สถาปัตย์ชวนมารัก

13.14

“สวัสดีครับคุณแม่” ^0^

“อ้าว ! สวัสดีลูกสิงโตน้อยของแม่” แม่ผมรีบดึงแขนไอ้คนที่ผมไม่อยากเจออย่างกับกลัวมันรีบกลับไงงั้น

ผมที่ยังยืนอึ้งค้าง อึ้งจากแม่ไม่พอยังรู้สึกว่าพี่สาวตัวดี นี่รีบเข้าไปโอบกอด ผมไม่ทันได้ยืนอึ้งนานเท่าไร ก็ถูกแม่ใช้ให้เอาจานข้าวมาเพิ่มให้มันอีกใบ ลูกแม่นะใช้กันได้ลงคอ เพื่อนผมยังไม่เคยบริการมันดีขนาดนี้เล้ยย

“แฟนพี่ปังหรอแม่”

พี่ปังยิ้มกรุมกริมๆ เหมือนจะอยากพูดอะไรออกมา

แต่..

ผมถามไม่ถึง3 วิ ไอ้ยักษ์อำมหิตมันก็แทรกขึ้นมา กับคำพูดเวอร์วังของมัน

“วันนี้ทั้งวันผมยังไม่ได้กินข้าวเลย ผมขออนุญาตกินเลยนะครับ” มันเหมือนจะตัดบทๆ แต่ผมก็ไม่ได้เอ๊ะใจอะไร มาบ้านขนาดนี้คงแฟนพี่ปังแหละ

และแล้วผมก็งานเข้า ต้องมาเป็นเด็กล้างจานหลังครัว แล้วรู้สึกเหมือนมีใครมาสะกิดๆไหล่

“ไอ้ปอนด์ๆ ไอ้หน้าตี๋ที่มึงด่าเมื่อวาน แฟนพี่ปังมึงหรอว่ะ “  ไอ้บูมถามด้วยความสงสัย

“กูก็ไม่รู้ว่ะ อาจจะใช่ แต่กูไม่ชอบขี้หน้ามัน กูถึงด่ามันเมื่อวานนี่ไง “

มันขำผมผมแบบสะใจ แล้วหันมาบอกผมว่า

 “โลกกลมจริงโว้ยย”

แล้วผมก็ไม่รู้ว่ามันออกจากห้องครัวไปเมื่อไร

“....ให้ช่วยไหม พี่ล้างเก่งนะ...” ไอ้ยักษ์อำมหิตนั่นเอง มันชะเง้อหน้ามาบอกผม พร้อมกับเสยผม

“มึงมาบ้านกูนี่ตั้งใจหรือจะแกล้งกู” ผมบอกมันขณะล้างจานไปด้วย

“ก็..อยากมาไง อยากเจอทุกวัน” มันเอามือมันมาจับตรงไหล่ผมข้างขวา

“มึงพูดไรของมึง กูงง มึงเป็นแฟนพี่ปังแต่ไม่จำเป็นต้องมาแกล้งกูก็ได้ กูไม่ชอบ”

ผมพูดกระแทกใส่มัน แล้วต้องหยุดล้างจานทันที รู้สึกเหมือนมีมือใหญ่ๆมาจ่อตรงเอว ผมยิ่งไวต่อความรู้สึก คือบ้าจี้นั่นเอง เลยผลักมันเข้าเต็มแรง จนมันไปชนเข้ากับตู้เย็น

-_-

“สมน้ำหน้า !!มึงอยากมาถูกตัวกูเอง มึงล้างต่อแทนกูเลย กูจะไปทำรายงานต่อละ ชิ“

ผมสะบัดก้นไปอย่างไม่รอช้า

ผมนั่งทำงานกับไอ้กรีน และ ไอ้บูมจนต่อเนื่องจนถึง 4 ชั่วโมงเต็ม งานผมก็เหลือไม่มากแล้ว

“โปรเจคกูจะเสร็จแล้วโว้ยยยยย “ ผมบิดขี้เกียดไปมา เห็นแม่เดินมาเลยถามแม่ไปว่า

“แม่ มันกลับแล้วเหรอ”

“ใครกลับหละปอนด์”

“ก็..ก็ไอ้หน้าตี๋ไงแม่”

“อ๋อ กลับไปนานแล้ว เขาฝากมาบอกด้วยนะ เดี๋ยวจะมาบ่อยๆ แล้วทำไมเรียกพี่สิงโตไม่สุภาพเลย เขาคนดังเลยนะ เผื่ออนาคตแม่จะให้มาออกแบบบ้านให้แม่ ”

แม่เอามือมาแตะปากผมเบาๆ แล้วเดินไป

"ลูกสิงโตเเม่อีกเเล้ว มันมา 1 วัน เเม่ก็คุยกับมันมากกว่าคุยกับผมอีก"

(ผมไงแม่ มีผมทั้งคนออกแบบได้ทั้งหลัง ลืมไปได้งายยยยยยยยยย)

ณ ตึก G สถาปัตย์ เวลา 09.55

วันนี้ผมมาถึงห้องเร็วก่อน 5 นาทีจะเริ่มเรียน มีเพื่อนในห้องอยู่ 4 – 5 คน เอง มันหายไปไหนกันหมดวะ กะจะเข้าเรียนตรงเวลาเป๊ะกันเลยหรอ ผมพึมพัมๆเบาๆ  ไอ้บูมกับไอ้กรีนยังไม่โผล่มากัน

แม้แต่เงาก็ยังไม่มี วันนี้เป็นวิชาที่ไอ้ยักษ์สอนด้วย แต่ก็ต้องทนๆเรียนเอาอยู่ดี ทำไงได้..

พูดไม่ทันขาดคำก็มีร่างสูงๆ เดินมา มือของมันเสยผม ริมฝีปากที่ดูอมชมพูประกบเม้มเข้ากันอย่างช้าๆ

#เพลง stay with me มา

(เชี้ยยย กูนึกบ้าอะไรของกู มองแม้กระทั่งปากมัน)

และเพื่อนผมทั้ง 2 คน มันก็ตามหลังไอ้ยักษ์มาด้วยติดๆ

“เห้ย ไอ้ปอนด์มึงมาเช้าจังวะ กูส่องสาวรอมึงที่สนามอะ ไม่เห็นมึงมา”

“เออวะ กูลืมสนิทเลยวะ รถกูเสียด้วย เลยรีบมาเรียนอย่างเดียว “เป็นไปได้ที่ผมจะพลาดอะไรที่เคยทำประจำ

“เห้ยไอ้บูม ไอ้กรีน วันนี้เลิกเรียนตอนบ่ายไปเดือดกันหน่อยวะ กระหายเบียร์วะ”

“เออๆ ไปดิ”

“เออไปๆ กูก็หิวตี้(ปาร์ตี้)กันหน่อย”

17.00

“พวกมึง.....มึงว่าเรามาร้านไวไปเปล่าวะ” ไอ้กรีนถามขึ้น

พวกผมก็เลยเข้าไปในร้าน ปรากฏว่าเป็น 3 คนแรกเลยครับ

“เห้ยพวกมึง สั่งข้าวกินกันก่อนปะ มืดๆค่อยหาเบียร์กิน”

 ผมบอกมัน 2 คน ไอ้บูมก็เลยจัดการสั่งอาหาร

ผมก็นั่งเล่นโทรศัพท์ไปแบบชิวๆ

18.50

ผมก็รู้สึกว่ามีคนเข้ามาในร้านเยอะมาก โดยเฉพาะผู้หญิง

“ทำไมผู้หญิงมาเยอะเลยวะวันนี้ “ ผมหันไปทางไอ้บูม

“เออกูก็ว่า ร้านเหล้านี้ให้เข้าแต่ผู้หญิงเปล่าว่ะ แต่ก็งานดีอยู่นะเว้ยยยยย“

ส่วนไอ้กรีนไม่สนใจใจห่าอะไรทั้งนั้น ดื่มเบียร์เอาเป็นเอาตายอย่างเดียว

บรรยากาศดูครึกครื้นกว่าเวลาที่ผมมาร้านปกติ

กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดดดดด

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด

สวัดสีนะค๊าบหนุ่มๆสาวๆที่น่ารักทุกคน เป็นเกียรติมาครับท่ได้กลับมาร้องเพลงที่นี่อีกครั้ง หลังจากห่างหายไปเกือบอาทิตย์ มาฟังเพลงเพราะๆกันเลยนะค้าบบ

แต่ผมก็เออๆออๆฟังเพลงไปด้วยชิวๆ ไอ้คนร้องนี่ร้องเพลงจริงๆ

.

.

.

ผมชิวได้อยู่ไม่นานก็ต้องมาสะดุดหูที่เหมือนมีใครพูดถึงชื่อผม

“...ขอมอบเพลงแอบบอกรัก (เพลง ของ JAONAAY) ให้น้องปอนด์ ด้วยนะครับ.