Couple เปลี่ยนคู่ปลอมให้จริง

****เนื้อหาเรื่องนี้มีคำหยาบ โปรดใช้วิจารณญารในการอ่าน*****

หลังจากที่ไอ้ฟิล์มส่งรูปมาให้ผมทันทีที่ผมเหยียบพื้นดินประเทศไทย แผนที่ผมว่าจะไปหาคนสำคัญก็ล่องลอยออกจากหัว สมองผมตอนนี้ว่างเปล่าคิดอะไรไม่ออก อยากจะวิ่งไปกระชากคอเสื้อไอ้ตัวเฮียที่มายุ่งกับคนของผม แต่หนึ่งของผมก็กลัว... กลัวว่าเธอจะเลือกปกป้องผู้ชายคนนั้น ถ้าเป็นจริงผมคงเจ็บจนไม่เป็นอันทำอะไร

ผมไม่รู้จะทำตัวยังไง มองหน้ายังไง พูดคุยกันยังไง ได้แต่เลี่ยงที่จะเผชิญหน้ากัน จนทุกอย่างแย่กว่าที่คิดเอาไว้ แถมยังดึงแพรไหมที่ชอบเข้ามาป่วนเปี้ยนผมบ่อยๆเข้ามาอีก

“โอ๊ยๆๆๆๆๆๆ เจ็บๆๆๆๆ”

เสียงที่ผมคุ้นเคยกำลังยืนคุยกับใครบางคนที่ลานจอดรถของคณะ ผมไม่ได้แอบฟังนะแค่เดินผ่านมาทางนี้เท่านั้นเอง ผมไม่ได้ขี้เสือกเหมือนไอ้ฟิล์มสักหน่อย

สถานการณ์ที่ผมเจอไม่ได้มีแค่ออมสินกับไอ้ฝรั่งสูงเป็นเสาไฟฟ้านั่นที่กำลังโดนตี ..มียี่หวาลูกพี่ลูกน้องที่อยู่บ้านเดียวกันยืนห้ามปรามอยู่ข้างๆ

“ไอจะฟ้องพ่อ! ว่ายูชอบทำร้ายน้อง!!”

“ฟ้องเลย!!! ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าพ่อจะเชื่อใครมากกว่ากันระหว่างลูกสาวที่หาเลี้ยงตัวเองได้ กับลูกชายที่พึ่งจบhigh schoolอย่างแก”

ลูกสาว!? ลูกชาย!? ผมแอบมองโครงหน้าของออมสินกับไอ้ฝรั่งนั่น... ถ้าพิจารณาดูดีๆดูลึกๆแล้วพวกเขา 2คนก็มีส่วนที่คล้ายกัน แต่ออมสินมันจะออกหน้าเอเชียมากกว่า ดูผ่านๆยังมองไม่ออกเลยว่ามันเป็นลูกครึ่ง ส่วนอีกตัวก็ฝรั่งจ๋า~ผมน้ำตาลชนิดที่ดูก็รู้ว่ามันลูกผสม

แกร๊บบบบบ~

ทุกสายตาจับจ้องมายังผมที่หลบอยู่หลังพุ่มไม้ โดนจับได้เพราะดันเผลอตกใจกับความจริงที่รู้ว่า 2คนนั้นเป็นพี่น้องกันแล้วก้าวถอยไปเหยียบกิ่งไม้ อะไรมันจะพล็อตนิยายแบบนี้ว่ะ

“ไอ้แบงค์/พี่แบงค์”

“มึงเป็นใครว่ะ!?” น้ำเสียงที่เปล่งออกมาออกมาด้วยภาษาไทยที่แข็งแรง

ป้าบบบบบ~

“พูดกับเพื่อนไอให้ดีๆหน่อย” ออมสินตบเข้าหลังหัวน้องชาย เจ้าตัวเอามือลูบหัวอย่างเคืองๆ “มึงมาได้ไงไอ้แบงค์?....โอ๊ยๆๆๆๆ”

ไอ้น้องชายถือโอกาสเอาคืน มันหยิกแก้มนุ่มๆนั่นเมื่อเห็นพี่สาวที่ก่อนหน้านี้ห้ามไม่ให้มันพูดกูมึง แต่ตัวเองดันพูดออกมาเอง ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นน้องนะ...น้องชายนะ.... ฮึ๋ย~

“พอดีกูมาเอาของที่รถ”

“แต่มึง....” ออมสินหันไปทางน้องชายที่ทำท่าจะเข้ามาดึงแก้มอีกครั้ง มันเลยยกฝ่ามือตัวเองโต้กลับ จนเจ้าตัวต้องดึงมือกลับ “นัดกับแพรไหมไว้ไม่ใช่หรอ?”

“ก็ใช่... พอดีเขามีธุระต้องไปทำก็เลยแยกกัน”

โกหก! ผมกำลังโกหกมัน ความจริงคือผมไปเจอแพรไหมแล้วก็ขอตัวแยกออกมา ก็พยายามลองให้มีคนใหม่เข้ามาแต่พอไม่ใช่คนตรงหน้าก็ไม่อยากอยู่ต่อด้วยแล้ว แต่จะปฏิเสธเธอก็ดูเหมือนผมจะเลวเกินไป ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนดึงเธอเข้ามาเอง

ตอนนี้ผมโคตรรู้สึกผิดกับแพรไหม เมื่อมารู้ความจริงว่าไอ้สูงเป็นเสาไฟฟ้านี้เป็นแค่น้องชาย

แต่มันก็มีความจริงอยู่ที่ว่า... ถ้าพ่อของยูโรตัวจริงกลับมาล่ะ? คนที่ทำให้ออมสินมันมียูโรได้ อย่างน้อยๆก็ต้องมีความรู้สึกดีๆให้กัน แล้วถ้ามันอยากกลับมาเป็นครอบครัว คนนอกอย่างผม....ผมก็คงต้อง...ถอยสินะ

“5โมง15(นาที)แล้ว!!!” เสียงร้องของยี่หวาทำให้ 2พี่น้องต้องก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง รวมถึงผมด้วย ก็มันเผลอนี่หว่า~

หมับ

ผมคว้าแขนออมสินไว้ ผมรู้ดีว่าเวลานี้มันจะต้องไปรับลูกสาว มันเป็นเรื่องปกติและแน่นอนอยู่แล้ว แต่ผมกลับไม่อยากให้มันไป ไม่อยากให้มันจากตรงนี้ ผมกลัวว่ามันจะไปแล้วไม่กลับ นี่ผมกำลังกลัวอะไรอยู่...