Twin แฝดเลือดผสม

งานประจำปี 2

 

“ขอฉันดูอาการหน่อยนะ”    หลังจากที่กลับเข้ามายังห้องรับรองแล้วเซฟานี่ก็ตรงเข้าสำรวจอาการของชายน์ทันทีเพราะหลังจากนี้อีกไม่กี่นาทีชายน์จะต้องลงแข่งอีกรายการนั่นคือรายการเดี่ยวประเภทบุคคลทั่วไปนั่นเอง

“ไม่เท่าไหร่หรอก     ว่าแต่เดวี่ต้องลงแข่งก่อนใช่มั๊ย?”    ชายน์ตอบด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มแม้ว่าจะซีดเซียวก็ตาม

“ตอนนี่เดวี่กำลังลงแข่งซึ่งนายจะได้พักครู่นึง    หลังจากการแข่งขันของเดวี่จบลงก็เป็นรายการของนายต่อทันที”

“แล้วฮันนี่เป็นไงบ้าง   ฟื้นหรือยัง?”     ชายน์เอ่ยถามถึงแม่มดสาวด้วยความเป็นห่วง

“ฟื้นแล้วล่ะ   อ๊ะ!!   มาพอดีเลย”   กล่าวจบแม่มดสาวก็โผล่เข้ามาพอดี

“นายเป็นอย่างไรบ้างชายน์      สำหรับฉันหายดีแล้วนะ   ฮ่าๆๆ”   ฮันนี่หัวเราะเสียงใส

“ดีใจที่เธอไม่เป็นอะไรนะ   ฉันเองก็ไม่เท่าไหร่หรอก”    กล่าวพร้อมกับส่งยิ้มละมุนไปให้ฮันนี่

“ใช่สิ    คุณเซฟานี่มีสายเลือดเอลฟ์นี่   น่าจะสามารถใช้เวทย์เยียวยารักษานายได้บ้างนะ”   เหมือนนึกขึ้นได้ฮันนี่หันไปเอ่ยกับเซฟานี่ด้วยดวงตาเป็นประกาย

“ก็ได้อยู่นะ     แล้วแม่มดเขาไม่มีเวทย์หรือคาถารักษาอาการบาดเจ็บบ้างหรอ?”    เซฟานี่เอ่ยแซว

“ก็พอมีนะแต่ไม่ใช่ทางของพวกเราน่ะ    ถ้าเป็นร่ายคำสาปน่ะของถนัด  ฮ่าๆๆ”    สิ้นคำตอบของฮันนี่ทั้งสองสาวก็หัวเราะคิกคักอย่างชอบใจจนชายน์อดยิ้มไปด้วยไม่ได้

“ฉันดีใจนะที่เธอสองคนสนิทและเข้ากันได้ดี”

“แหมชายน์    ผู้หญิงน่ะถ้าถูกชะตาก็เข้ากันได้ดี     แต่ถ้าไม่ถูกชะตาแค่เจอหน้าก็หงุดหงิดแล้ว”

“และบังเอิญว่าเราสองคนถูกชะตากันน่ะ   คิกๆ”    เมื่อเซฟานี่เอ่ยตอบฮันนี่ก็เอ่ยเสริมทันที

“แล้วคนอื่นๆ ล่ะไปไหนกันหมด?”   ชายน์ยังคงสงสัยเมื่อไม่เห็นเพื่อนคนอื่นๆ    และนั่นก็ทำให้เซฟานี่หน้าเครียดขึ้นมาทันทีก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“มีรายงานว่ากองทัพสัตว์อสูรกำลังบุกเข้าแกรนโซนอ่ะ      เพื่อนของเราเลยโดนส่งไปรับมือกันหมดเลย”

“สถานการณ์รุนแรงแค่ไหน?”    ชายน์ถามกลับด้วยน้ำเสียงร้อนรน

“ยังไม่มีการรายงานกลับมาเลย”    เซฟานี่ตอบ

“ฉันว่านี่ต้องเป็นแผนพวกนั้นแน่ๆ ”    ชายน์เอ่ยกับตัวเองเบาๆ

“ทำหน้าที่ของเราเองดีกว่าชายน์     นายก็เตรียมตัวลงแข่งส่วนฉันจะใช้เวทย์รักษาอาการให้นายเอง”   เซฟานี่กล่าว

“งั้นฉันออกไปดูเดวี่นะ”    ฮันนี่เอ่ยพร้อมส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เซฟานี่ก่อนจะเดินยิ้มออกไป

 

 

ทางด้านของเดวี่…

“ข้าชื่อไลท์ท๊อป   เอาชนะองค์รัชทายาทแห่งเกรย์โซนมาได้ก็คงมีฝีมือมิใช่น้อยสินะ  หึหึ”

“ถ้ามาตรฐานคะแนนเดียวกันคนที่เข้าชิงคงไม่ใช่นายแน่ๆ ไลท์ท๊อป”   

“แก!!”

“หึหึ”  การสนทนาของเดวี่และคู่แข่งที่มาจากโรงเรียนสเฟียร์น่าแห่งกรีนโซนเป็นอันยุติลงเมื่อกรรมการส่งสัญญาณเริ่มการแข่งขันขึ้น       สำหรับการคัดเลือกนั้นเนื่องจากมี 3 โรงเรียนดังนั้นจึงใช้การคัดเลือกด้วยผลคะแนนสอบเข้าเรียนของผู้เข้าแข่งขันในรายการนั้นๆ ว่าในบรรดาตัวแทนทั้งสามโรงเรียนนั้นหากผู้ใดทำคะแนนสอบเข้าได้สูงสุดผู้นั้นจะได้สิทธิผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศทันที       ซึ่งการทดสอบของแต่ละโรงเรียนนั้นมาตรฐานมีไม่เท่ากัน      และในกรณีนี้เด็กจากโฮเนอร์จะมีผลคะแนนสอบเข้าน้อยสุดจึงมักจะต้องลงแข่งรอบแรกตลอด

“อย่าพึ่งรีบดูถูกฉันถ้ายังไม่ได้ลอง    ออกมา!!”   เมื่อโดนเดวี่ยั่วเพียงนิดไลท์ท๊อปก็เลือดขึ้นหน้าทันที     สิ้นคำกล่าวก็ปรากฏรอยแยกของผืนแผ่นดินพร้อมกับระเบิดขึ้นอย่างสนั่นหวั่นไหวจนผู้ชมตาลุกวาวอย่างชอบใจ    ฝุ่นควันที่ลอยอยู่กลางอากาศค่อยๆจางลงพร้อมกับการปรากฏตัวของบางสิ่งที่ยืนนิ่งราวกับรอคำสั่ง     ร่างของสิ่งมีชีวิตที่เหมือนกับมนุษย์แต่มีขนาดใหญ่กว่าหลายเท่าตัวและร่างนั้นประกอบไปด้วยหินหรืออาจเรียกได้ว่าเป็นหินไปทั้งร่างเลยก็ว่าได้      แววตาที่ดุดันของมันกำลังจองมองเดวี่ด้วยความมุ่งร้ายหากแต่เดวี่กลับยืนมองด้วยใบหน้าอันเรียบเฉย

“สั่งสอนมันหน่อยสโตนแมน”   เมื่อเด็กหนุ่มจากสเฟียร์น่าเอ่ยสั่งร่างของมนุษย์หินมันก็ขยับแขนขาเป็นสัญญาณว่าพร้อมจะลงมือแล้วเดินเข้าหาเดวี่ทันที

ตึง ตึง ตึง ตึงๆๆๆๆ     เสียงฝีเท้าหนักๆ กระแทกลงพื้นจนดังสนั่นหวั่นไหว    จากเดินก็วิ่งด้วยความเร็วพร้อมกับพุ่งกระโจนเข้าใส่เดวี่ทันที     แต่เพียงเสี้ยววินาทีที่มันจะถึงตัวร่างของเดวี่ก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วและกระโดดลอยขึ้นกลางอากาศได้อย่างฉิวเฉียดเช่นกัน      ร่างของปีศาจสีดำที่กระพือปีกบินอยู่ด้านบนนั้นก็สร้างความตกตะลึงให้แก่คู่ต่อสู้ได้ไม่น้อย

“ปีศาจหรือเนี่ย?”    ไลท์ท๊อปอุทานอย่างตกใจเพราะจากสิ่งที่เห็นอยู่นี้บ่งบอกว่านี่ไม่ใช่ปีศาจธรรมดาแน่ๆ

“อย่าเอาแต่ตะลึงสิสหาย    ข้าอยากสนุกแล้ว หึหึ”    กล่าวจบเดวี่ในร่างของปีศาจก็บุกโจมตีสโตนแมนทันที    กำปั้นขนาดใหญ่ของสโตนแมนพุ่งเข้าใส่เดวี่อย่างเร็วแต่เดวี่ก็สามารถหลบได้อย่างง่ายดายและด้วยความคล่องตัวบวกกับการติดปีกบินนั้นก็สร้างความได้เปรียบแก่เดวี่ได้ไม่น้อย    เพียงไม่นานสโตนแมนก็เป็นฝ่ายพลาดท่าซะเอง

“เฮ้ย ระวัง!!”   พลั๊ว!!   ทันทีที่กล่าวจบเดวี่ก็บินโฉบเข้าไปฟาดหมัดหนักๆใส่แก้มขวาของสโตนแมนจนหน้าหันและไม่รอให้ตั้งตัวสองมือของเดวี่จับยึดข้อมือใหญ่ของสโตนแมนอย่างแน่นหนาพร้อมกับออกแรงเหวี่ยงอย่างเต็มแรง

“อ๊าคคคค”   เสียงร้องของสโตนแมนดังลั่นพร้อมกับร่างขนาดยักษ์ของมันกำลังลอยไปตามแรงเหวี่ยงของเดวี่ก่อนจะหล่นกระแทกพื้นเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

“ของจากท่านมันดีอย่างนี้นี่เอง  แดร์ดราก้อน   หึหึ”    เดวี่แสยะยิ้มเมื่อนึกถึงบางสิ่งที่แดร์ดราก้อนเคยให้เขาไว้และบัดนี้เขาก็กำลังใช้มันอยู่!!

“ยังไม่ต้องรีบลุกนะสโตนแมน    นอนยาวเลยดีกว่า!!”    เดวี่ที่บินตามไปยังร่างของสโตนแมนที่ล้มกลิ้งอยู่และพยายามจะลุกขึ้นนั้นพร้อมกับกล่าวลาคู่ต่อสู้และจัดการขั้นเด็ดขาดทันที

“อึก!!”   บึ้มมม    เสียงร้องของสโตนแมนดังขึ้นเพียงเสี้ยวนาทีก่อนร่างนั้นจะแหลกระเบิดกระจายออกจนไม่เหลือชิ้นดีด้วยหมัดของเดวี่เพียงหมัดเดียวนั่นเอง

“คิวต่อไปก็นายแล้วนะ   ไลท์ท๊อป”    รอยยิ้มและคำกล่าวของเดวี่เล่นเอาไลท์ท๊อปหน้าซีดหมดแรงจนล้มพับเลยทีเดียว…

                                                           ………………………………………………

 

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?”    มาร์ตินเอ่ยอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น      สภาพของหมู่บ้านที่อยู่ติดกับเกรย์โซนที่เคยมีผู้คนอาศัยอยู่เป็นจำนวนมากบัดนี้ไม่มีผู้คนให้เห็นเลยนอกจากซากศพของชาวบ้านและร่องรอยของการต่อสู้ที่ยังคงทิ้งร่องรอยไว้ว่าพึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี่เอง

“สงสัยจะจริงตามที่รายงานแหละ    รุนแรงกว่าที่คิดอีก”   นีโอเอ่ยพลางเดินสำรวจความเสียหาย

“พวกเรามาทางนี้    มีคนรอดชีวิตอยู่ทางนี้”    เชเอ่ยตะโกนเรียกหลังจากที่เขาพบกับผู้บาดเจ็บคนหนึ่งที่ติดอยู่ใต้ซากของอาคารที่พังทลายทับร่างอยู่

“เขายังมีสติใช่มั๊ย?”   เจด้าวิ่งเข้ามาถามอย่างมีความหวัง

“เกิดอะไรขึ้นครับคุณ?”   เบลเอ่ยถามชายผู้บาดเจ็บที่บัดนี้กำลังจะหมดสติแล้ว

“กองทัพ..”    เสียงตอบเบาบางจนฟังแทบไม่ได้ยิน

“กองทัพอะไรครับ?    แข็งใจหน่อยนะ   เดี๋ยวพวกเราจะช่วยคุณเอง”    กล่าวจบนีโอก็ร่ายเวทย์เยียวยาให้ชายผู้บาดเจ็บทันที

“สีหน้าเขาดีขึ้นแล้วล่ะนีโอ”   ดัชที่ประคองร่างของผู้บาดเจ็บเอ่ยออกมาอย่างดีใจ

“ว่ายังไงครับ   เกิดอะไรขึ้น?”    เบลถามย้ำจนชายผู้บาดเจ็บหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะแข็งใจตอบออกมาอีกครั้ง

“กองทัพ อสูร”  

“เป็นจริงตามที่รายงานเข้ามาไม่ผิดเลย”   เจด้าเอ่ยเบาๆ

“มันไปทางไหนต่อครับ?”    เบลยังถามหาข้อมูลอย่างไม่ลดละ

“หมู่บ้านถัดไปทางตอนเหนือของแกรนโซน     คาดว่าคืนนี้มันจะโจมตีพิธีศักดิ์สิทธิ์ของแกรนน่า”    ชายผู้บาดเจ็บตอบอย่างเหนื่อยอ่อน

“ฉันว่าเราควรแบ่งกำลังออกเป็นสองกลุ่มแล้วล่ะ    ทุกคนว่าไง?”    เบลเอ่ยเสนอความคิด

“ยังไง?”   มาร์ตินถามอย่างสนใจ

“เชและเจด้าสำรวจหาผู้รอดชีวิตที่นี่และพาคนที่รอดไปยังศูนย์ของเราที่ใกล้ที่สุด    ส่วนเราสี่คนจะตามพวกมันไป”    เบลเอ่ย

“ฉันเห็นด้วยนะ     นายล่ะว่าไง?”    นีโอเอ่ยถามเช

“ไม่มีปัญหา     เดี๋ยวฉันกับเจด้าจัดการทางนี้เอง”    เชมองหน้าเจด้าอย่างขอความเห็น    เมื่อเธอพยักหน้าเชจึงตอบออกมาในที่สุด

“และฉันคิดว่านายกับเจด้าควรอยู่รอรับมือที่แกรนโซนด้วยนะ    โดยเฉพาะที่วิหารศักดิ์สิทธิ์ที่จะประกอบพิธีคืนนี้อ่ะ”    มาร์ตินเอ่ยแทรกจนทุกคนชะงักกับความคิดของมาร์ติน

“เพราะฉันคิดว่าพวกมันต้องมีมากกว่านี้แน่    ถ้าเป้าหมายคือทำลายพิธีศักดิ์สิทธิ์จริง     ยังไงทางนั้นน่าจะต้องรับมือหนักกว่าเรานะ”   มาร์ตินเอ่ยเหตุผลตามที่เขาคาดเดา

“ฉันลืมข้อนี้ไปซะสนิทเลย     งั้นตกลงตามนี้นะ”   เบลเอ่ยสรุปก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายปฏิบัติหน้าที่ของตน

 

 

กลับมาที่ชายน์…

“ถึงคิวของนายอีกครั้งแล้ว    ระวังตัวหน่อยนะชายน์”    เซฟานี่เอ่ยกับชายน์ด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความเป็นห่วงเป็นใยเต็มที่

“ไม่ต้องห่วงไปหรอกตอนนี้ฉันดีขึ้นมากแล้วล่ะ    ขอบใจเธอมากเลยนะเซที่ช่วยฉันอ่ะ”    ชายน์ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มที่สดใสจนเซเบาใจลงไปเยอะเลยทีเดียวเมื่อเห็นรอยยิ้มหวานแบบนี้

“อย่าลืมที่ท่านแม่และฉันช่วยสอนนายนะชายน์     เอามาใช้เหอะรับรองได้ผลดีไม่น้อยเลยนะ”     ฮันนี่เอ่ยพร้อมขยิบตาให้ชายน์อย่างทะเล้น

“ฮ่าๆๆ    ฉันจะไม่ทำให้เสียชื่อบาบาร่าแน่ฮันนี่”

“ไม่ใช่แค่นั้น    แต่ชื่อฉันด้วยนะสิ   ฮ่าๆๆ”    ฮันนี่เอ่ยอย่างอารมณ์ดีก่อนจะดันชายน์ให้เดินลงสนามไปพร้อมกับเสียงเฮรับของคนเกือบทั้งสนามที่รอดูเขาอยู่

“เธอและแม่สอนอะไรให้ชายน์เขาหรอ?”    เซฟานี่ที่อดสงสัยไม่ได้เอ่ยถามออกมาในที่สุด

“ก็เวทย์และคาถาแม่มดอ่ะ     มันก็เหมือนของเผ่าอื่นๆ แหละเพียงแค่มันจะเป็นลักษณะของคำสาปอ่ะ     ถ้าโดนเข้าไปละก็อาจต้องใช้เวลาในการเสื่อมสลายของคำสาปหรือต้องให้แม่มดที่รู้วิธีแก้เป็นคนแก้”  

“ต่างจากเวทย์ที่มันมีการแก้ทางกันได้     แต่คำสาปคนที่ไม่รู้จะแก้ไม่ได้สินะ  ฮ่าๆๆ    แล้วไม่มีวิธีป้องกันคำสาปหรอ?”    เซฟานี่สรุปเองตามที่เข้าใจพร้อมถามต่ออย่างสนใจ

“ก็มีอยู่นะ    เอาไว้เธอรอดูเองดีกว่า”   ฮันนี่ตอบพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์

“น่าสนใจจัง    วันหลังสอนฉันมั่งสิฮันนี่”    เซฟานี่อ้อนเพื่อนใหม่หน้าตาเฉย

“ก็ได้    แต่ผลมันขึ้นอยู่กับคนใช้ด้วยนะเพราะบางคนก็ไม่สามารถใช้เวทย์และคาถาของเราได้”

“แต่ไม่ใช่ฉันแน่  เชื่อสิ   ฮ่าๆๆ”   เซฟานี่เอ่ยอย่างมั่นใจก่อนที่ทั้งคู่จะพากันหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

 

“ไม่นึกเลยว่าเราจะได้เจอกัน   หึหึ”   พอลเอ่ยทักทายชายน์อย่างอารมณ์ดี

“เช่นกัน    ไม่คิดเลยว่าจะได้ลองฝีมือก่อนจะถึงเวลาจริง”    ชายน์ตอบกลับพร้อมแสยะยิ้มให้

“ของจริงหรอ     เอาให้รอดรอบนี้ก็แล้วกัน!!”    สิ้นคำทักทายทั้งคู่ก็เริ่มลงมือกันทันที    รัตติกาลเวทย์ถูกสร้างขึ้นเป็นใบมีดนับร้อยแล้วพุ่งเข้าโจมตีชายน์อย่างบ้าคลั่ง

“ของเด็กๆ”    เพียงแค่วาดมือกลางอากาศทีเดียวแสงสีขาวก็สว่างว้าบขึ้นก่อนที่ใบมีดสีดำนับร้อยจะมลายหายไปทันที

“เวทย์แห่งแสงไม่ธรรมดานี่”    พอลเอ่ยพลางข่มอารมณ์ตกใจที่เห็นการรับมือของชายน์อย่างง่ายดายแบบนี้     สงสัยเขาจะประเมินชายน์ต่ำไปจริงๆ!!

“ดูของจริงทางนี้บ้างแล้วกัน”    กล่าวจบรัตติกาลเพลิงก็ลุกพรึบไปทั่วทั้งสนาม     เปลวเพลิงที่ลุกโหมกระหน่ำนั้นกำลังก่อตัวเป็นมังกรสีดำตัวโตและพุ่งเข้าใส่พอลบ้างทันที

“ก็ลองดู”    วารีเวทย์ถูกสร้างขึ้นเป็นกำแพงขนาดใหญ่ป้องกันแนวเพลิงนั้นแต่เพียงมังกรเพลิงสีดำเข้าใกล้กำแพงน้ำของพอลกำแพงมันก็ระเหยกลายเป็นไอทันที

“เฮ้ย   อึก!!”    ด้วยความไวของการจู่โจม     มังกรเพลิงสีดำพุ่งเข้าใส่พอลจนร่างนั้นกระเด็นถอยไปไกลหลายเมตรเลยทีเดียว

“หึหึ    นี่ขนาดไม่ใช่ของจริงนะ    เจอแค่มายายังแย่เลยหรือนักฆ่าแห่งเวทย์มืด”    ได้ผลทันทีเมื่อชายน์เอ่ยยั่วยุไปปรากฏว่าพอลมีอาการโกรธจนหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด

“อย่าคิดว่าไฟนี่จะวิเศษขนาดนั้นสิ    ของดีของฉันก็มี”     สิ้นคำกล่าวหมอกควันสีดำมากมายก็ลอยเข้าปกคลุมไปทั่วทั้งสนาม    เพียงชั่วครูมันก็ก่อตัวเป็นเมฆดำก้อนมหึมาและโปรยเม็ดฝนสีดำลงมาอย่างบ้าคลั่ง

ซ่า…   เสียงสายฝนดังไปทั่วจนไม่ได้ยินเสียงพูดจาและตอนนี้ทั้งคู่ก็ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาแล้ว     สายฝนที่โปรยลงมาดับไฟของชายน์ได้ในที่สุด

“หึหึ    รัตติกาลเพลิงของผู้พิทักษ์นึกว่าจะแน่แค่ไหน”    พอลเอ่ยกับตัวเองอย่างพอใจที่ฝนของเขาสามารถดับไฟของชายน์ได้โดยที่ไม่ได้ชะล่าใจเลยว่าไฟนั้นดับเพราะฝีมือเขาหรือดับเพราะเจ้าของไฟจงใจให้ดับกันแน่!!

“แกพลาดแล้วล่ะ”    ชายน์เอ่ยและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์จนพอลพึ่งจะสังหรณ์ใจขึ้นมาแต่ก็ปรากฏว่าช้าไปเสียแล้ว     โซ่สีดำไหลมากับพื้นโดยที่พอลไม่ทันสังเกตและเมื่อเข้าประชิดตัวมันก็พันธนาการขาของพอลจนร่างนั้นไม่สามารถจะขยับได้ทัน

“เฮ้ย!!”    ด้วยความตกใจพอลจึงซัดวารีเวทย์ใส่โซ่นั่นทันทีแต่ก็ไม่เกิดสิ่งใดขึ้นนอกจากโซ่นั่นจะพันธนาการเป้าหมายได้สำเร็จ

“น้ำดับไฟได้    แต่น้ำทำอะไรความมืดไม่ได้หรอกนะ   หึหึ”    ชายน์เอ่ยพร้อมหัวเราะอย่างสะใจก่อนจะเดินเข้าหาพอลแต่แทนที่พอลจะตกใจในตอนนี้เขากลับมีสีหน้าเรียบเฉยราวกับรอเวลาอะไรบางอย่างเท่านั้น

“ข้าก็ไม่คิดว่าจะใช้น้ำดับไฟนี่   ฮ่าๆๆ    ไม่คิดบ้างหรอว่าข้าอาจเอาตัวเองเป็นเหยื่อล่อก็ได้นะ”   

เปรี๊ยะ!!   สิ้นคำกล่าวโซ่สีดำของชายน์ก็ขาดสะบั้นลงพร้อมกับร่างของพอลพุ่งเข้าใส่ชายน์อย่างไว

“เฮ้ย!!”   ชายน์อุทานอย่างตกใจก่อนจะกรโดดหลบการโจมตีด้วยมีดสั้นของพอลได้อย่างหวุดหวิด

“เข้าท่าดีนี่”    ชายน์เอ่ยอย่างชอบใจก่อนจะยกสองมือขึ้นและกางออกพร้อมกับร่างคาถาบางอย่าง     กลุ่มควันสีม่วงดำพวยพุ่งออกมารอบๆ กายก่อนชายน์จะเงยหน้าขึ้นและเอ่ยบางอย่างออกมา

“อำนาจแห่งพ่อมดที่ได้มาข้าขอสาปเจ้าให้เป็นกลายเป็นหิน”    สิ้นคำกล่าวกลุ่มควันก็ลอยเข้าปกคลุมร่างของพอลอย่างรวดเร็วและแม้ว่าเจ้าตัวจะใช้วารีเวทย์มาเป็นเกราะป้องกันแล้วก็ตามแต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่เกิดผล     ร่างของพอลค่อยๆ ยืนแข็งและกลายเป็นหินในที่สุด

‘เฮ้….’    เสียงเฮดังลั่นไปทั่วทั้งสนามที่ชายน์ใช้คำสาปกับพอลจนร่างนั้นยืนแข็งเป็นหินไปแล้ว     ซึ่งแม่แต่เซฟานี่ที่กำลังดูอยู่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้

“แบบนี้แล้วหมอนั่นจะเป็นหินไปตลิดเลยหรือเปล่า?”   

“ก็ขึ้นอยู่กับเจตนาของชายน์ในตอนที่สาปน่ะ     แต่โดยปกติถ้าไม่ใช่พ่อมดแม่มดที่เก่งกล้าก็ไม่สามารถสาปให้เป็นนิรันดร์ได้หรอก    ไม่นานคำสาปก็เสื่อมลงไปเองแต่ก็ต้องใช้เวลาหน่อย”    ฮันนี่ตอบคำถามของเซฟานี่โดยชัดเจน

“แล้วอย่างชายน์นี่จัดว่าเก่งยัง?”    เซฟานี่ถามต่อ

“ทำได้เท่านี่ก็ถือว่าไม่ธรรมดา    อาจเพราะเขามีสายเลือดพ่อมดแม่มดผสมอยู่ด้วยมั้งเลยทำได้ดีแต่ก็ไม่ถึงกับเก่งมากหรอก    ยังต้องฝึกอีกเยอะ”    ฮันนี่ตอบ

“ยืนเป็นหินแบบนี้จะให้ฉันจัดการยังไงดีล่ะ     เอาไปตั้งโชว์ที่สวนหน้าโรงเรียนดีมั๊ย?  ฮ่าๆๆ”    ทันทีที่เอ่ยจบชายน์ก็เดินเข้าไปหาร่างของพอลที่ยืนแข็งเป็นหินอยู่เบื้องหน้า    แต่เมื่อเข้าไปใกล้ชายน์ก็ต้องชะงักและกระโดดหลบแทบจะทันที

บึ้ม  บึ้มๆๆ…..     ลำแสงสีขาวพุ่งผ่านเข้ามาในสนามอย่างรวดเร็วก่อนจะเกิดเสียงระเบิดดังขึ้นรอบๆ บริเวณที่ชายน์ยืนอยู่พร้อมกับเปลวเพลิงและฝุ่นควันลอยฟุ้งไปทั่วจนมองไม่เห็นความเคลื่อนไหวในสนาม

“หายไปไหนแล้ว?”     ชายน์เอ่ยอย่างหัวเสียหลังจากที่พบว่าคู่ต่อสู้ของเขาหายไปพร้อมกับฝุ่นควันที่เริ่มจางลงและทุกๆ คนรอบๆ สนามก็งุนงงไม่น้อยกับการหายไปของผู้เข้าแข่งขันอีกรายจนพิธีกรต้องเอ่ยประกาศผลการแข่งขันออกมาในที่สุด

“เอาละค่ะ    เมื่อผู้เข้าแข่งขันหนีออกไปแบบนี้ซึ่งถือว่าผิดกฎการแข่งขัน    ดังนั้นผู้ชนะคือชายน์ ชาโดวส์ อินเดอนาสคร้า”

‘เฮ้….’   เสียงเฮและเสียงปรบมือดังลั่นไปทั่วทั้งสนามจนชายน์ต้องโค้งคำนับขอบคุณท่ามกลางความงุนงงสงสัยกับเหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้นไม่น้อย    ….มันจบง่ายไปมั๊ย??

                                                                 ……………………………………………

 

“ใช้คำสาปแห่งแม่มดได้ไม่ธรรมดาจริงๆ   ดีนะที่เอาตัวเขากลับมาได้ทันก็เท่ากับว่าเรายังมีโอกาสช่วยเขาได้”   ชายชุดดำผู้เป็นนายเหนือหัวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเครียด

“ยังมีวิธีช่วยเขาใช่มั๊ยเจ้าค่ะ?”    นากี้เอ่ยถามนายเหนือหัวด้วยความหวัง

“เธอไปช่วยเมอร์ดอร์ฟดีกว่านะนากี้    ส่วนจีและชินกลับไปทำตามแผนการเดิม     ทางนี้ฉันจะจัดการเอง”

“แล้วพอลล่ะขอรับ?”    จีเอ่ยอย่างเป็นห่วง

“ไม่ต้องห่วง    ฉันจะพาเขาตามไปช่วยพวกเธอแน่    คืนนี้เราจะสนุกกัน  เฮ่อๆๆๆ”

 .....................................................................................................................................................................................