เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก

ตอนที่40:หญิงปากร้าย

ได้ยินคำพูดเฉินหู่ เฉินเยี่ยนและคนอื่นต่างตกตะลึง

“หู่จื่อ พูดอะไรน่ะ? ทำไมหวางจวนฆ่าตัวตาย? เธออยู่ดีๆ จะฆ่าตัวตายทำไม ก็เธอมีคนจะแต่งงานด้วยแล้วไม่ใช่เหรอ? คนหมู่บ้านเหวย แล้วแม่ของต้านาวมายืนด่าหน้าประตูบ้านเธอทำไม?”

เฉินเยี่ยนมือไม้อ่อน วางชามข้าวลงถามเฉินหู่

หลังจากกลับมาจากสหกรณ์เธอ เฉินจงและหวางนิวอยู่บ้านมาตลอด ไม่ได้ออกไปไหน อีกอย่างที่พวกเขาอยู่ตอนนี้ถือว่าอยู่สุดฝั่งตะวันออก ล้าหลังที่สุด เลยไม่รู้ว่าในหมู่บ้านเกิดอะไรขึ้น

“ผมได้ยินมาว่าเมื่อคืนวานต้านาวลากพี่หวางจวนไปสวนผลไม้ทำเรื่องไม่ดี พี่หวางจวนกลับมาบ้านร้องไห้ แม่เห็นเลยโดนถาม สุดท้ายเธอเลยเล่า ที่บ้านเธอโกรธมาก จากนั้นลุงของพี่หวางจวนบอกว่าจะไปแจ้งความ เดิมทีแม่เธอไม่ให้ บอกว่าคนอื่นรู้แล้วหวางจวนจะอยู่ต่อไปไม่ได้ แต่ลุงหวางจวนเป็นปัญญาชน บอกว่าต้านาวทำแบบนี้ต้องติดคุก ไม่อย่างนั้นอีกหน่อยจะไปทำร้ายคนอื่นอีก ดังนั้นเขาเลยไปแจ้งความ ได้ยินมาว่าวันนี้ตอนบ่ายคนจากโรงพักมาจับต้านาวไปแล้ว จากนั้นแม่ของต้านาวก็มากันหน้าประตูบ้านหวางจวนเริ่มด่าทอ ด่าหยาบคายมาก แล้วยังมีคนไปเล่าให้หมู่บ้านเหวยฝั่งนั้นฟังด้วย ตอนบ่ายคนฝั่งนั้นมา ได้ยินแม่ต้านาวด่า ก็รู้เรื่องที่มาที่ไป บอกว่าหวางจวนไม่ใช่หญิงสาวบริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว บอกว่าเธอขายขี้หน้า พวกเขาไม่อยากได้สะใภ้แบบนี้ แล้วเอาของหมั้นสินสอดที่เคยส่งมาเอาไปเลย ยกเลิกงานแต่ง พี่สะใภ้หวางจวนก็ด่าเธอว่าขายขี้หน้าเหมือนกัน สุดท้ายหวางจวนเลยโขกกำแพง แต่ไม่ตาย ตอนนี้ทุกคนไปมุงดูกันอยู่ที่หน้าบ้านเธอ ผมเลิกเรียนก็ไปดูสักพัก แม่ของต้านาวไม่ใช่คนดีอะไรเลย เธอด่าหวางจวนหยาบคายมาก”

เฉินหู่เล่าเรื่องที่เขาได้ยินมาให้ทุกคนฟัง ในน้ำเสียงมีแววโกรธต้านาวและแม่ต้านาวอยู่ และก็สงสารหวางจวนด้วย แต่เพราะหวางจวนไม่ใช่คนในครอบครัวเขา เขาเลยไม่ได้ใส่อารมณ์มาก

จิตใจเฉินเยี่ยนสั่นไหวเล็กน้อย เธอเข้าใจแล้ว น่าจะเป็นหวางต้านาวคนในหมู่บ้านเดียวกันข่มขืนหวางจวน หวางต้านาวคนนี้ปีนี้อายุยี่สิบ ปกติดูเป็นคนเสเพล งานการไม่ทำ ล่องลอยไปวันๆ เฉินเยี่ยนไม่ชอบเขา แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะใจกล้าขนาดนี้ กล้าทำเรื่องแบบนี้ได้ แล้วยังเป็นที่สวนผลไม้อีก สวนผลไม้ที่นี่เกิดเรื่องเยอะเหลือเกิน ครั้งที่แล้วเจ้าของร่างเดิมก็เกือบโดน...ที่นั่น

ขณะเดียวกันเฉินเยี่ยนก็รู้ว่าในหมู่บ้าน ถ้าผู้หญิงเจอเรื่องแบบนี้แล้วก็จะปกปิดไม่กล้าบอก จากความทรงจำของร่างเดิมเธอรู้มาหนึ่งเรื่อง มีผู้หญิงคนหนึ่งไปตลาดกลับมาช้า ระหว่างทางกลับถูกผู้ชายสองคนลากไปย่ำยีในไร่ข้าวโพด

ผู้ชายสองคนไปแล้ว ผู้หญิงกลับบ้านไปร้องไห้ แต่คนในบ้านจะปิดเรื่องนี้ไว้ สุดท้ายผู้หญิงตั้งท้อง ที่บ้านว่าที่สามีรู้เข้าเลยยกเลิกงานแต่ง คนทั้งหมู่บ้านยังด่าว่าผู้หญิงคนนี้ว่าหน้าด้าน ครอบครัวเธอก็รังเกียจ สุดท้ายผู้หญิงคนนี้คิดสั้น กินยาเบื่อหนูทั้งห่อฆ่าตัวตาย ตายไปยังไม่เท่าไร แม้แต่หลุมฝังศพของบรรพบุรุษก็ยังไม่ได้ฝัง แค่หาที่อื่นมาฝังไว้ เวลามีคนพูดขึ้นมายังเอาเรื่องเธอมาพูดนินทาอยู่เลย

ตอนนี้หวางจวนเจอเรื่องแบบนี้ คนบ้านหวางต้องเลือกที่จะปิดแน่นอน กลัวขายหน้า แต่ลุงหวางจวนเลือกไปแจ้งความ การกระทำของเขาถือว่าถูกต้อง ให้คนเลวสมควรได้รับการลงโทษ แต่หมู่บ้านตอนนี้ไม่แน่ว่าจะได้รับการสนับสนุน

ไม่เลย คนจากสถานีตำรวจมาจับหวางต้านาวไปแล้ว แต่แม่หวางต้านาวยังอยู่หน้าประตูบ้านผู้เสียหายด่าอยู่เลย ได้ยินเฉินหู่เล่าว่าพี่สะใภ้หวางจวนก็ยังด่าหวางจวนด้วย พวกเขาเป็นคนบ้านเดียวกับหวางจวนนะ บีบจนหวางจวนต้องไปโขกกำแพง โชคดีที่ไม่ตาย นี่ถ้าตายไป ผู้หญิงดีๆ จะต้องมาโดนบีบบังคับจนตาย นี่มันเรื่องอะรกัน!

ในใจเฉินเยี่ยนโมโหขึ้นมา และก็รู้สึกเศร้าใจด้วย ถ้าร่างเดิมไม่ได้ซินห้าวช่วยไว้ ไม่แน่อาจจะโดนอวี๋ชุนชานย่ำยีไปแล้วก็ได้ ถึงตอนนี้เจ้าของร่างเดิมจะเป็นยังไงนะ

“ไอ้หวางต้านาวนี่มันไม่ใช่คน อยู่หมู่บ้านเดียวกัน มันกล้าทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง แต่รู้กันทั่วหมู่บ้านว่าแม่ต้านาวเป็นคนไร้เหตุผล นี่กลัวว่าหวางจวนจะโดนทรมาน”

หวางนิวก็ถอนหายใจเช่นกัน น้ำเสียงมีแววสงสาร แต่ไม่ใช่เรื่องครอบครัวตัวเอง เธอเลยได้แต่พูดเท่านั้น

เฉินจงไม่ได้พูดอะไร แต่สีหน้าก็ดูไม่สู้ดี

“หนูไม่กินแล้ว หนูจะไปดู”

เฉินเยี่ยนรู้สึกว่าในใจลนลานไปหมด เธออยากจะไปดูสถานการณ์ เธอรู้สึกดีกับหวางจวน ไม่อยากให้หญิงสาววัยสะพรั่งต้องมาตายไปแบบนี้

“พี่ ผมไปด้วย”

เฉินหู่รีบหยิบหมั่นโถวยัดเข้าปาก จากนั้นซดน้ำแกงสองคำ แล้ววิ่งตามเฉินเยี่ยนไป

ฝั่งหวางนิวและเฉินจงก็คุยกัน เดี๋ยวกินข้าวกันเสร็จก็จะไปดูเหมือนกัน

เฉินเยี่ยนและเฉินหู่เดินไปทางทิศตะวันตก ระหว่างทางมีคนไม่น้อยเดินไปเหมือนกัน ระหว่างที่เดินไปก็วิพากษ์วิจารณ์กันไป มีคนบอกว่าหวางต้านาวไม่ดี แต่ก็มีคนบอกว่าต้องเป็นหวางจวนที่ชอบไปอ่อยผู้ชายแน่นอน ไม่อย่างนั้นจะเกิดเรื่องอย่างนี้ได้ยังไง แล้วยังบอกว่าหวางจวนหน้าไม่อาย เกิดเรื่องแล้วยังไม่ปกปิด ยังออกมาโวยวายทั่วหมู่บ้าน แล้วไปแจ้งความอีก จับคนหมู่บ้านเดียวกันไป ทำไม่ถูก แล้วยังบอกว่าบ้านหวางจวนทำแบบนี้ จนคนอื่นเขารู้กันหมด อีกหน่อยหวางจวนจะอยู่ยังไง อีกหน่อยต้องหาสามีไม่ได้แน่นอน ทำตัวเอง

เฉินเยี่ยนโกรธจนทนไม่ไหว หวางจวนเป็นผู้เสียหายนะ เธออยู่ดีๆ ก็โดนทำร้ายขนาดนี้ แล้วยังโดนคนด่าแบบนี้อีก เหมือนเธอทำผิดร้ายแรงถึงขั้นต้องโทษประหารเลย คนพวกนี้อะไรกันเนี่ย

เฉินเยี่ยนไม่อยากจะสนใจคนพวกนี้ เร่งฝีเท้าไปทางบ้านหวางจวน ตอนที่ใกล้จะถึงบ้านหวางจวนแล้ว คนยิ่งเยอะ เฉินเยี่ยนรู้สึกว่าคนทั้งหมู่บ้านต่างมามุงดูกัน

“เธอมันชั้นต่ำ เธอมันxxxคนบ้านเธอไม่ใช่ของเล่น เธอยังมีหน้าฆ่าตัวตาย ยังมีหน้ามาร้องไห้ ทำไมไม่ร้องจนตายไปเลย เธอตายไปจะได้ไม่เป็นภาระคนอื่น หวางจวนเธอมันxxxจำไว้ให้ดี ตั้งแต่นี้ต่อไป ฉันจะมาด่าเธอวันละแปดรอบ เมื่อไรที่ต้านาวของฉันกลับมา เมื่อนั้นจะเลิกด่าเธอว่าชั้นต่ำ ไม่อย่างนั้นฉันจะด่าบรรพบุรุษแปดชั่วโคตรของเธอ ไม่ ถึงแม้ต้านาวจะกลับมา ฉันก็จะด่าเธอชั้นต่ำอยู่ เธอทำร้ายลูกชายฉัน อยากตายใช่ไหม เธอได้ตายแน่ ฉันจะฉีกเสื้อผ้าเธอทิ้ง ให้ผู้ชายร้อยคนมาปล้ำ เธอชอบxxxไม่ใช่เหรอ ให้ผู้ชายร้อยคนได้ลิ้มรสชาติผู้หญิงชั้นต่ำอย่างเธอxxxเธอ”

เพิ่งมาถึงหน้าบ้านหวางจวน เฉินเยี่ยนก็ได้ยินคำด่าเสียงดังโหวกเหวก ด่าได้หยาบคายมาก ให้เฉินเยี่ยนทำตาม เธอยังอายหน้าแดงเลียนแบบไม่ได้

เฉินเยี่ยนรู้ว่าเสียงด่าเป็นเสียงของซุ่ยหนี แม่หวางต้านาว

ซุ่ยหนีขึ้นชื่อในหมู่บ้านเรื่องด่าหยาบคายได้เป็นชุดๆ ติดต่อกัน ก่อนหน้านี้เคยด่าพวกกลุ่มผู้ชายรุ่นใหญ่จนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา ตอนนี้เธอเท้าสะเอวยืนอยู่ตรงนั้นด่าเต็มที่ เฉินเยี่ยนไม่สงสัยในแรงอาฆาตของซุ่ยหนีคนนี้เลย กลัวว่าอีกหน่อยจะมาด่าที่หน้าประตูบ้านหวางจวนจริงๆ ถ้าเป็นแบบนี้ อย่าว่าแต่หวางจวนเลย เป็นคนอื่นใครก็ทนไม่ไหว มีคนมาด่าทุกวัน คนในหมู่บ้านก็ติฉินนินทาอีก อีกอย่างทั้งร่างกายและจิตใจก็โดนทำร้ายมา ถ้าไม่เป็นบ้าก็น่าจะอยู่ไม่ไหวแล้ว