Twin แฝดเลือดผสม

งานประจำปี 1

 

“พร้อมมั๊ยเซ?”

“อืม   มีนายอยู่ด้วยฉันก็ไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแหละ”

“หึหึ”   หลังจากตลอดครึ่งวันเช้าที่ผ่านมานั้นมีการแข่งขันมาตลอดและรายการของคนอื่นๆ ก็ทยอยแข่งและรู้ผลไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วโดยรายการประเภททีมของเบล ดัช มาร์ติน นีโอและเจด้านั้นได้รางวัลชนะเลิศเป็นที่เรียบร้อยเช่นกันกับรายการทีมคู่ของเชและเดวี่ที่สามารถเอาชนะไปได้อย่างสบายเช่นกัน   ส่วนในช่วงบ่ายนี้จะเป็นรายการทีมคู่ของชายน์กับเซฟานี่และรายการเดี่ยวของชายน์และเดวี่อีกเช่นกัน

“ย๊ากกกก” เสียงร้องอันเป็นสัญญาณเตือนของคู่ต่อสู้ที่กำลังชักดาบออกมาและเตรียมบุกเข้าจู่โจมทันทีหลังจากที่กรรมการให้สัญญาณ   แต่เมื่อชายน์และเซฟานี่สังเกตจะเห็นว่าบัดนี้คู่ต่อสู้เขาหายไปคนนึง

“ระวังอีกคนนะ   อ๊ะ!!”   เซยังไม่ทันกล่าวจบก็สัมผัสได้ถึงกระแสเวทย์อันหนักหน่วงกำลังส่งมาจากทางด้านหลังจนเธอและชายน์ต้องกระโดดหลบไปคนละทิศละทาง

บึ้มมมม!!   เสียงเวทย์ปะทะกับแนวกำแพงเวทย์ที่อยู่บริเวณข้างสนามจนกำแพงเวทย์นั้นแตกร้าวทันที

“ไม่เบาเลยนี่  หึหึ”   ชายน์ยังคงอารมณ์ดีหลังจากหันไปดูผลงานของคู่ต่อสู้ที่พึ่งจะปรากฏตัวขึ้น     ร่างของผู้ชายผมดำยาวที่แต่งกายชุดดำสนิทจนสามารถคาดเดาได้ทันทีว่ามาจากเผ่าพันธุ์ใด

“ปีศาจหรอ?”

“ไม่ใช่   นี่คือเผ่าซาตาน    ฉันรับรู้ได้”   เซฟานี่ตอบชายน์ด้วยน้ำเสียงเครียด

“ก็ลองดู!!”   ชายน์กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นก่อนจะสยายปีกสีดำใหญ่ออกแล้วพุ่งทะยานเข้าใส่ชายคู่ต่อสู้ทันที   แต่เมื่อสายตาของทั้งคู้สบกันทุกอย่างก็หยุดนิ่งทันที   ร่างของชายน์ยืนแข็งทื่อในท่าที่กำลังยกดาบสีดำขึ้นเหนือหัวและชายอีกคนกำลังยืนสงบนิ่งไมไหวติง

“เกิดอะไรขึ้น?”   เบลและเพื่อนๆ ต่างสงสัยในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นและปฏิกิริยาอันสงบนิ่งของชายน์นั้นก็ทำเอาเพื่อนๆ และผู้ชมต่างสงสัยไม่น้อย

“อย่าคิดหาคำตอบเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนเธอ   มาเตรียมรับมือฉันดีกว่า ฮ่าๆๆ”   ชายอีกคนที่ชักดาบออกมารอแล้วเอ่ยกับเซฟานี่ทันทีหลังจากเห็นว่าเด็กสาวนั้นชะงักไปเมื่อเห็นอาการของเพื่อนเขา

“ต้องจัดการนายก่อนซินะถึงจะสงสัยได้  หึ!!”   กล่าวพร้อมกับเรียกดาบสีฟ้าครามออกมาถือไว้ในมือทันที

‘ธาตุน้ำหรือ?  สนุกแน่งานนี้’   ชายคู่ต่อสู้ของเซฟานี่คิดแล้วกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ

                                                                      ………………………….

 

“ที่นี่ที่ไหน?”    ชายน์เอ่ยออกมาอย่างสงสัยเมื่อความรู้สึกสุดท้ายของเขาคือเขากำลังเข้าจู่โจมคู่ต่อสู้     แต่เมื่อเขาสบตากับดวงตาสีดำนั่นเขาก็รู้สึกว่าสติเขาหายไปจนมารู้สึกตัวอีกทีที่นี่

“ยินดีที่ได้พบกันนะท่านชายน์  หึหึ”   ชายเผ่าซาตานเดินออกมาในอีกมุมหนึ่งจากเงามืดพร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นๆ

“นายรู้จักฉัน?”   ชายน์เอ่ยอย่างไม่แน่ใจ

“ก็ไม่เชิงหรอก   แค่ได้ยินชื่อเสียงมาบ้างเมื่อครั้งยังเด็ก   ก่อนที่ท่านจะหายตัวน่ะ”

“ว่าจุดประสงค์ของแกมาก่อนที่ฉันจะระเบิดที่นี่จนย่อยยับ”   ชายน์กล่าวตัดบท

“หึหึ  ข้ารู้ว่าท่านทำแบบที่พูดได้   แต่โปรดฟังข้าก่อน   ข้าแค่เชิญท่านมารับรู้บางอย่างก็เท่านั้นเอง”

“อะไร?”   ทันทีที่ชายน์ถามจบทั่วทั้งบริเวณก็แปรเปลี่ยนไป      ห้องกว้างสีดำที่เคยมืดมิดก็ปรากฏบัลลังก์สีดำตกแต่งด้วยทองคำอันงดงามตั้งอยู่กลางห้องที่ตกแต่งได้อย่างสวยงาม     ภายในห้องโถงอันกว้างขวางนั้นมีข้าทาสบริวารและสาวงามมากมายรายล้อมคอยเอาอกเอาใจเขาอยู่ไม่ขาด    

“ชีวิตอันแสนสุขและปราสาทมืดแห่งนี้คือของท่านที่ครั้งหนึ่งวิลเลี่ยมเคยปฏิเสธมันไปอย่างน่าเสียดาย     บรรพบุรุษของวิลเลี่ยมและท่านคือผู้ที่สืบเชื้อสายเจ้าแห่งปีศาจ      แต่แล้วทวดของท่านเลือกที่จะสละและทิ้งทุกอย่างลงพร้อมกับหนีไปครองคู่กับนางเอลฟ์สาวจนพวกเราข้าทาสบริวารต้องทนอยู่อย่างหิวโหยและทรมาน      ต่อมาถึงรุ่นปู่ของท่านเขาก็เลือกที่จะปฏิเสธมันเช่นกันกับวิลเลี่ยมพ่อของท่านยังไงล่ะ”

“ไม่จริง   สายเลือดข้าคือกษัตริย์แห่งแกรนโซน    ไม่ใช่พวกปีศาจซาตานอย่างเจ้า”   ชายน์เอ่ยแย้งด้วยสีหน้าท่าทางสับสน

“ท่านจะไปรู้อะไรล่ะท่านชายน์     ข้าที่อยู่มาหลายร้อยปีแล้วย่อมรู้ดีกว่าท่าน      และทุกอย่างที่เล่าก็คือความจริงนะ”   ชายเผ่าซาตานเอ่ยแย้งด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์    

“แล้วตอนนี้กษัตริย์แห่งเกรย์โซนก็มีแล้วคือกษัตริย์เอสเทอร์      อีกอย่างสายเลือดที่แท้จริงก็คือเดวี่   ไม่ใช่ข้า!!”   ชายน์เริ่มเสียงดัง

“กษัตริย์พวกนั้นมันแย่งทุกอย่างไปจากท่านยังไงล่ะ    เพราะทวดของท่าน  ปู่ของท่านและพ่อของท่านไม่ยินดีกับสิ่งเหล้านี้ไงพวกมันถึงแย่งไป   ท่านต้องทวงคืนนะ    เดวี่คือศัตรูของท่าน!!”   ชายเผ่าซาตานระเบิดอารมณ์ออกมาบ้าง

“ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงแล้วปู่ข้าและพ่อข้าจะมาเป็นกษัตริย์แกรนโซนได้อย่างไรล่ะ?”   ชายน์ยังคงเถียงอย่างไม่ยอมแพ้

“กษัตริย์แกรนโซนไม่ใช่แค่ปกครองแกรนโซนแต่ต้องดูแลทั้งแกรนน่า    ดังนั้นกษัตริย์แกรนโซนจึงต้องเป็นสายเลือดผสมยังไงล่ะ    และก็เป็นช่วงจังหวะที่กษัตริย์องค์ก่อนสละราชบัลลังก์โดยไร้ทายาท       ปู่ของท่านในตอนนั้นคือหนึ่งในไม่กี่สิบคนที่มีสายเลือดผสมและมีพลังเวทย์สูงจนสามารถผ่านการคัดเลือกอันแสนโหดและดำรงตำแหน่งกษัตริย์และส่งต่อมายังวิลเลี่ยมยังไงล่ะ”

ตุ่บ!!   ชายน์ทรุดลงคุกเข่านั่งอยู่กับพื้นอย่างอ่อนแรง     บัดนี้เขาเองทั้งสับสนทั้งกลัวกับการรับรู้เรื่องราวของสายเลือดและตัวเขาเอง     เมื่อมีเรื่องราวต่างๆ เข้ามาก็ยิ่งแสดงให้เห็นถึงความยุ่งยากและภาระต่างๆ ตามมามากมายจนเขาอดที่จะคิดไม่ได้ว่าบางทีหากเขาเป็นแค่ผู้อาศัยธรรมดาในแกรนน่าทุกอย่างในชีวิตเขาก็คงจะไม่วุ่นวายแบบนี้

“ท่านกำลังเหนื่อยกับโชคชะตาและการรับรู้เรื่องราวของตนเองยู่สินะ     ข้าไม่สนหรอกว่าท่านคือใครหรือจะเป็นจอมเวทย์ผู้นั้นกลับมา    แต่เมื่อท่านมีสายเลือดแห่งเจ้าแห่งปีศาจท่านก็คือผู้ที่เหมาะสมกับปราสาทมืดแห่งนี้”    คำกล่าวของชายตรงหน้าสร้างความสับสนให้ชายน์จนชายตรงหน้ายิ้มอย่างพอใจ

‘เมื่อความอ่อนแอในจิตใจก่อตัวขึ้น    เมื่อนั้นท่านคือทาสข้า’

 

ทางด้านของเซฟานี่…

“แฮ่กๆๆ”    เสียงหอบของทั้งคู่ดังผสานแข่งกันหลังจากที่ทั้งคู่ปะทะกันแล้วหนึ่งยกและดูเหมือนว่าเซฟานี่ที่เป็นหญิงแต่ก็ไม่ได้ตกเป็นรองแต่อย่างใด     ซึ่งเมื่อดูจากภาพรวมแล้วจะเห็นว่าคู่นึงกำลังสู้กันด้วยเพลงดาบอย่างคล่องแคล่วแต่อีกคู่นึงเพียงแค่ยืนนิ่งๆ จนเด็กหนุ่มผมดำที่เป็นฝ่ายยกดาบค้างอยู่จะเป็นฝ่ายทรุดลงไปนั่งกองกับพื้น    แต่ก็ยังไม่ปรากฏสัญญาณใดๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น

‘เด็กนี่อึดเกินผู้หญิงจริงๆ’    ชายคู่ต่อสู้ของเซฟานี่คิดพลางลอบสังเกตเซฟานี่

‘ชายน์    นายจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ?’     เซฟานี่อดคิดอย่างวิตกไม่ได้เมื่อก้มมองเห็นสร้อยที่คอของตนนั้นบัดนี้อัญมณีที่เคยเป็นสีแดงสดกลับหมองและกำลังจะกลายเป็นสีดำแล้ว      แต่เมื่อเซฟานี่ตั้งท่าจะวิ่งเข้าไปหาชายน์คู่ต่อสู้ของเธอก็จู่โจมทันที

“อ๊ะ!!”   เซฟานี่อุทานก่อนร่างเธอจะกระเด็นหงายหลังไปหายเมตรก่อนจะค่อยๆ พยุงกายขึ้นมาอีกครั้งอย่างทุลักทุเล

“เก่งนี่    โดนไปขนาดนี้แล้วยังลุกไหว     สมกับเป็นถึงเจ้าหญิงแห่งกรีนโซนจริงๆ  หึหึ ”   ชายคู่ส่อสู้เอ่ยอย่างพอใจเมื่อเห็นเซฟานี่ลุกขึ้นมาได้

“จะเอาแบบนี้ใช่มั๊ย?   ได้เลย!!”    กล่าวจบแสงสีขาวสุกสว่างก็แผ่กระจายออกมาจากสองฝ่ามือของเซฟานี่พร้อมกับบางอย่างที่กำลังเปลี่ยนแปลง!!

“เฮ…….”

“นี่มันนางฟ้าชัด”

“กรี๊ดดดด   นางมีปีกด้วยอ่ะ   ฉันอิจฉานางจัง”    และอีกหลายๆ เลียงที่กำลังส่งเสียงเฮลั่นพร้อมชื่นชมต่างๆ นาๆ ที่เห็นเซฟานี่ในแบบที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน     ร่างของสตรีผิวกายสว่างราวเปล่งประกายได้พร้อมกับปีกสีขาวใหญ่อันเป็นสัญลักษณ์ของเทพอยู่กลางหลังและหูแหลมทั้งสองที่บอกว่าเธอเป็นเอลฟ์ด้วยเช่นกัน

“ไม่น่าล่ะถึงลุกไหว    ที่แท้ก็เป็นเอลฟ์นี่เอง     เยียวยารักษากายได้ไวดีนี่”

“เวทย์เบาๆ แบบนั้นทำอะไรฉันไม่ได้หรอก   รับมือ!!”   กล่าวจบแส้สีขาวสว่างก็ฟาดใส่คู่ต่อสู้ทันทีโดยไม่ปล่อยให้ตั้งตัว

“เฮ้ย!!”   ชายคู่ต่อสู้กระโดดหลบพร้อมกับร้องลั่นเมื่อเขาใช้อัคนีเวทย์สร้างเป็นกำแพงกั้นไว้แล้วแต่มันกลับพังลงอย่างง่ายดาย     เซฟานี่เองก็บุกจู่โจมอย่างเอาเป็นเอาตาย     แซ่ของเธอฟาดใส่คู่ต่อสู้ครั้งแล้วครั้งเล่าจนชายคู่ต่อสู้แทบไม่มีโอกาสตั้งตัว    หนำซ้ำเซฟานี่ยังสร้างลูกดอกเวทย์แห่งแสงนับร้อยๆ เข้าจู่โจมด้วยอีกทาง   

‘ธาตุไม่เป็นไปในทิศทางเดียวกันกับพลังเลย    ใช้เวทย์แห่งแสงได้ดีขนาดนี้     แล้วกับวารีเวทย์ที่เป็นธาตุประจำตัวด้วยแล้วจะอันตรายขนาดใหนเนี่ย’    ชายคู่ต่อสู้ลอบประเมินฝีมือของเซฟานี่หลังจากที่เขาพึ่งจะรับมือไป

“ไม่ต้องสงสัย     วารีเวทย์ของฉันนายได้เจอแน่!!”    เหมือนรู้ว่าคู่ต่อสู้กำลังคิดอะไรเพราะเซฟานี่เอ่ยดักทางพร้อมกับเตรียมจู่โจมอีกครั้งหากแต่ก็ช้าไปเพราะคู่ต่อสู้ของเธอได้ชิงลงมือก่อนแล้ว

“ก็ลองดู!!”   กล่าวท้าทายพร้อมกับที่พื้นดินสั่นสะเทือนราวกับว่ามีบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่ใต้พื้นดินนั่น     และก็เป็นดังนั้นจริงๆ เมื่อเจ้าสกอร์เปี้ยนขนาดมหึมากำลังแหวกพสุธาขึ้นมาอย่างคลุ้มคลั่งและตรงเข้าจู่โจมเซฟานี่ทันที

“จัดการเลยลูกพ่อ  ฮ่าๆๆ”   ชายคู่ต่อสู้ของเธอเอ่ยบัญชาสัตว์เวทย์ของเขาและทันทีที่ได้รับคำสั่งมันก็เริ่มทันที   

ตึกๆๆๆ   เสียงฝีเท้าของเจ้าสกอร์เปี้ยนดังสนั่นทุกย่างก้าวที่มันวิ่งเข้าใส่เซฟานี่พร้อมกับก้อนหินนับสิบที่มันดีดขึ้นมาใส่เซฟานี่    แต่เพียงแต่เธอสยายปีกแล้วกระโดดขึ้นเบาๆ ร่างนั้นก็ลอยขึ้นอย่างสง่างาม      บัดนี้ดาบสีฟ้าครามถูกเรียกออกมาไว้ในมือของเธออีกครั้งพร้อมกับเจ้าของร่างกำลังถือดาบแล้วบินโฉบเจ้าสกอร์เปี้ยนไปมา

“ระวังนะอย่าให้มันเข้าใกล้   เฮ้ย!!”   ยังไม่ทันที่จะเอ่ยเตือนจบหางของเจ้าสกอร์เปี้ยนก็ถูกเซฟานี่ตัดไปเรียบร้อยแล้ว

กรีซซซซซ!!    เสียงร้องของมันดังไปทั่วทั้งสนามหลังจากที่มันโดนตัดหางไปและดูเหมือนว่ามันกำลังคลั่งแล้ว

“แกคงชะตาขาดวันนี้สินะ  สกอร์เปี้ยน!!”     สิ้นคำพูดปีกสีขาวกลางหลังก็หายไปพร้อมกับร่างของเซฟานี่ร่วงลงกลางหลังของแมงป่องยักษ์ที่กำลังบ้าคลั่ง    มันสะบัดกายอย่างแรงหวังจะให้ตนเองหลุดจากการเกาะกุมของคู่ต่อสู้บนหลังที่กำลังเกาะยึดอย่างเหนียวแน่น

“บอกลาเจ้านายแกได้เลย   ย๊ากกก!!”   เซฟานี่เอ่ยพร้อมกับชักมีดสั้นสีเงินขึ้นเหนือหัวแล้วกระหน่ำแทงลงยังกลางหลังอย่างไม่ยั้ง

กรีซซซซ!!   เสียงร้องอันโหยหวนดังลั่นไปทั่วทั้งสนามพร้อมกับที่ชายคู่ต่อสู้ของเซฟานี่ได้ตัดสินใจกระทำบางอย่างลงไป

“เธอทำลูกชายฉัน!!”    เสียงเอ่ยดังลั่นพร้อมกับอัคคีเวทย์ดวงโตที่ชายคู่ต่อสู้ของเซฟานี่ส่งมากำลังลอยมาใส่เธอและสกอร์เปี้ยนของตัวเขาเอง

“ฮึบ!!”   เห็นท่าไม่ดีเซฟานี่จึงปักมีดครั้งสุดท้ายอย่างเต็มแรงพร้อมกับตีลังกากลับไปทางด้านหลังทันที

บึ้มมมม!!   แรงปะทะของอัคคีเวทย์กับร่างของแมงป่องยักษ์ก่อให้เกิดการระเบิดลั่นไปทั้งสนามพร้อมกับที่ร่างของเจ้าสกอร์เปี้ยนสลายกลายเป็นฝุ่นผงปลิวหายวับไป

“นายฆ่ามันเองนะ    ฉันเปล่าทำ  ฮ่าๆๆ   คราวนี้ก็คิวนายที่จะได้ลิ้มลองวารีเวทย์ของฉันแล้วสิ!!”   คำกล่าวเสียงหวานนั่นทำเอาชายคู่ต่อสู้ของเธอหน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด

“’งั้นลองดูว่าใครจะไวกว่ากัน ฮ่าๆๆ”   สิ้นคำกล่าวอัคคีเวทย์ดวงโตก็ถูกส่งไปให้ชายน์ที่กำลั่งนั่งคุกเข่านิ่งอยู่จนร่างของเขากระเด็นหงายหลังไปไกลกว่าสิบเมตร

“อึก!!”

“ชายน์!!”   เซฟานี่แผดเสียงร้องลั่นเมื่อเห็นชายน์นอนคว่ำอยู่กับเลือดสีแดงกองโต     ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอจะโกรธเพียงใด!!

 

 

“อึก!  ทำไมเราไม่มีแรง   เกิดอะไรขึ้น?”

“ฮ่าๆๆๆ   ดูเหมือนว่าท่านจะไม่รอดแล้วล่ะมั้งท่านชายน์     รับข้อเสนอของข้าแล้วอยู่กับข้าที่นี่ซะดีกว่า”   ชายเผ่าซาตานหัวเราะอย่างชอบใจที่จู่ๆ ชายน์ที่กำลังทรุดนั่งอย่างอ่อนแรงก็กระอักเลือดสีแดงสดออกมามากมาย

“ข้าไม่มีวันทำแบบนั้นแน่!!”   ชายน์กัดฟันตอบพร้อมกับเตรียมจะระเบิดมิตินี้ตามที่บอกไว้จนชายเผ่าซาตานต้องรีบพุ่งเข้าใส่ชายน์พร้อมกับผสานสายตาอย่างไม่กลัวเกรง

“มองหน้าข้าสิท่านชายน์   มองข้า  ท่านเห็นอะไรในดวงตาข้าบ้าง?”   เมื่อชายเผ่าซาตานเห็นว่าชักจูงไม่สำเร็จแน่จึงใช้วิธีสุดท้ายคือการสะกดจิตนั่นเอง     และบัดนี้ชายน์ก็เริ่มประคองสติตัวเองไม่ได้แล้ว 

“ท่านจะรับข้อเสนอข้าหรือไม่ ท่านชายน์?”

“ไม่  ข้า ไม่ รับ”    แต่จิตใต้สำนึกชายน์ยังคงทำงานเป็นอย่างดี

“แต่อย่าลืมสิว่าท่านมีสายเลือดแห่งเจ้าปีศาจคนก่อนอยู่นะ”

“ข้า ไม่ ต้อง การ”  

“งั้นก็เรียกดาบของท่านออกมาสิ    แล้วจัดการปลิดชีพตัวเองซะ    แค่นี่ทุกอย่างก็จะจบลงและข้าจะเป็นคนสานต่อเอง  หึหึ”    ชายเผ่าซาตานเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก        สิ้นคำกล่าวชายน์ก็เรียกดาบสีดำเล่มงามออกมาถือไว้ในมือด้วยอาการที่เหม่อลอยพร้อมกับยกดาบขึ้นขนานกับพื้นในตำแหน่งที่พอดีกับคอของตนเอง     แรงกดของดาบทำให้เลือดสีแดงค่อยๆซึมออกมาบ้างแล้ว

‘ที่นี่คือมิติแห่งข้า    ต่อให้ท่านเก่งกล้าแค่ไหนแต่ถ้าจิตใจท่านอ่อนแอและตัวท่านอยู่ผิดที่ท่านก็ย่อมเสียเปรียบข้าเป็นธรรมดา  หึหึ’   ชายเผ่าซาตานคิดอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง

 

‘ชายน์   เป็นอย่างไรบ้างชายน์’  ก่อนที่ชายน์จะกระทำการบางอย่างลงไปเสียงเรียกของบางคนก็ช่วยดึงสติของชายน์กลับมาได้

เคร้ง!!   เสียงดาบร่วงลงพื้นพร้อมกับสติของชายน์กลับมาครบถ้วน

“เฮือก!!”   ชายน์พ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงพร้อมกับนั่งหอบจนตัวโยน

‘นายตื่นสิชายน์    อย่านิ่งแบบนี้’   เสียงนั่นยังคงดังแทรกเข้ามายังโสตประสาทของชายน์ทุกถ้อยคำ

“ขอโทษนะ    พอดีฉันคงตอบตอบแบบท่านปู่และท่านพ่อ   คือไม่รับ!!”   ชายน์กล่าวพร้อมกับตวัดดาบออกอย่างแรงจนเกิดคลื่นพลังงานแผ่กระจายออกไปทั่วทั้งมิติของชายเผ่าซาตาน

บึ้มมมมม!!     ครืดดดด   เสียงระเบิดดังขึ้นแล้วตามด้วยเสียงวัตถุขนาดหนักกำลังพังทลายลง       บัดนี้ภาพตรงหน้าของชายน์คือห้องโถงที่เขากำลังอยู่นี้เริ่มพังทลายลงแล้ว

“พาข้ากลับไปที”    ชายน์เอ่ยกับดาบของเขาเบาๆ พร้อมกับสติดับวูบลง

 

“ ชายน์   นายไม่เป็นอะไรใช่มั๊ย?”    หลังจากที่ชายน์โดนอัคคีเวทย์เข้าไปก็ล้มลงพร้อมกับกระอักเลือดกองโตจนเซฟานี่ระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างสุดขีด     ภาพที่ผู้ชมทั้งสนามได้เห็นคือสาวสวยผมทองกำลังใช้ตาข่ายเวทย์แห่งแสงพันธนาการคู่ต่อสู้ไว้พร้อมกับซัดวารีเวทย์ใส่ไม่ยั้ง      เพียงอึดใจเดียวเจ้าของร่างที่โดนพันธนาการอยู่นั้นก็สิ้นสติลง

“เฮือก!!    ฉันยังไม่ตายใช่มั๊ย?”    แต่แล้วจู่ๆ ชายน์ที่นอนจมกองเลือดก็เด้งตัวขึ้นอย่างแรงจนเซฟานี่ทั้งตกใจและดีใจไปพร้อมๆ กัน   แล้วโผเข้ากอดชายน์ทันที

“นายยังไม่ตาย      และจะต้องไม่ตายสิชายน์”    เซฟานี่กล่าวพลางคลายอ้อมกอดออกจากชายน์

“ถ้ารักกันขนาดนี้งั้นก็ตายพร้อมกันเลยดีมั๊ยล่ะ?  หึหึ”   เสียงคู่ต่อสู้ดังขึ้นช่วยเรียกสติของทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี

“ข้าอุตส่าห์ยื่นข้อเสนอที่ดีที่สุดแก่ท่านแล้วนะ     แต่เมื่อท่านไม่รับเราก็คงต้องเป็นศัตรูกัน!!”   สิ้นคำกล่าวเปลวเพลิงสีแดงเพลิงก็ลุกลามไปทั่วทั้งสนามจนผู้ชมอดที่จะส่งเสียงฮือฮาออกมาไม่ได้

“ให้ฉันจัดการเอง”    เซฟานี่เอ่ยหนักแน่นก่อนจะใช้วารีเวทย์สร้างเป็นลูกบอลขนาดใหญ่แล้วจับชายน์ยัดเข้าไปไว้ในนั้นแม้ว่าเจ้าตัวจะไม่ค่อยยินยอมก็ตาม     ร่างของเซฟานี่กระโดดลอยขึ้นกลางอากาศพร้อมกับสยายปีกออกมาอีกครั้ง

“แบบนี้แล้วอย่าหาว่าฉันรุนแรงกับผู้หญิงไม่ได้นะ”    สิ้นคำกล่าวทั่วทั้งสนามที่มีเปลวเพลิงลุกโชติอยู่นั้นก็ระเบิดขึ้นพร้อมๆ กับที่ร่างของภูตอัคคีหลายสิบตนก้าวทะละออกมาจากเปลวเพลิง

“ภูตอัคคีหรอ   เซรับมือไม่ไหวแน่!!”   ชายน์เอ่ยพร้อมกับทลายลูกบอลเวทย์ของเซฟานี่ลงทันที

“ก็ลองดู!!”    กล่าวพร้อมกับหยาดน้ำฝนมากมายตกพรมลงมาทั่วทั้งสนาม    เมื่อหยดน้ำฝนปะทะกับภูตอัคคีมันก็ทรุดและดับลงแต่ตัวใหม่ก็เกิดขึ้นมาแทนอย่างง่ายดาย

“แบบนั้นจัดการมันไม่ได้หรอกเซ    ต้องใช้ไฟที่เหนือกว่า”    ชายน์ที่เดินออกมาสบทบกับเซฟานี่เอ่ยเสนอความคิดออกมา

“นายไหวหรอ?”

“เล็กน้อยน่ะ”    ชายน์เอ่ยพร้อมกับร่ายเวทย์ออกมาบ้าง       บัดนี้พื้นที่ในสนามกำลังเกิดเปลวเพลิงสีดำลุกแทรกขึ้นมาปะปนกับเปลวเพลิงสีแดงสดและเพียงอึดใจเดียวร่างของภูตอัคคีอีกกลุ่มที่ตัวสีดำก็ออกมาพอๆ กับพวกกลุ่มแรกและเข้าปะทะกันทันที

“อึก!!”   ชายน์หน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเข้าใช้เวทย์มากเกินไปในสภาวะที่ร่างกายไม่พร้อมจนเซฟานี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ ต้องเข้าประคองทันที

“อย่าฝืนเลยชายน์     ฉันจัดการได้”    เซฟานี่เอ่ยอาสาจัดการ

“ฉันไหว”    ชายน์กัดฟันตอบอย่างยากเย็น

“งั้นฉันช่วยอีกแรง”    ทันทีที่กล่าวจบหยดน้ำฝนที่กำลังโปรยปรายนั่นก็ไหลมารวมกันแล้วกลายเป็นภูตวารีตัวสีขาวอีกหลายสิบตัวก็แต่หากสังเกตจะเห็นว่าภูตของเซฟานี่นั้นตัวสีขาวสว่างราวกับเรืองแสงได้

“อย่าผสานเวทย์แห่งแสงเพราะมันจะทอนกำลังภูตของฉัน”    ชายน์เอ่ยเตือนเมื่อเห็นภูตของเซฟานี่จนเธอยอมสลายเวทย์แห่งแสงลงและนั่นทำให้ภูตของเธอกลายเป็นภูตน้ำปกติ

“จัดการเลย”    สิ้นคำสั่งภูตอีกกลุ่มก็เข้าจู่โจมทันที     บัดนี้จำนวนของภูตอัคคีตัวสีแดงนั้นลดลงอย่างชัดเจนจนชายน์ตัดสินใจสลายเวทย์ของตนลงพร้อมกับเตรียมจัดการขั้นเด็ดขาด

“ชายน์จะทำอะไรน่ะ”   กล่าวได้เท่านั้นร่างของชายน์ก็หายไปโดยยังไม่ทันได้ตอบอะไร       เห็นดังนั้นชายเผ่าซาตานรับรู้แล้วว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นกับตน      มีดสั้นถูกชักออกมาและหวดออกไปทันทีพร้อมกับร่างของเขาทรุดลงไปกองกับพื้น        ดาบเล่มใหญ่สีดำแทงทะลุกลางลำตัวของเขาจนเป็นแผลเหอะหวะแต่กระนั้นมีดสั้นของเขาก็ยังฝากรอยแผลไว้บนแขนของชายน์ที่ยกขึ้นมากันวิถีของมีดนั่นจนได้เลือดไม่ใช่น้อย

“แล้วท่านจะสียใจ   ท่านชายน์”    คำกล่าวสุดท้ายหลุดออกมาจากปากของชายเผ่าซาตาน

“ข้าเลือกแล้ว    ไม่ว่าจะยังไงข้าก็ไม่เสียใจ”    สิ้นคำกล่าวสติของชายเผ่าซาตานก็ดับวูบลงพร้อมกับเสียงเฮลั่นสนาม

                                                         ………………………………………..

 

“หมอนั่นบาดเจ็บไม่น้อย   ฉันคิดว่านายคงจัดการได้ง่ายขึ้นนะ”

“แต่ก็ประมาทไม่ได้นะครับคุณหนูชิน    ท่านก็น่าจะรู้จักเขาดี”

“เอาแค่ถ่วงเวลาไว้ให้นานก็พอ”

“ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ไม่มีปัญหาครับ”

                             ……………………………………………………………………………………………………………………………..