Twin แฝดเลือดผสม
เขียนโดย 
Shinman33
วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2563 เวลา 16.05 น.
แก้ไขเมื่อ 26 มีนาคม พ.ศ. 2563 16.21 น. โดย เจ้าของนิยาย
12) พันธสัญญา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความพันธสัญญา
16.45 น.
“ชายน์ไปไหน? มีใครเห็นชายน์มั๊ย?” เซฟานี่ถามเมื่อเห็นว่าเพื่อนๆ ส่วนใหญ่กลับมายังจุดนัดหมายกันครบแล้วยกเว้นคนที่เธอเอ่ยถามถึงเพียงคนเดียว
“เป็นไปได้ไหมว่าหมอนั่นจะหลงป่า” เบลออกความเห็นบ้าง
“แต่พวกปี3 ก็ยังหาตัวเขาไม่พบนะ ข่าวว่าทางอาจารย์เครียดมาก วุ่นวายกันไปหมดเลยหล่ะ” นีโอบอกในสิ่งที่รับรู้มา
“ตอนนี้เด็กปี1 ก็ทยอยกันออกจากป่าแล้ว พวกเราจะเอายังไงกันดีล่ะ” มาร์ตินถามขอความเห็น
“ฉันว่านะเรา.. เห้ย!! เดวี่หายไปไหนแล้วอ่ะ?” ดัชยังไม่ทันจะกล่าวจบก็ร้องลั่นเมื่อเห็นว่าเดวี่ที่ยืนอยู่ข้างเขานั้นบัดนี้ได้หายไปแล้ว
“คงต้องออกไปรอฟังข่าวที่หอแล้วล่ะ อีกอย่างนะฉันก็เชื่อในตัวเดวี่ด้วยว่าหมอนั่นจะไม่ทิ้งชายน์แน่” นีโอกล่าวเตือนสติเพื่อนก่อนจะพากันออกมาจากป่าศักดิ์สิทธินั่น
‘ถ้านายหายไปอีกคนพวกฉันจะพลิกป่าหาพวกนายเอง เดวี่ ชายน์’
……………………………………………………………………….
“นาย ตื่นๆๆ”
“อืมมม โอ๊ยยย!!” เสียงร้องของคนพึ่งจะได้สติดั่งลั่นเมื่อพยายามจะขยับตัวแต่กลับเจ็บระบมไปทั่วทั้งร่าง
“นายบาดเจ็บที่ไหล่แล้วไหนจะแผลฟกช้ำจากการกระแทกกับโขดหินในน้ำอีก ถ้าลุกได้ก็เก่งเกินไปแล้ว” เด็กหนุ่มผมทองรุ่นราวคราวเดียวกันกับชายน์กล่าวพลางส่งยิ้มหวานมาให้ ใบหน้าขาวนวลเนียนประดับด้วยดวงตาสีดำกับคิ้วดกดำนั่นช่างดูน่าสนใจยิ่งนัก อีกทั้งริมฝีปากสีชมพูบางที่รับกับจมูกโด่งนั่นทำให้ชายคนนี้ดูมีเสน่ห์ไม่น้อย
“นายเป็นใครอีกเนี่ย แล้วนายช่วยฉันไว้หรือ?”
“เปล่า ฉันผ่านมาทางนี้แล้วพอดีเห็นนายลอยมาติดโขดหินเลยแวะเข้ามาดูหนะ”
“นี่เขตป่าศักดิ์สิทธิ์ของโฮเนอร์ คนนอกไม่น่าจะเข้ามาได้นะ”
“แต่ตอนนี้นายไม่ได้อยู่ในเขตของโฮเนอร์นี่ ฮ่าๆๆๆ” คำกล่าวของหนุ่มผมทองทำให้ชายน์งุนงงเข้าไปใหญ่
“หมายความว่าไง?” ยังไม่ทันจะได้รับคำตอบร่างของชายน์ก็โดนแบกพาดบ่าแล้วพาเข้าไปหลบในม่านน้ำตกที่ภายในนั้นเป็นถ้ำที่เย็นสบายและสะอาดยิ่งนัก เมื่อเข้าไปถึงเด็กหนุ่มผมทองก็บรรจงวางร่างชายน์ลงบนแท่นศิลาแผ่นงาม
“ขอบคุณนะ”
“ฉันชื่อเฟย์ นายคงพลัดตกลงมาจากป่าด้านบนสินะ บนนั้นหนะเขตป่าศักดิ์สิทธิ์ของโฮเนอร์ แต่เบื้องล่างนี่มันคนละเขตกัน ที่นี่เป็นป่าศักดิ์สิทธิ์กลางแห่งแกรนน่าหนะ” เฟย์แนะนำพลางหยิบผลไม้ผลสีแดงสดมาหลายลูกแล้วส่งให้ชายน์อย่างอารมณ์ดี
“นายคงหิว แต่ฉันมีแค่นี้แหละ”
“ขอบใจนะเฟย์ ฉันชื่อชายน์ ฉันนึกว่าตัวเองจะไม่รอดซะแล้ว” ชายน์กล่าวพร้อมกับกัดผลไม้สีแดงเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
“ฉันใช้เวทย์เบื้องต้นรักษานายบ้างแล้ว อาการฟกช้ำหนะไม่เป็นไรหรอก แต่บาดแผลนั่น… นายไปมีเรื่องกับใครมา?” เฟย์ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ฉันก็ไม่รู้หรอก แต่เขาพยายามจะทำร้ายฉันมาสองครั้งแล้ว” ชายน์ตอบเท่าที่เขารู้
“แต่นายก็เก่งนะที่โดนมีดอาบยาพิษจากพวกเวทย์มืดแล้วยังรอดมาได้ ที่ฉันเคยเห็นนะส่วนมากไม่รอด”
“นายรู้จักหรอ มีมากกว่า1 งั้นสิ” ชายน์ถาม
“เป็นขบวนการเลยแหละ พวกนั้นคือกบฏของแกรนน่าที่เมื่อหลายร้อยปีก่อนมันบุกเข้าทำลายอัญมณีทั้ง7 ซึ่งเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิของแกรนน่าจนอัญมณีนั้นระเบิดกระเด็นหายไปคนละทิศทางแล้วตกอยู่ทั่วแกรนน่าทั้ง 3 ดินแดน แกรนน่าตอนนั้นระส่ำระสายมากจนมีนักเวทย์ผู้หนึ่งที่ว่ากันว่าเก่งและมีพลังเวทย์สูงมาก เขาใช้พลังเวทย์แห่งแสงและรัตติกาลเวทย์ที่ตนเองมีมาผลึกไว้แทนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่โดนทำลายไปเพื่อให้แกรนน่ากลับมาสู่สภาวะปกติอีกครั้ง แต่การกระทำนั่นก็ต้องแลกมากับการสูญสลายของตัวเขาเอง ไม่มีใครรู้คำอธิษฐานสุดท้ายของเขานอกจากการปรากฏของแสงสีทั้ง7 ที่พุ่งหายออกไปคนละทิศทางจนนักปราชญ์อาวุโสต่างทำนายว่าเขาใช้เวทย์สุดท้ายตามไปกำกับอัญมณีเหล่านั้นที่แตกกระจายออกไปว่าจะไม่มีใครสามารถพบอัญมณีศักดิ์สิทธิ์ได้นอกจากตัวเขาเอง”
“ก็เขาตายไปแล้วนี่ แล้วจะยังไงต่อล่ะ?” ชายน์ถามหลังจากนั่งฟังมานาน
“คำทำนายแห่งแกรนน่าจากคัมภีร์โบราณทำนายว่าเขาจะกลับมา ต่อมาไม่นานกษัตริย์แห่งแกรนเนอร์ได้บุตรชายฝาแฝดที่เกิดวันเดียวกันกับวันที่จอมเวทย์นั่นสูญสลาย อีกทั้งเด็กแฝดนั่นก็มีรัตติกาลเวทย์และเวทย์แห่งแสงสูงมากจนหลายคนเชื่อว่าเด็กแฝดนั่นคือผู้พิทักษ์ตามคำทำนาย แต่พวกกบฏนั่นก็ลอบสังหารครอบครัวของกษัตริย์แกรนเนอร์จนสูญสิ้นอีกครั้ง” เฟย์เล่าพร้อมกับเติมเชื้อไฟที่ก่อไว้หลังจากที่เขานั่งคุยกันจากเย็นจนค่ำแล้วในขณะนี้
“ยังไงต่อ” ชายน์ถามพร้อมกับความรู้สึกเศร้าสลดอย่างบอกไม่ถูก
“ข่าวว่าเด็กแฝดนั่นโดนพวกเวทย์มืดจับไปคนหนึ่ง ส่วนอีกคนหายตัวไปพร้อมกับนาฬิกาโชคชะตาแกรนน่าที่หยุดเดินลงจนทุกคนเชื่อว่าเด็กทั้งคู่คงตายแล้ว ผ่านไป 13 ปี นาฬิกานั่นเริ่มเดินอีกครั้งพร้อมกับความหวังของชาวแกรนน่า …ว่าผู้พิทักษ์คงกลับมาแล้วจริงๆ” เฟย์กล่าวจบพร้อมกับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ชายน์
“แล้วมันมาไล่ฆ่าฉันทำไมกันล่ะ ฉันคือผู้พิทักษ์หรอ ฮ่าๆๆ” ชายน์ว่าอย่างอารมณ์ดี
“หึหึ อันนี้ก็น่าคิดนะชายน์ ชาโดวส์ อินเดอนาส” เฟย์กล่าวพลางหัวเราะบ้าง แต่คนที่ได้ยินกลับหยุดขำทันทีเพราะไม่คิดว่าเฟย์จะรู้จักชื่อเขา
“นอนเถอะ ที่นี่ไม่มีอันตรายหรอก แล้วพรุ่งนี้น่าจะมีคนเข้ามาช่วยนาย ” กล่าวจบชายน์ก็ปรือตาหลับลงพร้อมกับเฟย์ที่กระโดดขึ้นมานอนข้างๆ ทันที …. ‘หวังว่าฉันคงเลือกคนไม่ผิดนะ ชายน์’
………………………………………………………
“อืมมมม เห้ยยย” ทันทีที่ชายน์ตื่นขึ้นก็แหกปากร้องลั่นเมื่อบัดนี้เขากำลังนอนเปลือยกายช่วงบนอยู่โดยมีหนุ่มหน้าตาดีอีกคนนอนอยู่ข้างๆ หากแต่เมื่อจะดิ้นและลุกกลับลุกได้ไม่ถนัดเพราะพิษจากบาดแผลนั่นทำให้เขาไม่มีเรี่ยวแรงเลยตั้งแต่เมื่อวานแล้ว …นี่มันอาบยาพิษอะไรเนี่ยอานุภาพถึงรุนแรงนัก!! > <
“เมื่อคืนนายจับไข้ทั้งคืน ฉันเลยเช็ดตัวให้ นายยังไม่เสียหายอย่างที่คิดหรอก ฮ่าๆๆๆ” เฟย์กล่าวพร้อมกับยกมือมาอังที่หน้าผากและแก้มของชายน์จนคนที่รับสัมผัสนั่นรู้สึกใจหวิวแปลกๆ
“น่าจะโอเคแล้วนะ ส่วนเรื่องกำลังนี่คงอีกสักระยะนะ”
“เฟย์ ฉันเหนี่ยวตัวอ่ะ อยากอาบน้ำ” ชายน์กล่าวเพราะเขาไม่ได้อาบน้ำมาสองสามวันแล้ว
“น้ำตกอยู่แค่ปากถ้ำนี่เอง เดี๋ยวฉันจะพาไป” กล่าวพร้อมกับพยุงร่างของชายน์ออกไปยังน้ำตกที่ปากถ้ำ
“อ่ะถึงแล้ว จะแก้ผ้าอาบก็เชิญได้ตามสบายนะ ฮ่าๆๆ” เฟย์กล่าวหยอกล้ออารมณ์ดี
“ฉันเจ็บแขนอ่ะ ถอดให้หน่อยสิ เฟย์” ตอบกลับทันทีจนเฟย์ชะงักหัวเราะไปชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยออกมาอีกครั้ง
“โอเค งั้นอยู่เฉยๆ เดี๋ยวฉันทำให้” ทันทีที่กล่าวจบ กางเกงตัวสุดท้ายที่ติดร่างของชายน์ก็หลุดออกพร้อมกับเด็กหนุ่มผมทองกำลังพาร่างคนที่เปลือยกายลงน้ำ
“ต้องอาบให้ด้วยมั๊ย หึหึ”
“แขนฉันเจ็บ นายจะใจดำกับฉันหรอ ช่วยแล้วก็ช่วยให้สุดดิ ฮ่าๆๆ”
“แล้วนี่นายเข้ามาทำอะไรในป่าศักดิ์สิทธิ์หรอ อย่าบอกนะว่ามาหาสัตว์เวทย์ประจำตัวหนะ” เฟย์ถามพร้อมกล่าวดักคอ
“อืม นี่ก็เลยกำหนดเวลาแล้วฉันยังไม่เจอสัตว์เวทย์เลย ” ชายน์วาพลางทำหน้ามุ่ย
“นายอยากได้สัตว์เวทย์แบบไหนล่ะ แบบโหดๆ อย่างพวกมังกร หรือแบบพวกที่เปลี่ยนร่างเป็นคนได้ล่ะชายน์ อืมม แต่มังกรบางตัวก็เปลี่ยนเป็นร่างคนได้นะ พวกที่เวทย์สูงๆ หรือมังกรชั้นสูงหนะ” กล่าวพร้อมกับถูหลังให้ชายน์อย่างแผ่วเบา
“ฉันก็ไม่รู้ เพราะตั้งแต่เข้าป่ามาฉันยังไม่เจอสัตว์เวทย์เลย” คำตอบของชายน์ทำให้เฟย์นิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะลอบยิ้มพร้อมกับว่ายน้ำอ้อมมายังด้านหน้าของชายน์
“งั้นนายทำตามที่ฉันบอกนะ” กล่าวจบเฟย์ก็ร่ายเวทย์พร้อมกับที่วงแหวนสีทองปรากฏขึ้นรอบๆ ร่างของเขาทั้งสองคน ดาบสีส้มแดงปรากฏขึ้นมาจากพื้นน้ำพร้อมกับที่เฟย์เอื้อมมือไปสัมผัสที่คมดาบนั่นทันที เลือดสีแดงสดจากปลายนิ้วของเฟย์ที่แต่งแต้มอยู่บนดาบเล่มงามนั้นทำให้ตัวดาบเรืองแสงสีทองสว่างว้าบขึ้นมาทันที
“ถึงตานายแล้ว” เฟย์กล่าวด้วยน้ำเสียงทรงพลังจนชายน์นั้นต้องเอื้อมมือไปสัมผัสกับคมดาบตามที่เฟย์บอก …ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะบางอย่างลึกๆ บอกว่าเขาควรทำเช่นนี้
ทันทีที่เลือดสีแดงสดของชายน์สัมผัสเข้ากับดาบนั่นก็บังเกิดอักขระแกรนน่าโบราณสีทองสว่างมากมายปรากฏอยู่รอบๆวงแหวนนั่นก่อนที่อักขระเหล่านั้น จะพุ่งเข้ามาฝังอยู่ในดาบสีส้มแดงที่บัดนี้กำลังมีเปลวเพลิงลุกท่วมอยู่ เมื่ออักขระตัวสุดท้ายหายเข้าไปยังดาบวงแหวนสีทองที่ปรากฏในตอนแรกนั้นก็สว่างว้าบขึ้นมาพร้อมกับฟินิกซ์ตัวโตสีเหลืองทองที่มีขนเป็นเปลวเพลิงกำลังบินพุ่งทยานขึ้นไปบนฟ้าพร้อมกับเสียงร้องของมันจนลั่นป่า ทันทีที่เสียงของฟินิกซ์ดังขึ้นคลื่นน้ำก็กระเพื่อมสั่นไหวกว่าปกติ ต้นไม้ใบไม้รอบๆ พากันสั่นรับเสียงนั่นพร้อมกับดอกไม้นาๆ พันธุ์ที่พร้อมใจผลิบานทันที บัดนี้ชายน์ที่ยืนมองฟินิกซ์จากเบื้องล่างกำลังยิ้มอย่างพอใจในสิ่งที่เห็น เมื่อฟินิกซ์ตัวงามบินลงมายังพื้นน้ำก็ปรากฏร่างของเด็กผู้ชายคนเดิมกำลังยืนยิ้มพร้อมกับโค้งทำความเคารพชายน์อย่างสง่างาม
“ข้าเฟย์ ขอทำพันธะสัญญาเลือดต่อท่าน นับต่อแต่นี้ข้าคือคนของท่านตลอดไป” กล่าวพร้อมกับส่งยิ้มมาให้อย่างเจ้าเล่ห์ และเมื่อเห็นสีหน้าของชายน์เฟย์ก็หัวเราะลั่นออกมาทันที
“นายไม่ถามฉันก่อนเลยนะว่าฉันต้องการแบบนี้หรือเปล่า” ชายน์แกล้งว่า
“ก็ฉันอยากอยู่กับนาย ฉันยอมเป็นสัตว์เวทย์ของนายทั้งๆ ที่ฟินิกซ์นั้นรักอิสระมาก แล้วถ้าสัตว์เวทย์จะเป็นฝ่ายเลือกเจ้าของเองก็คงไม่แปลกหรอกมั้ง ฮ่าๆๆ” เฟย์กล่าวอย่างอารมณ์ดีที่บัดนี้เขาได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว
“แล้วทำไมต้องเป็นฉันล่ะเฟย์ ไหนจะพันธะเลือดนั่นอีก” ชายน์กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เพราะเขารู้ว่าการทำพันธะเลือดนั้นผู้ที่ทำพันธะนี้จะเป็นนายเป็นข้ารับใช้กันตลอดไปจนกว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะตายพันธะถึงจะสิ้นสุดลง
“เพราะฉันคิดว่าฉันควรเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองหนะสิ” เฟย์ตอบในสิ่งที่ไม่ตรงกับคำถามเท่าใดนัก
‘เพราะนายเองก็มีพันธะอยู่กับอัญมณีแห่งแกรนน่า ฉันเองก็เฝ้าดูนายมานานเป็นร้อยปีจนฉันเกิดใหม่ในรอบนี้และคิดว่าฉันไม่ควรแค่เฝ้าดูนายอย่างเดียวแล้วหนะสิ ชายน์’ เฟย์คิดในสิ่งที่ไม่กล้าพูดออกมา
…………………………………………………..
“ฟินิกซ์!!” เสียงอุทานอย่างตกใจของเดวี่ดังขึ้นเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์บางอย่างที่รุนแรงจนเขาต้องตามไปยังต้นกระแสเวทย์นั้นและได้เห็นนกเพลิงสีเหลืองทองตัวโตกำลังบินร่อนอยู่ในหุบเหวน้ำตกเบื้องล่าง แต่เมื่อเดวี่ตามลงมายังเบื้องล่างก็ปรากฏว่าเป็นเขตป่าอีกผืนนอกเขตของโฮเนอร์แล้ว ที่นี่เป็นป่าดิบน่ากลัวกว่าเขตของโฮเนอร์ แต่เมื่อนึกถึงคนที่หายตัวไปเขาก็พอจะคาดเดาได้ว่าชายน์น่าจะผ่านเขตป่าศักดิ์สิทธิ์ของโรงเรียนออกมาทางหุบเหวน้ำตกนี้
“นายอยู่ไหนกันนะชายน์” เดวี่บ่นพลางเดินลัดเลาะไปตามลำธารน้ำตก
“เพื่อนนายคงกำลังมาแล้วล่ะ เก็บดาบนี่ไว้ให้ดีนะ ฉันอยู่ในนี้” เฟย์กล่าวพร้อมกับยื่นดาบสีส้มแดงมาให้ชายน์ เมื่อชายน์รับดาบนั่นมาร่างของเฟย์ก็หายเข้าไปยังดาบทันที
“งานนี้ได้มากกว่าสัตว์เวทย์อีกสินะ หึหึ” ชายน์หัวเราะอย่างอารมณ์ดีพลางพลิกดาบในมือไปมาเพื่อชื่นชมความงามของมันก่อนจะสะบัดมือออกเบาๆ ดาบนั่นก็หายวับไปจากมือเขาทันที …ที่นี้ก็ลุ้นแล้วละนะว่าเพื่อนคนไหนกันที่จะมาช่วยฉัน
“ถ้าให้เดาล่ะนะ ก็คงจะเป็น……..” ยังไม่ทันที่ชายน์จะกล่าวกับตัวเองจบ เสียงเรียกของบางคนก็ดังขึ้น
“เจอตัวจนได้นะ ให้ฉันตามหาตั้งนานที่แท้มาแอบแก้ผ้าเล่นน้ำตกอยู่ที่นี่เอง” เดวี่กล่าวเมื่อเห็นว่าคนที่ตามหามาตั้งแต่เมื่อวานมานอนแช่น้ำอย่างสบายอารมณ์อยู่ไกลถึงที่นี่
“มันร้อนอ่ะ ฮ่าๆๆ” ชายน์ตอบพร้อมหัวเราะแกล้งอีกฝ่าย
“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว เพื่อนๆ เขาเป็นห่วง กลับหอได้แล้ว” เดวี่กล่าวพร้อมกับเดินไปหยิบกางเกงที่บนโขดหิน
“ปางตายสิไม่ว่า ใครว่าไม่เป็นไรล่ะ นี่ยังไม่หายเลยนะ โธ่” คำกล่าวของชายน์ทำให้เดวี่หันขวับมามองทันที
“นายเป็นอะไร” กล่าวพร้อมกับพุ่งเข้ามาตรวจร่างกายชายน์อย่างละเอียดยิบ และเมื่อเห็นบาดแผลที่ไหล่ขวาของชายน์เดวี่ก็มีสีหน้าเครียดขึ้นทันที
“คงได้รับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นมาเป็นอย่างดีแล้วสินะ รีบใส่เสื้อผ้าแล้วกลับโฮเนอร์กันดีกว่า”
“แขนขวาฉันไม่มีแรง” ทันทีที่ชายน์ตอบเดวี่ก็เลยต้องแต่งตัวให้คนที่ยืนเปลือยอยู่เบื้องหน้าพร้อมกับบ่นออกมาเบาๆ
“นายนี่เป็นพวกโรคจิตหรอ ถึงได้ชอบโชว์นัก”
“ฉันไม่ถือ อีกอย่างนะฉันไม่ได้ไปแก้ผ้าโชว์ใครนี่ ก็แค่นาย ฮ่าๆๆ” ชายน์ยังสนุกกับการได้แกล้งเดวี่
“ยังทำเป็นเล่นอีก อยากเป็นผีเฝ้าป่าอยู่ที่นี่หรอ” กล่าวจบก็บังเกิดกลุ่มควันสีดำเข้าปกคลุมร่างทั้งสอง เมื่อควันนั่นจางลงก็ปรากฏว่าทั้งชายน์และเดวี่หายไปแล้ว
“นี่เที่ยงแล้วนะ เดวี่ยังไม่กลับมาเลย พวกพี่ปี3 ก็แทบจะพลิกป่าหาแต่ก็ยังไม่เจอชายน์เลย” นีโอกล่าวพลางนั่งหน้าเครียดอยู่ในห้องนั่งเล่นของหอมังกรดำที่บัดนี้สมาชิกกลุ่มมานั่งรอฟังข่าวของชายน์กันหมด
“ข่าวว่าพี่ริวเครียดมากเลยนะ” เซฟานี่กล่าว
“ใครจะไม่เครียดละเซ ก็น้องตัวเองหายตัวไปนะ ” มาร์ตินกล่าวขัดคำพูดของเซฟานี่ทันที
“อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ครบสองวันแล้ว ฉันว่าเราบุกไปช่วยตามหาชายน์อีกแรงดีมั๊ย” เบลกล่าวออกมาพร้อมกับตั้งท่าลุกขึ้น แต่ก็ต้องชะงักลงเมื่อปรากฏกลุ่มควันสีดำพวยพุ่งขึ้นกลางห้องที่พวกเขานั่งอยู่จนทั้งดัชและนีโอเรียกเวทย์ออกมาเตรียมจะจัดการกับสิ่งที่บุกเข้ามาแต่ก็ต้องร้องลั่นเมื่อสิ่งที่ปรากฏคือ
“ชายน์!!” บุคคลทั้ง5 อุทานออกมาพร้อมกัน
“นายหายไปไหนมา แล้วเสื้อนายไปถอดทิ้งไว้ไหนเนี่ย” เซกล่าวพลางหน้าแดงขึ้นทันตาที่เห็นแผงอกขาวๆ ของชายปรากฏอยู่เบื้องหน้า
“ไม่เป็นอะไรใช่มั๊ย พวกฉันเป็นห่วงแทบแย่ นี่กำลังจะตามไปสมทบกับเดวี่อยู่แล้วเชียว” เบลกล่าวพลางเดินเข้าไปตบบ่าเพื่อน แต่ทว่า..
“โอ๊ย!!” ชายน์ร้องลั่นเมื่อมือของเบลฟาดลงไปบนบาดแผลที่ไหล่ขวาโดยที่เพื่อนๆ ไม่ทันได้สังเกตุเพราะมัวแต่ดีใจที่ชายน์กลับมา
“นายบาดเจ็บนี่ เกิดอะไรขึ้นกับชายน์อ่ะเดวี่” ดัชถามอย่างเป็นห่วง
“นี่มัน….. ” นีโอกล่าวพร้อมกับหน้าซีดลงทันที
“นายแจ้งอาจารย์ทีว่าชายน์กลับมาแล้ว บอกพี่ริวด้วยว่าชายน์ไม่เป็นอะไร ที่เหลือฉันจะจัดการเอง” เดวี่กล่าวพลางประคองชายน์ขึ้นไปยังชั้นสอง
“อ้อ จากวันนี้เป็นต้นไปฉันขอแลกหอกับนายนะดัช เดี๋ยวย้ายของให้ด้วยนะ” ก่อนจะขึ้นไปเดวี่ก็หันกลับมาสั่งดัชโดยเฉพาะจนเจ้าตัวได้แต่พยักหน้ารับแบบงง
“มีเรื่องเดียวที่หมอนี่จะพูดได้เยอะคือเรื่องของชายน์ หึหึ” นีโอกล่าวพร้อมหัวเราะเจ้าเล่ห์
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย” เซฟานี่พึมพำเบาๆ
“นั่นสิ กลับมาเสื้อผ้าก็ไม่ครบ นี่ยังจะขอแลกห้องกันอีก มัน ยังไงกันละเนี่ย ฮ่าๆๆๆ” มาร์ตินกล่าวพร้อมกับหัวเราะลั่น
“ฉันว่าพักนี้เดวี่แลจะหวงชายน์เป็นพิเศษด้วยนะ พี่ริวเองก็หายเงียบไปเลย หึหึ” ดัชตั้งข้อสงสัยที่เพื่อนๆ ต่างก็พากันเห็นด้วย
“ในฐานะที่ฉันจะต้องร่วมห้องกับสองคนนั่น ฉันจะสืบให้เอง ฮ่าๆๆ” เบลเอ่ยออกมาในที่สุด เพราะเขาเองก็อยากรู้เช่นกันว่าระหว่างพี่ริว เดวี่และชายน์มีเรื่องอะไรกันแน่!!
.........................................................................................................................................................................................
จบแล้ว ตอนนี้รู้สึกว่าทั้งพี่ริว เดวี่และเฟย์จะพัวพันกับชายน์เกินไปแล้วจริงๆ 555
ในที่สุดสัตว์เวทย์ของชายน์ก็เป็นฟินิกซ์หนุ่มนี่เอง ร้ายกาจจริงๆ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
