อุตส่าห์ได้วันหยุดทั้งทีทำไมต้องแมว : Cat Kingdom

=cross examination round 1=
ซีเนียร์ : ในคืนนั้น อยู่ดีๆหนูแค่โดนเรียก ไปทำความสะอาดในห้องเก็บของ ตามที่เจ้าของบ้านบอก
ซีเนียร์ : หลังจากนั้น เขาก็บอกว่า... เขาตามหนูมา และ บอกว่าหนูทำสิ่งนั้นแตก
ซีเนียร์ชี้ ไปยังหลักฐานที่ว่างอยู่ บนโต๊ะ
กาย : สิ่งนั้นคืออะไร แมว
แมวทุกตนหันไปมองที่กาย โดยที่ไม่รู้ว่า กาย กำลังเรียก โม
โม : พี่กาย เรียกหนูโม เหอะ ทุกตนไม่รู้หรอก ว่าพี่เรียกใคร
กาย : อ่ะ ขอโทษครับ งั้นโมไอ้ที่แตก คือไร เพราะในกระดาษ มันบอกแค่แจกันง่ะ
กาย : จริงๆน่ะ มันต้องมีอะไรพิเศษ แน่นอน ไม่งั้น ถ้ามันธรรมดา ไอ้พวกคงหาใหม่แล้ว 
โม : ใช่พี่กาย แจกัน นั้นเป็นของประจำตระกูลของ ลาเมนทิส 
โม : แจกัน นั้นได้ขังพลังคนในตระกูลไว้ เมื่อยามฉุกเฉิน ลูกหลานของตระกูลต้องทำให้แตก เพื่อจะไช้พลังที่สะสมมา
ลาเมนทิส : ใช่แล้วเจ้าหญิง ท่านช่างรอบรู้อะไรเช่นนี้ แต่เพราะ ไอ้เด็กนั้น ทำให้พลังของต้นตระกูลหายไป T-T
กาย : อืมมม เคร ซีเนียร์ เล่าต่อๆ
ซีเนียร์ : หลังจากนั้น ก็มีเสียงคนใช้ตะโกนบอกว่าเห็น หนูขว้างแจกัน แตก ต...ต แต่หนูไม่ได้ทํ-
อัยการ : เธอนั้นแหละ หลักฐานพยานก็มี ยังจะโกหกอีกหรอออ!!!
กาย : ...
โม : (พี่กายพูดไรหน่อยสิ)
ซีเนียร์ : อ่ะ ห่ะ อ่าา 
ซีเนียร์เริ่มร้องไห้เพราะอัยการ และ บรรยากาศกดดันจากแมวทุกตน
ลาเมนทิส : ยอมๆไปสิ เธอจะได้ไปพบแม่เร็วๆไงล่ะ 555
อัยการ : จริงๆยัยนี้ แอบเขาไป-
กาย : หยุดตรงนั้นแหละ!!!!
กาย : พวกแกเริ่มมั่ว กันแล้ว อย่างแรกเลย ซีเนียร์ มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะโดนเรียก แถมเธอยังปิดบังบ้างอย่างอีก!!
กาย : อย่างที่ สองไอ้แจกันเนี่ย มันแตกก็จริง แตมันละเอียดเกินไป ดูสิโม เศษชิ้นน้อยพวกนี้ไม่ได้เกินจากการหล่นแตก
กาย : แต่นี้มันคือการทุบโดยละเอียด โดยค้อน
ลาเมนทิส : อ่ะ.. ม...ม... ไม่จริงน่ะ
อัยการ : ท่านครับ ผมว่าสิ่งที่ทนายพูดเป็นเรื่องกุขึ้นมาครับท่าน
ผู้พิพากษา : อืมมม แต่ผมว่า สิ่งที่ทนายพูด ก็มีเหตุผลน่ะ ดังนั้น เหตุผลอัยการตกไป
กาย : แล้วไอ้พยานที่ว่าล่ะ ไม่เห็นหัวเลยอยู่ไหนล่ะ คงไม่มีล่ะสิ-
อัยการ : กระผมขอคัดค้าน!!!
อัยการ : อันที่จริงท่าน ลาเมนทิสมีพยานในที่เกิดเหตุ น่ะครับ
อัยการมองไปที่ลาเมนทิส หลังจากนั้น
ลาเมนทิส : เข้ามาได้!!!
ลาเมนทิสได้ดีดนิ้วเพื่อเป็นสัญญานให้คนที่รออยู่ข้างนอกเข้ามา
อัยการ : ศาลที่เคารพ ผมขอเบิกตัวพยาน!!!
อัยการ : หัวหน้า Maid นาโบริส 
หลังจา่กนั้น นาโบริส เดินเข้ามาพร้อมรถเข็นพร้อมผ้าที่กำลังคุมอะไรบ้างอย่างไว้
กาย : โห้ เตรียมการมาดีเหมือนกันน่ะเนี่ย
โม : ใช่เวลาไปชมเขาไหมพี่กาย
กาย : พี่คิดว่าไอ้อยู่ในผ้านั้น มันให้คดีหักมุมแน่ๆว่ะ 
โม : หนูก็คิดงั้น แม่ง "แม่งคงไม่ธรรมดาแน่นอน"
กาย : แม่เจ้า มีลอกคําด้วย
นาโบริส : อ่ะแห่มมม
อัยการ : ของให้พยานขาน ชื่อ อายุ ตำแหน่ง
นาโบริส ; ดิฉันชื่อ นาโบริส ลา ดูคูส อายุ 2400 ปี ตำแหน่ง หัวหน้า Maid ประจำตระกูล ลาเมนทิส ค่ะ
อัยการ : ในคืนนั้นคุณช่วยเล่าให้ฟังได้ไหมครับ ว่าคุณเห็นอะไร
นาโบริส : ได้ค่ะ 
=cross examination round 2= 
นาโบริส : ในคืนนั้น ดิฉันกำลังทำโจ๊กอยู่ในครัว เพื่อให้กับท่าน ลาเมนทิสในตอนเช้า
นาโบริส : ในขณะนั้น ก็ได้มีเสียงดังออกมาทาง ห้องเก็บของในตระกูล ทางด้านในสุดพอดิฉันวิ่งไปดู
นาโบริส : ดิฉันเห็นยัยเด็กคนนั้น กำลังยืน ยิ้ม เหมือนส่ะใจอยู่เลย
อัยการ : ได้ยินกันไหมล่ะ ทุกท่านๆ อย่างที่ว่าเราควรตัดสินคดีเลย...
กาย : เนอะๆ ใช่ม่ะๆ
โม : ใช่ๆลองดูๆหลักฐานมัดตัวแม่งเอง
ผู้พิพากษา : หากฝั่งทนายไม่มีข้อโต้แย้ง-
กาย : (อ้าวตาเราแล้ว?) โอเคร
กาย : ผมขอคัดค้านนน!!!
ลาเมนทิส : (ไอ้บ้านี้ยังจะค้านไรอีกกก!!!)
อัยการ : (แผนมาถึงขนาดนี้แล้ว ฉันไม่ยอมให้แกทำพังหรอก)
กาย : ผมขอถามเลยน่ะ บ้านไหนเขาทำโจ๊กกันกลางดึกห่ะ? ไอ้คุณ นาโบริส
นาโบริส : อ่ะ เออ คือ
อัยการ : ผมว่าอันนี้ไม่เกี่ยวกับคดีเลยน่ะครับ สมองไปหมดแล้วหรอ?
กาย : ลองคิดดูน่ะ โม ดึกๆไม่นอนไปทำโจ๊กอ่ะน่ะ ไมโครเว็ฟ ถ้ามีก็ว่าไปอย่าง
อัยการ : ไมโครไรน่ะ?
กาย : ไม่ใช่เพราะนัดกันไว้ล่ะสิ
นาโบริส : อึกกก นัด ป.ป..ป่าววว ดิฉันแค่อาจหลงๆลิมๆ...
กาย : ลืม หรือ กลัว? หาาาาา เคร ช่วยได้ ขอเปิดการ์ดที่หมอบอยู่ คือแผนที่ นี้
กาย : เธอบอกว่าได้ยินเสียง จากด้านในสุด แต่ครัวมันอยู่นอกมันจะได้ยินได้ไง 
อัยการ : เพราะว่ามีนาโบริสอยู่ตนเดียว เลยได้ยินไง
กาย : งั้นคนในบ้านต้องได้ยินสิ แต่นี้มีแค่ นาโบริส กับ ลาเมนทิสรู้เห็นเหตุการ์ณ เท่านั้น
กาย : หรือก็คือ จริงๆแล้วพวกเธอนัดกันไว้แล้ว 
อัยการ : สามห้าว!!!!
กาย : ห้าวเดียวก็ง่วงแล้วววว!!!!
ตึง ตึง ตึง 
ผู้พิพากษา : พอได้แล้ว สิ่งที่ทนายพูดมีเหตุผล กว่าอีกฝั่งอัยการ ท่านจะแก้เรื่องนี้ยังไง?
อัยการ : เปิดผ้าออกมา 
หลังจากนั้น นาโบริสก็ดึงผ้าออกมา
ลาเมนทิส : และ นี้คือสิ่งที่เราพึ่งพบเจอ อัยการฝากด้วย
สิิ่งนั้นคือกระเป๋าที่ข้างในมีแจกันที่แตกอยู่อีกชุด 
ผู้พิพากษา : นี้หมายความยังไง อัยการ สิ่งนี้ควรมีแค่อันเดียวไม่ใช่หรอ?
อัยการ : ที่ท่านได้เห็นอยู่ขณะนี้้นั้นเป็นของปลอม 
กาย : หมายความว่า ออ... พยายามจะบอกว่า น้องอ่ะ ขโมยของปลอมไป พอรู้ตัวเลยทำของจริงแตกเลยโมโหสิน่ะ
อัยการ : ขอบคุณที่คุณทนายช่วยอธิบาย ใช่ตามนั้นเลย
โม : แล้วพี่กายจะไปช่วยพูดให้เขาทำไมเนี่ย
กาย : ก็คิดดูสิถึงขั้ันเอาไอ้นั้นออก มาบอกว่าของปลอม จะมีอะไรอีกอ่ะ พี่พูดเพราะอยากแย่งบทเท่านั้นแหละ
อัยการ : ต่อไปผมขอ เบิกพยานให้การคน สุดท้าย คุณลาเมนทิส ช่วยกล่าวชื่อ อายุ ตำแหน่ง
ลาเมนทิส : ก็เห็นพูดกันอยู่นาน ตาข้าแล้วสิน่ะ
อัยการ : ท่านช่วยบอกชื่อ อายุ ตําแหน่ง ด้วยครับ
ลาเมนทิส : กระผมชื่อ ลาเมนทิส อายุ 35 เป็นขุนนาง ครับ
อัยการ : คุณช่วยเล่าแผนเตรียมไว้หน่อยครับ
=cross examination round final=
ลาเมนทิส : งั้นขอเริ่มเลยน่ะครับ อย่างที่ทุกๆท่านรู้กัน ว่าแจกันของตระกูลนั้นสำคัญ
ลาเมนทิส : ดังนั้นผมจึงได้เตรียมแผน ไว้ในกรณีถ้ามี "คน" บุกเข้าไปมันจะทำลายแค่แจกันปลอม
ลาเมนทิส : ถึงผมจะเตรียมไว้ แต่เด็กคนนี้ก็มีความผิด ซึ่งท่านต้องตัดสินผิด!!!
ผู้พิพากษา : นั้นสิน่ะผิดก็ว่าไปตามผิด เหอะ ไม่ใครขัดน่ะ
กาย : (ก็ได้ยินกันอยู่ไม่ใช่หรอ ว่าเตรียมแผนไว้ตั้งแต่แรกแล้ว นอกจากโมไม่มีใครคิดได้เลย อ่ะ)
กาย : (ใช่สิพวกนี้ก็ไม่ได้ชอบมนุษย์อยู่แล้ว เลยคิดว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเอง โถ่ขอให้มีเรื่องสักเกิดขึ้นเถอะ)
กาย : (ขอให้มันกลายเป็นจุดเปลื่ยนเลย ก็ได้ ไม่งั้นต่อให้ชนะคดี เรื่องก็ไม่จบอยู่ดี) 
ซีเนียร์ : อ่ะ ห้าาาาาา อ่ะ ห่ะห่ะห่ะ
ซีเนียร์หายใจติดอย่างรุ่นแรง เหมือนต้องการบางอย่าง 
ลาเมนทิส : บ้าเอ้ยอาการออกเร็วไปหรอ (อัยการน่าจะใส่ยาระงับน้อยไป)
อัยการ : (ตายล่ะไม่คิดว่ายึดขนาดนี้ เลยใส่ยาน้อยไป ชิ จบแล้วสิน่ะ) 
กาย : ซีเนียร์!!! เป็นอะไรรึป่าว
กายวิ่งไปถาม ซีเนียร์ ด้วยความกังวล
ซีเนียร์ล้มลงกับพื้นแล้วชี้ไปที่แก้วนํ้า 
กาย : แมว เอ้ย โม พี่ขอนั้าหน่อยสิเร็วเข้า!!!!
โม : โอ้ๆๆ ได้ๆๆๆ
โม : ว้ายยยย แม่ล่วงๆ!!!!
โมได้วิ่งออกไปหาซีเนียร์ด้วยความรีบของโมทำให้แก้วนั้าหลุดมือ...
หลังจากซีเนียร์โดนนํ้าทำให้ร่างกายเปลื่ยนไป ทำให้คนในศาลนั้นตกใจแม้แต่โมยังต้อง อ้าปากค้าง
กาย : อ้าวเป็นอะไรไป นํ้าหกแค่นี้...
กายได้มองไปยังซีเนียร์
กาย : น้องไม่ใช่มนุษย์นี้!!!!
ตามร่ายกายซีเนียร์นั้น ตรงคอมีรอย หูเปลื่ยนสภาพเป็นครีบ เท้าและมือก็มีครีบ
กายสังเกตเห็นสร้อยคอที่ซีเนียร์กำไว้
โม : นี้มันเผ่าเงือกนี้!!!
ซีเนียร์ : นี้หรอ หนูคิดว่าทุกคนก็เป็นกัน ไม่ใช่หรอ?
กาย : ไม่เป็นแล้วใช่ไหม หืม?
ซีเนียร์กำสร้อยคอไว้แน่น
ซีเนียร์ : ค่ะ
กาย : พี่ขอสร้อยคอหน่อยได้ไหม 
ซีเนียร์ : เอ้ จะเอาไปทำอะไร น่ะคะ
กาย : เพื่อตัวเธอไงล่ะ น่ะแปปเดี้ยว
ผู้พิพากษา : นี้หมายความว่าไงคุณลาเมนทิส? ทำใมคุณถึงมีเผ่าเงือกได้ คุณรู้ไหมว่าอาจ หมายถึงสงครามได้
อัยการ : ผมขออธิบาย-
กาย : เดี้ยวก่อนนน!!!
กาย : พี่ได้คําตอบทุกอย่างแล้ว โมฝากน้องด้วย
โม : รับทราบ!!!
กาย : ผมขออธิบายทุกอย่างเอง อย่างแรกอย่างที่ทุกคนเห็น ว่าจริงๆแล้วน้องนั้นไม่ใช่เผ่ามนุษย์ แสดงว่า
กาย : พวกนี้ค้าขายเผ่าอื่นๆ 
อัยการ : ผมขอคัดค้าน!!!
อัยการ : จริงๆแล้วทางตระกูล ลาเมนทิสนั้นได้ช่วยเหลือเด็กคนนี้-
ผู้พิพากษา : เดี้ยวก่อนน่ะครับ แต่คดีมันเกี่ยวกับทาสมนุษย์ ไม่ใช่หรอ ข้อคัดค้านตกไป
กาย : คงเพราะตัวน้องเองจำไม่ได้ว่าเผ่าตัวอะไรเรียกว่าอะไร คน เอ่ย ไม่สิแมวพวกนี้ก็เลยปลูกฝัง ว่าน้องเป็นมนุษย์
กาย : หลังจากนั้น นาย ลาเมนทิส คงเบื่อเผ่าเงือกเลยจะกําจัดทิ้งด้วย-
อัยการ : เดี้ยวๆสิ คุณทนาย แล้วคุณรู้ได้ไงว่า ลาเมนทิส เบื่อจนต้องกำจัดล่ะห่ะ
กาย : เรื่องนั้นง่ายมาก ท่านผู้พิพากษาครับ ไม่ทราบว่าท่านตัดสินคดีมนุษย์กี่คดีแล้วในเดือนนี้
ผู้พิพากษา : ถ้าจำไม่ผิดเดือนนี้ก็เยอะอยู่น่ะ 9-10 คดี
กาย : ตั้งแต่ตอนแรกผู้พิพากษา กับ แมวในนี้ก็รู้เรื่องคดี เพราะคุณแค่อยากกำจัดทาส ไม่ว่าจะมนุษย์ หรือ เผ่าใดก็ตาม
กาย : ด้วยวิธีในศาล ทั้งถูกกฏหมาย และ เป็นที่ยอมรับ แค่เสียเวลานิดๆหน่อยๆ ก็กำจัดได้แล้ว 
ลาเมนทิส : อ่ะ ไม่มันก็แค่ทำผิดก็ ต้องขึ้นศาลแค่นั้นเอง
กาย : แล้วแผนที่คุณว่างไว้ ถ้าแจกันเป็นของสำคัญ ขนาดนั้นคุณต้องเก็บไว้อย่างดีอยู่แล้ว 
กาย : แต่คุณทำของปลอมขึ้นเพื่อใช้กําจัดทาสโดยฉะเพราะ ด้วยสิ่งนี้มันก็เผยจุดประสงค์อยู่แล้ว
กาย : แค่สร้างเรื่องมาส่ะ หา อัยการดีๆสักตน Make พยานสักคนใช่ไหมล่ะ
ลาเมนทิส : อ่ะไม่ คือผม...
กาย : อ่ะ ไหนจะเรียกน้องไปทำความสะอาดอีก เรื่องนี้จริงหรือป่าวไม่รู้ น้องคงไม่แอบไปหรอก ถ้าไม่ใครสั่ง
ลาเมนทิส : ก็นังเด็กนั้นแอบไปเพื่อเอาพลังไงล่ะ
กาย : น้องโดนขังอยู่แล้วจะออกไป ไงล่ะ ห่ะ? แถมน่ะ ยังหลอก ศาลโดยการอำพลางรูปร่างอีก
กาย : ในเมื่อความผิดมันมัดตัว ยอมส่ะ
ลาเมนทิส : อ๊ากกกกกกก 555 ใช่เก่งมากคุณทนาย ผมขอยอมรับผิดนั้น...
ลาเมนทิสเริ่ม เกิดอาการคลุ้มคลั่ง จนจะเสียสติ
ผู้พิพากษา : ทหารคุ้มตัวไว้!!!
หลังจากนั้นทหารได้บุกเข้ามาคุ้มตัวลาเมนทิสไว้
ลาเมนทิส : ปล่อยน่ะโว้ย ก่อนจะตัดสินฉันอยากให้รู้ไว้นางเด็กนั้น ช่วยไปก็เท่านั้น เด็กนั้นเผ่าเงือกก็จริง 
ลาเมนทิส : แต่ถ้าไม่อะไรยืนยันว่าเป็นเด็กเผ่าเงือก ก็กลับไปอาณาจักรเงือกไม่ได้หรอก 5555
กาย : ผมขอคัดค้านนน!!! 
กาย : เห็นรูปในสร้อยนี้ไหม 
ในรูปมีซีเนียร์กับ ผู้หญิงกำลังกอดกันอยู่ 
ลาเมนทิส : ห่ะแล้วไง ก็แค่แม่ของเด็กนั้นใช่ยืนยันไรได้ห่ะ?
กาย : โม รู้จักไหม ใคร?
หลังจากโมได้ดูรูปนั้น...
โม : นี้มัน ราชีนีอาณาจักร เงือก!!! มันคือภาพวาดของเธอตอนมาประชุมกับเราเมื่อ 10 ปีก่อน 
โม : หลักจากที่ราชากับราชีนีกลับไป ได้ข่าวว่ามีการลักพาตัวองค์หญิงในอาณาจักรแมว ทำให้คดีนี้สืบสวนมานานมาก
โม : พี่กายรู้ได้ไงว่าเด็กคนนี้สำคัญขนาดนี้
กาย : ก็คิดดูดิ น้องไม่ยอมปล่อย สร้อย ก็แสดงว่ามันต้องสําคัญดิ พี่แค่รู้สึกได้
ผู้พิพากษา ; คดีที่ว่านี้ เดี้ยวน่ะ ครั้งล่าสุดที่สืบสวนมาหลักฐานชี้มาที่อาณาจักรเรามีส่วนเกี่ยวข้อง... หึ!!!
กาย : ใช่ครับ เธอคงโดนลักพาตัวเพราะว่าน้องขายได้ในราคาสูง ลาเมนทิส เองก็เป็นขุนนาง เลยรู้เรื่องที่เผ่าเงื่อกมีองค์หญิง
 
เมื่อ 10 ปีก่อน
นักวาดรูป : เสร็จแล้วครับองค์หญิง รูปที่ระลึก การประชุม
ราชีนีเผ่าเงือก : เสร็จ สักทีน่ะ หลับนิ่งแบบนี้ภาพคงออกมาสวยแน่นอน
ราชาเผ่าเงือก : ถึงเวลาแล้วล่ะไปเถอะ
ราชีนีเผ่าเงือก : งั้นเพราะประชุมคงอีกนานลูกเราอาจตื่น ตอนไหนก็ได้งั้นให้คนรับใช้ พาลูกเรากลับอาณาจักรเลยล่ะกัน
                    คนของเรารอรับอยู่หน้า อาณาจักร ฝากด้วยน่ะ
คนรับใช้ : ค่ะ องค์หญิง
ลาเมนทิส : ...
หลังกจากนั้น 1 ชั่วโมงหลัง ขบวนคนรับใช้ของอาณาจักรเงือก ออกจากเมือง 
ลาเมนทิส : หึ เด็กนี้ถ้าเลี้ยงให้โต คงขายได้หลายตัง ยังไงส่ะ ถ้าปลูกฝังให้เป็นทาส คงจำอะไรไม่ได้หรอก เอาล่ะลุยยยยย!!!!
ลาเมนทิส กับคนของเขาได้โจมตีขบวน รถของอาณาจักรเงือก 
 
ปัจจุบัน
ลาเมนทิส : ... อ่ะ คืออ ...
ตึง ตึง ตึง
ผู้พิพากษา : ขอตัดสินให้องค์หญิงซีเนียร์ไม่มีความผิด
กาย : เยสสสส
โม ; เย้ พี่กายยยย ชนะแล้ววว วูววววว
ซีเนียร์ : แล้ววหนูล่ะ หนูจะได้กลับบ้านไหมมม
กาย ; แน่นอนสิ เราเป็นถึงองค์หญิงเลยน่ะ ไม่ดีใจหรอ?
ซีเนียร์เริ่มร้องไห้เพราะความดีใจ
ซีเนียร์ : หนูไม่ต้องเจ็บปวดแล้วส...สิน่ะ หือออออออออ
โม : พี่กายแกล้งน้องงงง
กาย : โอ้ๆๆๆๆ ใจเย็นๆ มาๆด่ะพาไปกินไอติมเย็นๆ 
โม : พี่กายหนูคิดว่าจะไปดูพี่เบลหน่อย พี่กายไปไหม 
กาย ; ไปดิ พี่เองก็เป็นห่วงมันเหมือนกัน 
โม : รอสัก 1 สัปดาห์ อ่ะค่อยไป
กาย : ออพี่ลืมไปเลย เบล มันต้องเกมใช่ม่ะ เกมอะไร?
โม : หนูก็ไม่รู้เหมือนกันต้องรออีก 1 สัปดาห์
ซีเนียร์ : หนูไปด้วยได้ไหมค่ะ
กาย : ไม่ได้น่ะมันอันตรายสำหรับเรามากน่ะ 
ที่ประตูทางออก หลินได้มารอรับทั้งคู่ 
หลิน : ท่านนนนนนนพี่ 
หลินได้วิ่งเข้าไปกอดโมอยากแน่น และหันมาบอกายว่า
หลิน : อ้าวไงพี่กาย ยังอยู่หรอ
กาย : พี่ยังอยู่ครบ 32 น่ะโว้ยยยย
หลิน : อ๊ายยยยยยยยย เด็กคนนนี้ใครอ่ะ
โม : ถ้าสั้นๆก็ เจ้าหญิงอาณาจักรเงือก ถ้ายาวๆก็ไปคุยที่ประสาทเถอะ เรื่องมันยาว
หลักจากนั้นหลินก็หน้าซีดทันที
หลิน : อย่าบอกน่ะว่าเกี่ยวกับคดีเมื่อ 10 ปีก่อน
กาย : เอาเป็นว่าไปตุยที่ประสาท Let's GOO
หลิน : เอ้ เดี้ยวสิ พี่กาายยยย
 
ณ คาสิโน ของเดลวิส
เดลวิส : ไงล่ะสาวๆ เกมของฉันไปถึงไหนแล้วล่ะ ห่ะ?
นิโอ : ก็ไปได้สวย ค่ะ ท่านประธาน แต่ท่านจะช่วยได้มากก ถ้าท่านออกไปเนอะ สาวๆ
คนของนิโอ : ใช่ค่ะ ท่านนิโอ
เดลวิส : 55 เพราะเธอคุมคอมพิว อะไรสักอย่างได้ทำให้เกมมรณะ ของฉันได้รับความนิยมมากก
นิโอ : ถ้าท่านยังอยู่ระวังความนิยมตกลงน่ะค่ะ
เดลวิส : ที่ฉันจ้างเธอเพราะ เธอคุมคอมพิว อะไรสักอย่างได้ แบบเธอน่ะหา ยากรู้ไหมแค่ความนิยมไม่ตก ก็พอใจล่ะ บายยยยย
หลังจากนั้นเดลวิสก็ปิดประตูห้องควบคุม
นิโอ : (ที่ฉันยอมทำเพราะฉันจะสร้างบททดสอบเพื่อหาคนกอบกู้อาณาจักรแมว จากพวกแกไงล่ะ เพื่อท่านโม และ ท่านหลิน)
นิโอ : (เห็นสองท่านนั้นกอดกันโครตฟิน)
นิโอ : อ็ายยยยยยยยยยยยยยยยยย สงสัยครั้งนี้ต้องให้หนักไปเลย 5555555555
EPISODE​ 3 END