Couple เปลี่ยนคู่ปลอมให้จริง

*****เนื้อหาเรื่องนี้มีคำหยาบ โปรดใช้วิจารณญารณในการอ่าน*****
 
“ในที่สุดก็สอบวิชาสุดท้ายเสร็จ ไปฉลองกันเพื่อน!!!!! อะ...อ้าว พวกมึงจะไปไหนกัน?” เสียงร้องถามเมื่อหันกลับมาเพื่อนๆกำลังเดินหนีคนละทิศคนละทางโดยไม่สนใจผม รวมถึงไอ้น้องชายตัวดีด้วย
“จำไว้เลยนะพวกมึง”
“เออ! กูจำได้ขึ้นใจแล้วไอ้พี่ฟิล์ม... มึงพูดประโยคนี้มา3วันติดแล้วนะไอ้พี่เชี่ย” ไอ้กล้องโวยวายอยู่ข้างๆผมที่เดินกินไอติมโคน
“ก็เพื่อนมึง...” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบไอ้กล้องก็สวนขึ้นมาทันที
“แล้วพวกมันไม่ใช่เพื่อนมึงเรอะ?” ทำเอาผมเถียงไม่ออก ก็เพราะว่าพวกมันเป็นเพื่อนผมนี่ล่ะถึงได้น้อยใจ
“อย่าน้อยใจไปเลย พวกมันก็มีอะไรต้องทำเยอะแยะไม่ได้มีเวลาว่างนี่หว่า”
ไอ้กล้องตบบ่าผมสามทีก่อนจะเดินนำหน้าไป นี่มันปลอบใจผมอยู่ใช่มั้ย? ทำไมรู้สึกเหมือนโดนหลอกด่าอยู่เลยว่ะ?? ช่างมันๆๆๆ...ไปหาอะไรแดกกับน้องชายก็ได้ว่ะ ผมเดินตามไอ้กล้องที่เดินนำหน้าไปไกล เชี่ยล่ะ..มันหายไปแล้ว
“หม๊ามี๊~ ยูโรอยากได้ตุ๊กตาตัวนั้น ซื้อให้ยูโรหน่อยนะคะ”
เสียงใสๆของเด็กน้อยที่มาเดินห้างกับแม่ ร้องขอให้ผู้เป็นแม่ซื้อตุ๊กตาให้ ได้ยินเสียงใสๆนั้นก็อยากจะมีลูกเป็นของตัวเองจริงๆ แต่เดี๋ยวก่อน...เมียยังไม่มี ไม่ต้องถามหาทายาทให้ยากเลย นึกถึงแล้วก็เศร้า
“ยูโร.. ตุ๊กตาตัวนั้นมันแพงมากเลยนะ หม๊ามี๊ไม่มีตังพอซื้อให้หรอกนะคะ”
ทะ...ทะ....ทำไมเสียงคุ้นจังว่ะ ผมหยุดเดินแต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้หันกลับไปมอง 2แม่ลูกที่คุยกันไม่ใกล้ไม่ไกลจากจุดที่ผมอยู่(ลำพัง) อย่างแรกผมกลัวว่าสิ่งที่ผมคิดจะเป็นจริง อย่างที่สองผมกลัวว่าหลังจากนี้ผมจะมองหน้ามันยังไง
แต่ความกลัวไม่สามารถทำอะไรงานอดิเรกของผมได้เลย
“ยูโรเป็นอะไรไปครับ? หม๊ามี๊แกล้งยูโรอีกแล้วหรอครับ?”
เสียงเข้มๆที่แฝงความอบอุ่น ยิ่งกระตุ้นต่อมงานอดิเรกของผมให้หันกลับไปมองอย่างไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดี
เชี่ย!!!!!!!!! มีแต่คำนี้ที่หลุดเข้ามาในสมองกลวงๆของผม มีแค่คำนี้คำเดียวที่สมองของผมทำงาน กูจะมองหน้าพวกมึงติดยังไงว่ะ
“เปล่าค่ะ หม๊ามี๊ไม่ได้แกล้งยูโร แค่..แค่ยูโรอยากได้ตุ๊กตาตัวนั้น แต่..แต่ตุ๊กตามันแพง หม๊ามี๊มีเงินไม่พอที่จะซื้อให้ยูโร” เด็กน้อยสาธยายด้วยน้ำเสียงที่เข้าใจสถานะการเงินแต่ก็อดเสียดายไปด้วยไม่ได้
“แต่ป๊าปี๊มีเงินเยอะมากซื้อของให้ยูโรได้เยอะแยะเลยครับ งั้น..ถ้าหม๊ามี๊ซื้อให้ไม่ได้ เดี๋ยวป๊าปี๊ซื้อให้เองนะครับ”
เพียะ
“อย่าตามใจยูโรซี้ซั้วซิป๊าปี๊” หม๊ามี๊ตีแขนป๊าปี๊
“ไม่ได้ตามใจซี้ซั้วสักหน่อย ยูโรต้องสัญญาว่าจะเป็นเด็กดีเชื่อฟังหม๊ามี๊นะครับ”
“ยูโรสัญญาค่ะ” เสียงสดใสรับคำสัญญา