"วาดเขียน" 's story

ดีน’ s part

     “โหยยยย ขาวว่ะ” เสียงเพื่อนร่วมกลุ่มของผมดังขึ้นหลังจากที่พวกมันกำลังโผล่หัวมาส่องเหยื่อที่ผมกำลังสนใจ

     ผมดีนเองครับ ใช่ครับพวกคุณเดาไม่ผิดหรอก ตอนนี้ผมกำลังดูรูปของน้องวาดคนสวยที่กำลังเป็นที่โจษจันว่าอยากได้เสี่ยเลี้ยงอยู่ อ้ะๆ ผมไม่ได้พิศวาสผู้ชายหรอกครับ ผมแค่อยากลอง^^ วันแรกที่เจอน้องมันผมก็คิดว่าน้องมันเหมือนผู้หญิงดีเลยแกล้งไปนิดๆ หน่อยๆ ก่อนจะรู้ว่าเด็กคนนี้เป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกันกับแฟนสาวของผม นั่นทำให้ผมทะเลาะกับเธอจนเลิกกัน แต่ผมก็ยังไม่หยุดแกล้งน้องมันหรอกนะ ใครๆ ก็พูดเหมือนกันหมดว่าน้องมันแรด อยากได้เสี่ยเลี้ยงเพราะที่บ้านเป็นหนี้ไอ้ตั้ม แรกๆ ผมก็ไม่ได้เชื่ออะไรเพราะตัวน้องมันก็ไม่ได้มีท่าทีแบบนั้น ทว่ามันก็ไม่เคยปฏิเสธเรื่องเสียหายที่ทำให้มันโดนกลั่นแกล้งหนักขึ้น

     “มึงสนใจ?” เพื่อนๆ ของผมต่างหันมองผมอย่างสนใจว่าผมจะตอบอย่างไร

     “กูอยากลอง” เพียงคำสามคำของผมทำให้เพื่อนๆ ทั้งหมดต่างพากันเข้าใจจนท้ายที่สุดก็เกิดเป็นแผนการในวันนี้

     “โธ่เว้ย!! นิ่งๆ ดิวะ” ผมสบถขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ ใครจะคิดว่าแค่เด็กตัวเล็กๆ จะมีแรงขนาดนี้กันล่ะ

     “มึงจะหยุดไหม?” ผมชูมีดเล่มคมให้คนตัวเล็กดู ก่อนที่มันจะทำตาโตร้องไห้และหยุดนิ่งอย่างกลัวตาย

     “ขอกูดูหน่อยสิ ไหนๆ มึงก็ชอบโชว์อยู่แล้วไม่ใช่หรอวะ” ผมลากมีดคมกรีดกางเกงของคนตรงหน้าเพราะอยากเห็นผิวใต้ร่มว่าจะขาวเหมือนในรูปที่เจ้าตัวถ่ายลงเฟสไหมก็เท่านั้น

     
     ไม่เอาน่าพวกคุณคิดว่าผมจะข่มขืนมันหรอ ไม่เอาด้วยหรอกนะไม่รู้ว่ามันจะมีโรคอะไรบ้าง ผมก็แค่อยากเห็นสีหน้าตอนมันโดนรังแกนิดหน่อยเท่านั้นเอง อีกอย่างก็แค่อยากทำให้มันรู้สำนึกที่ทำให้ผมกับแฟนต้องทะเลาะกันหน่อย พวกคุณก็รู้ว่าผู้หญิงน่ะน่ารำคาญแค่ไหน ขอให้ผมเชยชมสักนิดให้สมกับที่ผมต้องปวดหัวหน่อยเถอะ

     “ขาวสาสๆ เลยยย กูขอถ่ายเก็บไว้หน่อยละกันนะ” เพื่อนๆ ผมต่างหยิบมือถือเครื่องหรูมาถ่ายรูปที่คนตัวเล็กกำลังอยู่ในสภาพที่มีเสื้อนักเรียนตัวเดียวอยู่ ก่อนที่ใครบางคนจะคว้าปากกามาเขียนที่ขาของมันพร้อมทิ้งเบอร์โทรมันเอาไว้

      ‘ขายครับ 089411xxxx’ ช่างเป็นถ้อยคำที่สมกับเป็นตัวมันจริงๆ เอาเถอะผมว่าวันนี้เราก็สนุกกันพอแล้ว ผมลุกขึ้นไปโอบแฟนสาวคนสวยที่กำลังยืนกอดอกอย่างไม่พอใจก่อนจะเดินลงจากตึกไปพร้อมกัน

เขียน’ s part

     ผมยืนรอวาดมาได้เกือบชั่วโมงจนเริ่มร้อนใจ ก่อนที่ผมจะได้โทรหาวาด ผมก็ได้ยินเสียงหัวเราะของคนกลุ่มหนึ่งที่เดินลงมาจากตึกนาฏศิลป์และนั่นทำให้ผมไม่สบายใจเอาซะเลย ผมวิ่งสวนพวกเขาขึ้นไปยังดาดฟ้า ก่อนจะเห็นเพื่อนตัวเล็กนั่งร้องไห้อยู่ในสภาพที่แต่งตัวไม่เรียบร้อยดีนัก กางเกงของวาดมีรอยฉีกขาด

     “วาด! เกิดอะไรขึ้น!! พวกมันทำอะไร” ผมถามวาดด้วยความร้อนใจ วาดมีท่าทีตกใจอยู่ช่วงขณะก่อนที่เขาจะปรับสีหน้าและตอบคำของผม

     “ม…ไม่เป็นไร … พวกเขาแค่แกล้งหลอกผีให้เราตกใจน่ะ” วาดตอบเสียงสั่นและหลบสายตาราวกับมีเรื่องปิดบัง

     “แล้วกางเกง?” ผมถามด้วยสายตาคาดคั้น

     “คือเรา... เราตกใจล้มแล้วกางเกงไปเกี่ยวกับรั้วอะ” วาดตอบพลางชี้ไปยังรั้วเหล็กที่โค้งงอ ผมรู้ดีว่าวาดโกหกผม ผมได้แต่ส่ายหน้าเอ่ยขอโทษและกอดเพื่อนตัวเล็กเอาไว้ว่าไม่เป็นไร