นรกบนดิน(yuri)

“คะ”

‘อ่าวไม่ใช่ไข่หวานนี่ ให้ตายเถอะ ตาฝากจริงๆ เลย’

“อ๋อเปล่าค่ะ ขอโทษนะคะที่เมื่อกี้เดินชนคุณไป”

“อ๋อไม่เป็นไรค่ะ ข้าวเองก็เดินไม่ดูทางเหมือนกัน ว่าแต่คุณชื่ออะไรคะ”

“ชื่อรินค่ะ เอ่อเดี๋ยวขอตัวก่อนนะคะพอดีหัวหน้าเรียกค่ะ”

“ค่ะ” ผู้หญิงคนนี้ยิ้มให้เธอแปลกๆ อีกแล้ว ให้ตายเถอะไปๆ มาๆ หรือว่าเราแปลกเองเนี่ย เธอนึกในใจก่อนที่จะพาตัวเองไปหาหัวหน้าที่กำลังกวักมือเรียกเธออยู่

“ค่ะหัวหน้า”

“ฉันอยากให้เธอมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ให้มากกว่านี้นะริน”

“ค่ะหัวหน้า” นั้นไงว่าแล้วโดนจริงๆ ด้วย

“อืม ดีแล้วเธอเป็นเด็กดีมาตลอดเพราะงั้นอย่าให้เสียนะแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว”

“ค่ะ เอ่อเรื่องพี่เปิ้ลหรอคะหัวหน้า”

“เฮ้อ ระวังตัวไว้ก็ดี เธอเป็นคนมีอนาคตไกลนะ อย่าให้ใครมาฉุดออกจากเป้าหมายเธอได้ล่ะ”

“ค่ะหัวหน้า! ”

“อืมดี ไปพักได้แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเช้าเราจะแบ่งเวรกันและถ้าหากสถานการณ์สงบดีฉันจะเรียกให้เครื่องบินมารับ รีบทำจะได้รีบเสร็จ”

“ค่ะหัวหน้า” เธอยิ้มให้หัวหน้า โดนหัวหน้าชมนี่ทำให้เธอสามารถยิ้มได้ทั้งวันก่อนจะหมุนตัวไปเก็บของสำภาระเข้าที่นอนตัวเองในชั้นของเธอนั้นจะเป็นคล้ายๆ สำนักงานเพราะฉะนั้นเราเลยสามารถแบ่งที่นอนเป็นของตัวเองได้เพราะโต๊ะจะอยู่เป็นล็อกๆ เธอเลือกตัวที่อยู่ติดกำแพงเพราะส่วนตัวที่สุดก่อนจะล้มตัวลงนอน

“ก๊อกๆ ” เสียงเคาะโต๊ะปลุกให้เธอตื่น เธอมองไปยังเสียงที่มาขัดจังหวะการนอนของเธอกลายเป็นว่าเป็นผู้หญิงคนเมื่อเช้าที่เธอชนเมื่อเช้านี่เอง

“เอ่อ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ”

“เราขอนอนด้วยได้ไหม”

“หื้ม ทำไมเหรอ มีอะไรรึเปล่าคะ”เธอที่งัวเงียๆ ลุกขึ้นนั่งตอนนี้น่าจะ4ทุ่มได้สงสัยพึ่งปิดไฟด้วย

“คือเรากลัวความมืดอะ แล้วเราไม่รู้จักใครเลย เธอเป็นเจ้าหน้าที่ใช่เปล่า งั้นเธอช่วยนอนกับเราได้ไหมเรากลัว” ผู้หญิงที่หอบหมอนกับผ้าห่มมาเรียบร้อยจะให้เธอปฏิเสธมันก็อะไรอยู่ ชั้นนี้น่าจะมีไม่กี่คนที่นอนอยู่ ก็ไม่แปลกถ้าผู้หญิงคนนี้จะกลัว

“อ๋อได้ๆ เธอนอนเลยแต่แคบหน่อยนะถ้านอน2คนน่ะ”

“ขอบคุณมากนะ”ผู้หญิงคนนี้จู่ๆ ก็เข้าไปกอดเธอ

‘อืมสงสัยกลัวมากสินะ อยู่ตัวคนเดียวด้วย’ เธอรู้สึกดีนิดหน่อยที่สามารถเป็นที่พึ่งพาให้คนที่ต้องการความช่วยเหลือได้ หลังจากนั้นเธอก็หลับโดยที่หารู้ไม่ว่าเปิดโอกาสให้เสือได้เข้าโพรงตัวเองเเล้ว

เธอรู้สึกเหมือนกอดหมอนข้างหอมๆ นุ่มๆ เลยกระชับหมอนข้างให้เข้ามาใกล้ตัวอีกนิดก่อนรู้สึกว่าหมอนข้างมันทำไมนอนดิ้นได้จึงลืมตาตื่นขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็นผู้หญิงที่มานอนกับเธอด้วยเมื่อคืนและผู้หญิงงคนนั้นเหมือนจะหลับตาพลิ้มนอนอย่างมีความสุขอีกด้วย

‘ตายละเผลอกอดเขา ทำไงดีเนี่ย’ เธอที่คิดได้อย่างนั้นค่อยๆ ขยับห่างออกจากผู้หญิงคนนั้นก่อนจะหันไปอีกด้านแต่แล้วเมื่อเธอนอนได้สักพักผู้หญิงคนนั้นจู่ๆ ก็เขยิบเข้ามากอดเธอแถมยังเอาหน้าอกโนบรามาเบียดหลังเธออีกด้วย

‘โว้ย ทำไมฉันต้องมาเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย’

จะเขยิบอีกก็ไม่ได้เพราะตัวเธอติดโต๊ะทำงานแล้ว จะทนอยู่อารมณ์เธอก็คงทนไม่อยู่แน่ๆ เธอเลยตัดสินใจหันหน้าเข้าหาตัวอีกฝ่ายกะว่าจะปลุกแล้วให้ไปนอนแบบเดิม

‘นอนดิ้งจริงๆ แฮะผู้หญิงคนนี้’

“อะอ้าวนึกว่าคุณหลับอยู่ค่ะ”เธอที่หันจะไปปลุกอีกคนแต่กลายเป็นว่าคนนี้ตื่นอยู่ก่อนแล้วและตอนนี้กำลังมองหน้าเธอเหมือนจะกินเธอให้ได้ยังไงยังงั้น

“ตอนแรกก็หลับค่ะ แต่พอเธอดิ้นเราก็ตื่นแล้ว”

“งั้นก็ดีเลยค่ะตอนนี้ก็ตี6โมงเช้าแล้วลุกไปกินข้าวกันค่ะ” เธอที่ตอนนี้อยู่ในสภาพล่อแหลมโดยหน้าของเธอกับผู้หญิงคนนี้ห่างกันไม่ถึงเซนฯ และหน้าอกหน้าใจก็เบียดหน้าอกเธอเข้าอย่างจัง ขาพันกันโดยขาเธออยู่ระหว่างกลางของผู้หญิงคนนี้ทำให้เธอสัมผัสได้ว่าที่ต้นขาเธอตอนนี้รู้สึกเหมือนชื้นๆ มือเธอที่คั่นระหว่างกลางเพื่อจะดันตัวเองลุกขึ้นกลับโดนจับและไปพลาดที่เอวของเธอคนนี้

“งั้นเราของกินรินก่อนได้ไหม เผื่อเราจะกินข้าวอร่อยขึ้น” ผู้หญิงคนนี้ขยับเอวเธอให้สีกับต้นขาของเธอจนแฉะ เธอจะลุกก็ไม่ได้เพราะโดนล็อกตัวอยู่ จู่ๆ เธอคนนี้เอาหน้ามาไซร้ตรงคอของเธอให้รู้สึกขนลุกและมีอารมณ์ขึ้นมา

“เธอเดี๋ยวก่อน จะทำอะไรอะ” เธอพลักผู้หญิงคนนี้ออก

“ทำไมล่ะคะ เราว่าตอนนี้เธอก็มีอารมณ์เหมือนกันนะ” เฮ้อรู้เลยว่าทำไมหลายคนชีวิตพังเพราะผู้หญิงเพียงคนเดียว

“ไม่ได้ ถึงมีก็ไม่ได้ เธอจะมาทำแบบนี้กับเราไม่ได้นะเราเป็นเจ้าหน้าที่”

“แต่ก็มีได้นิคะ ตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลางานด้วยเวลางานของเธอเริ่ม9โมงนู่นไม่ใช่หรอ เหลืออีกตั้ง3ชั่วโมง เธอมาสนุกกับเราก่อนก็ได้นะ”

“เดี๋ยวนะเธอรู้ตารางเวลาเจ้าหน้าที่ได้ยังไง”

“ก็ทำแบบนี้กับเธอไงถึงได้รู้น่ะ” จากนั้นผู้หญิงคนนี้ก็ไซร้คอเธอและเอาตรงนั้นมาถูที่ต้นขาเธอจนรู้สึกว่ามีน้ำเยิ้มๆ เริ่มซึมออกมาจากกางเกงของเธอคนนี้มากขึ้น

“อ่าาห์” เธอร้องครางถ้าเกิดว่าเธอไม่หยุดละก็แย่แน่ๆ แต่ตอนนี้อารมณ์ของเธอกำลังพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ หรือว่านี่เธอโดนยั่วอยู่หรือนี่

“เธอหยุดก่อน เราไม่เล่นนะ” เธอที่พยายามดันตัวผู้หญิงคนนี้ออกแต่ก็ไม่เป็นผล ผู้หญิงคนนี้เริ่มรุกหนักขึ้นเรื่อยๆ

“อ่าาาห์ ยะ..หยุดนะ” มือของผู้หญิงคนนี้เริ่มเข้าไปอยู้ในเสื้อผ้าของเธอและกำลังจะล้วงลงในกางเกงแต่เธอจับไว้ได้ก่อน

“อย่าให้เจ้าหน้าที่ต้องใช้กำลังนะเธอ”

“อะไรคะ คำพูดแบบนี้แต่หน้าเธอดูเคลิ้มมากนะ”

“โถ่เธอทำขนาดนี้ไม่ให้มีได้ไง”

“555เธอพูดตรงดีนะ ตั้งแต่เธอเกิดมาเคยโกหกบ้างไหมเนี่ย”

“ไม่จำเป็นจริงๆ ก็ไม่ทำหรอก ตอนนี้เธอออกไปได้แล้วไม่งั้นฉันจะตะโกนเรียกเจ้าหน้าจริงๆ นะ”

“งั้นขอให้ข้าวเสร็จก่อนได้ไหมคะ ทำมาจะครึ่งทางแล้วนะ”

“เฮ้อ โอเคค่ะ”

‘เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออออออ’

“อื้มมม รินคะ ช่วยสอดนิ้วเข้ามาในตัวข้าวได้ไหม”

“อ่าได้ๆ ”

‘ชื่อข้าวเหรอพึ่งรู้เเฮะ’

“อ่าาาห์ นั้นแหละค่ะ เร็วอีกสิคะริน”

“อ๊าานั้นแหละค่ะ ซี้ดด อื้มม”

“งั้นเราใส่2นิ้วนะคะ”

“ใส่เข้ามาเลยค่ะ อ๊ะ ซี้ดด ขอเร็วนะคะ”

“ได้ค่ะ”

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาา” ร่างกายข้าวกระตุกอยู่สักพักก่อนจะสงบลงและค้างอยู่ท่าเดิมก่อนเธอจะเอานิ้วออกและเช็ดกับเสื้อข้าว

“แค่นี้พอแล้วนะ เราแค่ช่วยเธอนะไม่ได้มีอะไรอย่างอื่น”

“อื้มม รินพูดแบบนี้ข้าวขออีกรอบได้ไหมคะ”

“พอค่ะๆ แล้วก็วันนี้อย่ามานอนกับเราอีกนะกันไว้ก่อนน่ะ”

“ทำไมล่ะคะ แต่ข้าวกลัวความมืดจริงๆ นะ”

“เราไม่สะดวกแล้วถ้าข้าวจะทำแบบนี้กับเราอีก”

“งั้นข้าวขอแค่นอนเฉยๆ ได้ไหม”

“ไม่ได้ค่ะ ต่อจากนี้เป็นไปได้คืออย่ามายุ่งกับเราอีกนะคะถ้าไม่จำเป็นหรือมีเรื่องด่วนที่เจ้าหน้าที่จำเป็นจะต้องช่วยจริงๆ ”

“เฮ้อ คนนี้ไม่เล่นกับข้าวเลย”ข้าวพละออกจากเธอและลุกออกไปแต่งตัว ดีที่เมื่อกี้ไม่มีอะไรเลอะนอกจากนิ้วของเธอเพราะจะได้ไม่ต้องส่งซักให้เสียเวลา

“หมายความว่ายังไงคะที่ไม่เล่น แสดงว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอ”

“โถ่รินก็ อินโนเซ้นท์จริงๆ เลย ถ้าครั้งนี้ครั้งแรกข้าวจะยั่วให้รินถึงขนาดนี้เหรอ”

“เอ่อคือ” น่ากลัวมาก เธอเริ่มระแวงจริงๆ แล้ว เธอไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อน

“ให้ตายเถอะ งั้นแสดงว่าเรื่องเมื่อโกหกงั้นเหรอ”

“ก็ใช่สิคะ ไม่เป็นไรค่ะถึงจะกินรินไม่ได้แต่ให้รินทำให้ข้าวก็พอใจแล้ว”

“ข้าว เธออายุเท่าไรแล้ว” เธอลุกยืนและเดินมาคุยกับข้าวที่หอบที่นอนของเธอกลับที่

“16ค่ะ รินจะเสียใจนะคะที่ไม่ได้กินข้าวน่ะ”

“ข้าว นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะ เธอยังเด็กอยู่เลย”

“ทำไมคะข้าวก็เป็นแบบนี้ มันก็ไม่ได้เดือดร้อนพี่ตรงไหนนะคะ”ข้าวเริ่มเสียงแข็งขึ้นเรื่อยๆ

“คนเรามันเปลี่ยนกันได้ เนี่ยถ้าได้กลับเข้าไปค่ายอะ มันมีอะไรให้ข้าวทำตั้งเยอะนะ”

“ก็ข้าวทำมาแล้วมันแก้ไขอะไรได้บ้างคะ ฮึก”

“สิ่งที่พลาดขึ้นมาแล้วก็ปล่อยมัน เราอย่าไปยึดติดกับอดีตทำมาแล้วก็แล้วยังไง เธอไม่ได้ดูเป็นผู้หญิงแบบนั้นนะข้าว เธอออกจะน่ารัก ดูดี มีอนาคตตั้งไกล เริ่มตั้งแต่ตอนนี้ยังไม่สายหรอก เรื่องนี้เราจบที่พี่พอนะแล้วจากนี้ไปเธอจะต้องเฉิดฉาย555 พี่จะบอกว่าพี่เป็นพี่นะพี่อายุ21แล้ว”

“อ่าวเหรอคะ หน้าเด็กมาก แต่ว่าเรื่องนี้มันยากหน่อยนะคะ คือว่าข้าวทำทุกวันเลยอะค่ะจู่ๆ มันก็อยากขึ้นมา ข้าวเองก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน”

“เอ่อพี่ก็ไม่ใช่ที่ปรึกษาด้านนี้โดยตรงซะด้วย อืมม งั้นข้าวช่วยตัวเองเป็นไหม”

“ไม่เคยทำค่ะมีแต่ให้คนอื่นช่วยให้”

“งั้นมาเดี๋ยวพี่ช่วยสอนถ้าเกิดว่าลดการทำเรื่องอย่างว่ากับคนอื่นได้ก็ดีแล้ว เราต้องค่อยๆ ลด คืองี้นะ” เธอก็อธิบายไปว่าการช่วยตัวเองดียังไงและสอนวิธีไปง่ายๆ ถ้าเกิดน้องคนนี้ไปทำกับผู้ชายแล้วมันคงเป็นเรื่องยุ่งยากพอสมควร

“ขอบคุณนะคะพี่ริน”

“ไม่เป็นไรหรอก ถ้าช่วยได้พี่ก็ช่วยแหละ เรื่องแบบนี้ควรปรึกษากับผู้หญิงอะดีแล้วแต่ต้องถูกคนด้วยนะ ไม่ใช่ว่าเป็นผู้หญิงแล้วไปปรึกษาหมดไม่ได้เพราะคนเรามันไม่เหมือนกัน บางคนเชื้อได้บางคนเชื่อไม่ได้นะ อันนี้ต้องระวังให้ดี”

“อ๋อออค่ะ ข้าวจะทำตามที่พี่บอกนะคะ”

“นั่นแหละดีมาก เอาล่ะเดี๋ยวพี่ต้องไปเตรียมตัวบ้างแล้วเกิดอะไรขึ้นเรีกหาพี่ได้ตลอดนะ”

“ขอบคุณนะคะพี่ริน” เธอโบกมือก่อนที่จะกลับมายังที่นอนของตัวเอง เรื่องที่เกิดมาแค่2วันแต่ทำให้เธอตกตะกอนความคิดได้หลายอย่างจริงๆ อย่าให้อารมณ์ของตัวเองมาก้าวก่ายหน้าที่ที่เรารับผิดชอบ แยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวให้ออก ไม่ว่าจะใครก็ตามทีอย่าหลงไปกับมัน มีหลายชีวิตแล้วนะที่หลงไปกับมันและชีวิตแย่ลง ตั้งสติดีๆ และอย่าลืมความฝัน เป้าหมายของตัวเองด้วยมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทำให้เราดำรงชีวิตอยู่ต่อไป ส่วนความที่ยังไม่มีความฝันให้ลองสังเกตตัวเองดู เพราะสิ่งที่เราชอบเรารักมันอยู่ในชีวิตประจำวันที่เราไม่ได้ใส่ใจต้องสังเกตตัวเองดีๆ หรือหาข้อมูลต่างๆ เท่าที่จะหาได้ ส่วนเรื่องผู้หญิงที่เธอเจอมาจริงๆ เธอไม่ได้อคติกับเรื่องแบบนี้เลยเพราะมันเป็นเรื่องธรรมชาติจริงๆ แต่เรื่องนี้ต้องระวังเวลาจะทำกับใคร อย่าทำจนเดือดร้อนคนรอบข้างและเป็นไปได้อยากให้ได้รู้ความเป็นจริงของโลกนี้ก่อนค่อยมีเพราะมันมีหลายเคสที่ไม่รู้เรื่องและทำมันจะกลายเป็นว่าเราตกเป็นเหยื่อของมันโดยปริยาย เวลาเราจะทำอะไรก็ตามทีขอให้ศึกษาในเรื่องนั้นๆ ให้ดีก่อนจะลงมือทำ เพราะมันเป็นการsaveตัวเองด้วยและเราจะปลอดภัยจากมิจฉาชีพ คิดดีๆ มีสติ เรื่องแบบนี้ไม่ต้องรีบเรายังมีเวลาอีกเยอะในการทำ แต่สิ่งที่สำคัญกว่าคือความรู้ในเรื่องนั้นๆ อยู่บนทางไม่ประมาทดีที่สุด

“เฮ้อ ปลงแล้วแฮะเรา” เธอเก็บที่นอนก่อนจะไปรวมตัวกันที่ชั้นบน วันนี้ประชุมเป็นเรื่องขนย้ายคนแต่รายละเอียดเธอต้องรอฟังอีกที ตอนนี้เธอต้องจัดการอาบน้ำและขึ้นไปกินข้าวก่อนเพราะจะ8โมงแล้วไม่อย่างนั้นเดี๋ยวกินไม่ทัน