เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก

ตอนที่51:แผนของเฉินเวย

กินอาหารเที่ยงแล้ว เฉินเยี่ยนกลับเข้าห้อง ออกไปครั้งนี้ถือว่าเหนื่อยมาก เธอรู้สึกปวดขา อยากจะนอนพักสักหน่อย

อันที่จริงก็โทษที่เฉินเยี่ยนเป็นแบบนี้ไม่ได้ ยุคหลังนี้การเดินทางสะดวกสบาย ไม่เหมือนตอนนี้ที่ไปไหนก็ต้องใช้สองขาเดินเอา เดินไกลหน่อยก็เหนื่อยมากแล้ว

ถ้ามีจักรยานก็คงดี แต่เฉินเยี่ยนก็รู้ ด้วยฐานะทางการเงินของบ้านเฉินแล้วอย่าว่าแต่จักรยานเลย แม้แต่รถลากก็ยังซื้อไม่ไหว ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ซื้อรถจักรยานยังต้องมีตั๋วรถ แล้วตั๋วรถก็เป็นที่ต้องการสูงด้วย บ้านเฉินไม่มีทางได้มาแน่

คิดถึงจักรยาน เฉินเยี่ยนอดไม่ได้คิดถึงหนุ่มรูปงามซินห้าวขึ้นมา พ่อหนุ่มคนนี้โดดเด่นมากจริงๆ และก็ไม่รู้ว่าผมเขาตอนนี้ยาวขึ้นมากว่าเมื่อก่อนหรือยัง

คิดถึงตรงนี้เฉินเยี่ยนก็ยิ้มมุมปาก ที่แท้ไม่ใช่แค่ผู้ชายที่โดนความสวยความงามเย้ายวน ผู้หญิงก็เช่นกัน ไม่อย่างนั้นยุคหลังจะมีคนบ้าคนหน้าตาดีได้ยังไง

ช่างเถอะ ไม่คิดละ ให้ชายหนุ่มรูปหล่อคนนั้นดียังไง ก็ไม่ใช่ของตัวเองอยู่ดี แค่ชื่นชมก็พอแล้ว

เฉินเยี่ยนคิดเรื่องซินห้าวเสร็จแล้ว ก็คิดถึงเฉินเวยและอวี๋เหวยหมินขึ้นมา ช่วงนี้สองคนนั้นดูเงียบๆ ไป ไม่ได้ยินข่าวอะไรพวกนั้นเลย สองวันนี้เฉินเวยก็ไม่ได้มาที่นี่ ดูเหมือนจะสงบลง แต่เฉินเยี่ยนรู้ ไอ้สองคนนี้ต้องมีแผนในใจจะสู้กับตัวเองแน่นอน แต่เพราะยังคิดแผนดีๆ ไม่ได้ เลยยังไม่ได้ลงมือ

ไม่ว่าพวกเขาจะมีแผนอะไร ตัวเธอก็จะต่อสู้ตามสถานการณ์แล้วกัน ไม่กลัวพวกนั้นหรอก คิดไปคิดมา เฉินเยี่ยนก็หลับไป

ตอนบ่ายเฉินเยี่ยนถูกเสียงคนคุยกันดังจนตื่นฟังเสียงคุยข้างนอก เป็นเฉินเวย ก่อนหน้านี้ยังนึกถึงเธออยู่เลย คิดไม่ถึงว่าอยู่ๆ ก็มา

เฉินเวยเธอพูดมากไม่หยุดแบบนี้ โจโฉรู้ไหมเนี่ย?

“แม่ พี่สาวหนูทำอาหารลำบากมากสินะ ถึงกับต้องใช้พี่หวางจวน ไม่อย่างนั้นตอนพี่ทำกับข้าวหนูมาช่วยพี่เขาดีไหม ยังไงหนูก็เป็นน้องสาวแท้ๆ หนูไม่ชาวยพี่แล้วจะช่วยใคร”

เสียงเฉินเวยดังกังวานเข้ามา

เฉินเยี่ยนยิ้มอย่างเย็นชา เฉินเวยออกตัวมาช่วย เจตนาเดาได้ไม่ยาก เฉินเวยรู้ว่าวันนี้พวกเขาไปตลาด ต้องถามหวางนิวแน่ๆ รู้ว่าวันนี้ขายผักจนหมด ได้เงิน เธอเลยอยากได้วิธีทำผักกาดเผ็ดและกิมจิ ไม่อย่างนั้นเฉินเวยจะใจดีแบบนี้? เฉินเวยเป็นคนที่ทำอะไรไม่เป็น ตอนอยู่บ้านเธออย่าว่าแต่ทำอาหารเลย ผักยังไม่เคยล้าง เธอจะมาช่วยอะไรเธอได้? มาช่วยงาน มายุ่งวุ่นวายมากกว่า

“ได้สิ ลูกอยากจะช่วยพี่สาว พี่สาวลูกต้องยินดีแน่นอน แต่ว่าเวย ลูกมานี่พี่สะใภ้ยอมหรือ? สองวันนี้ลูกไม่ได้มา แม่ก็ไม่ทันถาม ลูกอยู่ที่โน่นเป็นยังไงบ้าง พี่สะใภ้ลูกไม่ได้โมโหใส่ลูกใช่ไหม?”

หวางนิวไม่รู้แผนของลูกสาว คิดว่าลูกสาวคนเล็กใจดีอาสาขอช่วยเหลือ เฉินเวยและเฉินเยี่ยนสิที่เป็นพี่น้องแท้ๆ ส่วนหวางจวนเป็นคนนอก

“พี่สะใภ้ดีกับหนูมากคะ แม่ แม่ไม่ต้องเป็นห่วง”

ปากเฉินเวยพูดแบบนี้ แต่นัยน์ตาแดงระเรื่อขึ้นมา ใครเห็นก็รู้ว่าเธอโดนรังแก

“เป็นอะไรไป? บอกแม่มา เธอทำอะไรลูก?”

แม่ลูกจิตใจเชื่อมโยงกัน พอหวางนิวเห็นลูกสาวเป็นแบบนี้ ก็รีบวางงานในมือแล้วถาม

“เปล่าค่ะ...ก็แค่ ก็แค่หนูทำอาหารไม่เป็น เมื่อวานพี่สะใภ้ให้หนูผัดผัก ไม่ระวังทำน้ำมันกระเด็นใส่มือ พี่สะใภ้ด่าว่าหนูกินเป็นอย่างเดียว กระดูกสันหลังยาว เป็นหมู แม่ ที่จริงหนูก็อยากจะทำให้ดี หนูพยายามเรียนรู้แล้ว”

เฉินเวยเอ่ยอย่างน่าสงสาร

“แม่ดูสิ”

หวางนิวดึงมือเฉินเยี่ยน มองดูไปแล้วพูดขึ้นมา “โดนลวกจนแดงไปหมดเลย ยังมีตรงนี้อีก ตรงนี้ก็โดน นี่เพิ่งกี่วันเอง ดูมือตัวเองสิ พี่สะใภ้ลูกก็เหมือนกัน รู้ว่าลูกทำอาหารไม่เป็นก็ไม่ค่อยๆ อีกอย่างทำไมเธอไม่ทำเอง ต้องเป็นลูกเท่านั้น แย่จริงๆ”

ได้ยินหวางนิวบ่นด้วยความสงสาร น้ำตาเฉินเวยไหลลงมาทีละหยด แต่ไม่ได้ร้องออกเสียง ท่าทางแบบนั้นยิ่งทำให้คนน่าสงสารมาก

หวางจวนแอบถอนหายใจ เฉินเวยก็น่าสงสารเหมือนกัน พี่สะใภ้ก็ใช้ไม่ได้ เธอเป็นน้องสาวแท้ๆ ของพี่เยี่ยนจื่อ อีกหน่อยต้องดีกับเธอบ้าง

ฝั่งหวางจวนที่สงสารเฉินเวยอยู่ แต่เฉินเยี่ยนได้ยินแล้วแอบสะใจ ดีมากจริงๆ ช่างเหลียนนั่นทรมานเธอเยอะๆ ถึงจะดี พวกเธอสนิทกันไม่ใช่หรือ? เฉินเวนเธอทำตัวไม่เป็นหรือไง? ยังให้ช่างเหลียนมาทำกับตัวเอง ตอนนี้ทิ้งพวกเธอทั้งหมดไว้ กินข้าวหม้อเดียวกัน ฉันจะดูว่าความสัมพันธ์ของพวกเธอจะยังดีอยู่ไหม? ยังหาเรื่องกัน พวกเธอทะเลาะกันไปเถอะ ฉันไม่ห้ามแน่นอน

เฉินเยี่ยนสบายใจมาก เธอสวมรองเท้าลงมา

“แม่ งั้นหนูมาอยู่ที่นี่ดีไหม? หนูจะได้มาช่วยงานพี่ แม่จะได้มาสอนหนูทำกับข้าว หนูอยู่ที่นั่นลำบากจริงๆ หนูไม่อยากอยู่ที่นั่นแล้ว”

เฉินเวยพูดอย่างน่าสงสาร หลายวันมานี้เธอต้องอยู่ร่วมกับเฉินกุ้ยและช่างเหลียนเธออึดอัดมากจริงๆ ทุกวันเฉินกุ้ยก็ยุ่งโน่นยุ่งนี่ ไม่อยู่บ้าน ช่างเหลียนปฏิบัติกับเธอเหมือนเด็กรับใช้ ให้เธอทำงานบ้านทั้งหมด แต่เธอทำเป็นที่ไหนล่ะ และเธอก็ไม่ยอมทำ ดังนั้นตอนนี้ที่บ้านนั้นสกปรกมาก เละเทะมาก เธอก็ไม่ยอมเก็บ ช่างเหลียนด่าก็ให้เธอด่าไป ยังไงถึงเธอทำช่างเหลียนก็จะด่า ยังไงก็โดนด่าอยู่ดี ทำไมเธอต้องทำล่ะ

ส่วนทำกับข้าว เธอไม่มีความสนใจแม้แต่น้อย โดนบังคับให้ทำหลายครั้ง ไม่ต้องพูดถึงเรื่องโดนลวกจนมือเจ็บ อาหารที่ทำก็แย่ไม่อร่อยสุดๆ เวลานี้เธอคิดถึงเฉินเยี่ยนมาก ถ้าเฉินเยี่ยนอยู่ เธอก็แค่รอกิน ไม่ต้องมาลำบากแบบนี้ ตอนแรกเธอไม่น่าตกลงอยู่ที่นั่นเลย เธอน่าจะตามมาด้วย แต่ตอนนี้เสียใจก็ช้าไปแล้ว เธอใช้ชีวิตไม่มีความสุข เธอก็ไม่อยากให้เฉินเยี่ยนมีความสุข เธอคิดถึงผักที่เฉินเยี่ยนทำ ถ้าผักเอาไปขายได้เงิน งั้นเธอก็จะเลียนแบบ เอาวิธีทำมาให้ได้ ตัวเธอทำไม่ได้ ก็หาคนอื่นมาทำสิ เธอได้เงินอย่างเดียวก็พอ

อีกอย่างเธออยากจะย้ายมาอยู่ แบบนี้เธอก็ไม่ต้องทำอาหารเก็บกวาดบ้านแล้ว มีหวางนิวอยู่ แค่เธอแกล้งทำน่าสงสาร เธอเชื่อว่าหวางนิวจะต้องยอมแน่นอน ดังนั้นนี่คือจุดประสงค์ที่เธอมาที่นี่

หวางนิวรู้แผนซับซ้อนของลูกสาวที่ไหน เธอสงสารลูกสาวจริงๆ ได้ยินลูกสาวพูดแบบนี้ ก็ไม่คิดว่าจะมีอะไรไม่ดี เลยอ้าปากกำลังจะตกปากรับคำ

“ไม่ได้ หนูไม่เห็นด้วย”

ตอนนี้เฉินเยี่ยนเปิดประตูออกมา เฉินเวยคิดจะมาอยู่ที่นี่ อยากจะรู้วิธีทำของเธอ? อย่าว่าแต่ประตูเลย หน้าต่างให้เข้าก็ไม่มี

หวางนิวที่อยู่ในลานบ้าน เฉินเวย หวางจวนไม่มีใครคิดว่าเวลานี้เฉินเยี่ยนจะออกมาปฏิเสธ

หวางนิวคิดว่าต่างก็เป็นลูกสาวตัวเองทั้งหมด ถึงแม้ว่าจะแยกบ้านไปแล้ว แต่ก็ยังเป็นครอบครัวเดียวกัน เฉินเวยจะมาอยู่ด้วย ก็ไม่เห็นเป็นอะไร

เฉินเวยเข้ามาถามเพราะรู้ว่าเฉินเยี่ยนนอนหลับอยู่ เลยเลือกพูดเวลานี้ รอหวางนิวตกลงแล้ว คิดว่าเฉินเยี่ยนก็ทำอะไรไม่ได้ ยังไงเธอก็ไม่สามารถคัดค้างพ่อแม่ไล่ตัวเองออกไปหรอก เฉินเวยรู้ว่าที่จริงเฉินเยี่ยนกตัญญูมาก ดังนั้นเลยทำแบบนี้ เธอคิดไม่ถึงว่าเฉินเยี่ยนจะตื่นมาตอนนี้ แล้วหวางนิวก็ยังไม่ตอบตกลงเธอด้วย

หวางจวนก็คิดไม่ถึง พี่เฉินเยี่ยนเป็นคนดี แม้แต่ตัวเองที่เป็นคนนอกเธอก็รับเข้ามา ออกหน้าแทนตัวเอง ดีกับตัวเองขนาดนี้ เฉินเวยเป็นน้องสาวแท้ๆ คิดว่าเธอจะดีกับเฉินเวยมากกว่านี้อีก ดังนั้นเธอเลยคิดไม่ถึงว่าเฉินเยี่ยนจะปฏิเสธ