Twin แฝดเลือดผสม

ส่วนหนึ่งในชีวิตที่หายไป
 
“โห   นายสุดยอดไปเลยอ่ะเดวี่   นายซัดองค์รัชทายาทแห่งเกรย์โซนด้วยดาบดำจนสลบคามือเลย   แล้วไหนจะการเปิดเผยตัวที่แสนจะยิ่งใหญ่นั่นอีก”   ชายน์เอ่ยอย่างอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ที่เห็นการต่อสู้ของเพื่อนเมื่อสักครู่ที่ผ่านมาหากแต่เจ้าตัวก็แค่ยิ้มบางๆ เท่านั้น
“แล้วทำไมยังไม่ใช้ของที่ฉันให้ล่ะ?”   แดร์ดราก้อนเอ่ยถามอย่างสงสัย
“ข้าจะเก็บไว้รอบหน้า”   เดวี่เอ่ยเรียบๆ แต่แดร์ดราก้อนก็เพียงแต่พยักหน้าเข้าใจก่อนจะเอ่ยเปลี่ยนเรื่องซะดื้อๆ
“แล้วนายละชายน์   แข่งบ่ายใช่มั๊ย?”   เอ่ยถามขณะที่ทั้งสามคนพากันเดินไปหาอาหารเที่ยงยังโรงอาหารกลางของโรงเรียนเทเรอร์
“อืม”
“บ่ายนี้คงมีอะไรสนุกๆ ให้ข้าได้รับชมแน่ๆ   ใชมั๊ยเดวี่?”   แดร์ดราก้อนหันไปร้องถามเดวี่ที่เอาแต่เดินเงียบมาตลอดทาง   และก็เช่นเคยที่เดวี่แค่พยักหน้าเบาๆ เท่านั้น
“ฉันก็คิดว่าบ่ายนี้น่าจะสนุกนะ ฮ่าๆๆ”   ชายน์เอ่ยอย่างอารมณ์ดีราวกับไม่ทุกข์ร้อนอะไร
‘ใช่มั๊ยชิน?’  
‘ฉันสัมผัสได้ถึงพวกเวทย์มืดนะชายน์   มันอยู่แถวๆ นี้’
‘ฉันรู้แล้ว   น่าจะตามเรามาตั้งแต่ตอนมันดักเล่นงานเราระหว่างทางนั่นแหละ’
‘ระวังตัวไว้หน่อยนะ   ฉันรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ’  ชินเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก
‘อืม   ฉันจะระวังตัว’
“เฮ้  ชายน์   ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ?”   แดร์ดราก้อนเอ่ยทักที่เห็นว่าชายน์เงียบไปแล้วเอาแต่ขมวดคิ้วมาพักหนึ่งแล้ว
“ปะ เปล่า   ฉันแค่คิดอะไรเพลินๆ อ่ะ”   ชายน์รีบปฏิเสธแล้วเดินนำออกไปทันที
                                                                      ………………………………
 
ณ สนามประลองเวทย์โรงเรียนเทเรอร์ในช่วงบ่าย…
“เอาล่ะค่ะทุกท่านคะ   เนื่องจากการแข่งขันในรอบบุคคลทั่วไปนั้นมีผู้เข้าแข่งขันเป็นจำนวนมาก   ทางเทเรอร์จึงต้องคัดผู้เข้าแข่งขันก่อนโดยผู้เข้าแข่งขันจะต้องลงสนามแข่งพร้อมกันแล้วทำอย่างไรก็ได้ให้จำนวนผู้เข้าแข่งขันเหลือน้อยที่สุดภายในเวลาที่กำหนด   จากนั้นจึงจะมีการจับคู่ต่อสู้กันอีกครั้งอย่างจริงจังนะคะ”   พิธีกรเอ่ยชี้แจงรายละเอียดการลงแข่งในช่วงบ่ายพร้อมกับเชิญผู้เข้าแข่งขันกว่าห้าสิบคนลงสู่สนาม   ชายน์สังเกตได้ว่าส่วนมากจะเป็นผู้ใหญ่เพราะเด็กนักเรียนจะลงในรายการของนักเรียนหมดแล้ว   พูดง่ายๆว่ารายการนี้เปิดโอกาสให้คนทุกวัย   เมื่อมีเด็กวัยรุ่นเดินลงสนามเพียงไม่กี่คนเด็กๆ เหล่านั้นจึงตกเป็นเป้าสายตาธรรมดา
“เด็กๆ หน้าอ่อนที่เดินมานั่นจะรอดหรอวะ?”
“ฉันว่าเด็กพวกนี้ไม่ธรรมดาแน่ถึงกล้าลงแข่งรายการนี้”
“หรือไม่ก็คิดผิดแบบสุดๆ แล้ว ฮ่าๆๆ”
‘ชิน   คิดว่าแต่ละคนที่ลงมานี่เป็นยังไง?’
‘ไม่เกินความสามารถนายหรอก  เชื่อฉันสิ’
‘แต่ฉันรู้สึกสะดุดตาเด็กที่เดินอยู่ด้านหลังเราจังเลย   เหมือนเขาจะจ้องเราตลอด’
‘ฉันสัมผัสได้ถึงกระแสพลังเวทย์มืด   นายอาจไม่สามารถสัมผัสมันได้เพราะเขาซ่อนมันจากนาย   แต่สำหรับคนที่คุ้นเคยกับมันแบบฉันบอกเลยว่าซ่อนยังไงก็ไม่มิด’
‘หมายถึงเด็กนั่น?’
‘ไม่รู้สิ   มันบางเบาเกินแต่รับรองว่าเขาอยู่ในสนามนี่แน่ๆ   ระวังตัวหน่อยนะ’
‘นายจะอยู่กับฉันตลอดใช่มั๊ย?’
‘อืม  ฉันจะช่วยนายเอง’   การสนทนาของชินและชายน์จบลงที่ชายน์อดจะกังวลเล็กน้อยเพราะเขาเคยปะทะกับพวกเวทย์มืดมาบ้างแล้ว   ส่วนชินเองก็กังวลเช่นกันเพราะเขารู้ว่าพวกนั้นอันตรายและชายน์อาจจะยังไม่แกร่งพอที่จะรับมือพวกนั้นได้ในตอนนี้แต่เขาก็ยังมั่นใจในพลังเวทย์ของชายน์ว่ามันมีมากพอที่ระเบิดเทเรอร์ได้อย่างสบายๆ   แต่ติดที่ว่าชายน์ยังใช้มันได้ไม่หมดเท่านั้นเอง
“เอาล่ะค่ะ   ทุกท่านพร้อมแล้วนะคะ?  งั้นเริ่มการทดสอบค่ะ”   พิธีกรสาวเอ่ยถามผู้เข้าแข่งขันในสนาม   แต่เมื่อเห็นความมุ่งมั่นของทุกคนจึงเอ่ยเริ่มการทดสอบรอบแรกทันที
“ย๊ากกก  อึก!!”   ชายร่างกำยำยกดาบวิ่งเข้าใส่พอลหมายจะจัดการคนที่คิดว่าง่ายที่สุดก่อน   หากแต่เมื่อพอลหันมาสบตาร่างของชายร่างกำยำก็ยืนแข็งนิ่งไปซะดื้อๆ
‘ฮือออ’.. เสียงผู้ชมรอบๆ สนามส่งเสียงร้องไปทั่วเมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มเพียงแค่หันไปมองร่างของอีกฝ่ายก็แข็งนิ่งไปทันที
‘นั่นใช่มั๊ย?’  ชายน์เอ่ย
‘ไม่ผิดตัวแน่’ ชินเอ่ยกลับมาทันที
“เฮ้   ไอ้หนู   ถ้าจะลงมาแล้วยืนเหม่อแบบนี้ก็เตรียมตัวตายได้เลยเพราะนี่ไม่ใช่สนามเด็กเล่นนะ ฮ่าๆๆ”  เสียงของใครคนหนึ่งเอ่ยอยู่ข้างๆ ชายน์    และเมื่อชายน์หันไปก็พบว่าบุรุษตัวโตสองคนกำลังยืนหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
“ผมก็รอพี่ๆ โจมตีอยู่นี่ไงครับ”   เอ่ยพร้อมยักคิ้วให้จนชายทั้งสองชักสีหน้าทันที
“ขอให้ฝีมือดีแบบปากก็แล้วกันนะ!!  ย๊ากกก”  ชายคนแรกเรียกดาบคู่ออกมาพร้อมเข้าจู่โจมชายน์ทันที   แต่ชายน์เพียงแค่กระโดดหลบไปมาเท่านั้น
“จะเข้ามาพร้อมกันก็ได้นะ   ผมไม่ถือ ฮ่าๆๆ”   ทันทีที่ชายน์หันไปเอ่ยกับชายอีกคนที่รอจังหวะฉวยโอกาสก็ทำเอาชายคนนั้นหน้าเจื่อนไปทันทีก่อนจะเรียกอาวุธออกมาแล้วจู่โจมชายน์เข้าอีกทาง
“แกจะหลบแบบนี้อีกนานมั๊ยห๊ะไอ้หนู!!” ชายคนแรกที่เข้าจู่โจมเอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิดที่เห็นชายน์เอาแต่โดดหลบไปมาโดยไม่โต้ตอบอะไรเลย
“ก็ขนาดผมไม่สู้พี่ๆยังทำอะไรผมไม่ได้เลย   แล้วถ้าผมสู้พี่คงจะไม่มีโอกาสได้ถามผมแบบนี้แน่ๆ  หึหึ”
“ไม่เรียกอาวุธออกมาถือว่าไม่ให้เกียรติกันนะไอ้หนู”  ชายอีกคนเอ่ยสมทบ
“พวกพี่ๆ ไม่มีเกียรติตั้งแต่รุมผมแล้วละครับ ฮ่าๆๆ”   ชายน์ยังคงยั่วโมโหต่อไปและก็ดูท่าว่าจะได้ผลไม่น้อยเพราะชายคนแรกที่ยืนหอบอยู่นั้นบัดนี้ยกดาบวิ่งเข้าใส่ชายน์อีกรอบแล้วและคราวนี้ชายน์ก็ยอมเรียกดาบออกมาบ้าง   ทันทีที่ดาบสีส้มแดงที่มีเปลวไฟลุกโชติถูกเรียกออกมาก็เรียกเสียงฮือฮาจากผู้ชมได้เป็นอย่างดี
‘ดาบไฟ   เด็กนั่นสายเลือดฟีนิกซ์หรือ?’ ชายคนแรกคิดอย่างสงสัยแต่ยังไม่ทันได้คำตอบดาบทั้งสองเล่มก็เข้าปะทะกันแล้ว      
“ดาบเล่มนี้…ดูน่าสนใจซะจริงๆ”   ชายอีกคนที่ยืนดูเชิงอยู่เอ่ยออกมาเบาๆ หลังจากเห็นดาบของชายน์ก่อนจะบุกเข้าช่วยเพื่อนของตนอีกแรงจนชายน์ต้องรับมือสองทางพร้อมกันในคราเดียว
‘ระวังนะชายน์   สองคนนี่เป็นนักดาบฝีมือดี   ดูจากทักษะการออกดาบแล้วน่ากลัวนัก’  ชินเอ่ยเตือนชายน์และชายน์เองก็พอจะรู้ดีเพราะจากการหลบหลีกในช่วงแรกเขาก็สัมผัสได้ถึงฝีมืออันยอดเยี่ยมของทั้งคู่นี้แล้ว
‘แล้วจะเอายังไง   ฉันไม่คล่องดาบนะถ้าตัวต่อตัวก็พอไหว   แต่รุมแบบนี้ฉันอาจพลาดท่าได้นะ’ ชายน์กล่าว
‘ดึงพลังจากธรรมชาติมาช่วย  แต่อย่าใช้เวทย์กับดาบเล่มนี้เด็ดขาด’   แน่นอนว่าการใช้พลังจากธรรมชาติมาช่วยคือการหยิบยืมธาตุในที่นั้นๆ มาใช้ได้ไม่ว่าจะเป็นดิน น้ำ ลมหรือไฟ   ซึ่งวิธีนี้จะช่วยลดการสูญเสียพลังเวทย์ของตน   ส่วนการห้ามใช้เวทย์ลงในดาบเพราะดาบเล่มนี้ไม่สามารถรองรับพลังเวทย์ของชายน์ได้นั่นเอง   เพียงแต่ชินไม่ได้บอกเหตุผลข้อนี้แก่ชายน์เท่านั้น
‘อือ’   ชายน์ตอบรับทั้งที่ไม่เข้าใจเหตุผลของชินนัก   แต่ก็ยอมทำตามเพราะเขาเชื่อใจชินนั่นเอง  .. ‘เดี๋ยวค่อยถามเหตุผลทีหลังก็แล้วกัน’   ทันทีที่ปลีกตัวได้จังหวะชายน์ก็หลับตาร่ายเวทย์ทันที   สายลมพัดวนรอบๆตัวชายน์ก่อนจะสงบลงราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ถ้าได้เท่านั้ก็รอดูของจริงนี่”   ทันทีที่กล่าวจบชายคนแรกก็ยกดาบขึ้นพร้อมผสานเวทย์ลงในดาบทันที   มวลดินรอบๆ กายถูกดึงขึ้นมาแล้วบีบอัดตัวเป็นก้อนกลมๆ มากมาย
“จัดการ!!”   สิ้นเสียงก้อนดินเหล่านั้นก็พุ่งตรงเข้ามายังชายน์
บึ้มมม!!     เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั้งสนามเมื่อชายน์ยกดาบไฟขึ้นฟาดสวนออกไปก็เกิดกระแสคลื่นที่มีไอร้อนแผ่ออกไปเข้าปะทะก้อนดินเหล่านั้นจนระเบิดออกเป็นฝุ่นผงไปในพริบตา
“ฝีมือดีนี่  หึหึ” ชายเจ้าของเวทย์ดินเอ่ยออกมาเบาๆ   และเป็นจังหวะที่ชายอีกคนใช้ดาบผสานเวทย์ไฟเล่นงานชายน์ตามมาอีกคน
“เฮ้ย!!”  เคร้งๆๆ!!  ชายน์อุทานลั่นก่อนเสียงดาบที่ดังขึ้นหลังจากที่ดาบไฟสองเล่มปะทะกันจนลูกไฟมากมายแตกออกมาและลุกติดเป็นกองเพลิงไปทั่วพื้นสนาม   ฝีดาบของชายคนนี้รุนแรงและหนักแน่นกว่าชายคนแรกมาก   อีกทั้งไหวพริบก็ดีกว่าทำให้ชายน์รับมือได้ยากยิ่งขึ้นนัก
‘ชิน   หมอนี่เก่งดาบเป็นบ้าเลย’  ชายน์เพียงแค่คิดแต่ก็สามารถสื่อคำพูดไปยังชินได้   และทันทีที่คิดชินก็ตอบกลับมาทันทีเช่นกัน
‘จับการเคลื่อนไหวให้ได้แล้วดักทางให้ถูก   นายต้องเคลื่อนไหวให้เร็วกว่านี้’   ชินแนะเพราะบัดนี้คู่ต่อสู้ทั้งสองกำลังจู่โจมเข้าพร้อมกันและชายน์เองก็ต้องรับมือถึงสองทางทำให้ร่างกายสูญเสียกำลังไปเยอะจนเชิงดาบชายน์ตกเป็นรองคู่ต่อสู้แล้ว
“หมอนี่ก็เก่งดาบนะ   แต่เคราะห์ร้ายไปหน่อยที่ดันมาเจอสองคนนี่ ฮ่าๆๆ”   แดร์ดราก้อนเอ่ยขณะนั่งชมการต่อสู้ในสนาม
“กว่าจะหมดเวลาคงได้แผลแน่”   เดวี่เอ่ยเรียบๆ แต่ก็อดเป็นห่วงชายน์ไม่ได้   สำหรับเขาแล้วอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าชายน์ไปฝึกทักษะเชิงดาบมาจากไหนตอนไหน   เพราะก่อนหน้านี้เชิงดาบชายน์ยังไม่ดีนักจนเรียกได้ว่าการใช้ดาบคือจุดอ่อนของชายน์เลยก็ว่าได้   แต่ตอนนี้เขามีทักษะดีขึ้นมากเลยจริงๆ
                                                                 ………………………………………………….
 
“พาเขาเข้ามา เมอร์ดอฟ”
“ขอรับ นายท่าน”   เมอร์ดอฟกล่าวพร้อมกับส่งสัญญาณให้คนพาร่างของใครบางคนเข้ามายังห้องที่ชายผู้เป็นนายเหนือหัวของเขากำลังประกอบพิธีบางอย่างอยู่
“ฉันไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยจริงๆ   แต่เมื่อแกมันเลี้ยงไม่เชื่องฉันก็ต้องใช้วิธีนี้”   ชายชุดดำก้มลงกระซิบกับร่างอันซีดเซียวที่ถูกแช่ไว้ในผลึกน้ำแข็งก่อนจะใช้เวทย์สลายน้ำแข็งนั่นจนแตกสลายละลายลงพร้อมกับเรียกดาบออกมาแล้วหลับตาร่ายเวทย์อีกครั้ง   หมอกควันสีดำลอยปกคลุมไปทั่วห้อง   พลันชายชุดดำก็ใช้ดาบกรีดเข้าที่แก้มของคนที่นอนหลับอยู่เบื้องหน้า     ใบหน้าที่ซีดขาวแต่เต็มไปด้วยคราบเลือดสีแดงแห้งติดอยู่ก่อนหน้านี้กำลังถูกแทนด้วยเลือดสดๆไหลอาบลงมาเป็นทาง   เมื่อจัดการใบหน้าของคนที่นอนหลับเรียบร้อยแล้วชายผู้นั้นก็ใช้ดาบเล่มเดิมกรีดข้อมือตัวเองแล้วปล่อยให้เลือดสดๆ หยดลงบนใบหน้านั้นจนชุ่มไปด้วยเลือดอีกครั้งก่อนจะร่ายเวทย์บทสุดท้ายออกมาพร้อมกับร่างของคนที่นอนหลับอยู่นั้นกำลังกระตุกอย่างแรง
“ต่อไปนี้เจ้าจะไม่มีวันปฏิเสธข้าได้อีกแน่ๆ ฮ่าๆๆ”
 
 
ย้อนกลับมาที่ชายน์…
                บัดนี้ภายในสนามเหลือผู้เข้าแข่งขันแค่ไม่กี่รายแล้วเนื่องจากโดนพอลจัดการไปซะเกือบหมดสนาม   ส่วนทางด้านของชายน์ก็กำลังรับมือกับสองนักดาบที่พลัดกันจู่โจมชายน์อย่างไม่ลดละแม้ว่าทั้งคู่และชายน์จะได้แผลไปแล้วก็ตาม
‘ชิน   ฉันจะไม่ไหวแล้วนะ’
‘ถ้าไม่ไหวก็ใช้เวทย์หรือเรียกเฟย์   แต่อย่าพึงใช้ดาบดำ’
‘ทำไม?’
‘เพราะว่า….อึก!!   อ๊าคคคคค’   ยังไม่ทันที่ชินจะกล่าวจบก็ส่งเสียงร้องอย่างทรมานจนชายน์ก็ตกใจไปด้วย   และแน่นอนว่าชายน์ไม่มีสมาธิในการต่อสู้แล้ว
‘เกิดอะไรขึ้นชิน?’ ชายน์ถามอย่างเป็นห่วงพลางยกดาบขึ้นปัดป้องกันตัวจากคมดาบของคู่ต่อสู้
‘ฉันร้อน   ทรมาน   นายช่วยฉันที’ ชินร้องโอดครวญอย่างน่าสงสารจนชายน์เองก็ทำอะไรไม่ถูกแล้ว
“เกิดอะไรขึ้นกับหมอนั่น   ทำไมดูเหมือนเขาไม่มีสมาธิเลยล่ะ?”   แดร์ดราก้อนหันไปถามเดวี่หลังจากที่เห็นว่าชายน์เอาแต่ป้องกันโดยไม่จู่โจมเลย   หนำซ้ำยังดูร้อนรนพิกล
“ผมก็ไม่รู้”   เดวี่ตอบด้วยน้ำเสียงที่ตกใจเช่นกัน
‘แล้วฉันต้องทำยังไง?  บอกฉันสิชิน’   ชายน์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน  
‘ฉันไม่รู้   ฉันทรมานอ่ะชายน์   อ๊าคคค’ 
วูบบบบ…. สิ้นเสียงของชินร่างของชายก็เซราวกับหมดแรงจนมือที่ยกดาบอยู่นั้นลดลงมาค้ำยันพื้นไว้ไม่ให้ล้มลง     หยดน้ำใสๆ ไหลลงมาจากดวงตาทั้งสองข้างพร้อมกับเจ้าของร่างนั้นกำลังเหม่อราวกับคนไร้สติทั้งๆ ที่ดาบของคู่ต่อสู้ฟาดลงมายังกลางหลังจนร่างนั้นทรุดลงคุกเข่ากับพื้นแล้วแต่ชายน์ก็ไม่แสดงอาการเจ็บปวดแต่อย่างใด   หนำซ้ำยังคงนิ่งรอรับคมดาบที่สองอีกครั้งจนเลือดสีแดงสดไหลอาบลงมายังพื้นดินพร้อมกับร่างของชายน์ที่โอนเอนกำลังจะล้มลง
“ชายน์!!”   เดวี่ลุกตะโกนลั่นที่เห็นว่าชายน์ปล่อยให้ตัวเองโดนคมดาบไปถึงสองแผลจนร่างทรุดลงกองกับพื้น   เช่นกันที่เจ้าของดาบเองก็ตกใจไม่น้อยที่คู่ต่อสู้หนุ่มน้อยของเขาจากที่เก่งกล้ามาตลอดจะมาสติหลุดเหม่อลอยให้เขาฟาดไปตั้งสองแผลจนทำให้เขาชะงักดาบที่สามทันที
“หยุดทำไม   ข้าจัดการเอง!!”   ชายอีกคนกล่าวตำหนิคู่หูอย่างหงุดหงิดพลางยกดาบหมายจะฝากแผลที่สามให้กับชายน์   แต่ยังไม่ทันที่คมดาบจะสัมผัสกับร่างของชายน์ก็ปรากฏลำแสงสีทองสว่างจ้าขึ้นรอบๆ ร่างของชายน์พร้อมกับฟีนิกซ์สีเพลิงบินทะยานออกมาจากแสงนั่น
“เฮ้ย!!”   ทั้งผู้ชมรอบๆ สนามและผู้เข้าแข่งขันที่เหลือต่างตะลึงตกใจไม่น้อยที่เห็นฟีนิกซ์อันแสนจะงดงามกำลังบินร่อนอยู่ด้านบนรอบสนาม   แต่นักดาบทั้งสองที่กำลังจะจัดการชายน์ก็มีเวลาตกใจไม่มากนักเพราะทันทีที่ฟีนิกซ์บินออกมามันก็โจมตีนักดาบทั้งสองทันที
“เฮ้ยๆๆ   อ๊าคคค”   ทันทีที่ฟีนิกซ์กระพือปีกก็เกิดพายุเพลิงขนาดใหญ่พัดเข้าใส่นักดาบทั้งสองทันที    นักดาบคนแรกที่ตั้งสติไม่ทันก็ใช้อัคนีเวทย์ที่ตนถนัดเรียกกำแพงดินขึ้นมาป้องกันพายุเพลิงทันที   แต่ทว่าเมื่อเปลวเพลิงสัมผัสกับดินนั่นมันก็ละลายกลายเป็นลาวาเหลวไหลมาท่วมร่างของเจ้าตัวทันที
“ฉันจะเติมไฟให้แกเองก็แล้วกันนะ”   กล่าวจบชายนักดาบอีกคนที่เหลือก็เก็บดาบแล้วเรียกอัคคีเวทย์ของตนออกมาพร้อมกับซัดไปยังฟีนิกซ์ทันที  
‘ใช้ไฟมาเผานกไฟอย่างข้ามันคงได้ผลหรอกนะ!!’   เฟย์ในร่างของฟีนิกซ์คิดอย่างขบขันก่อนจะอยู่นิ่งๆเป็นเป้ารับการโจมตีนั่น   แต่เมื่ออัคคีย์เวทย์ของนักดาบเข้าสัมผัสฟีนิกซ์ก็เพียงแค่ทำให้เปลวเพลิงที่ร่างของฟีนิกซ์นั่นลุกโชติขึ้นกว่าเดิมเท่านั้นเอง
‘ตาฉันบ้างละ!!’   ฟีนิกซ์กระพือปีกติดกันหลายครั้งจนเกิดพายุลมขนาดใหญ่ลอยวนอยู่รอบๆกายก่อนจะเปล่งเสียงอันทรงพลังดังลั่นไปทั่วทั้งสนามจนคนที่ได้ยินต่างพากันยกมืออุดหูกันให้วุ่น
“อ๊าคคค   ข้าปวดหัว”  ชายนักดาบยกมือขึ้นปิดหูพร้อมลงไปนอนดิ้นร้องลั่นเพราะฟีนิกซ์ใช้กระแสพายุส่งคลื่นเสียงอันเล็กแหลมแสนจะปวดแก้วหูมาให้เขาเต็มๆ   ไม่ว่าใครที่ได้ยินต่างก็คิดไปทางเดียวกันว่าฟีนิกซ์นี่นอกจากใช้ไฟโจมตีแล้วยังใช้เสียงเป็นอาวุธได้ดีอีกด้วย
บึ้มมมม!!  พลังเวทย์สีดำถูกส่งมายังฟีนิกซ์ตัวงาม   แม้ว่าฟีนิกซ์จะไหวตัวหลบทันแต่ก็ได้รับพลังเวทย์นั่นจนร่างที่พลิกหลบนั้นเสียจังหวะถลาตกพื้นทันที
“ที่แท้ก็มีฟีนิกซ์เป็นสัตว์เลี้ยงนี่เอง  หึหึ   ข้าจำเจ้าได้นะ”   พอลเอ่ยขณะที่จ้องมองฟินิกซ์ตัวงามเปลี่ยนร่างเป็นหนุ่มน้อยผมทองแล้ววิ่งเข้าประคองร่างของชายน์ที่กำลังล้มลงไม่ให้กระแทกพื้นก่อนจะพาร่างนั้นนั่งให้เรียบร้อยแล้วหันมาเผชิญหน้ากับพอลที่บัดนี้ทั้งสนามเหลือแค่พอล  ชายน์ที่ยังพอมีสติอยู่บ้างและเขาที่เป็นสัตว์เลี้ยงของชายน์เท่านั้น
“คราวก่อนยังไม่ได้สนุกด้วยกันเลย   วันนี้เพื่อนๆไปไหนซะล่ะพอดีข้าจะฝากความคิดถึงไปให้น่ะ”  กล่าวจบเฟย์ก็เรียกอัคคีเวทย์มาไว้ในฝ่ามือทันทีแต่ยังไม่ทันได้จัดการพิธีกรสาวก็ประกาศขัดจังหวะขึ้นมาซะก่อน
“หมดเวลาการคัดเลือกค่ะ   ขอให้ผู้เข้าแข่งขันที่เหลือยุติการต่อสู้แต่เพียงเท่านี้”  
“ชิ!!”   ทันทีที่สิ้นเสียงประกาศเฟย์ก็ร้องออกมาเบาๆ แต่ก็ยอมสลายเวทย์ลงแต่โดยดีก่อนจะเข้าประคองชายน์ที่ยังพอหลงเหลือสติอยู่บ้างให้ลุกขึ้น
“และเนื่องจากว่าภายในระยะเวลาที่กำหนดการคัดเลือกนั้นเหลือผู้เข้าทดสอบผ่านสู่รอบต่อไปแค่สองท่าน   ทางเราจึงให้ทั้งสองท่านเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศที่โฮเนอร์ในรอบต่อไปเลย   ขอแสดงความยินดีกับทั้งสองท่านด้วยคร้า”  สิ้นเสียงของพิธีกรสาวก็ตามมาด้วยเสียงเฮลั่นของผู้ชมที่ลุ้นการทดสอบในครั้งนี้อย่างลั่นสนาม
“ทำไม่ถึงเหม่อขนาดนั้น   เกิดอะไรขึ้น?”   เฟย์เอ่ยถาชายน์ขณะพยุงร่างชายออกนอกสนาม
“ฉันติดต่อชินไม่ได้   ตอนนั้นฉันรู้สึกเหมือนไม่มีแรง” ชายน์เอ่ยเหตุผลออกมา
“เกิดอะไรขึ้น?   นายไหวมั๊ย?”   เดวี่ที่วิ่งสวนออกมารับร้องถามอย่างเป็นห่วงที่เห็นร่างของชายน์อาบไปด้วยเลือด
“ฉันไหว…  แต่ตอนนี้ฉันติดต่อชินไม่ได้แล้ว   เหมือนชีวิตฉันมันมีบางอย่าง.. ขาดหะ หาย  ไป อ่ะ” กล่าวจบพร้อมกับสติของชายน์ดับวูบลง
                                                …………………………………………………
 
“ต่อไปนี้แกคือทาสของข้า   แกมีหน้าที่ปฏิบัติตามคำสั่งข้า  เข้าใจมั๊ย?”
“ขอรับ นายท่าน”  เด็กหนุ่มผมเงินดวงตาสีเทาบัดนี้กลับมีดวงตาสีดำสนิทกล่าวรับคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ด้วยพลังในตัวแก   ต่อไปนี้ข้าก็จะได้เป็นเจ้าของพลังนั่นผ่านพันธสัญญานี้แล้ว   ต่อไปนี้ข้าก็จะสามารถจัดการกับผู้พิทักษ์ได้แล้วสินะ!!  ฮ่าๆๆๆ”   ชายชุดดำเอ่ยหัวเราะอย่างบ้าคลั่งตรงข้ามกับเด็ดหนุ่มผมเงินที่ยืนนิ่งราวกับคนไม่มีความรู้สึก
……………………………………………………………………………………………………………….......................................
นกน้อยตื่นแล้วนะคร้าบบบบบ   แฮร่ๆ