เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก

ตอนที่26:ประกาศสงคราม
เฉินเยี่ยนพูดไม่ออก เป็นเพราะบ้านเฉินมีความคิดแบบนี้ คิดว่าหาสะใภ้ไม่ได้ง่ายๆ เลยสปอยล์ช่างเหลียนจนเป็นแบบนี้
ช่างเหลียนได้ยินก็รีบพูด “ฉันไม่กลับมาแล้ว ให้พวกเธอบ้านเฉินเรียกแปดคนมายกเกี้ยวฉัน ฉันก็ไม่กลับมาแล้ว วันนี้ถ้าไม่ตบเฉินเยี่ยนจนหน้ายับ ฉันจะให้เฉินกุ้ยเป็นโสดไปชั่วชีวิต ให้บ้านเฉินไม่มีทายาทสืบสกุล”
เฉินเยี่ยนไม่รู้จะอธิบายช่างเหลียนยังไง บอกว่าเธอโง่เธอก็ไม่โง่ บอกว่าเธอฉลาด ฟังเธอพูดคำพูดพวกนี้แล้ว ที่จริงเธอก็ไม่ได้มีสมองอะไร
เฉินกุ้ยและหวางนิวเริ่มร้อนรน เฉินเยี่ยนกลับพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ไม่กลับมาก็ไม่ต้องกลับมาสิ วางใจได้ บ้านเราไม่ไปเรียกเธอกลับมาแน่นอน ถ้าเธอไม่อยากจะอยู่กับพี่ชายฉันแล้ว ตอนนั้นฉันจะหาภรรยาที่ดีกว่าให้พี่ชายเอง”
อันที่จริงเฉินเยี่ยนไม่ได้อยากจะเข้าไปแทรกแซงเรื่องของเฉินกุ้ย เธอมาทีหลัง ขอแค่ที่บ้านอยู่อย่างสงบสุข เธอก็ไม่ยุ่ง เธอแค่อยากหาวิธีหาเงินมากๆ เปลี่ยนชีวิตให้ดีขึ้น
แต่หาเงินไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลย ที่บ้านมีเฉินเวยคนหนึ่งก็ปวดหัวมากพอแล้ว เธอต้องคอยระวังเฉินเวยกับอวี๋เหวยหมินลงมือกับเธอ ถ้ามีช่างเหลียนอีกคนมาวุ่นวายทั้งวัน ชีวิตเธอยุ่งเหยิงจริงๆ ถ้าช่างเหลียนไม่มีใจให้กับบ้านนี้ ให้เฉินกุ้ยจริงๆ คิดว่าบ้านนี้ต้องยอมเธอ งั้นถ้าช่างเหลียนจะไปก็ให้เธอไปเถอะ อีกหน่อยไม่แน่อาจจะเจอคนที่ดีกว่านี้ก็ได้
แน่นอน ถ้าเฉินกุ้ยมีใจคิดเหมือนช่างเหลียน และช่วยช่างเหลียนแกล้งเธอที่เป็นน้องสาวคนนี้ ทำไม่ดีกับพ่อแม่ นั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง เธอจะไม่ยุ่งอีก แต่เธอจะกันเฉินกุ้ยออกไป แต่ดูจากตอนนี้แล้ว เฉินกุ้ยยังไม่ได้เป็นแบบนี้
เพราะสาเหตุนี้ เฉินเยี่ยนจึงไม่กลัวที่ช่างเหลียนจะกลับบ้านพ่อแม่
ช่างเหลียนโกรธจัดแล้วจริงๆ เธอคิดว่าบ้านเฉินสู่ขอเธอได้ถือเป็นเรื่องโชคดีมาก เธอมาบ้านเฉิน บ้านเฉินก็ต้องรับรองเธอ คิดไม่ถึงว่าวันนี้เฉินเยี่ยนหญิงสาวคนนี้กลับไม่สนใจใยดีเธอ แล้วยังตบเธออีก บ้านเฉินยังไม่ยอมตบเฉินเยี่ยนเพื่อเอาคืนให้เธอ ทำให้เธอไม่พอใจ
ช่างเหลียนทั้งร้องไห้ทั้งด่าว่า แต่เธอไม่ตบเฉินเยี่ยน ไม่ว่าเธอจะด่ายังไง เฉินกุ้ยก็ไม่ลงมือตบเฉินเยี่ยน หวังจะให้แม่สามีลงมือนั่นยิ่งเป็นไปไม่ได้ ตอนนั้นช่างเหลียนรู้สึกโดนเอาเปรียบ เธอตัดสินใจจะกลับบ้านพ่อแม่
อันที่จริงช่างเหลียนจะกลับบ้านไม่ได้เป็นเพราะเรื่องนี้เรื่องเดียวยังมีเรื่องที่เฉินจงไปแจ้งทางการเรื่องสุสานด้วย เธออยากจะกลับบ้านไปดูสถานการณ์ก่อน ถ้าไม่มีอะไร ก็ค่อยรอเฉินกุ้ยมาขอโทษเธอ ค่อยให้เฉินเยี่ยนขอโทษเธอ ให้เธอหายโกรธ แล้วเธอค่อยกลับไป
ถ้าเกิดเรื่องขึ้นมา ถ้าเฉินเยี่ยนถูกจับ เธอก็กลับไปอีกได้เหมือนกัน อีกหน่อยในบ้านก็มีคนที่นั่งเกียจน้อยลงไปหนึ่งคน ถ้าหากเฉินเยี่ยนถูกจับ บ้านเฉินโดนลากเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย งั้นเธอก็ไม่กลับไปแล้ว บ้านเฉินไม่มีเสาหลัก ชีวิตต้องไม่สบายแน่ เธอไม่จำเป็นต้องเอาตัวเองไปติดกับบ้านเฉิน
เพราะพิจารณาแบบนี้ ถึงไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้นช่างเหลียนก็จะกลับบ้านพ่อแม่อยู่แล้ว แต่เพราะเรื่องนี้ เฉินกุ้ยไม่ตบเฉินเยี่ยน ทำให้เธอไม่พอใจมาก เธอคิดว่าเฉินกุ้ยต้องทำตามที่เธอว่าทุกอย่าง ขนาดที่ถ้าเธอบอกว่าวันข้างหน้าเธอจะไม่เลี้ยงดูเฉินจงและหวางนิวแล้ว เฉินกุ้ยก็ไม่ลังเลที่จะเอารถลากมาโยนเฉินจงและหวางนิวออกไป
แต่เฉินกุ้ยไม่ได้เชื่อฟังเธอแบบที่คิด นี่ยิ่งทำให้เธออัดอั้นตันใจ และเธอก็อาศัยการกลับบ้านครั้งนี้ จะจัดการเฉินกุ้ย เฉินเยี่ยนและคนบ้านเฉินให้พวกเขารู้ว่าตัวเองแน่แค่ไหน ต่อไปนี้ถ้าเธอพูดอะไรครอบครัวนี้ก็ต้องฟัง เธอถึงจะยอมกลับ
ช่างเหลียนไปแล้ว เฉินกุ้ยนั่งจ๋องอยู่ตรงนั้นไม่พูดอะไร หวางนิวถอนหายใจ
“ถ้าเธอไม่กลับมาจะทำยังไงล่ะ? ไปรับเธอมา พี่ชายเธอก็ต้องทนรับอารมณ์เธอ รู้ไหมแม่ยายของพี่ชายลูกก็... ทุกครั้งที่พี่ชายลูกไป เธอไม่เคยไว้หน้าพี่ชายลูกเลย พูดจาไม่ดี บางครั้งแม้แต่น้ำยังไม่เทให้พี่ชายลูกดื่มเลย แล้วยังพูดว่าบ้านพวกเราว่าสู่ขอลูกสาวเธอมาเป็นสะใภ้ถือว่าเป็นบุญสะสมมาทั้งปี ไม่อย่างนั้นพี่ชายลูกจะโสดไปจนตาย ถ้าบ้านเราทำไม่ดีกับลูกสาวเขา เธอจะมาบ้านเราไม่ยอมให้พวกเราอยู่เป็นสุข”
หวางนิวพูดกับเฉินเยี่ยน เธอบ่นความในใจออกมา รู้สึกว่าลูกสาวน่าจะอดทนบ้าง
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เธอกลับมาแน่ เธอกลับไปไม่ใช่แค่เพราะเรื่องนี้ แต่อยากจะดูว่าพ่อจะเป็นอะไรเพราะเรื่องสุสานด้วยหรือเปล่า ถ้าบ้านเราไม่โดนอะไร เธอก็จะกลับมา ถ้าไม่อยากให้พี่ต้องเป็นที่ระบายอารมณ์ ก็ไม่ต้องไปรับเธอกลับ บ้านเธอก็มีพี่สะใภ้น้องสะใภ้ แม่ว่าถ้าเธออยู่ที่บ้านนานๆ คนที่บ้านเธอจะซุบซิบนินทาไหม ถึงเวลานั้นเดี๋ยวเธอก็กลับมาเอง”
เฉินเยี่ยนรู้ทันความคิดของช่างเหลียน
เฉินกุ้ยเงยหน้ามองเฉินเยี่ยน น้องสาวตัวเองพูดเรื่องจริงไหม? ถ้าตัวเขาไม่ไปรับภรรยากลับมา เธอจะกลับมาเองจริงหรือ?
“จริงหรือ?”
หวางนิวก็ไม่ค่อยเชื่อ
“แม่ พี่ คอยดูเถอะ ถ้าหนูพูดผิดไป วันข้างหน้าหนูจะชดใช้โดยการหาภรรยามาให้พี่”
เฉินเยี่ยนรับประกัน
เฉินเยี่ยนพูดขนาดนี้แล้ว ช่างเหลียนก็กลับไปแล้ว เฉินกุ้ยและหวางนิวก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ยังไงเมื่อก่อนช่างเหลียนก็เคยโกรธจนกลับบ้านไป ปกติแล้วอยู่สองวันก็กลับมา อย่างมากก็ให้เฉินกุ้ยไปรับ ทนเธอโกรธนิดหน่อย ฟังคำว่าเล็กน้อยก็แค่นั้น
“ไม่ว่าจะยังไงเธอก็เป็นน้องสาวพี่”
เฉินกุ้ยพูดประโยคนี้ แต่เฉินเยี่ยนเข้าใจ เฉินกุ้ยเป็นคนตรงๆ ซื่อๆ พูดไม่ค่อยเก่งเท่าไร โดนช่างเหลียนกลั่นแกล้ง แต่ถ้าช่างเหลียนให้เขามากลั่นแกล้งคนในบ้าน เฉินกุ้ยก็ไม่ยอมฟัง
“เฮ้อ แม่คลอดพวกเราสี่คนมา ไม่ว่าจะยังไง พวกเธอก็เป็นพี่น้องกัน อีกหน่อยเยี่ยนกับเวยก็จะเป็นคนของบ้านอื่น มีเรื่องอะไร ก็หวังให้พวกเธอพี่น้องออกหน้าให้พวกเธอด้วยนะ”
หวางนิวพูดให้เฉินกุ้ยฟัง
เฉินกุ้ยพยักหน้า แสดงออกว่าเขารับรู้แล้ว
เฉินเยี่ยนถอนหายใจด้วยความโล่ง ไม่ว่าจะยังไง นอกจากเฉินเวยแล้ว คนในบ้านนี้ถือว่าไม่แย่เลย
“เยี่ยนจื่อ พ่อจะไม่เป็นไรใช่ไหม?”
ในใจหวางนิวเป็นห่วงสามีตัวเอง
“ไม่เป็นไรค่ะ แม่วางใจเถอะ หนูไม่ให้พ่อเป็นอะไรหรอก”
เฉินเยี่ยนปลอบหวางนิว เรื่องนี้ที่บ้านจะได้ผลประโยชน์อะไรไหมเธอไม่รู้ แต่ไม่มีทางเดือดร้อนแน่ ถ้ายังเป็นยุคนั้นเธอก็ไม่กล้าเหมือนกัน
ถึงแม้ในใจหวางนิวจะเป็นกังวล แต่เห็นลูกสาวมั่นใจขนาดนี้ เธอก็ไม่ค่อยร้อนรนเหมือนตอนแรกแล้ว
คุยกันไปสักพัก เฉินเยี่ยนไปที่หน้าประตูบ้าน ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงแล้ว ไม่รู้ว่าก่อนมื้อเย็นพ่อจะกลับมาทันหรือเปล่า
“ของเยอะขนาดนั้นเธอไม่รู้สึกอะไรเลยจริงหรือ? ไม่อยากได้กลับมาหรือ?”
เฉินเวยมาปรากฏอยู่ข้างหลังเฉินเยี่ยนอย่างไม่ให้ซุ่มให้เสียง
“ทำไมจะไม่รู้สึกอะไร? ฉันไม่ใช่เทพเซียน พวกเธออยากได้ ฉันก็อยากได้ แต่ฉันรู้ว่าตอนนี้แค่อาศัยความสามารถตัวเองฉันไม่สามารถเอามาได้ ในเมื่อฉันไม่ได้ แน่นอนย่อมประเมินพวกเธอต่ำไม่ได้ ดังนั้นฉันยอมที่จะคืนของพวกนี้กลับประเทศ ไม่อย่างนั้นให้พวกเธอเอาไปทำกำไรแล้วมาจัดการฉันหรือ? ฉันไม่ได้สมองเสื่อมนะ”
เฉินเยี่ยนพูดความคิดตัวเองออกไปโดยไม่อ้อมค้อม
“เธอเปลี่ยนไปแล้ว แต่ว่าเฉินเยี่ยน แบบนี้ก็ดี เธอเปลี่ยนได้ฉันก็เปลี่ยนได้ ในเมื่อเธอไร้เมตตากับพวกฉัน ก็อย่ามาหาว่าฉันโหดร้าย คอยดูแล้วกันว่าจะเป็นเธอที่จัดการพวกฉัน หรือพวกฉันสองคนจะเก็บกวาดเธอ”
เฉินเวยก็ไม่เสแสร้งอีกต่อไปแล้ว ประกาศสงครามกับเฉินเยี่ยน
“ทำแบบนี้สิถูกต้อง เฉินเวย บุกมาเลย พี่รอเธออยู่นะ”
เฉินเยี่ยนหันหน้ามา มุมปากยิ้มเยาะอย่างเย็นชาให้เฉินเวย จากนั้นทำภาษามือให้เฉินเวย เธอไม่กลัวที่เฉินเวยประกาศสงครามกับเธอ เธอจะต้องชนะเฉินเวยและอวี๋เหวยหมิน เธอจะทำให้พวกเขาดู ไม่มีพวกเขา ตัวเองสามารถมีชีวิตที่ดีกว่า ยืนอยู่สูงกว่าได้