Couple เปลี่ยนคู่ปลอมให้จริง

*****เนื้อหาเรื่องนี้มีคำหยาบ โปรดใชวิจารณญาณในการอ่าน*****

“สวัสดีครับน้องออมสิน” เสียงเข้มๆของเจ้าของร้านอาหารกึ่งผับต้อนรับฉันที่ทางเข้าร้าน

หมับ

มาพร้อมกับแขนยาวๆที่รั้งตัวฉันให้เข้าไปแนบชิดกับเขา ฉันเหล่ตามองไอ้แบงค์ผู้ที่ดึงฉันให้เข้าไปอยู่ในอกแน่นๆนั้น ช่วยให้เกียรติสติสัมปชัญญะของฉันหน่อย ถ้าทำแบบนี้บ่อยๆเดี๋ยวจะคุมจิตวิญญาณไม่อยู่นะเฟ้ย

“ไม่ต้องหวงก้างขนาดนั้นก็ได้ครับ พี่แค่จะออกไปทำธุระข้างนอกแล้วมาเจอพวกเราโดยบังเอิญ....”

“ก็ขอให้มันบังเอิญในตอนที่มีผมอยู่ด้วยนะครับ ผมยิ่งขี้หวงอยู่ด้วย”

“...ไข่มุกรออยู่ที่โต๊ะด้านใน แล้วเจอกันนะครับน้องออมสิน”

หมับ

ไอ้แบงค์จับคอฉันให้หันมาชนอกของมัน แน่น... สมกับที่เป็นได้(เทควันโด)สายดำ รู้สึกอากาศวันนี้จะร้อนกว่าปกติ ใบหน้าร้อนวูบวาบชอบกล

“ไอ้ออม...ห้ามอยู่ห่างจากกูนะ เข้าใจมั้ย?”

ประโยคนี้ไม่น่าจะหยุดออกจากปากคนอย่างไอ้แบงค์ เพราะตอนนี้มันต่างหากที่ห่างจากฉันไปหลายโต๊ะเลย ฉันได้แต่มองเพดานร้านอย่างคนประจำเดือนไม่มา ที่โต๊ะตอนนี้มีฉัน ไอ้ไข่มุก แล้วก็ไอ้ฟิล์มที่นั่งติดโต๊ะ

เอ่อ...ไอ้กล้องกับไอ้ฟิล์มมันก็ฝาแฝดที่เหมือนกันมากจนแทบจะแยกไม่ออกถ้าไม่รู้จักพวกมันจริงๆจังๆ แต่ทำไมความนิยมชื่นชอบไอ้กล้องมันได้ไปเต็มๆ แต่อีกแฝดกลับไม่มีเลยล่ะว่ะ?

“ไอ้ออม กูไม่เคยเห็นตุ๊กตาตัวนี้มาก่อน?” ไอ้ไข่มุกที่นั่งข้างๆเหลือไปเห็นตุ๊กตาที่ห้อยกระเป๋าผ้าของฉัน

“ตุ๊กตาแมว!” แต่ที่ตกใจหนักคือไอ้ฟิล์ม

“ก็พึ่งไปซื้อมาที่ห้าง เห็นมันน่ารักดี” ฉันตอบออกไปก่อนจะจ้องไอ้ฟิล์มที่หน้าดูถอดสีแปลกๆ “แล้วมันไปหนักสังกะสีบ้านมึงหรอไอ้ฟิล์ม! ทำหน้าอย่างกับกูไปขโมยเขามาอย่างนั้นล่ะ”

“ไม่ๆๆๆ มึงไม่ได้ขโมย แต่ผะ...แต่มีคนซื้อให้มึง” มันตอบออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ

“ไอ้แบงค์ซื้อให้ล่ะสิ”

“ไอ้มุก มึงรู้เหมือนกันหรอ?” เสียงไอ้ฟิล์มร้องถามเกินเหตุ วันนี้มันมาเหนือการแสดงกว่าทุกวันนะเนี่ย

“ทำไมกูจะไม่รู้...” ไอ้มุกมองฉันก่อนจะหันกลับไปทางไอ้ฟิล์มที่หน้าตาแตกตื่น “มึงก็ดูตั้งแต่ตีนจรดหัวสิ มีแต่ของที่ไอ้แบงค์เลือกให้(ใส่)”

“แต่กูซื้อเองนะ แม้บางอย่างจะไม่ใช่สิ่งที่กูอยากได้ก็เถอะ” ประโยคหลังฉันพูดเสียงเบาลง

“โถ่เว้ย! กูก็นึกว่ามึงรู้เหมือนกูซะอีก”

พูดจบไอ้ฟิล์มก็อารมณ์เสียเดินออกจากโต๊ะไป ฉันได้แต่มองหน้ากับไอ้ไข่มุกที่ตั้งข้อสงสัยว่าวันนี้พวกเราพูดอะไรผิดไปรึเปล่า ก็พูดกันปกติ...แต่ไอ้คนที่ไม่ค่อยปกติอย่างมัน ก็ไม่ปกติมากกว่าเดิม