Trap Demons หลุมพรางร้าย ปีศาจร้อน

1
 
 

 

ณ Trap Café


ภายในร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่งเป็นร้านอาหารฟิวชั่นสไตล์โฮมมี่ตกแต่งสไตล์วินเทจ ถึงแม้ว่าร้านอาหารแห่งนี้จะเป็นเพียงร้านอาหารเล็กๆแต่ลูกค้าใช่ว่าจะเล็กตามขนาดร้าน แต่ร้านแห่งนี้กลับเป็นที่นิยมของลูกค้าที่เป็นหมู่วัยรุ่นเพราะการตกแต่งและอาหารของทางร้านนั้นไม่เหมือนกับร้านอื่นๆ นั่นเลยเป็นจุดขายของทางร้าน


แต่ในเวลานี้ร้านอาหารแห่งนี้กลับเงียบผิดปกติเพราะร้านได้ปิดให้บริการแล้วมีแต่บรรดาพนักงานที่กำลังเก็บร้านอย่างขยันขันแข็ง แต่ถ้าให้สังเกตดีๆจะมีลูกค้าที่ยังเหลืออีกโต๊ะหนึ่ง ถึงแม้ว่าร้านอาหารแห่งนี้จะปิดแล้วเขาก็ยังคงนั่งทางอาหารอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไร


“ร้านปิดแล้วน่ะมึง”


ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งที่เป็นเจ้าของร้านเดินเข้าไปกล่าวกับชายหนุ่มอีกคนที่นั่งทางอาหารอยู่เงียบๆ ใบหน้าที่ดูเหมือนไม่ใส่ใจไม่ว่าจะเรื่องใดก็ตาม มองหน้าชายเจ้าของร้านอย่างหงุดหงิด


“พูดกับลูกค้าแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน”


ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ใบหน้าที่หล่อกว่านายแบบบางคนกลับไม่ได้หงุดหงิดอย่างที่น้ำเสียงเขาบอกเลยแต่กลับแสดงสีหน้าขี้เล่นออกมาแทน


“ลูกค้าแบบมึงกูก็ไม่อยากได้หรอก ชอบมากินตอนร้านปิดความเกรงใจไม่เคยจะมีเลย”


ชายหนุ่มเจ้าของร้านกล่าวแล้วนั่งลงตรงเก้าอี้ตรงข้ามกับชายหนุ่มอีกคน


“ก็กูหล่อ”


ชายหนุ่มอีกคนกล่าวพร้อมกับยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ทำให้ชายหนุ่มอีกคนได้แต่ส่ายหน้าให้กับชายหนุ่มอีกคนอย่างเอือมระอา


“ครับๆ กูเชื่อว่ามึงหล่อ แล้วนี้ไอ้ภูเบศไปไหนไม่เห็นมาด้วย ปกติเห็นตัวติดกันแทบตาย”


ชายหนุ่มเจ้าของร้านถามแล้วมองหาชายที่เป็นเจ้าของชื่อ


“นอนกกเมียที่ห้องนู้น”


ชายอีกคนตอบพร้อมกับทำหน้าเบื่อๆ เมื่อกล่าวถึงชายที่เป็นเจ้าของชื่อว่า ภูเบศ ปกติแล้วเขากันชายที่ชื่อว่าภูเบศนั้นเวลาไปไหนมาไหนจะไปด้วยกันตลอดแต่วันนี้กลับไม่เห็นมาด้วยกันเลยเป็นเรื่องที่ดูผิดปกติสำหรับคนที่รู้จักพวกเขา


“มันมีเมียแล้วเหรอ”


“เออ มันเลยทิ้งกูเนี้ย”


หลังจากที่ชายหนุ่มกล่าวก็ทำให้ชายที่เป็นเจ้าของร้านยิ้มออกมาให้กับคำพูดของเขา


“แล้วมึงไม่ไปนอนกกเมียมึง”


ชายหนุ่มเจ้าของร้านยังคงถาม แต่คำถามนี้กลับทำให้ชายหนุ่มอีกคนมองหน้าเขาด้วยสายตาที่หงุดหงิดยิ่งกว่าเดิมเมื่อเขาได้กล่าวถึงเรื่องส่วนตัวของเขา


“มึงก็รู้ว่ายัยนั่นเป็นแค่ของตาย กูไม่มีอารมณ์ไปนอนกกหรอก”


ชายหนุ่มกล่าวแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่ตัวเองนั่งอยู่


“กูกลับล่ะ เสียอารมณ์”


หลังจากที่กล่าวจบชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของหน้าตาอันหล่อเหลาแต่สีหน้าเขากลับหงุดหงิดแต่นั่นมันไม่สามารถทำให้ความหล่อของเขาลดลงเลยกลับทำให้ดูน่ามองขึ้นเสียด้วยซ้ำไป เดินออกจากร้านไปในอารมณ์ที่ดูหงุดหงิดจนผิดปกติ ปล่อยให้เจ้าของร้านนั่งหัวเราะกับอารมณ์ที่แปรปรวนของเขาอยู่คนเดียว


ชายหนุ่มเดินออกมาจากร้านอาหารด้วยความหงุดหงิดเขาจึงรีบเดินไปที่รถของเขาที่จอดอยู่แล้วบึ่งรถออกไปจากบริเวณนั้นทันทีด้วยความหัวเสีย


ณ live club


ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าอันทรงเสน่ห์ ผิวขาวซีด ปากแดงอมชมพูถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนที่สูบบุหรี่จัดก็ตามปากของเขายังคงความแดงอย่างธรรมชาติไว้อยู่ จมูกโด่งรั้น เดินเข้ามาในผับพร้อมกับใบหน้าที่เรียบตึง ถึงแม้ว่าเขาจะแสดงใบหน้าแบบนั้นออกมามันไม่ทำให้ความฮ็อตของเขาลดลงเลยแม้แต่น้อยมีนยิ่งกลับทำให้เขามีเสน่ห์เพิ่มขึ้นยิ่งกว่าเดิม ไม่ว่าสาวเล็กสาวใหญ่ที่อยู่ในผับต่างมองเขาตาเป็นมัน แต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจเลยซักนิดเขามุ่งหน้าไปในทิศทางที่เป็นเป้าหมายเขาอย่างเดียว


“หน้าบึ้งมาเชียว เป็นไรว่ะ”


ชายหนุ่มหน้าตาทะเล้นถามขึ้นหลังจากที่สังเกตสีหน้าของชายที่พึ่งเดินเข้า


“อารมณ์ไม่ดีนิดหน่อย ไอ้ไตรทศชงเหล้าให้กูดิ”


ชายหนุ่มกล่าวแล้วหันไปพูดกับชายที่มีใบหน้าที่หวานราวกับผู้หญิง


“ใช้แต่กู มือก็มีทำไมไม่ชงเองว่ะ”


แม้ชายหนุ่มหน้าหวานจะบ่นแต่มือของเขากลับทำตามที่ชายหนุ่มอีกคนสั่ง


“เพื่อนขอก็ช่วยๆทำเหอะ”


“ครับๆ ได้แล้วครับ”


ชายหนุ่มกล่าวแล้วยื่นแก้วเหล้าให้อย่างกระแทกกระทัน ชายหนุ่มทั้งสามนั่งดื่มกันจนข้ามไปอีกวันหนึ่งตอนนี้สติของทั้งสามเหลืออยู่กันแค่คนล่ะครึ่งเพราะน้ำสีอำพันที่อยู่ในแก้วน้ำที่พวกเขาดื่มเริ่มทำพิษ


“กูกลับล่ะ เดี๋ยวไม่มีแรงล่าเหยื่อ”


ชายหนุ่มกล่าวลาแล้วเดินออกมาทันที แต่ชายหนุ่มกลับไม่ได้กลับบ้านไปอย่างที่บอกเขากลับมายื่นสูบบุหรี่หน้าผับแทน การที่เขามายื่นสูบบุหรี่แบบนี้กลับเป็นที่น่าสนในของสาวๆที่เดินผ่านกันมากแต่ไม่มีสาวคนไหนที่ใจกล้าพอที่จะเข้าไปทักเขาพวกเธอทำได้แค่เพียงส่งสายตาเชิญชวนให้ก็แค่นั้น


“มายืนคนเดียวแบบนี้ไม่เหงาเหรอ ปักษา”


แต่แล้วกลับมีหญิงสาวใจกล้าคนหนึ่งเดินเข้าไปทักชายหนุ่ม เธอไม่ได้เพียงแค่ทักเท่านั้นแต่เธอกลับเบียดหน้าอกที่ดูใหญ่ผิดปกติไปถูกับแขนของชายหนุ่มด้วย ชายหนุ่มเห็นท่าทางของหญิงสาวสวยเซ็กซี่แล้วก็ยิ้มที่มุมปากเบาๆ


“ถ้าบอกว่าเหงาเธอจะมายืนเป็นเพื่อนเหรอ”


ชายหนุ่มตอบทำให้หญิงสาวถึงกับยิ้มจนแก้มปริ


“งั้นเราไปแก้เหงากันที่ห้องฉันเอาไหม”


หญิงสาวเสนอแล้วสงสายตายั่วยวนไปให้พร้อมกับเบียดหน้าอกให้แนบชิดกว่าเดิม”


“ไปห้องฉันดีกว่าแฟนฉันไม่ว่า”


ทันทีที่ชายหนุ่มกล่าวจบหญิงสาวก็ทำหน้างงกับประโยคที่ชายหนุ่มพึ่งกล่าวออกมาทันที


“นายมีแฟนแล้วเหรอ”


“ยัยนั่นก็แค่ของตาย อย่าไปสนเลย”


ชายหนุ่มตอบแล้วพ่นควันบุหรี่ออกมาจากปาก หญิงสาวได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มออกมา


“ก็ได้ น่าสนุกดีน่ะ”


 


 


 


เปิดเรื่องมาก็แซ่บเลยนะเออ


ฝากเรื่องนี้ไว้อีกเรื่องนะคะ


บอกเลยว่าเรื่องนี้ไรต์รักมาก รองจากนาวา


เรื่องนี้จะเป็นต้นกำเนิดของ Bait set นะคะ จะเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อน


บอกเลยว่าจะเห็นความน่ารักของพวกนางได้จากเรื่องนี้แน่นอน


โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ