สุดท้ายก็คือนาย...

-

เขียนโดย Ganchariya

วันที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2563 เวลา 22.36 น.

  12 ตอน
  5 วิจารณ์
  10.06K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2563 23.55 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

11) ดาราดัง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
                    สุดท้ายก็คือนาย... : ดาราดัง
 
ตอนที่ 11 ดาราดัง
 
          กวินขอร้องให้อิฐขับรถเลยประตูหน้าบ้านไปอีกนิหนึ่งเพื่อที่จะเข้าทางประตูลับที่มีแต่คนภายในบ้านเท่านั้นรู้ทาง ซึ่งพอลงจากรถได้เขาก็นำทุกคนเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็วเพื่อไปดูสถานการณ์ภายในว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ และพอมาถึงภาพที่เขาเห็นคือ...
          คนเกือบครึ่งร้อยอยู่ตามจุดของบ้านทั้งภายในบ้านและบริเวณด้านนอก บางคนหน้าตาโหด บางคนหน้าเหมือนโจรขโมย บางคนแต่งตัวดูดีคล้ายดาราดัง ส่วนบางคนก็แต่งตัวธรรมดาเหมือนอยู่บ้าน และกลุ่มหนึ่งตรงกลางบ้านกำลังพูดคุยกันอยู่
          “หยุดเดี๋ยวนี้นะ คุณจะเดินหนีฉันแบบนี้ไม่ได้ ฉันสั่งหยุด! ปัง~” เสียงปืนดังขึ้นและมีคนหนึ่งล้มฟุบลงไปกองกับพื้นทันที
          “คุณยุทธ! ฮือออ คุณยุทธคะฉันไม่ได้ตั้งใจ คุณยุทธฟื้นสิคะ..คุณยุทธ!” เธอเรียกชื่อเขาทั้งน้ำตาด้วยความสำนึกผิด แต่สายตาของเธอตรงกันข้ามกับสิ่งที่สแดงออกเมื่อครู่อย่างชัดเจน
          เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องร้ายแรงแต่ทุกคนกลับไม่มีใครเข้าไปช่วยเหลือ มีเพียงเธอกับเขาที่อยู่ท่ามกลางคนนับสิบนั้น มองจากไกล ๆ เห็นกล้องอยู่หลายจุด มีแสงไฟส่งไปยังทั้งสองคนตรงนั้นจนดูเด่นสะดุดตา และนี่ก็คือ...
          “คัตคร้าบบบ” เสียงผู้กำกับตะโกนร้องบอกนักแสองและทีมงานทุกคนด้วยความสุขสุด ๆ 
          “ดีมากครับทุกคน เล่นดีมากเลยครับคุณไวน์ สมแล้วที่เป็นเบอร์หนึ่งของวงการ สวยแถมยังใจดีเปิดบ้านให้พวกเราเข้ามาใช้สถานที่กันฟรีอีก สุดยอดเลยครับ” ผู้กำกับเอ่ยชมแบบเอาอดเอาใจเพราะของฟรีนี่ใคร ๆ ก็ชอบกันทั้งนั้น ประหยัดงบของกองละครไปได้อีกหลายบาทเลยทีเดียว
          “แหมคุณผู้กำกับก็พูดชมกันเกินไปค่ะ ไวน์ยินดีต้อนรับทุกคนนะคะหวังว่าจะได้ร่วมงานกันอีก เจอกันวันงานเลี้ยงปิดกล้องนะคะ” ไวน์ดีใจกับคำชมนั้นและไม่เยื่อที่จะได้ยินคำเหล่านี้ เพราะมันคือผลตอบแทนสำหรับการทำงานอย่างนักของเธอถือว่าเป็นรางวัลให้กับความตั้งใจในอาชีพหน้าที่การงานของเธอ
กณิศ วรินทร์ยา หรือ ไวน์ นักแสดงสาวชื่อดังอันดับต้นของประเทศ เธอเป็นพี่สาวของกวินเพียงคนเดียว และเป็นคนเดียวในบ้านที่ไม่มีใครสามารถบังคับอะไรเธอได้ อย่างการเป็นนักแสดงนี่พ่อกับแม่ก็ไม่อาจห้ามเธอได้ แม้แต่เรื่องเรียนหรือเรื่องอื่นก็ตาม
 
          ทางด้านของกวินก่อนหน้านี้หลังจากที่เขาเข้ามาในรั้วบ้านแล้ว เขาได้แต่ยืนอึ้งกับภาพที่เห็นและเหตุการณ์ที่เป็นอยู่ ถึงเขาจะรู้สึกโล่งใจไปเปราะหนึ่งที่ทุกคนไม่เป็นอะไร แต่ความรู้สึกแบบอื่นกลับเข้ามาแทนที่ เป็นความรู้สึกโกรธก็ไม่เชิง โมโหก็ไม่ใช่ แต่ความรู้สึกแบบไหนเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันที่ได้แต่ยืนนิ่งไม่ขยับ
          “ปกติบ้านมึงเขาอยู่กันแบบนี้เหรอวะ หึ! ทำคนเขาตกอกตกใจไปหมด” อิฐไม่ชอบคนเยอะแบบนี้อยู่แล้ว ยิ่งมาเห็นอะไรแบบนี้เขายิ่งไม่เข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่างจนอยากจะเดินกลับบ้านไปเสียตอนนั้น แต่ถูกน้องชายเขาดึงแขนเอาไว้
          “ไอ้วินมันก็ตกใจเหมือนกันนะพี่อิฐ มึงโอเคป่ะวะ” อินรู้ดีว่าเขาไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้และไมพอใจนักที่ได้เห็นใครบางคนตอนนี้
          “ทีหลังก็เขียนป้ายบอกไว้ด้วยละว่าเป็นแค่การแสดงจะได้ไม่ต้องวิ่งหน้าตั้งแบบนี้อีก ไอ้อินไป” อิฐเดินออกจากวงไปคนแรกกลับไปยังทางเดิมเพื่อไปยังรถของเขา
          “ไม่มีอะไรแล้วกูกลับก่อนนะ” อินเหมือนพูดกับก้อนหินเพราะกวินเอาแต่ยืนนิ่งไม่โต้ตอบอะไร เขาหันมองเพื่อนด้วยความเป็นห่วงก่อนจะตัดใจเดินตามพี่ชายออกไป
          “วินนน” ไวน์ร้องเรียกกวินพร้อมกับวิ่งเข้าหาแล้วสวมกอดเขาด้วยความคิดถึงแต่ถูกเขาดันออกห่างเหมือนรังเกียจ แต่เปล่าเลยเขาแค่ไม่ชินและคนก็เยอะ
          “เมื่อไหร่จะเลิกเขินแบบนี้สักที แล้วเมื่อกี้นี่ใครหรอ..หายไปไหนละ” ถึงจะผิดหวังและแอบเสียหน้านิดหน่อยต่อคนทั้งกองถ่ายที่ถูกน้องชายหักหน้าเรื่องกอด แต่ก็ไม่ได้สำคัญอะไรเพราะเรื่องอื่นสำคัญกว่าและก็น่าสนใจกว่า
          “กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” กวินไม่สนใจเรื่องอื่นนอกจากเรื่องของพี่สาวตนตอนนี้
          “ทำไมถึงให้คนอื่นเข้ามาในบ้านแบบนี้แล้วไม่บอกกันเลย” กวินไม่พอใจเป็นอย่างมากที่เธอทำอะไรไม่ปรึกษาคนในบ้านก่อน แต่ก็มีเพียงแค่เขาที่ไม่รู้อะไรเลย เพราะถ้ารู้เขาจะไม่รับกลับเข้ามาบ้านเด็ดขาด
          “แล้วนี่..” กวินถูกขัดจังหวะเสียก่อนที่เขาจะพูดต่อ
          “น้องไวน์คะ พวกพี่ขอถ่ายรูปหน่อยน้า” นักข่าวคนหนึ่งจากช่องดังนำคนอื่น ๆ จากสายอาชีพเดียวกันกรูเข้าหา เพราะเห็นว่ามีผู้ชายยืนคุยด้วยอย่างสนิทสนมเลยคิดหวังจะได้ข่าวไปตีพิมพ์
               “น้องคะอย่าเพิ่งไปสิคะ น้องเป็นอะไรกับน้องไวน์เหรอจ๊ะ” นักข่าวอีกคนหนึ่งยิงคำถามแบบตรงประเด็น
          “ขอตัวก่อนนะครับ” ถึงจะดูเสียมารยาทแต่เขาก็ต้องรีบออกไปจากตรงนี้ให้ได้ แต่ก่อนไปเขาได้ส่งยิ้มให้กับทุกคนเล็กน้อย
          เพียงแค่รอยยิ้มเล็กน้อยนั้นก็ทำให้สาว ๆ ใจละลายอยากที่จะรู้จักมากขึ้น จนในตอนนี้เป็นหนุ่มฮอตที่มีคนอยากรู้จักและให้ความสนใจมากที่สุด มากเสียยิ่งกว่าดาราดังบางคนในตอนนี้เสียอีก เพราะไม่ว่าจะเป็นนักข่าวมืออาชีหรือมือสมัครเล่นต่างค้นหาประวัติและลงรูปกันยกใหญ่ เรียกได้ว่าโซเชียลร้อนระอุขึ้นมาทันทีจากคำค้นหา หนุ่มน้อยหน้าใสเดือนขวัญใจสาว ๆ 
 
 กัญชริญา
ไปอ่านตอนต่อไปกันเลยจ้า >>>

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

ลงความคิดเห็นจากผู้อ่านกันนะค้า ^^

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา