสาวนั่งคุยกับไก่ หล่อนคุยไปเรื่อย เล่าเรื่องที่แม่จะให้หล่อนไปเป็นเชียร์ลีดเดอร์ ซึ่งถ้าหล่อนบ้าจี้ไปสมัครตามที่แม่แนะนำมีหวังต้องแย่แน่ๆ เพราะแต่ละทีมเต้นกันแรงแถมเด้งหน้าเด้งหลังอีกต่างหาก หรือเรื่องที่คเชนทร์เอารักแร้มาเช็ดหัวยามา เล่าถึงเรื่องนี้พริมาก็ขำไปด้วย จนมาถึงเรี่องที่นพคุณแข่งฟุตบอลชนะได้เหรียญทองมา พร้อมกันก็หยิบเหรียญทองออกมาอวดเจ้าไก่แจ้ของหล่อน

                “ดูสินี่ไงนพคุณ พี่คุณเขาแข่งชนะมาได้เหรียญทองด้วยนะ เขาฝากลูกแก้วไว้ ลูกแก้วเลยรอเอามาคืนเขา” เด็กสาวพูดเจื้อยแจ้วไม่รู้ตัวว่านพคุณคนกลับเข้าบ้านมาสักพักแล้ว และตอนนี้เขายืนฟังหล่อนคุยกับนพคุณไก่อยู่ ตอนเขากำลังจะขึ้นข้างบนก็ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วอยู่หลังบ้าน เขารู้ได้ทันทีว่าเด็กสาวยังไม่นอนและหล่อนอยู่ที่นี่...ที่ประจำ เขาเลยเดินมาดู...มาทันตอนที่หล่อนโม้เรื่องของเขาให้ไก่แจ้ของหล่อนฟังพอดี เขาอดเผลอยิ้มตามไม่ได้ หล่อนเล่าเรื่องไปเรื่อยได้เหมือนคุยกับคน สงสัยคงคิดว่าไก่ผีนั่นฟังภาษาคนรู้เรื่องจริงๆ”

            “ยังไม่นอนอีกเหรอ?” นพคุณถาม เขาดูนาฬิกาตอนนี้บอกเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว สาวน้อยหันมามองตาใส หล่อนยิ้มให้เขาเหมือนดีใจที่เห็นคนที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายปี ยามนี้พริมาที่อาบน้ำแล้วปะแป้งไปทั่วหน้า    ผมยาวที่มักจะถักเปียสองข้าง ตอนนี้ปล่อยสยายเหมือนเด็กสาวตัวน้อยๆ น่ารัก หล่อนยิ้มแบบนี้กับคเชนทร์ด้วยหรือเปล่า คิดมาถึงตรงนี้นพคุณขมวดคิ้ว    พริมาแปลกใจ เมื่อกี้หล่อนเห็นนพคุณเหมือนจะอารมณ์ดี แต่แค่ชั่วพริบตาเขาดูจะหงุดหงิดอีกแล้ว เอาใจไม่ถูกทำอะไรก็ผิดไปหมด

            “ยังค่ะ รอพี่คุณ จะเอาเหรียญทองมาคืน” พริมาชูเหรียญทอง หล่อนเหลือบมองเหรียญอย่างเสียดาย ถ้าเขาให้หล่อนก็ดี แต่เขาจะให้หล่อนทำไม

            “ทำไม! ฝากไว้ข้ามคืนไม่ได้? รังเกียจกันขนาดนั้นเลยเหรอ” พริมางง! หล่อนงงหนักมาก อะไรทำให้นพคุณคิดแบบนั้นนะ ทำไมเขาชอบว่าหล่อนในเรื่องที่หล่อนไม่ได้คิด...ไม่ได้ทำ เด็กสาวน้ำตาคลอ หล่อนลุกขึ้นยืนตัวตรง เอาไก่ที่หลับตาพริ้มอยู่บนตักกลับไปเข้าเล้า ให้มันอยู่ข้างนอกสุ่มนะวันนี้   มันจะได้ขันตอนตีสี่! ตีสามก็ยิ่งดี! เก็บไก่แล้วก็หมุนตัวจะกลับเข้าบ้าน      พอเดินมาใกล้นพคุณ หล่อนเอาเหรียญยัดใส่มือเขา นพคุณแปลกใจปกติ   พริมาไม่เคยมีท่าทีแบบนี้ เดี๋ยวนี้หล่อนชักสู้และก็เริ่มจะงอนเป็นด้วยแฮะ   นพคุณจับแขนหล่อนไว้ ไม่ได้กระชากแต่จับไว้ไม่ให้เข้าบ้าน พริมาชะงักหันมามอง ตอนนี้เขาเห็นน้ำตาสาวน้อยไหลออกมา

            “จะว่าอะไรลูกแก้วอีกคะ?” หล่อนถามเสียงเครือ คราวนี้คนที่งงกลายเป็นนพคุณแทน พริมาร้องไห้ทำไม? เมื่อกี้หล่อนยังยิ้มสดใสให้เขาอยู่เลย ผู้หญิงนี่ก็แปลกจริงๆ ด้วย ภายในเวลาไม่ถึง 3 นาที ทำไมถึงมีหลายอารมณ์ได้ขนาดนี้

            “ร้องไห้ทำไม?” ไม่ได้ถามเสียงเย็นเหมือนรำคาญแบบเมื่อก่อน     แต่น้ำเสียงเขาดูเป็นห่วงจริงๆ พริมายกมือขึ้นป้ายน้ำตาแรงๆ หล่อนไม่ได้อยากร้องไห้เลย เขานั่นแหละที่ทำให้หล่อนเสียใจ

            “ทำไมพี่คุณชอบว่าลูกแก้ว...ชอบว่าในสิ่งที่ลูกแก้วไม่ได้คิด        ไม่ได้ทำ! ใครจะว่าอะไรพี่คุณลูกแก้วไม่เคยเชื่อเลย เพราะลูกแก้วคิดว่าพี่คุณไม่ใช่คนแบบนั้น แต่พี่คุณสิชอบคิดให้ลูกแก้วเป็นแบบนั้นแบบนี้...แบบที่พี่คุณต้องการ แล้วก็เชื่อความคิดตัวเองเป็นตุเป็นตะ” คราวนี้น้ำตามาเป็นสาย

            “แล้วนี่ก็ตัดสินว่าที่ลูกแก้วเอาเหรียญมาคืนก็เพราะรังเกียจ ถ้าลูกแก้วรังเกียจจะมานั่งรอเอาเหรียญคืนกับมือทำไมคะ ฝากคุณลุงหรือเอาไปแขวนคืนไว้หน้าห้องก็ได้” พูดมาถึงตรงนี้หล่อนสะบัดแขนออก วันนี้หล่อนแรงเยอะผิดปกติ เพราะสะบัดทีเดียวหลุดจนนพคุณยังต้องแปลกใจ แต่เขาก็ยังไวกว่า คว้าตัวหล่อนได้ทันก่อนจะวิ่งหนีขึ้นบ้านไป

            “พี่ขอโทษ...” นพคุณกอดหล่อนไว้แน่น พักหลังมานี้เขาหงุดหงิดบ่อย แล้วก็ไม่รู้เป็นอะไรชอบมาลงกับพริมา เด็กสาวดิ้นไม่ยอมให้เขากอด

            “ไม่ต้องมากอดลูกแก้วนะ ปล่อย!” หล่อนเสียใจมาก เมื่อก่อนหล่อนทนเขาได้ยังไงนะ เวลาเขาว่าก็ไม่เห็นจะร้องไห้ แต่ทำไมวันนี้...จะว่าไปเขาก็แค่ว่าไปเรื่อยตามปกติ เผลอๆ อาจจะน้อยกว่าบางครั้งที่เขาเคยว่าหล่อนด้วยซ้ำ เห็นท่าทางพริมาแบบนี้นพคุณไม่อยากบังคับ เขายอมปล่อย...พริมาผลักเขาให้ถอยห่างออกไป กลิ่นแป้งจากตัวสาวน้อยยังอวลอยู่ในอากาศ...หอมจัง เขามองตามอย่างเสียดาย นพคุณรู้สึกผิดที่มายืนแอบกอดลูกสาวภารดีอยู่หลังบ้าน เขาไม่ควรทำแบบนี้แต่บางทีก็เผลอตัวไปเหมือนกัน

            “พี่ขอโทษนะ” เด็กสาวสูดจมูก หล่อนไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น      และเมื่อเขาขอโทษจากใจจริงหล่อนก็โกรธไม่ลง สาวน้อยพยักหน้า           นพคุณชอบหล่อนตรงนี้...ตรงที่หล่อนไม่เคยคิดแค้นใคร แม้คนนั้นจะทำให้หล่อนเสียใจมากก็ตาม

            “งั้นลูกแก้วคล้องคืนให้พี่ได้ไหม?” นพคุณแบมือยื่นเหรียญทอง      ให้หล่อน พริมามองเหรียญในมือเขา ก็คืนให้ไปแล้วเขายังจะเอาอะไรอีก...หล่อนยังเคืองๆ อยู่ แต่ก็ยังยอมทำตามที่นพคุณขอร้อง เด็กหนุ่มยิ้มเมื่อหล่อนยื่นมือมาหยิบเหรียญทองในมือเขา นพคุณโน้มตัวรอ...เด็กสาวคล้องเหรียญใส่คอให้เขาใบหน้าอยู่ห่างกันแค่นิดเดียว ตาสบกันนิ่ง...เขาเห็นคราบน้ำตายังเปียกชื้นอยู่เต็มขนตาไปหมด น่าสงสารจังทำไมเขาถึงชอบทำให้หล่อนร้องไห้นะ แล้วตาคู่นี้สวยจัง...มองใกล้ๆ ยิ่งสวย นพคุณยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้พริมา...ด้วยความลืมตัวหรืออย่างไร เขาจูบซับน้ำตาให้หล่อน       พริมาหลับตา...หล่อนใจเต้นแรงจนจะกระเด็นกระดอนออกมานอกอกอยู่แล้ว    นาทีนี้มันตื้อไปหมดคิดอะไรก็ไม่ออก ปกติก็คิดอะไรไม่ออกอยู่แล้ว วันนี้ยิ่งเป็นหนัก แต่ก่อนที่จะคิดอะไรออก นพคุณดันตัวหล่อนออกห่าง เขาทำหน้าเหมือนสับสนอะไรสักอย่างกับตัวเอง พลันหยิบเหรียญทองที่แขวนอยู่ที่คอตัวเองเอากลับไปแขวนคืนให้หล่อน

            “พี่ให้! ลูกแก้วเก็บเอาไว้เถอะ” ว่าแล้วก็หมุนตัวกลับเข้าบ้านเดินขึ้นข้างบนไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งพริมาให้ยืนเหม่อมองตามแผ่นหลังของเขาหายเข้าห้องไปอย่างงุนงง พริมากลับมานั่งเหม่อข้างเล้าไก่อีกพักใหญ่ หล่อนเปิดเล้าเอานพคุณไก่ของหล่อนกลับไปนอนในสุ่ม

            “นอนนี่นะจ๊ะ จะได้หลับได้ยาวๆ ไม่ต้องรีบตื่นมาขันตั้งแต่เช้า” ไก่แจ้ มองค้อนหล่อน เพราะคืนนี้พริมาขัดความสุขในการนอนของมันมาสองรอบแล้ว นพคุณกลับเข้าห้อง เขาทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง...กลิ่นแป้งของเด็กสาวยังติดอยู่ที่จมูก เขาต้องข่มใจตัวเองแทบแย่ที่จะไม่ทำอะไรไปมากกว่านั้น เกือบไปแล้ว แบบนี้ไม่ดีเลย แต่พอเข้าใกล้กันมันก็อดใจไม่ได้ ดีว่าพริมาหัวช้าและหล่อนไม่มีความมั่นใจในตัวเอง หล่อนคงคิดไม่ทันหรอกว่าเขาทำแบบนี้ไปทำไม...แล้วเขาทำไปทำไม? มีอย่างที่ไหนไปกอดจูบลูกสาวคนอื่นเขาในที่ลับตาคนแบบนั้น แล้วเขายังจะว่าภารดีได้อย่างสนิทปากสนิทใจได้อีกงั้นหรือ? ดูสิ่งที่ตัวเองทำสิ! อาบน้ำสงบจิตสงบใจซะหน่อยดีกว่า หลังจากอาบน้ำเสร็จเขาขึ้นมานอนบนเตียงหยิบมือถือมาเล่นเรื่อยเปื่อย Facebook แจ้งเตือนข้อความหลายข้อความ หนึ่งในข้อความแจ้งเตือนมีการแสดงความเห็นเกือบร้อยข้อความ เขาจึงกดเข้าไปดู เป็นรูปภาพภาพหนึ่ง นพคุณบอกไม่ถูก ว่าเขารู้สึกอย่างไร เพราะภาพนี้เขาอยู่ในเหตุการณ์...ไอ้คเชนทร์หน้าหมา! มันลงรูปคู่มันกับพริมา ดีนะมันยังเลือกรูปถ่ายคู่ที่มีคนอื่นยืนอยู่ด้านหลังเต็มไปหมด แต่มันก็ยังเลือกรูปที่มันถอดเสื้ออยู่ดี! แถมยัง Tag เขาแค่คนเดียว...มันจงใจยั่วเขาสินะ       นพคุณขัดใจเพราะนอกจากเขาที่คเชนทร์ตั้งใจติด Tag แล้วยังมีคนอื่นเห็นอีกเยอะแยะไปหมด เพราะมียอดกดไลค์เกือบสามร้อยในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง นพคุณมือสั่น เขากดเข้าไปดูในคอมเมนต์ที่ตอนนี้มีมาตลอด ขณะที่เขาเข้าไปอ่านก็ยังเห็นมีคนกำลังพิมพ์อยู่อย่างต่อเนื่อง เด็กทั้งโรงเรียนมันมีกี่ร้อยคนกันนะ แล้วจะเห็นรูปนี้กันหมดทุกคนเลยหรือเปล่า? และคนข้างห้องเขาล่ะเห็นหรือยัง? นพคุณเข้าไปอ่าน

            “ว้าย! ตุลย์ ทำอนาจารเด็กเหรอคะ?” ใช่! ไอ้นี่มันทำอนาจารเด็ก นพคุณเออออตามคอมเมนต์

            “Wow!!! เปิดตัวเลยเหรอเนี้ย พ่อบ้านใจกล้า” ใจกล้าบ้าบออะไรวะ!

            “เฮ้ย! น่ารักชะมัด ใครอ่ะ?” แกจะรู้ไปทำไมไอ้หน้าปลวก

            “นี่มันเด็ก ม.4 โรงเรียนเรานี่หว่า” จะโรงเรียนไหนก็ไม่ต้องมายุ่ง!

            “ไอ้ตุลย์ น้องคนนี้ของฉันนะ แกเอาคืนมาเลย” ไม่ใช่ของใครทั้งนั้นแหละโว้ย!

            “นี่น้องสะใภ้ฉันเหรอไอ้ตุลย์? ถ้าได้แบบนี้ฉันยอม แต่ต้องพามาบ้านบ่อยๆ นะ ต้องเข้าคอร์สเจ้าสาวจากพี่สาวแกก่อน พวกฉันจะสอนวิธีสั่งสอนแกให้น้องเขา” นพคุณอ่านชื่อ ผู้หญิงเจ้าของคอมเมนต์ใช้ชื่อว่า April angel เขาตามเข้าไปดู เขาจำหน้าคณิสราได้...หล่อนเป็นพี่สาวของคเชนทร์จริงๆ นพคุณหมดแรง เขาไม่รู้จะทำอย่างไรกับคเชนทร์ดี ทำไมมันถึงกวนประสาทเขาได้เก่งขนาดนี้ ดูความตั้งใจของมันสิ มัน Tag เขาแค่คนเดียว! นพคุณไล่อ่านคอมเมนต์ไปเรื่อยๆ จนมาถึงคอมเมนต์หนึ่ง

            “ถามแม่เค้ารึยังว่าจะยกลูกสาวให้รึเปล่า อิอิ” ภารดี! ไอ้หน้าหมามันเป็นเพื่อนกับภารดีด้วยแฮะ แล้วดูจากคอมเมนต์พวกเขาค่อนข้างสนิทกันทีเดียว เพราะคเชนทร์ตอบคอมเมนต์ภารดีกลับไปว่า

            “ก็ขอตรงนี้เลยแล้วกันครับคุณแม่ ขอออกสื่อ คุณแม่เห็นความจริงใจของผมรึยังครับ? ว่าผมเป็นคนเปิดเผยและชัดเจนขนาดไหน” นพคุณ เผลอเหยียดปากไม่รู้ตัว แล้วคอมเมนต์ถัดไปก็เข้ามาขยี้ซ้ำ

                “เรียกสินสอดมันให้หนักๆ เลยพี่พิมพ์ ให้มันขายสวนขายบ้านกันไปเลย” ยามานั่นเอง มากันพร้อมเพรียงเป็นหมู่คณะ สักพักมีคนส่งรูปยามาที่โดนคเชนทร์กอด หัวหล่อนซุกจมอยู่ใต้รักแร้เขา นพคุณเห็นรูปแล้วอดสงสาร    ยามาไม่ได้ คนส่งรูปคอมเมนต์มาว่า

            “เปิดเผยจริงๆ ดูสิ ขอลูกสาวเขา แต่ก็ไปกอดผู้หญิงอื่นด้วยนะค้าบบบบ”

            “ลบเลยนะไอ้ต้น!!!!!!” ยามาพิมพ์มาอย่างไว เขาเดาได้เลยว่าเจ้าของคอมเมนต์จะต้องกำลังด่าโทรศัพท์ตัวเองหวังให้เสียงทะลุแทรกเข้ามาในนี้ได้แน่ๆ อ่านมาถึงแค่ตรงนี้ เขาออกจากคอมเมนต์แล้วเข้าไปที่อินบล็อคไล่หาชื่อคเชนทร์ นพคุณพิมพ์ไปอย่างไว

            “ลบรูปซะ” เหมือนกำลังรออยู่ คเชนทร์ส่งสติ๊กเกอร์รูปหัวใจมาให้เขา และก็สติ๊กเกอร์ Goodnight! แล้วก็ไม่ตอบอะไรกลับมาอีก...เหมือนตัดบทการสนทนา นพคุณปาโทรศัพท์ลงบนที่นอนเขาหงุดหงิดแต่ไม่รู้จะทำอย่างไร ผ่านไป 30 นาที มีข้อความเตือน เขาเปิดดูข้อความจาก Facebook อีกแล้ว อดใจไม่ไหว …ภาพที่เห็นคราวนี้ความหงุดหงิดบรรเทาลงไปบ้างเล็กน้อย เป็นรูป 4 คน ที่พวกเขาถ่ายด้วยกัน คเชนทร์ลงรูปใหม่คราวนี้เขาติด Tag ครบทั้ง 4 คน พร้อมแคปชั่น

             “งานมงคลสมรสหมู่ครับผม J ใครคู่ใครเดากันเอาเองนะ คร้าบบบ!!!!” ในภาพจะเห็นได้ว่ายามาทำหน้าแบบเสียไม่ได้ คเชนทร์ยิ้มร่ากอดคอยามาและนพคุณ ส่วนพริมาหล่อนยืนอยู่ข้างเขาสาวน้อยยิ้มอ่อนๆ เหมือนไม่รู้จะทำหน้าอย่างไรดี...น่ารักอีกแล้ว นพคุณยิ้มกับมือถือที่ก่อนหน้านี้ เขาปามันอย่างแรงบนที่นอน คืนนี้มันบ้าอะไรในสองสามชั่วโมงมานี้เขามีกี่อารมณ์กันนะ คราวนี้เขาเห็นมีคนกดไลค์เกือบ 400!!! เยอะกว่ารูปคู่เมื่อกี้ซะอีก เขาเข้าไปอ่านคอมเมนต์

            “อ้าว? ตกลงน้องสะใภ้ฉันคนไหนวะ?” April angel คนเดิม

            “เพื่อนพี่ตุลย์หล่อจัง ข้างๆ นั่นแฟนพี่เค้าเหรอคะ?” นพคุณยิ้มแก้มปริ คอมเมนต์อะไรก็ไม่รู้

            “ไอ้ปลาทู ผู้ชายสองคนในรูปนั่นใคร? แนะนำด่วน” คนนี้นพคุณไม่รู้จัก น่าจะเป็นเพื่อนของยามาจากโรงเรียนอื่น

            “อ้าว...น้องตุ๊กตาคนสวยมีแฟนแล้วเหรอ? เมื่อกี้เห็นลงรูปคู่กับแกฉันไม่เชื่อ แต่สงสัยคนนี้ตัวจริง” พูดได้ดีมากไอ้น้อง นพคุณพยักหน้าตาม    คืนนั้นเขาไล่อ่านคอมเมนต์ทุกคนกว่าจะได้นอนเกือบตีสาม แต่ก็ไม่วายส่งสติ๊กเกอร์ Goodnight กลับไปให้คเชนทร์ก่อน แล้วกลับมารออ่านคอมเมนต์ต่อ คเชนทร์ได้รับสติ๊กเกอร์จากนพคุณตอนตีหนึ่ง...เขากำลังสนุกกับการแกล้งคนบางคน ระหว่างนั้นเสียงข้อความเข้าดังขึ้น เขาเห็นเป็นชื่อ นพคุณจึงรีบกดเข้าไปดู

            “Goodnight” คเชนทร์แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง พอตั้งสติได้ เขาขำเสียงดัง จนพี่สาวต้องทุบข้างฝาห้องอย่างแรงกลับมา เพราะเสียงหัวเราะของเขาคงดังเข้าไปรบกวนถึงในห้องนอนของหล่อนซึ่งอยู่ติดกัน