เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก

ตอนที่10:คุณพ่อเฉินเดือด
อวี๋เหวยหมินออกมายอมรับได้ เฉินเยี่ยนรู้ว่านี่เป็นเรื่องที่ผู้ชายทั่วไปทำ คิดว่าคงต้องการปกป้องผู้หญิงของตัวเอง โดยเฉพาะผู้หญิงที่อ่อนแออย่างเฉินเวย
เฉินเยี่ยนพอเข้าใจที่อวี๋เหวยหมินทำแบบนี้ แต่อวี๋เหวยหมินทำแบบนี้ยิ่งกระตุ้นเสียงวิจารณ์ของคนรอบข้าง ต่างพูดว่าคิดไม่ถึงว่าอวี๋เหวยหมินจะกล้าทำเรื่องแบบนี้ได้ แล้วยังมีคนพูดว่าอวี๋เหวยหมินน่าจะชอบเฉินเวยจริงๆ คิดไม่ถึงว่าเฉินเวยที่ปกติดูเป็นเด็กดีกลับกล้าอ่อยสามีในอนาคตของพี่สาวตัวเอง ไม่รู้จิตใจทำด้วยอะไร
เฉินเยี่ยนได้ยินก็มองเฉินเวยแวบหนึ่ง ใบหน้าเฉินเวยมีสีหน้าแห่งความคับแค้นใจ เฉินเยี่ยนยิ้มอย่างเยือกเย็น ถึงแม้อวี๋ชุนจะเปิดโปงเฉินเวยไม่ได้ มีคำพูดนินทาของคนพวกนี้ ชื่อเสียงเฉินเวยก็ป่นปี้แล้ว คิดจะทำลายชื่อเสียงตัวเธอ ตอนนี้ให้เธอรู้ซึ้งการโดนคนวิจารณ์เสียบ้าง
“เหวยหมิน ลูกพูดบ้าอะไรน่ะ”
เฉิ่นซุ่ยไม่พอใจ ดึงแขนอวี๋เหวยหมินมา จ้องตาเขา
“แม่ เป็นผมจริงๆ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วก็ไม่มีอะไรต้องพูดแล้ว ผมไม่อยากแต่งงานกับเฉินเยี่ยน ถึงได้คิดวิธีนี้มา ยังไงเฉินเยี่ยนก็ไม่ว่าอะไร งานแต่งนี้เธอเองก็ไม่อยากแต่ง งั้นก็ยกเลิกเสีย ค่าสินสอดพวกเราก็ไม่เอาคืนแล้ว ถือว่าเป็นเงินชดเชยให้แล้วกัน”
อวี๋เหวยหมินคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไร ยกเลิกงานแต่งกับเฉินเยี่ยน ผ่านไปสองปีเรื่องนี้ก็เงียบสงบแล้ว เขาก็จะได้แต่งงานกับเฉินเวย
“ใครเสียดายเงินสินสอดของพวกเธอ เธอทำร้ายลูกสาวฉันขนาดนี้ คิดว่าก็แล้วกันไปงั้นเหรอ? ไม่มีทางเสียล่ะ!”
หวางนิวโกรธจัด
“งั้นเธอจะเอายังไง!”
เฉิ่นซุ่ยโวยวายไม่พอใจ
“คุณป้าพูดแบบนี้ เห็นอยู่ว่าฝ่ายป้าทำไม่ถูก ทำร้ายฉันจนเป็นแบบนี้ แล้วป้ายังด่าฉันเสียยกใหญ่ ให้ฉันรับผิดแบบนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะความคิดที่ไม่มีสามัญสำนึกของอวี๋เหวยหมิน ทำร้ายฉัน ทำร้ายอวี๋ชุนชาน แล้วยังทำให้ชุนเอ๋อร์ถูกตบอีก ทำเรื่องขนาดนี้ คุณป้าบอกมาหน่อยว่าป้าจะเอายังไง”
เฉินเยี่ยนรู้ว่าหวางนิวซื่อกว่า ไปๆมาๆ ก็พูดได้แค่ไม่กี่คำนั้น เธอเลยต้องออกหน้าแทน
“เป็นครอบครัวพวกคุณที่ทำร้ายคนอื่น พวกคุณมันบ่อเกิดหายนะ วันนี้พวกคุณต้องมีคำตอบให้ผม ไม่งั้นผมไม่จบ”
ตอนนี้อวี๋ชุนชานฉลาดขึ้นมา ได้ยินเฉินเยี่ยนพูดก็รีบดึงปกเสื้อของอวี๋เหวยหมินขึ้นมาจะหาเรื่อง
พ่ออวี๋ชุนก็มองอวี๋เหวยหมินไม่ดี ถ้าไม่ใช่เขา บ้านตัวเองก็ไม่ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้
“พอได้แล้ว ตอนนี้เรื่องก็ชัดเจนแล้ว งั้นพวกเรามาปรึกษากันว่าจะทำยังไงดี ไม่ต้องทะเลาะกันให้คนอื่นมองเป็นตัวตลก”
หวางต้าหมินพูดห้าม
ต่อมาหวางต้าหมิน คุณปู่คนหนึ่งจากบ้านอวี๋ และผู้ชายรุ่นคุณปู่เฉินเยี่ยนอีกคน รวมถึงเฉินจงพ่อของเฉินเยี่ยนที่เพิ่งกลับมา อวี๋เที่ยพ่อของอวี๋ชุน อวี๋ชุนชาน อวี๋เหวยหมิน เฉิ่นซุ่ยและเฉินเยี่ยนนั่งอยู่ในห้อง
เดิมทีเรื่องปรึกษาหารือมีน้อยครั้งที่ผู้หญิงเข้าร่วม เฉิ่นซุ่ยเข้าร่วมเพราะพ่ออวี๋เหวยหมินไม่อยู่แล้ว เธอกลัวว่าลูกชายจะเอาไม่อยู่ เลยต้องเข้าร่วมด้วย
ส่วนเฉินเยี่ยน เดิมทีหวางต้าหมินไม่ให้เธอเข้าร่วม บอกว่ามีเฉินจงก็พอแล้ว แต่เฉินเยี่ยนยืนยันจะเข้า เธอกลัวว่าตัวเองไม่อยู่แล้ว คนพวกนั้นจะแกล้งพ่อเธอที่ซื่อๆ เธอเลยต้องเข้าร่วม หวางต้าหมินทำอะไรไม่ได้ได้แต่พยักหน้า
เฉินเวยก็อยากอยู่ด้วย แต่หวางต้าหมินทำหน้าไม่สบอารมณ์ พวกลูกสาวบ้านเฉินเป็นอะไรกันหมด เฉินจงให้หวางนิวลากเฉินเวยออกไป
“จง เกิดเรื่องแบบนี้ทุกคนต่างไม่พอใจ แต่พวกเราเป็นคนในหมู่บ้านเดียวกัน เป็นคนคุ้นเคยเห็นหน้าค่าตากันมา เรื่องนี้ทำให้เป็นเรื่องใหญ่โตไม่ได้ เรื่องแจ้งความผมว่าช่างมันเถอะ พวกเราตัดสินใจกันเอง คุณเห็นด้วยไหม?”
หวางต้าหมินปรึกษาเฉินจง
เฉินจงมองลูกสาว คราบเลือดบนใบหน้าลูกสาวแห้งแล้ว ดูแล้วน่ากลัวยิ่งนัก ในใจเขาโกรธมาก บ้านอวี๋นี่ทำเกินไปแล้ว
“เห็นด้วยไม่เห็นด้วยขอฟังความเห็นพวกคุณก่อน”
เฉินจงยังไม่ได้รับปาก ถึงแม้ว่าหัวหน้าหมู่บ้านและผู้อาวุโสต่างอยู่กันหมด ถ้าวันนี้ไม่มีข้อสรุปที่ดีให้ เขาไม่ยอมจบเรื่องนี้แน่
“งั้นพวกเจ้าพูดมาก่อน”
หวางต้าหมินพูดกับอวี๋เหวยหมิน อวี๋ชุนและอวี๋เที่ย
“เรื่องนี้ถึงแม้ว่าอวี๋เหวยหมินผิด แต่ถ้าอวี๋ชุนไม่เอาไปบอกต่อ อวี๋ชุนชานก็จะไม่คิดร้ายและไม่ทำเรื่องแบบนี้ เฉินเยี่ยนถ้าไม่ไปเก็บฟืน เรื่องนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น”
เฉิ่นซุ่ยพูดก่อน
“คุณพูดแบบนี้ยังจะโทษเยี่ยนจื่อลูกผมงั้นหรือ?”
เฉินจงมองเฉิ่นซุ่ย สายตามีแววเย็นยะเยือก
“ฉันไม่ได้พูดแบบนั้น ฉันหมายความว่าโทษเหวยหมินคนเดียวไม่ได้ เรื่องเกิดแล้ว ชื่อเสียงเยี่ยนจื่อก็ไม่ได้ดีแล้ว ความหมายฉันคือ ไม่งั้นพวกเราก็ไม่ต้องยกเลิกงานแต่ง พวกเรายังเป็นญาติกันอยู่ เรื่องนี้ถือว่าเป็นเรื่องในครอบครัว พวกเราก็ถือว่าแล้วกันไปดีไหม?”
เฉิ่นซุ่ยมองดวงตาโตของเฉินจงด้วยความหวาดกลัวนิดๆ เพราะดวงตาเฉินจงใหญ่มาก ตาโตสองชั้น เขาดูหล่อมาก แต่พอเบิ่งตาก็ทำให้คนกลัวมากเช่นกัน
“คุณยังมีหน้ามาพูด!คุณบอกว่าไม่ยกเลิกก็ไม่ยกเลิก อวี๋เหวยหมินนิสัยแบบนี้ ลูกสาวผมไม่เสียดายหรอก ไม่มีบ้านอวี๋ ผมไม่เชื่อหรอกว่าลูกสาวผมจะแต่งไม่ออก ถึงแม้จะแต่งไม่ออก ผมก็จะเลี้ยงเธอทั้งชีวิต ทำร้ายลูกสาวผมแล้วคิดจะให้เลยตามเลย คุณฝันไปเถอะ”
เฉินจงโมโห ตอนแรกเขาและพ่อของอวี๋เหวยหมินสนิทกัน ตอนที่พ่อของอวี๋เหวยหมินไม่อยู่แล้ว เฉิ่นซุ่ยเลยมาหาคิดจะผูกญาติกับเขา เขาเห็นว่าเจ้าอวี๋เหวยหมินเด็กคนนี้ไม่เลวเลย หน้าตาใช้ได้ แล้วยังคิดว่าบ้านอวี๋ไม่มีเสาหลักในบ้านแล้วไม่ใช่เรื่องง่ายเลย มีเขาดูอยู่ บ้านอวี๋ก็ไม่สามารถทำให้ลูกสาวเขาลำบาก ดังนั้นเขาเลยตกลง คิดไม่ถึงว่าอวี๋เหวยหมินยิ่งโตก็ยิ่งไม่ได้เรื่อง ตอนนี้ยิ่งหลักลอย
เฉินเยี่ยนแวบมองเฉินจง คิดไม่ถึงว่าพ่อของเจ้าของร่างเดิมเป็นพ่อที่ใช้ได้ทีเดียว ปกติคนในหมู่บ้านถึงแม้จะรู้ว่าฝ่ายชายไม่ดีอะไรนักหนา แต่ก็ยังจะให้ลูกสาวแต่งงานด้วย เพราะกลัวว่าลูกสาวตัวเองจะแต่งไม่ออกมากกว่า ส่วนในอนาคตจะมีชีวิตดีหรือไม่ นั่นถือเป็นชะตากรรม ยังไงเสียลูกสาวก็เป็นคนของบ้านนั้นตั้งแต่แต่งออกไปแล้ว
เฉิ่นซุ่ยสีหน้าเสีย เฉินจงพูดแบบนี้ ถึงแม้จะเสียหน้าเป็นอย่างมาก แต่เรื่องเหวยหมินและเฉินเยี่ยนยังจบไม่ลง ถึงแม้ตอนนี้เธอจะไม่พอใจกับการแต่งงานนี้ แต่ยกเลิกแบบนี้ เธอก็ไม่สบายใจ
“งั้นคุยเรื่องชุนเอ๋อร์และชุนชานฝั่งนี้ก่อนแล้วกัน”
หวางต้าหมินเห็นบ้านอวี่และบ้านเฉินยังเคลียร์กันไม่จบ เลยจัดการเรื่องที่ง่ายก่อน
“พี่จง”
อวี๋ชุนชานได้ยินก็รีบเดินไปข้างหน้าเฉินจง เรียกอย่างหน้าไม่อาย
เฉินจงตอบเขากลับด้วยเสียงตบตังเพี๊ยะสองฉาด
“แกยังมีหน้ามาเรียกข้าว่าพี่ เยี่ยนจื่อเรียกแกว่าลุงแล้ว แกยังกล้ามาทำมิดีมิร้ายลูกสาวข้า ถ้าแกทำร้ายลูกสาวข้าได้จริง ข้าจะถอนรากถอนโคนแก”
ใบหน้าเฉินจงเต็มไปด้วยความโกรธ ด่าจบเขายังไม่หายโมโห ยังถีบอวี๋ชุนชานอีกสองที
เยี่ยม ทำได้เยี่ยมมาก เฉินเยี่ยนแอบร้องในใจ พ่อคนนี้ช่างสะใจเสียจริง ต้องแบบนี้สิ
เฉินเยี่ยนคิดแล้วหลุบตาลง ในความทรงจำของร่างเดิม เธอกลัวพ่อคนนี้มาก เพราะเธอรู้สึกว่าสายตาพ่อคนนี้ดุร้ายมาก เธอไม่กล้าพูดกับพ่อเลย คิดไม่ถึงเลยว่าจะรักลูกสาวคนนี้ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ลงไม้ลงมือกับอวี๋ชุนชาน นี่ยังมีผู้อาวุโสอยู่ด้วยนะ
เฉินเยี่ยนดีใจ สายตาอวี๋เหวยหมินเป็นประกาย แอบถอยหลังไปหนึ่งก้าว ไม่รู้ว่าเฉินจงจะตีเขาหรือเปล่า?
หวางต้าหมินรีบดึงเฉินจงไว้ อวี๋ชุนชานไม่กล้าร้องโวยวาย ทนเจ็บหน้า ขอโทษไม่หยุดหย่อน
สุดท้ายตอนที่หวางต้าหมิน บ้านอวี๋และผู้อาวุโสบ้านหวางประนีประนอมให้อวี๋ชุนรับปากชดใช้บ้านเฉินด้วยข้าวสารสิบชั่ง รับปากเฉินจงแล้วเห็นเฉินเยี่ยนก็เดินอ้อมไป บอกอีกหน่อยจะอยู่ห่างจากบ้านเฉิน เรื่องนี้ถือว่าไกล่เกลี่ยกันได้ ยังไงเฉินเยี่ยนก็ไปฟ้องร้องอวี๋ชุนชานจริงๆ ไม่ได้ ถึงแม้ร่างเดิมจะไม่อยู่แล้ว เธอมาแล้ว เรื่องนี้ก็ไม่มีอะไรต้องพูดอีกต่อไป
ส่วนพ่อของอวี๋ชุน พอเห็นอวี๋ชุนชานโดนตี เขารีบขอโทษ แล้วชดใช้บ้านเฉินด้วยข้าวสารสองชั่ง รับปากว่าจะดูแลอวี๋ชุนให้ดี จะไม่ให้เธอไปก่อเรื่องอีก เรื่องนี้ก็ขอให้ผ่านไป