สุดท้ายก็คือนาย...

          สุดท้ายก็คือนาย... : ห้องพัก
 
ตอนที่ 8 ห้องพัก
 
          หลังจากลงจากรถได้ตัวแทนเดือนของคณะบริหารรีบวิ่งตรงไปยังห้องน้ำสำหรับต้อนรับแขกทันที เพื่อที่จะปลดปล่อยของเสียทั้งทางปากและทางรูทวาร และใช้เวลานานพอสมควรกับห้องน้ำแสนสะอาดในบรรยากาศน่านอนเช่นนี้
          “ปวดหัวชิบหายเลยวะเนี่ย” กวินบ่นกับตัวเองที่ยังคงมีอาการเมารถอยู่ ถึงแม้เขาจะนั่งรถมาหลายคันและไปมาแล้วหลายที่ แต่รถบัสของทางมหาวิทยาลัยนี้เล่นขับไปเบรกไปตลอดทางทำให้เขารู้สึกคลื่นไส้และปวดหัวหนักมาก เพราะเมื่อคืนเขานอนไม่ค่อยหลับจึงพักผ่อไม่เพียงพอ
          “อ้าว! หายไปไหนกันหมดแล้ววะ” เขาเข้าห้องน้ำจนลืมเวลาพอเดินกลับออกมาที่รถอีกทีก็ไม่เหลือใครสักคนแล้ว
          “แบตหมด! เฮ้ออ..อะไรวะเนี่ย” กวินได้แต่บ่นกับตัวเองและหาทางไปที่พักหรืออย่างน้อยได้เจอกับเพื่อน ๆ ของเขาก็ยังดี
           เขาเดินไปถามเจ้าหน้าที่สำหรับห้องพักของกองประกวดฯ และรู้มาว่าต้องเดินเข้าไปด้านในสุดของโรงแรมถึงจะเจอแต่เขาเองก็ไม่รู้ว่าเป็นห้องไหนเหมือนกัน ได้แต่เดินไปตามทางที่ถามมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน
          ซึ่งตลอดทางที่เขาเดินผ่านมาล้วนเป็นห้องพักทั้งนั้น แต่รูปแบบแตกต่งกันออกไปให้ความรู้สึกคนละแบบ ทั้งสวยและน่าพักแถมบรรยากาศก็ดีสุด ๆ มีต้นไม้อยู่รอบ ๆ ทางเดินเข้าก็เต็มไปด้วยก้อนหินสีขาวเล็ก ๆ
          ทั้งที่น่าจะสร้างมาหลายปีแล้ว แต่หินตรงทางเดินยังคงดูสะอาดเหมือนใหม่ อีกทั้งตัวบ้านยังดูน่าอยู่ มองจากข้างนอกเป็นห้องพักที่น่าจะดีที่สุดของโรงแรมนี้ จนอยากจะเห็นภายในตัวบ้านเสียจริง เขาจึงหยุดยืนอยู่หน้าห้องพักหนึ่งก่อนจะก้าวเดินต่อไปข้างหน้าอีก แต่ทว่าสองเท้าได้หยุดเดินแล้วหันไปหาต้นตอของเสียงทันที
          “เลยละ” น้ำเสียงไม่พอใจมาจากเจ้าของเสียงที่ยืดกอดอกอยู่หน้าประตูและจ้องมองอีกฝ่ายอยู่ ถึงแม้จะไม่เต็มใจทำแต่ก็ต้องจำใจเพราะได้พูดไปแล้วก่อนหน้านี้ หากไม่ทำตามก็เกรงว่าจะไม่มีใครเคารพนับถืออีก
          “พี่พักห้องนี้หรอ..สวยดีนะครับ” กวินยิ้มให้อิฐแบบเป็นมิตร
          “เออ” เขาตอบกลับแบบไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก
          “แล้วจะยืนอีกนานไหม ปิดประตูด้วย!”อิฐพูดเชิญแขกคนที่จำใจจะต้องต้อนรับก่อนเดินหัวเสียกลับเข้าไปด้านใน
          ก่อนหน้านี้กวินเป็นคนที่ไม่มีห้องพักจากกองประกวดฯ และอินได้ขอร้องให้พี่ชายเขาบอกกับผู้จัดการกองฯ ว่าจะให้กวินมาพักกับพวกเขาที่ห้อง โดยตอนแรกอินกับเพื่อน ๆ จะยืนรอกวินก่อนเข้าที่พักเพราะกลัวเขาจะหลงทาง แต่คำสั่งของรุ่นพี่และพี่ชายก็ต้องเชื่อฟังโดยการแยกย้ายเข้าที่พักและแอบบอกไปทางไลน์ แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้เปิดอ่านข้อความเลยเพราะแบตเตอรี่โทรศัพท์หมดเกลี้ยง
          “อ้าว..มาแล้วอ่อวะ กูกำลังเป็นห่วงว่ามึงจะหลงทาง” อินออกมาจากห้องน้ำเห็นกวินเดินเข้ามาพอดี
          “เออ พี่มึงเรียกกูอ่ะ ไม่งั้นกูก็คงเดินไปเรื่อย ๆ” ขอบคุณนะครับ..พี่!” กวินตั้งใจเน้นคำว่าพี่ นตอนท้ายน้ำเสียงคล้ายประชด ถึงแม้จะรู้ว่าเขาไม่เต็มใจ แต่ที่อิฐเรียกเขาเข้าห้องก็ถือว่าดีแล้ว
          “ดีเลยที่กองประกวดฯ มึงจองห้องพลาด มึงเลยได้มานอนกับกู เออ..มึงเอากระเป๋าไปเก็บก่อนแล้วก็จะนอนพักก่อนก็ได้นะเพราะเขาตัวแทนดาวกับเดือนพักก่อนสองชั่วโมงอ่ะ แล้วตอนสิบเอ็ดโมงก็ไปรวมตัวกัน” อินบอกกำหนดการให้กวินอีกทีเพราะเขาพลาดตอนที่ทุกคนรวมตัวกัน
          “งั้นกูขอนอนละกัน..ปวดหัวว่ะ” กวินไม่พูดเปล่าล้มตัวลงน้อยลงบนที่นอนนิ่ม ๆ แล้วหลับตาลงทันทีด้วยความอ่อนล้า
          “เออ ๆ เดี๋ยวถึงเวลากูปลุกมึงให้” อินเห็นว่ากวินไม่ได้ตั้งนาฬิกาปลุกไว้จึงบอกออกไปแบบนั้น และก็ได้คำตอบรับกลับมาเบา ๆ 
          “อือ..” กวินพอมีสติได้ยินที่อินพูดจึงตอบกลับไป แต่เสียงแผ่วเบาเพราะเขากำลังจะหลับสนิท
          ~ก๊อก ก๊อก~ เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมเสียงตะโกนของคนด้านนอก
          “ไอ้อิน ไอ้วิน ไปเล่นน้ำกันพวกมึง” สเตตัสร้องบอกจากหน้าห้อง
          “ไอ้อินนน ไอ้วินนน เปิดประตูสิวะ” ปัณณ์ส่งเสียงด้วยอีกคน
          “มึงรีบออกไปเลยกูรำคาญ” อิฐเงยมองหน้าน้องชายก่อนจะก้มลงดูอะไรบางอย่างในมือถือนั้นต่อ
          “แล้ว...” อินบอกกวินไว้ว่าจะปลุก เขาเกรงว่าจะเล่นน้ำกับเพื่อ ๆ จนเพลินและอาจจะลืมไป จึงแกล้งส่งสายตากับพี่ชาย
          “เออ! กูไม่ทำอะไรเพื่อนมึงหรอก” อิฐรู้ดีว่าน้องชายหมายถึงเรื่องอะไร แต่เขาก็ทำทีเป็นไม่รู้เรื่องไปอย่างนั้นเอง แต่สายตาที่กดดันนั้นทำให้เขาต้องยอมรับปากกับเรื่องที่เขาไม่เต็มใจอีกครั้ง
          “เอออ! เดี๋ยวกูปลุกมันเอง มึงรีบออกไปได้ละกูรำคาญเพื่อนมึง ตะโกนอยู่นั่นอ่ะ” อิฐไม่ชอบเสียงดังโหวกเหวก และตอนนี้เขาเองก็เหนื่อยจากการขับรถ อยากที่จะนอนเอาแรงสักตื่นเหมือนกัน
          “ก็แค่เนี้ย..ทำเป็นเยอะอยู่ได้ อย่าหลับเพลินจนลืมเวลาล่ะ” อินแอบแซะพี่ชายตัวเองที่ชอบฟอร์มวางท่าไม่เข้าเรื่องก่อนจะน้ำเรื่องสำคัญแล้วออกจากห้องไป
 
 กัญชริญา
ไปอ่านตอนต่อไปกันเลยจ้า >>>