JA คนง่อย ขอไปต่างโลก

     เมื่อผ่านไปสักพักใบหน้าที่หล่อของผมก็เป็นเหมือนเดิม...ผมเดินกลับบ้านด้วยน้ำตาที่ยังซึมๆและระหว่างทางก็ได้แวะร้านสะดวกซื้อ ผมเข้าไปหยิบน้ำขวดหนึ่งและเดินมาที่เค้าเตอร์รอคิวจ่ายเงิน แต่เมื่อถึงคิวผม ชิบ...ลืมไปว่าไม่มีเงิน...

"เฮ้อออ..นี่แกน่ะ...ไม่มีเงินใช่ไหม! เห็นไหมเนี่ย ลูกค้าคนอื่นเค้ารอคิวกันเต็มน่ะ! แล้วไอ้เสื้อผ้าสกปรกๆนี่มันอะไรฮะ! ไปมีเรื่องชกต่อยมาล่ะสิ ออกไปซะไอ้นักเลง ร้านนี้ไม่ต้อนรับแก!" ผมโดนพนักงานผลักออกจากร้านและพนักงานร้านก็เอาน้ำไปเก็บที่เดิมผมหันหลังกลับแต่...มีคนนึงตะโกนเรียกผม..

"เดี๋ยวค่ะ! คุณคนนั้นน่ะหยุดก่อน"

ผมหยุดเดินแล้วหันไปหาต้นเสียง..ทำไมเสียงนี้มันคุ้นๆนะ...

"ฉันเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้วค่ะ..ฉันไม่เชื่อหรอกนะคะว่าคุณน่ะ จะเป็นนักเลง คงจะโดนแกล้งมาใช่ไหมคะ..นี่ค่ะฉันซื้อน้ำมาให้"

เธอพูดพร้อมยิ้มและยื่นน้ำมาให้ผม

เมื่อผมได้มองหน้าเธอผมก็นึกถึงเหตุการณ์นึง เหตุการณ์ที่หน้าประตูเมืองและมีสาวคนนึงช่วยผมที่ถูกเตะออกมาเอาไว้...น้ำตาผมไหลพราก และเผลอตะโกนชื่อนึงออกมา

"โย..?"

"คุณรู้ชื่อชั้นได้ยังไงคะเนี่ย เอ่อแล้วก็ไม่ต้องร้องนะคะ น้ำ ไม่ได้แพงขนาดนั้น..เอ่ออ..."

แล้วผมก็สลบไปด้วยความเหนื่อย...