Couple เปลี่ยนคู่ปลอมให้จริง

-

เขียนโดย HanaHana[ฮานาฮานะ]

วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2563 เวลา 21.04 น.

  16 ตอน
  0 วิจารณ์
  14.22K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 6 มกราคม พ.ศ. 2564 16.41 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) รู้เหมือนกัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
*****เนื้อหาเรื่องนี้มีคำหยาบ โปรดใชวิจารณญาณในการอ่าน*****
 
“สวัสดีครับน้องออมสิน” เสียงเข้มๆของเจ้าของร้านอาหารกึ่งผับต้อนรับฉันที่ทางเข้าร้าน
หมับ
มาพร้อมกับแขนยาวๆที่รั้งตัวฉันให้เข้าไปแนบชิดกับเขา ฉันเหล่ตามองไอ้แบงค์ผู้ที่ดึงฉันให้เข้าไปอยู่ในอกแน่นๆนั้น ช่วยให้เกียรติสติสัมปชัญญะของฉันหน่อย ถ้าทำแบบนี้บ่อยๆเดี๋ยวจะคุมจิตวิญญาณไม่อยู่นะเฟ้ย
“ไม่ต้องหวงก้างขนาดนั้นก็ได้ครับ พี่แค่จะออกไปทำธุระข้างนอกแล้วมาเจอพวกเราโดยบังเอิญ....”
“ก็ขอให้มันบังเอิญในตอนที่มีผมอยู่ด้วยนะครับ ผมยิ่งขี้หวงอยู่ด้วย”
“...ไข่มุกรออยู่ที่โต๊ะด้านใน แล้วเจอกันนะครับน้องออมสิน”
หมับ
ไอ้แบงค์จับคอฉันให้หันมาชนอกของมัน แน่น... สมกับที่เป็นได้(เทควันโด)สายดำ รู้สึกอากาศวันนี้จะร้อนกว่าปกติ ใบหน้าร้อนวูบวาบชอบกล
“ไอ้ออม...ห้ามอยู่ห่างจากกูนะ เข้าใจมั้ย?”
ประโยคนี้ไม่น่าจะหยุดออกจากปากคนอย่างไอ้แบงค์ เพราะตอนนี้มันต่างหากที่ห่างจากฉันไปหลายโต๊ะเลย ฉันได้แต่มองเพดานร้านอย่างคนประจำเดือนไม่มา ที่โต๊ะตอนนี้มีฉัน ไอ้ไข่มุก แล้วก็ไอ้ฟิล์มที่นั่งติดโต๊ะ
เอ่อ...ไอ้กล้องกับไอ้ฟิล์มมันก็ฝาแฝดที่เหมือนกันมากจนแทบจะแยกไม่ออกถ้าไม่รู้จักพวกมันจริงๆจังๆ แต่ทำไมความนิยมชื่นชอบไอ้กล้องมันได้ไปเต็มๆ แต่อีกแฝดกลับไม่มีเลยล่ะว่ะ?
“ไอ้ออม กูไม่เคยเห็นตุ๊กตาตัวนี้มาก่อน?” ไอ้ไข่มุกที่นั่งข้างๆเหลือไปเห็นตุ๊กตาที่ห้อยกระเป๋าผ้าของฉัน
“ตุ๊กตาแมว!” แต่ที่ตกใจหนักคือไอ้ฟิล์ม
“ก็พึ่งไปซื้อมาที่ห้าง เห็นมันน่ารักดี” ฉันตอบออกไปก่อนจะจ้องไอ้ฟิล์มที่หน้าดูถอดสีแปลกๆ “แล้วมันไปหนักสังกะสีบ้านมึงหรอไอ้ฟิล์ม! ทำหน้าอย่างกับกูไปขโมยเขามาอย่างนั้นล่ะ”
“ไม่ๆๆๆ มึงไม่ได้ขโมย แต่ผะ...แต่มีคนซื้อให้มึง” มันตอบออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ไอ้แบงค์ซื้อให้ล่ะสิ”
“ไอ้มุก มึงรู้เหมือนกันหรอ?” เสียงไอ้ฟิล์มร้องถามเกินเหตุ วันนี้มันมาเหนือการแสดงกว่าทุกวันนะเนี่ย
“ทำไมกูจะไม่รู้...” ไอ้มุกมองฉันก่อนจะหันกลับไปทางไอ้ฟิล์มที่หน้าตาแตกตื่น “มึงก็ดูตั้งแต่ตีนจรดหัวสิ มีแต่ของที่ไอ้แบงค์เลือกให้(ใส่)”
“แต่กูซื้อเองนะ แม้บางอย่างจะไม่ใช่สิ่งที่กูอยากได้ก็เถอะ” ประโยคหลังฉันพูดเสียงเบาลง
“โถ่เว้ย! กูก็นึกว่ามึงรู้เหมือนกูซะอีก”
พูดจบไอ้ฟิล์มก็อารมณ์เสียเดินออกจากโต๊ะไป ฉันได้แต่มองหน้ากับไอ้ไข่มุกที่ตั้งข้อสงสัยว่าวันนี้พวกเราพูดอะไรผิดไปรึเปล่า ก็พูดกันปกติ...แต่ไอ้คนที่ไม่ค่อยปกติอย่างมัน ก็ไม่ปกติมากกว่าเดิม

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา