สถาปัตย์ชวนมารัก

13.14
 
“สวัสดีครับคุณแม่” ^0^
 
“อ้าว ! สวัสดีลูกสิงโตน้อยของแม่” แม่ผมรีบดึงแขนไอ้คนที่ผมไม่อยากเจออย่างกับกลัวมันรีบกลับไงงั้น
ผมที่ยังยืนอึ้งค้าง อึ้งจากแม่ไม่พอยังรู้สึกว่าพี่สาวตัวดี นี่รีบเข้าไปโอบกอด ผมไม่ทันได้ยืนอึ้งนานเท่าไร ก็ถูกแม่ใช้ให้เอาจานข้าวมาเพิ่มให้มันอีกใบ ลูกแม่นะใช้กันได้ลงคอ เพื่อนผมยังไม่เคยบริการมันดีขนาดนี้เล้ยย
“แฟนพี่ปังหรอแม่”
พี่ปังยิ้มกรุมกริมๆ เหมือนจะอยากพูดอะไรออกมา
 
แต่..
 
ผมถามไม่ถึง3 วิ ไอ้ยักษ์อำมหิตมันก็แทรกขึ้นมา กับคำพูดเวอร์วังของมัน
“วันนี้ทั้งวันผมยังไม่ได้กินข้าวเลย ผมขออนุญาตกินเลยนะครับ” มันเหมือนจะตัดบทๆ แต่ผมก็ไม่ได้เอ๊ะใจอะไร มาบ้านขนาดนี้คงแฟนพี่ปังแหละ
 
และแล้วผมก็งานเข้า ต้องมาเป็นเด็กล้างจานหลังครัว แล้วรู้สึกเหมือนมีใครมาสะกิดๆไหล่
“ไอ้ปอนด์ๆ ไอ้หน้าตี๋ที่มึงด่าเมื่อวาน แฟนพี่ปังมึงหรอว่ะ “  ไอ้บูมถามด้วยความสงสัย
“กูก็ไม่รู้ว่ะ อาจจะใช่ แต่กูไม่ชอบขี้หน้ามัน กูถึงด่ามันเมื่อวานนี่ไง “
มันขำผมผมแบบสะใจ แล้วหันมาบอกผมว่า
 “โลกกลมจริงโว้ยย”
แล้วผมก็ไม่รู้ว่ามันออกจากห้องครัวไปเมื่อไร
 
“....ให้ช่วยไหม พี่ล้างเก่งนะ...” ไอ้ยักษ์อำมหิตนั่นเอง มันชะเง้อหน้ามาบอกผม พร้อมกับเสยผม
“มึงมาบ้านกูนี่ตั้งใจหรือจะแกล้งกู” ผมบอกมันขณะล้างจานไปด้วย
“ก็..อยากมาไง อยากเจอทุกวัน” มันเอามือมันมาจับตรงไหล่ผมข้างขวา
“มึงพูดไรของมึง กูงง มึงเป็นแฟนพี่ปังแต่ไม่จำเป็นต้องมาแกล้งกูก็ได้ กูไม่ชอบ”
ผมพูดกระแทกใส่มัน แล้วต้องหยุดล้างจานทันที รู้สึกเหมือนมีมือใหญ่ๆมาจ่อตรงเอว ผมยิ่งไวต่อความรู้สึก คือบ้าจี้นั่นเอง เลยผลักมันเข้าเต็มแรง จนมันไปชนเข้ากับตู้เย็น
 
-_-
 
“สมน้ำหน้า !!มึงอยากมาถูกตัวกูเอง มึงล้างต่อแทนกูเลย กูจะไปทำรายงานต่อละ ชิ“
ผมสะบัดก้นไปอย่างไม่รอช้า
 
ผมนั่งทำงานกับไอ้กรีน และ ไอ้บูมจนต่อเนื่องจนถึง 4 ชั่วโมงเต็ม งานผมก็เหลือไม่มากแล้ว
“โปรเจคกูจะเสร็จแล้วโว้ยยยยย “ ผมบิดขี้เกียดไปมา เห็นแม่เดินมาเลยถามแม่ไปว่า
“แม่ มันกลับแล้วเหรอ”
“ใครกลับหละปอนด์”
“ก็..ก็ไอ้หน้าตี๋ไงแม่”
“อ๋อ กลับไปนานแล้ว เขาฝากมาบอกด้วยนะ เดี๋ยวจะมาบ่อยๆ แล้วทำไมเรียกพี่สิงโตไม่สุภาพเลย เขาคนดังเลยนะ เผื่ออนาคตแม่จะให้มาออกแบบบ้านให้แม่ ”
แม่เอามือมาแตะปากผมเบาๆ แล้วเดินไป
"ลูกสิงโตเเม่อีกเเล้ว มันมา 1 วัน เเม่ก็คุยกับมันมากกว่าคุยกับผมอีก"
(ผมไงแม่ มีผมทั้งคนออกแบบได้ทั้งหลัง ลืมไปได้งายยยยยยยยยย)
 
ณ ตึก G สถาปัตย์ เวลา 09.55
 
วันนี้ผมมาถึงห้องเร็วก่อน 5 นาทีจะเริ่มเรียน มีเพื่อนในห้องอยู่ 4 – 5 คน เอง มันหายไปไหนกันหมดวะ กะจะเข้าเรียนตรงเวลาเป๊ะกันเลยหรอ ผมพึมพัมๆเบาๆ  ไอ้บูมกับไอ้กรีนยังไม่โผล่มากัน
แม้แต่เงาก็ยังไม่มี วันนี้เป็นวิชาที่ไอ้ยักษ์สอนด้วย แต่ก็ต้องทนๆเรียนเอาอยู่ดี ทำไงได้..
พูดไม่ทันขาดคำก็มีร่างสูงๆ เดินมา มือของมันเสยผม ริมฝีปากที่ดูอมชมพูประกบเม้มเข้ากันอย่างช้าๆ
 
 

#เพลง stay with me มา
 
 
(เชี้ยยย กูนึกบ้าอะไรของกู มองแม้กระทั่งปากมัน)
และเพื่อนผมทั้ง 2 คน มันก็ตามหลังไอ้ยักษ์มาด้วยติดๆ
“เห้ย ไอ้ปอนด์มึงมาเช้าจังวะ กูส่องสาวรอมึงที่สนามอะ ไม่เห็นมึงมา”
“เออวะ กูลืมสนิทเลยวะ รถกูเสียด้วย เลยรีบมาเรียนอย่างเดียว “เป็นไปได้ที่ผมจะพลาดอะไรที่เคยทำประจำ
“เห้ยไอ้บูม ไอ้กรีน วันนี้เลิกเรียนตอนบ่ายไปเดือดกันหน่อยวะ กระหายเบียร์วะ”
“เออๆ ไปดิ”
“เออไปๆ กูก็หิวตี้(ปาร์ตี้)กันหน่อย”
 
 
17.00
“พวกมึง.....มึงว่าเรามาร้านไวไปเปล่าวะ” ไอ้กรีนถามขึ้น
พวกผมก็เลยเข้าไปในร้าน ปรากฏว่าเป็น 3 คนแรกเลยครับ
“เห้ยพวกมึง สั่งข้าวกินกันก่อนปะ มืดๆค่อยหาเบียร์กิน”
 ผมบอกมัน 2 คน ไอ้บูมก็เลยจัดการสั่งอาหาร
ผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ไปแบบชิวๆ
 
18.50
ผมก็รู้สึกว่ามีคนเข้ามาในร้านเยอะมาก โดยเฉพาะผู้หญิง
“ทำไมผู้หญิงมาเยอะเลยวะวันนี้ “ ผมหันไปทางไอ้บูม
“เออกูก็ว่า ร้านเหล้านี้ให้เข้าแต่ผู้หญิงเปล่าว่ะ แต่ก็งานดีอยู่นะเว้ยยยยย“
ส่วนไอ้กรีนไม่สนใจใจห่าอะไรทั้งนั้น ดื่มเบียร์เอาเป็นเอาตายอย่างเดียว
บรรยากาศดูครึกครื้นกว่าเวลาที่ผมมาร้านปกติ
กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
สวัดสีนะค๊าบหนุ่มๆสาวๆที่น่ารักทุกคน เป็นเกียรติมาครับท่ได้กลับมาร้องเพลงที่นี่อีกครั้ง หลังจากห่างหายไปเกือบอาทิตย์ มาฟังเพลงเพราะๆกันเลยนะค้าบบ
แต่ผมก็เออๆออๆฟังเพลงไปด้วยชิวๆ ไอ้คนร้องนี่ร้องเพลงจริงๆ
.
.
.
ผมชิวได้อยู่ไม่นานก็ต้องมาสะดุดหูที่เหมือนมีใครพูดถึงชื่อผม
 
 
“...ขอมอบเพลงแอบบอกรัก (เพลง ของ JAONAAY) ให้น้องปอนด์ ด้วยนะครับ.