Couple เปลี่ยนคู่ปลอมให้จริง

****เนื้อหาเรื่องนี้มีการใช้คำหยาบ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*****
 
“ไอ้มุก..”
“มึงไม่ต้องพูดกูรู้แล้ว และก็คุยกับพี่เขมให้แล้วด้วย” น้ำเสียงกับสีหน้าไข่มุกดูไม่ค่อยดีเมื่อพูดถึงพี่ชาย “แต่ไอ้พี่เขมมันบอกว่า ให้มึงไปบอกด้วยตัวเองและห้ามพาไอ้แบงค์ไปด้วย”
“เชี่ย.... มึงคิดว่าไอ้แบงค์จะยอมหรอว่ะ? แค่รู้ว่าไอ้ออมจะไปทำงานที่นั่นก็...” ไอ้ฟิล์มกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะพล่ามต่อ “โอ๊ย! ไม่ได้ๆๆถ้าไอ้แบงค์รู้พวกกูได้คอขาดด้วยแน่”
“นั่นล่ะที่กูกำลังกังวล” ไอ้ไข่มุกเสริมขึ้นมา สีหน้าที่กังวลก่อนหน้านี้เพิ่มทวีคูณ
“พี่เขมบอกว่าไม่ให้พาไอ้แบงค์ไปแต่ไม่ได้ห้ามพวกมึงไปหนิ” เสียงหวานๆเอื่อยๆดังขึ้นด้านหลัง
“ไอ้แว่น!!!!”
“พวกมึงช่วยเรียกชื่อกูหน่อยเถอะ” ไอ้เวฟขยับแว่นตาที่ไม่ได้ช่วยให้มองชัดขึ้น เป็นเพียงแว่นตาเลนส์ใสที่ใส่เพื่อความเนิร์ดให้ดูเป็นหนอนหนังสือ ซึ่งตรงข้ามกับตัวตนที่แท้จริงของเจ้าตัว ที่แค่เห็นหนังสือก็สลบยิ่งกว่ายา(สลบ)ป้าย
“นี่มึงยังไม่เลิกใส่แว่นตาง่อยๆนี่อีกหรอว่ะ?” ไอ้ฟิล์มเข้าไปคว้าแว่นตาสี่เหลี่ยมออกจากใบหน้าของเพื่อนที่ชอบเป็นนินจา หายตัวบ่อย ...ใบหน้าคม ตาโต ดูลูกครึ่งไทย-อเมริกัน หล่อระดับตัวท็อป ถ้าเอาผมยาวๆที่ปกปิดออก ก็ถือว่าหล่อพอๆกับไอ้แบงค์หนุ่มหล่อบ้านรวย
หมับ
“มองอะไรเยอะแยะ หน้าไอ้เชี่ยเวฟมีหมาขี้ใส่รึไง”
ฝ่ามือหนาๆปิดเข้าที่ใบหน้าใสๆของฉัน ส่วนมืออีกข้างก็คว้าแว่นตาที่ถูกแย่งไปส่งคืนเจ้าของ สายตาของเหล่าเพื่อนๆได้แต่มองสูงเมื่อเหม็นความรักและความขี้หวงของผัวเมียคู่นี้
“กลับกัน” เสียงกึ่งออกคำสั่ง ให้ฉันต้องลุกตาม แต่คนถูกสั่งก็ยังคงนั่งไม่ขยับ
“ยังไม่ 5โมงเลยนะ?”
“พอดีวันนี้กูมีธุระ”
เข้าทาง! ฉันมองไปยังเพื่อนที่ส่งสายตามาบอกว่าทางสะดวก แต่ปัญหาติดตรงที่จะปลีกตัวออกจากคนขับรถส่วนตัวยังไง ถ้าหากวันไหนมันมีธุระก็จะขยับเวลาการเดินทางให้เร็วขึ้นเพื่อมีเวลาไปส่ง หาข้ออ้างอะไรดีว่ะเนี่ย?
“วันนี้มึงไปทำธุระเลยไม่ต้องไปส่ง วันนี้กู...กูไม่ต้องไปแล้ว กะว่าจะกลับบ้านเลย”
“งั้นดีเลย กูขับไปส่งที่บ้าน”
“ไม่ต้อง!” เพราะตกใจที่เจ้าตัวจะอาสาไปส่งที่บ้านแทน ทำให้โพล่งออกไปเสียงดัง “ไอ้ฟิล์ม... วันนี้ว่างเลยจะพาไอ้ฟิล์มไปซื้อหนังสือ เห็นมันบ่นว่าคะแนนห่วย ถ้ายังสอบควิซได้ต่ำอีกสงสัยสอบรอบนี้จะได้Fมากิน”
“ไม่นะ.... กูไม่อยากลงเรียนใหม่ ไอ้ออมช่วยกูด้วย ไอ้เวฟ.. ไอ้มุก... ไอ้กล้องน้องรัก.. ไอ้แบงค์” เมื่อไอ้ฟิล์มหันไปทางเพื่อนคนสุดท้ายน้ำเสียงมันก็เรียบ “เอ่อ..มึงจะไปทำธุระนี่เนอะ ไปเถอะ”
ไอ้ฟิล์มหันไปอ้อนวอนเพื่อนๆด้วยน้ำตาเทียมก่อนจะจบลงที่เพื่อนคนสุดท้ายที่ไม่อาจจะหันกลับมาช่วยถ้าไม่มีผลประโยชน์เกี่ยวกับเมียมันมาแลกเปลี่ยน “ไอ้ออม....”
“ก็ถ้าผัวจ๋าไม่อนุญาต เมียก็คงไม่กล้าไปสอนเพื่อนสมองกลวงหรอก” ฉันเข้าไปเกาะแขนอย่างออดอ้อน
“ไอ้แบงค์! กูยอมตกเป็นเมียมึงอีกคนก็ได้ มามะผัวขา~”
“มึงไม่ต้องเข้ามาเลย กูไม่อยากได้เมียหน้าเฮียๆอย่างมึง” ไอ้แบงค์ยกเท้าขึ้นมาลอยเหนืออากาศ
“ด่าซะไม่เหลือความเป็นคนให้กูเลยนะ แล้วตกลงจะให้ไอ้ออมไปกับกูมั้ย”
“ถึงบ้านก่อน6โมงนะ ถึงบ้านแล้วถ่ายรูปส่งมาให้ดูด้วย” ไอ้แบงค์หันมาสั่งคนข้างกายอย่างฉันแทนที่จะตอบคำถามเพื่อน เหม็นความรักx2 จากเพื่อน
“บ้านกูยังเคอร์ฟิวส์ 1ทุ่ม นี่มึงให้เมียเคอร์ฟิวส์6โมงเนี่ยนะ”
“เสือก”
ชัดเจน.... ไอ้ฟิล์มรีบเก็บเศษหน้าแทบไม่ทันเมื่อคำตอบจากเพื่อนสุดหล่อหลุดออกจากปาก และหันกลับไปสั่งเสียเมียจนลืมไปว่ายังมีเหล่าเพื่อนๆมิตรสหายอีก 4ชีวิตยืนหายใจอยู่ตรงนี้ เหม็นความรักx3 จากเพื่อน