เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก

ตอนที่25:ใครชนะ?
ที่จริงไม่ใช่แค่ช่างเหลียนที่คิดไม่ถึงว่าเฉินเยี่ยนจะลงมือตบเธอ หวางนิวและเฉินกุ้ยก็คิดไม่ถึงเช่นกัน เพราะช่างเหลียนแต่งเข้าบ้านนี้มาแม้แต่ด่ายังไม่เคยโดนด่าเลย อย่าว่าแต่ตบ
สายตาเฉินเวยเป็นประกาย เฉินเยี่ยนคนนี้เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ เธอจำได้ว่าตอนม.ต้นที่เธอเพิ่งรู้จักเฉินเยี่ยน ถึงแม้เฉินเยี่ยนจะหน้าตาดี แต่แต่งตัวค่อนข้างเชย นิสัยก็ดูเรียบร้อย พูดน้อย เจอใครก็เอาแต่ยิ้มให้
เฉินเยี่ยนยังใจดีมาก เธอได้คะแนนดี มักจะช่วยเหลือเพื่อนที่คะแนนไม่ดี ฐานะทางบ้านเธอไม่ได้ดีมาก แต่ขอแค่มีคนต้องการความช่วยเหลือ เธอก็จะช่วยโดยไม่ปฏิเสธ เธอจำได้ว่ามีครั้งหนึ่งคุณครูให้พวกเธอบริจาคเงินช่วยเหลือ เฉินเยี่ยนไม่มีเงินเหลือแล้ว เลยเอาเงินซื้อข้าวไปบริจาคแทน เดือนนั้นเฉินเยี่ยนแทบจะต้องกินหมั่นโถวทั้งเดือน
เธอและเฉินเยี่ยนเป็นพี่น้องกัน เป็นดั่งพี่สาวน้องสาว เฉินเยี่ยนดีต่อเธอด้วยใจจริง ขอแค่เฉินเยี่ยนมี เธอก็จะแบ่งปันเสมอ
ทุกครั้งที่เห็นเฉินเยี่ยนดีกับเธอ เธอจะหัวเราะเยาะในใจ ตัวเองเป็นเพื่อนกับเฉินเยี่ยน ก็แค่อยากจะใช้เฉินเยี่ยนเท่านั้น แต่เฉินเยี่ยนกลับเหมือนคนโง่ แค่เธอนึกถึงเรื่องพวกนี้ก็สะใจแล้ว
ต่อมาเธอหย่าไปร้องห่มร้องไห้กับเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนนึกว่าอดีตสามีเธอมีผู้หญิงอื่นรังแกเธอ แถมยังออกหน้าเรียกร้องความยุติธรรมให้เธออีก แล้วรับเธอมาที่บ้าน ยังหางานให้เธอ หาแฟนหนุ่มให้
พูดตามจริง เธอไม่ได้รักอวี๋เหวยหมินเลย แม้กระทั่งคำว่าชอบยังพูดไม่ได้เลย ที่เธอขึ้นเตียงไปมีความสัมพันธ์กับอวี๋เหวยหมินเป็นเพราะเธอทนดูไม่ได้ที่เฉินเยี่ยนได้ดีกว่าเธอ
ฐานะครอบครัวเธอดีกว่าเฉินเยี่ยน หน้าตาก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเฉินเยี่ยน ทำไมเธอถึงหย่า แล้วเฉินเยี่ยนมีชีวิตดีกว่าเธอ? เธอต้องการให้เฉินเยี่ยนอยู่ใต้เธอ
ดังนั้นเธอเลยไปอ่อยอวี๋เหวยหมิน คิดไม่ถึงว่าอวี๋เหวยหมินจะติดเบ็ดจริง
เธอคิดว่าเฉินเยี่ยนจะกล้ำกลืนฝืนทน เธอคิดว่าเฉินเยี่ยนจะไม่ทำอะไรเธอ ไม่แน่เธออยู่ที่บ้านเฉิน อีกหน่อยอวี๋เหวยหมินเอาเงินมาให้เธอทุกเดือน เธอไม่ต้องกังวลเรื่องกินเรื่องดื่ม มีเสื้อผ้าสวมใส่ ไปเที่ยว เรื่องทำกับข้าว เก็บกวาดบ้านมีเฉินเยี่ยนอยู่ แม้กระทั่งเงินที่เฉินเยี่ยนไปทำงานก็ยังต้องเอามาให้เธอใช้ เฉินเยี่ยนจะปรนนิบัตรเธอและอวี๋เหวยหมิน เธอต้องการให้เฉินเยี่ยนเห็นว่าเธอกับอวี๋เหวยหมินมีความสัมพันธ์ที่ดี เธอต้องการให้เฉินเยี่ยนสูญเสียทุกอย่างต่ำต้อยเหมือนมด
แต่เธอเดาเฉินเยี่ยนไว้ผิด เธอคิดไม่ถึงว่าเฉินเยี่ยนจะกระดูกแข็งอย่างนี้ แค่ไม่แสดงออกเวลาปกติ
พวกเขาสามคนมาที่นี่ สถานที่ที่ไม่คุ้น เฉินเยี่ยนเปลี่ยนไปมาก เปลี่ยนจนเธอไม่รู้จักแล้ว เฉินเยี่ยนไม่ใจดี ไม่อ่อนโยนเหมือนแต่ก่อน ไม่ใช่เฉินเยี่ยนที่ดีกับทุกคนแล้ว เธอเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว
แล้วตัวเองล่ะ? ตัวเองจะต้องเปลี่ยนบ้างไหมนะ? เดิมทีเธอยุยงช่างเหลียน หวังจะให้ช่างเหลียนจัดการเฉินเยี่ยน ตอนนี้ดูเหมือนช่างเหลียนจะใช้ไม่ได้แล้ว
“แก แกกล้าตบฉันเหรอ? ฉัน ฉันไม่อยู่แล้ว เฉินกุ้ย มานี่ ตบมันคืนให้ฉันเลย ถ้าวันนี้คุณไม่ตบมันหน้ายับ ฉันจะไม่อยู่อยู่ จะตายในบ้านเฉินนี่ล่ะ”
ถึงแม้ช่างเหลียนจะดุร้าย แต่เธอไม่เคยลงไม้ลงมือกับคนอื่นมาก่อน ปกติเธอด่าคน ไม่มีใครกล้ายั่วโมโหเธอ เฉินเยี่ยนเป็นคนแรกที่ลงมือตบเธอ
เดิมทีเธอคิดจะตีเฉินเยี่ยน แต่เธอเห็นรูปร่างเฉินเยี่ยนสูงกว่าเธอ กลัวไม่ชนะเฉินเยี่ยน ดังนั้นเธอเลยให้เฉินกุ้ยลงมือ เธอคิดว่าเฉินกุ้ยต้องฟังเธอ ตบเฉินเยี่ยนเพื่อระบายความโกรธให้เธอ
เฉินกุ้ยเดินเข้ามาใกล้ เขาอยากจะปลอบช่างเหลียน แต่ช่างเหลียนทั้งดึงทึ้งทั้งตีเขา เขาไม่ตบเฉินเยี่ยนก็ไม่เลิกรา
เฉินกุ้ยกลัวช่างเหลียนจะทำอะไรโง่ๆ เธอไม่อยากให้ช่างเหลียนโวยวาย เขาเดินไปหน้าเฉินเยี่ยน
เฉินเยี่ยนเห็นเฉินกุ้ยง้างฝ่ามือขึ้นมา เธอมองเฉินกุ้ยด้วยแววตาเยือกเย็นแล้วพูด “พี่ พี่จบตบฉันจริงเหรอ?”
ตอนที่เฉินกุ้ยเดินเข้าไปเขาคิดจบตบเฉินเยี่ยนจริง ถ้าทำแบบนี้แล้วจะทำให้เรื่องสงบลงได้ ให้เฉินเยี่ยนเจ็บตัวนิดหน่อย อย่างมากอีกหน่อยเขาก็แค่ทำดีกับเฉินเยี่ยนมากขึ้น อีกอย่างเฉินเยี่ยนก็ตบช่างเหลียนไปแล้วจริงๆ เขาตบเฉินเยี่ยนครั้งหนึ่ง เฉินเยี่ยนก็ไม่เสียเปรียบ
เฉินเยี่ยนมองเฉินกุ้ย ถ้าเฉินกุ้ยตบเธอจริง เธอจะไม่นับถือเฉินกุ้ยเป็นพี่ชาย
“ไม่ว่ายังไงเหลียนเอ๋อร์ก็เป็นพี่สะใภ้เธอ เธอไม่ควรตบเขา เธอไปขอขมาพี่สะใภ้เธอไป”
สุดท้ายเฉินกุ้ยไม่ลงมือ
“ฉันตบเธอ ก็เพราะว่าเธอมาผลักแม่ของเรา พี่เห็นฉันตบเขาพี่รู้สึกสงสาร แล้วพี่ไม่สงสารแม่บ้างเหรอ? แม่เป็นคนคลอดพี่มาเลี้ยงพี่มานะ ทนลำบากเพื่อพี่ พี่แต่งงานเอาเมียมาทำร้ายแม่ของพวกเราเหรอ? ตอนนี้เธอกล้าลงมือ แล้วอีกหน่อยล่ะ? ตอนแม่เดินไม่ได้ แม่ยังหวังจะให้พวกพี่เลี้ยงดูได้ไหม? พี่พูดจากใจจริงบ้านไหนมีสะใภ้แบบนี้บ้าง คนที่ไม่เคารพผู้ใหญ่แบบนี้ไม่ควรจะตบเหรอ?”
เฉินเยี่ยนถามเฉินกุ้ยตรงๆ
หวางนิวได้ยินคำพูดเฉินเยี่ยนแล้วเอาแขนเสื้อปาดน้ำตา ลูกสาวพูดความในใจของเธอออกมา
เฉินกุ้ยพูดอะไรไม่ออก พูดแบบนี้เฉินเยี่ยนก็ไม่ผิด ช่างเหลียนลงมือผลักหวางนิวจริง ถ้าแม่ได้รับบาดเจ็บหรือเป็นอะไรไป เล่าออกไปช่างเหลียนจะกลายเป็นสะใภ้งูพิษ สามีของตัวเองก็ต้องถูกคนนินทาลับหลังเหมือนกัน
เฉินเวยฟังมาถึงตรงนี้ก็รู้แล้วว่าที่หวังจะให้เฉินกุ้ยตบเฉินเยี่ยนเรื่องนี้เป็นไปไม่ได้แล้ว ดูเหมือนช่างเหลียนจะแพ้แล้ว
“คุณเป็นผู้ชายหรือเปล่า แม้แต่เมียตัวเองก็ยังปกป้องไม่ได้ เฉินกุ้ย คุณมันxxx”
ฝั่งช่างเหลียนรู้ว่าพึ่งพิงสามีไม่ได้แล้ว เลยด่าเสียงดัง
“แม่ แม่รีบเข้าไปปลอบเถอะ ถ้าพี่สะใภ้กลับบ้านจริง ไปบอกคนที่บ้านว่าพี่สาวตบหน้าเขา ถ้าที่บ้านโกรธแทนเธอ แล้วไปเรียกคนมาหนึ่งคันรถไปตบพี่สาวหรือพี่ชายจะทำยังไงล่ะ”
เฉินเวยพูดด้วยความตื่นเต้นตกใจ
เฉินเยี่ยนมองไป เฉินเวยถือโอกาสตอนไม่มีใครมองฉีกยิ้มให้เฉินเยี่ยนอย่างยั่วยุ ในเมื่อเฉินเยี่ยนเปลี่ยนไปแล้ว อีกหน่อยเธอต้องเปลี่ยนตัวเองเวลาอยู่ต่อหน้าเฉินเยี่ยน เธออยากจะคอยดูว่าเธอจะต่อสู้เอาชนะเธอไม่ได้จริงๆ
เฉินเยี่ยนเข้าใจว่าวันนี้เฉินเวยยุยงช่างเหลียน กลับมาพูดใส่ไฟ ถึงทำให้ช่างเหลียนโจมตีตัวเอง ตอนนี้เธอพูดแบบนี้ก็เพื่อที่จะบอกว่าให้ช่างเหลียนทำยังไง
ช่างเหลียนได้ยินก็เข้าใจจริงด้วย ปากร้องโวยวายว่าจะกลับบ้าน จะกลับไปฟ้องว่าบ้านสามีลงมือกับเธอ
“เร็ว กุ้ย ดึงเธอไว้ อย่าให้เธอกลับไป เยี่ยนจื่อ ลูกขอโทษพี่สะใภ้ไปเถอะ ไม่อย่างนั้นพี่สะใภ้กลับบ้านแล้วมาเอาเรื่องจริงจะทำยังไง”
หวางนิวร้อนรน รีบร้องออกมา
“ให้เธอกลับไปเถอะ เธอมีบ้านพ่อแม่นี่ ขอแค่บ้านพ่อแม่เธอกล้าลงมือ คนในหมู่บ้านต้องไม่ยอมอยู่เฉยแน่ งั้นก็ตบสิ พวกเขาลงมือก่อน ถึงเวลามีคนบาดเจ็บ พาไปโรงพัก พวกเขาก็ต้องรับผิดชอบ”
เฉินเยี่ยนไม่สามารถขอโทษช่างเหลียนได้ เธอเองก็รู้ว่าถ้าช่างเหลียนไปเรียกคนที่บ้านมาจริง ถ้าอย่างนั้นคนในหมู่บ้านจะไม่ยุ่งก็ไม่ได้ ถ้าให้คนที่บ้านช่างเหลียนมาตบคน ถ้าได้เปรียบ หมู่บ้านก็จะขายหน้า ดังนั้นคนในหมู่บ้านจะไม่ยอมให้คนภายนอกเข้ามารังแกคนในหมู่บ้าน ไม่ว่าระหว่างคนในหมู่บ้านด้วยกันเองจะมีข้อขัดแย้งกันอยู่ ขอแค่มีคนนอกหมู่บ้าน แบบนั้นแล้วก็จะสามัคคีโจมตีคนนอก
“ถ้าเธอไม่กลับมา ก็ให้พี่ชายไปเรียกเธอกลับ ถ้าเธอไม่กลับมาจะทำยังไง พวกเราหาสะใภ้ไม่ได้หาง่ายๆ นะ”
ฝั่งหวางนิวก็เริ่มเป็นกังวล ทำไมลูกสาวคนโตถึงเปลี่ยนไปเป็นคนมีอารมณ์รุนแรงแบบนี้