Twin แฝดเลือดผสม

พันธสัญญา
 
16.45 น.
                “ชายน์ไปไหน?   มีใครเห็นชายน์มั๊ย?”   เซฟานี่ถามเมื่อเห็นว่าเพื่อนๆ ส่วนใหญ่กลับมายังจุดนัดหมายกันครบแล้วยกเว้นคนที่เธอเอ่ยถามถึงเพียงคนเดียว
“เป็นไปได้ไหมว่าหมอนั่นจะหลงป่า”   เบลออกความเห็นบ้าง
“แต่พวกปี3 ก็ยังหาตัวเขาไม่พบนะ   ข่าวว่าทางอาจารย์เครียดมาก  วุ่นวายกันไปหมดเลยหล่ะ”   นีโอบอกในสิ่งที่รับรู้มา 
                “ตอนนี้เด็กปี1 ก็ทยอยกันออกจากป่าแล้ว   พวกเราจะเอายังไงกันดีล่ะ”   มาร์ตินถามขอความเห็น
                “ฉันว่านะเรา..  เห้ย!!  เดวี่หายไปไหนแล้วอ่ะ?”  ดัชยังไม่ทันจะกล่าวจบก็ร้องลั่นเมื่อเห็นว่าเดวี่ที่ยืนอยู่ข้างเขานั้นบัดนี้ได้หายไปแล้ว
“คงต้องออกไปรอฟังข่าวที่หอแล้วล่ะ      อีกอย่างนะฉันก็เชื่อในตัวเดวี่ด้วยว่าหมอนั่นจะไม่ทิ้งชายน์แน่”   นีโอกล่าวเตือนสติเพื่อนก่อนจะพากันออกมาจากป่าศักดิ์สิทธินั่น
                ‘ถ้านายหายไปอีกคนพวกฉันจะพลิกป่าหาพวกนายเอง  เดวี่ ชายน์’
                                      ……………………………………………………………………….
 
“นาย  ตื่นๆๆ”
“อืมมม   โอ๊ยยย!!”   เสียงร้องของคนพึ่งจะได้สติดั่งลั่นเมื่อพยายามจะขยับตัวแต่กลับเจ็บระบมไปทั่วทั้งร่าง
“นายบาดเจ็บที่ไหล่แล้วไหนจะแผลฟกช้ำจากการกระแทกกับโขดหินในน้ำอีก   ถ้าลุกได้ก็เก่งเกินไปแล้ว”   เด็กหนุ่มผมทองรุ่นราวคราวเดียวกันกับชายน์กล่าวพลางส่งยิ้มหวานมาให้    ใบหน้าขาวนวลเนียนประดับด้วยดวงตาสีดำกับคิ้วดกดำนั่นช่างดูน่าสนใจยิ่งนัก   อีกทั้งริมฝีปากสีชมพูบางที่รับกับจมูกโด่งนั่นทำให้ชายคนนี้ดูมีเสน่ห์ไม่น้อย
“นายเป็นใครอีกเนี่ย   แล้วนายช่วยฉันไว้หรือ?”  
“เปล่า   ฉันผ่านมาทางนี้แล้วพอดีเห็นนายลอยมาติดโขดหินเลยแวะเข้ามาดูหนะ”
“นี่เขตป่าศักดิ์สิทธิ์ของโฮเนอร์   คนนอกไม่น่าจะเข้ามาได้นะ”
“แต่ตอนนี้นายไม่ได้อยู่ในเขตของโฮเนอร์นี่  ฮ่าๆๆๆ”   คำกล่าวของหนุ่มผมทองทำให้ชายน์งุนงงเข้าไปใหญ่
“หมายความว่าไง?”    ยังไม่ทันจะได้รับคำตอบร่างของชายน์ก็โดนแบกพาดบ่าแล้วพาเข้าไปหลบในม่านน้ำตกที่ภายในนั้นเป็นถ้ำที่เย็นสบายและสะอาดยิ่งนัก    เมื่อเข้าไปถึงเด็กหนุ่มผมทองก็บรรจงวางร่างชายน์ลงบนแท่นศิลาแผ่นงาม  
“ขอบคุณนะ” 
“ฉันชื่อเฟย์   นายคงพลัดตกลงมาจากป่าด้านบนสินะ   บนนั้นหนะเขตป่าศักดิ์สิทธิ์ของโฮเนอร์   แต่เบื้องล่างนี่มันคนละเขตกัน   ที่นี่เป็นป่าศักดิ์สิทธิ์กลางแห่งแกรนน่าหนะ”  เฟย์แนะนำพลางหยิบผลไม้ผลสีแดงสดมาหลายลูกแล้วส่งให้ชายน์อย่างอารมณ์ดี
“นายคงหิว   แต่ฉันมีแค่นี้แหละ”
“ขอบใจนะเฟย์   ฉันชื่อชายน์   ฉันนึกว่าตัวเองจะไม่รอดซะแล้ว”  ชายน์กล่าวพร้อมกับกัดผลไม้สีแดงเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
“ฉันใช้เวทย์เบื้องต้นรักษานายบ้างแล้ว   อาการฟกช้ำหนะไม่เป็นไรหรอก   แต่บาดแผลนั่น… นายไปมีเรื่องกับใครมา?”   เฟย์ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ฉันก็ไม่รู้หรอก    แต่เขาพยายามจะทำร้ายฉันมาสองครั้งแล้ว”   ชายน์ตอบเท่าที่เขารู้
“แต่นายก็เก่งนะที่โดนมีดอาบยาพิษจากพวกเวทย์มืดแล้วยังรอดมาได้   ที่ฉันเคยเห็นนะส่วนมากไม่รอด”
“นายรู้จักหรอ    มีมากกว่า1 งั้นสิ” ชายน์ถาม
“เป็นขบวนการเลยแหละ   พวกนั้นคือกบฏของแกรนน่าที่เมื่อหลายร้อยปีก่อนมันบุกเข้าทำลายอัญมณีทั้ง7 ซึ่งเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิของแกรนน่าจนอัญมณีนั้นระเบิดกระเด็นหายไปคนละทิศทางแล้วตกอยู่ทั่วแกรนน่าทั้ง 3 ดินแดน   แกรนน่าตอนนั้นระส่ำระสายมากจนมีนักเวทย์ผู้หนึ่งที่ว่ากันว่าเก่งและมีพลังเวทย์สูงมาก     เขาใช้พลังเวทย์แห่งแสงและรัตติกาลเวทย์ที่ตนเองมีมาผลึกไว้แทนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่โดนทำลายไปเพื่อให้แกรนน่ากลับมาสู่สภาวะปกติอีกครั้ง     แต่การกระทำนั่นก็ต้องแลกมากับการสูญสลายของตัวเขาเอง    ไม่มีใครรู้คำอธิษฐานสุดท้ายของเขานอกจากการปรากฏของแสงสีทั้ง7 ที่พุ่งหายออกไปคนละทิศทางจนนักปราชญ์อาวุโสต่างทำนายว่าเขาใช้เวทย์สุดท้ายตามไปกำกับอัญมณีเหล่านั้นที่แตกกระจายออกไปว่าจะไม่มีใครสามารถพบอัญมณีศักดิ์สิทธิ์ได้นอกจากตัวเขาเอง”
“ก็เขาตายไปแล้วนี่  แล้วจะยังไงต่อล่ะ?”   ชายน์ถามหลังจากนั่งฟังมานาน
“คำทำนายแห่งแกรนน่าจากคัมภีร์โบราณทำนายว่าเขาจะกลับมา     ต่อมาไม่นานกษัตริย์แห่งแกรนเนอร์ได้บุตรชายฝาแฝดที่เกิดวันเดียวกันกับวันที่จอมเวทย์นั่นสูญสลาย     อีกทั้งเด็กแฝดนั่นก็มีรัตติกาลเวทย์และเวทย์แห่งแสงสูงมากจนหลายคนเชื่อว่าเด็กแฝดนั่นคือผู้พิทักษ์ตามคำทำนาย    แต่พวกกบฏนั่นก็ลอบสังหารครอบครัวของกษัตริย์แกรนเนอร์จนสูญสิ้นอีกครั้ง”   เฟย์เล่าพร้อมกับเติมเชื้อไฟที่ก่อไว้หลังจากที่เขานั่งคุยกันจากเย็นจนค่ำแล้วในขณะนี้
“ยังไงต่อ”   ชายน์ถามพร้อมกับความรู้สึกเศร้าสลดอย่างบอกไม่ถูก
“ข่าวว่าเด็กแฝดนั่นโดนพวกเวทย์มืดจับไปคนหนึ่ง   ส่วนอีกคนหายตัวไปพร้อมกับนาฬิกาโชคชะตาแกรนน่าที่หยุดเดินลงจนทุกคนเชื่อว่าเด็กทั้งคู่คงตายแล้ว     ผ่านไป 13 ปี นาฬิกานั่นเริ่มเดินอีกครั้งพร้อมกับความหวังของชาวแกรนน่า    …ว่าผู้พิทักษ์คงกลับมาแล้วจริงๆ”    เฟย์กล่าวจบพร้อมกับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ชายน์
“แล้วมันมาไล่ฆ่าฉันทำไมกันล่ะ   ฉันคือผู้พิทักษ์หรอ ฮ่าๆๆ”    ชายน์ว่าอย่างอารมณ์ดี
“หึหึ   อันนี้ก็น่าคิดนะชายน์  ชาโดวส์  อินเดอนาส”   เฟย์กล่าวพลางหัวเราะบ้าง    แต่คนที่ได้ยินกลับหยุดขำทันทีเพราะไม่คิดว่าเฟย์จะรู้จักชื่อเขา
“นอนเถอะ   ที่นี่ไม่มีอันตรายหรอก    แล้วพรุ่งนี้น่าจะมีคนเข้ามาช่วยนาย ”   กล่าวจบชายน์ก็ปรือตาหลับลงพร้อมกับเฟย์ที่กระโดดขึ้นมานอนข้างๆ ทันที  …. ‘หวังว่าฉันคงเลือกคนไม่ผิดนะ ชายน์’
                                                 ………………………………………………………
 
“อืมมมม   เห้ยยย”   ทันทีที่ชายน์ตื่นขึ้นก็แหกปากร้องลั่นเมื่อบัดนี้เขากำลังนอนเปลือยกายช่วงบนอยู่โดยมีหนุ่มหน้าตาดีอีกคนนอนอยู่ข้างๆ   หากแต่เมื่อจะดิ้นและลุกกลับลุกได้ไม่ถนัดเพราะพิษจากบาดแผลนั่นทำให้เขาไม่มีเรี่ยวแรงเลยตั้งแต่เมื่อวานแล้ว   …นี่มันอาบยาพิษอะไรเนี่ยอานุภาพถึงรุนแรงนัก!! > <
“เมื่อคืนนายจับไข้ทั้งคืน   ฉันเลยเช็ดตัวให้   นายยังไม่เสียหายอย่างที่คิดหรอก ฮ่าๆๆๆ”    เฟย์กล่าวพร้อมกับยกมือมาอังที่หน้าผากและแก้มของชายน์จนคนที่รับสัมผัสนั่นรู้สึกใจหวิวแปลกๆ
“น่าจะโอเคแล้วนะ   ส่วนเรื่องกำลังนี่คงอีกสักระยะนะ”
“เฟย์   ฉันเหนี่ยวตัวอ่ะ   อยากอาบน้ำ”   ชายน์กล่าวเพราะเขาไม่ได้อาบน้ำมาสองสามวันแล้ว
“น้ำตกอยู่แค่ปากถ้ำนี่เอง   เดี๋ยวฉันจะพาไป”    กล่าวพร้อมกับพยุงร่างของชายน์ออกไปยังน้ำตกที่ปากถ้ำ
“อ่ะถึงแล้ว   จะแก้ผ้าอาบก็เชิญได้ตามสบายนะ ฮ่าๆๆ”  เฟย์กล่าวหยอกล้ออารมณ์ดี
“ฉันเจ็บแขนอ่ะ   ถอดให้หน่อยสิ เฟย์”   ตอบกลับทันทีจนเฟย์ชะงักหัวเราะไปชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยออกมาอีกครั้ง
“โอเค   งั้นอยู่เฉยๆ   เดี๋ยวฉันทำให้”   ทันทีที่กล่าวจบ   กางเกงตัวสุดท้ายที่ติดร่างของชายน์ก็หลุดออกพร้อมกับเด็กหนุ่มผมทองกำลังพาร่างคนที่เปลือยกายลงน้ำ
“ต้องอาบให้ด้วยมั๊ย  หึหึ”
“แขนฉันเจ็บ   นายจะใจดำกับฉันหรอ    ช่วยแล้วก็ช่วยให้สุดดิ  ฮ่าๆๆ”  
“แล้วนี่นายเข้ามาทำอะไรในป่าศักดิ์สิทธิ์หรอ   อย่าบอกนะว่ามาหาสัตว์เวทย์ประจำตัวหนะ”   เฟย์ถามพร้อมกล่าวดักคอ
“อืม   นี่ก็เลยกำหนดเวลาแล้วฉันยังไม่เจอสัตว์เวทย์เลย ”   ชายน์วาพลางทำหน้ามุ่ย
“นายอยากได้สัตว์เวทย์แบบไหนล่ะ   แบบโหดๆ อย่างพวกมังกร   หรือแบบพวกที่เปลี่ยนร่างเป็นคนได้ล่ะชายน์    อืมม  แต่มังกรบางตัวก็เปลี่ยนเป็นร่างคนได้นะ  พวกที่เวทย์สูงๆ หรือมังกรชั้นสูงหนะ”   กล่าวพร้อมกับถูหลังให้ชายน์อย่างแผ่วเบา
“ฉันก็ไม่รู้   เพราะตั้งแต่เข้าป่ามาฉันยังไม่เจอสัตว์เวทย์เลย”   คำตอบของชายน์ทำให้เฟย์นิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะลอบยิ้มพร้อมกับว่ายน้ำอ้อมมายังด้านหน้าของชายน์
“งั้นนายทำตามที่ฉันบอกนะ”   กล่าวจบเฟย์ก็ร่ายเวทย์พร้อมกับที่วงแหวนสีทองปรากฏขึ้นรอบๆ ร่างของเขาทั้งสองคน     ดาบสีส้มแดงปรากฏขึ้นมาจากพื้นน้ำพร้อมกับที่เฟย์เอื้อมมือไปสัมผัสที่คมดาบนั่นทันที   เลือดสีแดงสดจากปลายนิ้วของเฟย์ที่แต่งแต้มอยู่บนดาบเล่มงามนั้นทำให้ตัวดาบเรืองแสงสีทองสว่างว้าบขึ้นมาทันที
“ถึงตานายแล้ว”   เฟย์กล่าวด้วยน้ำเสียงทรงพลังจนชายน์นั้นต้องเอื้อมมือไปสัมผัสกับคมดาบตามที่เฟย์บอก       …ไม่ใช่เพราะกลัว  แต่เพราะบางอย่างลึกๆ บอกว่าเขาควรทำเช่นนี้    
 ทันทีที่เลือดสีแดงสดของชายน์สัมผัสเข้ากับดาบนั่นก็บังเกิดอักขระแกรนน่าโบราณสีทองสว่างมากมายปรากฏอยู่รอบๆวงแหวนนั่นก่อนที่อักขระเหล่านั้น จะพุ่งเข้ามาฝังอยู่ในดาบสีส้มแดงที่บัดนี้กำลังมีเปลวเพลิงลุกท่วมอยู่       เมื่ออักขระตัวสุดท้ายหายเข้าไปยังดาบวงแหวนสีทองที่ปรากฏในตอนแรกนั้นก็สว่างว้าบขึ้นมาพร้อมกับฟินิกซ์ตัวโตสีเหลืองทองที่มีขนเป็นเปลวเพลิงกำลังบินพุ่งทยานขึ้นไปบนฟ้าพร้อมกับเสียงร้องของมันจนลั่นป่า    ทันทีที่เสียงของฟินิกซ์ดังขึ้นคลื่นน้ำก็กระเพื่อมสั่นไหวกว่าปกติ   ต้นไม้ใบไม้รอบๆ พากันสั่นรับเสียงนั่นพร้อมกับดอกไม้นาๆ พันธุ์ที่พร้อมใจผลิบานทันที     บัดนี้ชายน์ที่ยืนมองฟินิกซ์จากเบื้องล่างกำลังยิ้มอย่างพอใจในสิ่งที่เห็น       เมื่อฟินิกซ์ตัวงามบินลงมายังพื้นน้ำก็ปรากฏร่างของเด็กผู้ชายคนเดิมกำลังยืนยิ้มพร้อมกับโค้งทำความเคารพชายน์อย่างสง่างาม
“ข้าเฟย์   ขอทำพันธะสัญญาเลือดต่อท่าน   นับต่อแต่นี้ข้าคือคนของท่านตลอดไป”  กล่าวพร้อมกับส่งยิ้มมาให้อย่างเจ้าเล่ห์    และเมื่อเห็นสีหน้าของชายน์เฟย์ก็หัวเราะลั่นออกมาทันที
“นายไม่ถามฉันก่อนเลยนะว่าฉันต้องการแบบนี้หรือเปล่า”   ชายน์แกล้งว่า
“ก็ฉันอยากอยู่กับนาย   ฉันยอมเป็นสัตว์เวทย์ของนายทั้งๆ ที่ฟินิกซ์นั้นรักอิสระมาก    แล้วถ้าสัตว์เวทย์จะเป็นฝ่ายเลือกเจ้าของเองก็คงไม่แปลกหรอกมั้ง ฮ่าๆๆ”   เฟย์กล่าวอย่างอารมณ์ดีที่บัดนี้เขาได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว
“แล้วทำไมต้องเป็นฉันล่ะเฟย์   ไหนจะพันธะเลือดนั่นอีก”   ชายน์กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ   เพราะเขารู้ว่าการทำพันธะเลือดนั้นผู้ที่ทำพันธะนี้จะเป็นนายเป็นข้ารับใช้กันตลอดไปจนกว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะตายพันธะถึงจะสิ้นสุดลง   
“เพราะฉันคิดว่าฉันควรเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองหนะสิ”  เฟย์ตอบในสิ่งที่ไม่ตรงกับคำถามเท่าใดนัก
‘เพราะนายเองก็มีพันธะอยู่กับอัญมณีแห่งแกรนน่า   ฉันเองก็เฝ้าดูนายมานานเป็นร้อยปีจนฉันเกิดใหม่ในรอบนี้และคิดว่าฉันไม่ควรแค่เฝ้าดูนายอย่างเดียวแล้วหนะสิ  ชายน์’  เฟย์คิดในสิ่งที่ไม่กล้าพูดออกมา  
                                                      …………………………………………………..
 
“ฟินิกซ์!!”   เสียงอุทานอย่างตกใจของเดวี่ดังขึ้นเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์บางอย่างที่รุนแรงจนเขาต้องตามไปยังต้นกระแสเวทย์นั้นและได้เห็นนกเพลิงสีเหลืองทองตัวโตกำลังบินร่อนอยู่ในหุบเหวน้ำตกเบื้องล่าง   แต่เมื่อเดวี่ตามลงมายังเบื้องล่างก็ปรากฏว่าเป็นเขตป่าอีกผืนนอกเขตของโฮเนอร์แล้ว     ที่นี่เป็นป่าดิบน่ากลัวกว่าเขตของโฮเนอร์    แต่เมื่อนึกถึงคนที่หายตัวไปเขาก็พอจะคาดเดาได้ว่าชายน์น่าจะผ่านเขตป่าศักดิ์สิทธิ์ของโรงเรียนออกมาทางหุบเหวน้ำตกนี้
“นายอยู่ไหนกันนะชายน์”   เดวี่บ่นพลางเดินลัดเลาะไปตามลำธารน้ำตก
“เพื่อนนายคงกำลังมาแล้วล่ะ   เก็บดาบนี่ไว้ให้ดีนะ   ฉันอยู่ในนี้”   เฟย์กล่าวพร้อมกับยื่นดาบสีส้มแดงมาให้ชายน์     เมื่อชายน์รับดาบนั่นมาร่างของเฟย์ก็หายเข้าไปยังดาบทันที 
“งานนี้ได้มากกว่าสัตว์เวทย์อีกสินะ  หึหึ”   ชายน์หัวเราะอย่างอารมณ์ดีพลางพลิกดาบในมือไปมาเพื่อชื่นชมความงามของมันก่อนจะสะบัดมือออกเบาๆ ดาบนั่นก็หายวับไปจากมือเขาทันที   …ที่นี้ก็ลุ้นแล้วละนะว่าเพื่อนคนไหนกันที่จะมาช่วยฉัน
“ถ้าให้เดาล่ะนะ  ก็คงจะเป็น……..”   ยังไม่ทันที่ชายน์จะกล่าวกับตัวเองจบ   เสียงเรียกของบางคนก็ดังขึ้น
“เจอตัวจนได้นะ    ให้ฉันตามหาตั้งนานที่แท้มาแอบแก้ผ้าเล่นน้ำตกอยู่ที่นี่เอง”    เดวี่กล่าวเมื่อเห็นว่าคนที่ตามหามาตั้งแต่เมื่อวานมานอนแช่น้ำอย่างสบายอารมณ์อยู่ไกลถึงที่นี่
“มันร้อนอ่ะ   ฮ่าๆๆ”   ชายน์ตอบพร้อมหัวเราะแกล้งอีกฝ่าย
“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว   เพื่อนๆ เขาเป็นห่วง    กลับหอได้แล้ว”  เดวี่กล่าวพร้อมกับเดินไปหยิบกางเกงที่บนโขดหิน
“ปางตายสิไม่ว่า    ใครว่าไม่เป็นไรล่ะ  นี่ยังไม่หายเลยนะ  โธ่”   คำกล่าวของชายน์ทำให้เดวี่หันขวับมามองทันที
“นายเป็นอะไร”   กล่าวพร้อมกับพุ่งเข้ามาตรวจร่างกายชายน์อย่างละเอียดยิบ   และเมื่อเห็นบาดแผลที่ไหล่ขวาของชายน์เดวี่ก็มีสีหน้าเครียดขึ้นทันที
“คงได้รับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นมาเป็นอย่างดีแล้วสินะ    รีบใส่เสื้อผ้าแล้วกลับโฮเนอร์กันดีกว่า”
“แขนขวาฉันไม่มีแรง”  ทันทีที่ชายน์ตอบเดวี่ก็เลยต้องแต่งตัวให้คนที่ยืนเปลือยอยู่เบื้องหน้าพร้อมกับบ่นออกมาเบาๆ
“นายนี่เป็นพวกโรคจิตหรอ  ถึงได้ชอบโชว์นัก”
“ฉันไม่ถือ   อีกอย่างนะฉันไม่ได้ไปแก้ผ้าโชว์ใครนี่  ก็แค่นาย  ฮ่าๆๆ”  ชายน์ยังสนุกกับการได้แกล้งเดวี่
“ยังทำเป็นเล่นอีก   อยากเป็นผีเฝ้าป่าอยู่ที่นี่หรอ”   กล่าวจบก็บังเกิดกลุ่มควันสีดำเข้าปกคลุมร่างทั้งสอง   เมื่อควันนั่นจางลงก็ปรากฏว่าทั้งชายน์และเดวี่หายไปแล้ว
 
“นี่เที่ยงแล้วนะ  เดวี่ยังไม่กลับมาเลย   พวกพี่ปี3 ก็แทบจะพลิกป่าหาแต่ก็ยังไม่เจอชายน์เลย”   นีโอกล่าวพลางนั่งหน้าเครียดอยู่ในห้องนั่งเล่นของหอมังกรดำที่บัดนี้สมาชิกกลุ่มมานั่งรอฟังข่าวของชายน์กันหมด
“ข่าวว่าพี่ริวเครียดมากเลยนะ”   เซฟานี่กล่าว
“ใครจะไม่เครียดละเซ   ก็น้องตัวเองหายตัวไปนะ ”   มาร์ตินกล่าวขัดคำพูดของเซฟานี่ทันที
“อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ครบสองวันแล้ว   ฉันว่าเราบุกไปช่วยตามหาชายน์อีกแรงดีมั๊ย”  เบลกล่าวออกมาพร้อมกับตั้งท่าลุกขึ้น   แต่ก็ต้องชะงักลงเมื่อปรากฏกลุ่มควันสีดำพวยพุ่งขึ้นกลางห้องที่พวกเขานั่งอยู่จนทั้งดัชและนีโอเรียกเวทย์ออกมาเตรียมจะจัดการกับสิ่งที่บุกเข้ามาแต่ก็ต้องร้องลั่นเมื่อสิ่งที่ปรากฏคือ
“ชายน์!!”  บุคคลทั้ง5 อุทานออกมาพร้อมกัน
“นายหายไปไหนมา   แล้วเสื้อนายไปถอดทิ้งไว้ไหนเนี่ย”   เซกล่าวพลางหน้าแดงขึ้นทันตาที่เห็นแผงอกขาวๆ ของชายปรากฏอยู่เบื้องหน้า
“ไม่เป็นอะไรใช่มั๊ย   พวกฉันเป็นห่วงแทบแย่   นี่กำลังจะตามไปสมทบกับเดวี่อยู่แล้วเชียว”   เบลกล่าวพลางเดินเข้าไปตบบ่าเพื่อน   แต่ทว่า..
“โอ๊ย!!”   ชายน์ร้องลั่นเมื่อมือของเบลฟาดลงไปบนบาดแผลที่ไหล่ขวาโดยที่เพื่อนๆ ไม่ทันได้สังเกตุเพราะมัวแต่ดีใจที่ชายน์กลับมา
“นายบาดเจ็บนี่   เกิดอะไรขึ้นกับชายน์อ่ะเดวี่”   ดัชถามอย่างเป็นห่วง
“นี่มัน…..  ”    นีโอกล่าวพร้อมกับหน้าซีดลงทันที
“นายแจ้งอาจารย์ทีว่าชายน์กลับมาแล้ว    บอกพี่ริวด้วยว่าชายน์ไม่เป็นอะไร     ที่เหลือฉันจะจัดการเอง”   เดวี่กล่าวพลางประคองชายน์ขึ้นไปยังชั้นสอง
“อ้อ   จากวันนี้เป็นต้นไปฉันขอแลกหอกับนายนะดัช   เดี๋ยวย้ายของให้ด้วยนะ”  ก่อนจะขึ้นไปเดวี่ก็หันกลับมาสั่งดัชโดยเฉพาะจนเจ้าตัวได้แต่พยักหน้ารับแบบงง
“มีเรื่องเดียวที่หมอนี่จะพูดได้เยอะคือเรื่องของชายน์  หึหึ”   นีโอกล่าวพร้อมหัวเราะเจ้าเล่ห์
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย”  เซฟานี่พึมพำเบาๆ
“นั่นสิ  กลับมาเสื้อผ้าก็ไม่ครบ   นี่ยังจะขอแลกห้องกันอีก  มัน ยังไงกันละเนี่ย ฮ่าๆๆๆ”   มาร์ตินกล่าวพร้อมกับหัวเราะลั่น
“ฉันว่าพักนี้เดวี่แลจะหวงชายน์เป็นพิเศษด้วยนะ   พี่ริวเองก็หายเงียบไปเลย  หึหึ”  ดัชตั้งข้อสงสัยที่เพื่อนๆ ต่างก็พากันเห็นด้วย
“ในฐานะที่ฉันจะต้องร่วมห้องกับสองคนนั่น   ฉันจะสืบให้เอง  ฮ่าๆๆ”  เบลเอ่ยออกมาในที่สุด   เพราะเขาเองก็อยากรู้เช่นกันว่าระหว่างพี่ริว เดวี่และชายน์มีเรื่องอะไรกันแน่!!
.........................................................................................................................................................................................
จบแล้ว    ตอนนี้รู้สึกว่าทั้งพี่ริว เดวี่และเฟย์จะพัวพันกับชายน์เกินไปแล้วจริงๆ 555  
ในที่สุดสัตว์เวทย์ของชายน์ก็เป็นฟินิกซ์หนุ่มนี่เอง   ร้ายกาจจริงๆ ^^