พี่รหัสผมไม่เคยน่ารักมาก่อน

ณ ห้องประชุมที่มีโต๊ะตัวใหญ่สีดำอยู่ตรงกลาง รายล้อมไปด้วยเก้าอี้ที่วางอยู่รอบๆ และหลอดไฟที่ส่องแสงสว่างไปทั่วทั้งห้องและโปรเจคเตอร์ที่ฉายขึ้นจออยู่ ไม่นานนักก็มีผู้บริหารระดับสูงของบริษัททยอยเดินเข้ามาในห้องประชุม "ถ้ามากันครบแล้วก็เริ่มกันเลย" คุณอาทิตยาพูดในฐานะ CEO "วันนี้เราจะมาพูดกันถึงสถานที่อบรมสัมนาพนักงานใหม่กันนะคะ" ผู้จัดการฝ่ายบุคคลพูด "ใครมีสถานที่อะไร ค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ก็เสนอกันเลย" คุณอาทิตยาพูด วันนี้การประชุมของผู้บริหารพูดคุยกันเรื่องสถานที่จัดอบรมสัมนาให้กับพนักงานใหม่ที่จะจัดขึ้นในต่างจังหวัด "งั้นสรุปเราไปกันที่กาญจนบุรีนะ" คุณอาทิตยาพูด "คุณเลขาเดี๋ยวจัดการให้ด้วยนะ บุคคลไปลิสรายชื่อพนักงานมาด้วย ส่วนฝ่ายอื่นๆเตรียมบอกพนักงานใหม่ด้วย" เมื่อผู้บริหารประชุมเสร็จแล้วก็ต่างแยกย้ายกันไปแจ้งข่าวแก่พนักงานในสังกัดของตนเองรวมถึงสังกัดผู้จัดการโรงงานด้วย "วุ้นเส้นกับปันผล เดี๋ยวสองคนเตรียมตัวไว้นะอาจจะได้ไปเที่ยว" คุณอาทิตยาพูดทิ้งไว้เป็นปริศนาให้ทั้งคู่มึนงงก่อนจะเดินเข้าห้องไป "เที่ยวไรวะ" ปันผลพูด "สัมนาพนักงานใหม่มั้ง" ทองเอกพี่ใหญ่ในแผนกพูด "มันเป็นยังไงอ่ะคะพี่" วุ้นเส้นถาม "จำไม่ได้ว่ะ พี่แก่แล้ว พี่ลืม" ทองเอกบอก "แต่ระวังไว้อย่างเดียว ระวังได้แฟนกลับมา" "แสดงว่าพี่ได้แฟนกลับมาอ่ะดิ ตอนนี้เขาอยู่ไหนละ" ปันผลถาม "ลาออกไปแล้ว แกสองคนระวังตัวดีๆเหอะ ยิ่งกัดกันบ่อยอยู่ ถ้าได้ทำกิจกรรมใกล้ชิดกันล่ะก็...ไม่แน่นะกลับมาอาจจะ..." ทองเอกพูดแต่ยังพูดไม่ทันเสร็จ วุ้นเส้นก็ขัดขึ้นมาว่า "พอเลยพี่ หยุดคิดเรื่องแบบนั้นเลย มันไม่มีทางค่ะ" ปันผลที่นั่งฟังอยู่เอามือเท้าคางและพูดว่า "ถ้าเธอหลงเสน่ห์ฉันขึ้นมาจริงๆ จะทำยังไง" "ไม่มีทาง!" วุ้นเส้นบอกด้วยน้ำเสียงอันแข็งกร้าว ช่วงเวลาเย็นๆใกล้จะเลิกงาน ก็มีอีเมลส่งเข้ามาให้กับทุกแผนกเกี่ยวกับเรื่องการสัมนาพนักงานใหม่ โดยเนื้อหาในจดหมายอิเล็คทรอนิกส์ฉบับนั้นได้แจ้งวันเวลาสถานที่ที่จะไปและมีรายชื่อพนักงานอยู่ด้วย โดย ปันผล วุ้นเส้น และณิชาก็เป็นส่วนหนึ่งในนั้น "พร้อมไปสัมนายังคะ" ใจใสพูดกับปันผลระหว่างเดินออกจากประตูออฟฟิศหลังสแกนนิ้วเสร็จ "พร้อมอะไรล่ะพี่ เพิ่งจะรู้วันนี้เอง" เขาตอบ "ไม่ต้องห่วงนะไอ้น้องมีพี่ไปด้วยทั้งคน" ใจใสพูดขณะที่เดินคุยกัน "จริงป้ะเนี่ย เยี่ยมเลย" เขาตอบ "จริงสิพี่ต้องไปช่วยจัดงาน" ใจใสตอบและเธอก็พูดว่า "แล้ววันนี้พร้อมมั้ย" "พร้อมไรอ่ะ" เขาสงสัย "พาพี่นั่งรถเล่นหน่อย ได้ใบขับขี่มาใหม่ๆ ลองวิชากันหน่อย" ใจใสพูดพร้อมกับยื่นกุญแจรถให้ "พี่ทำประกันชีวิตยัง" "ก็ขับให้มันดีๆ สิ" เบาะของรถถูกปรับให้พอเหมาะกับร่างกายผู้ชาย กระจกซ้ายขวาก็ถูกปรับให้เห็นชัดจากที่นั่งคนขับ กระจกมองหลังก็ด้วยเช่นกัน กุญแจรถถูกบิดรถถูกสตาร์ท "ไปไหนดีครับคุณผู้หญิง" "ขอดูวิธีขับก่อนได้เปล่า"เบรกมือถูกดึงลงเกียร์ถูกเข้ามาในตำแห่นงเดิมหน้า เท้าที่แตะเบรคอยู่ค่อยๆ ปล่อยออก รถเคลื่อนตัวไปข้างหน้าออกนอกประตูโรงงานมุ่งสู่ถนนใหญ่ "เป็นไงพี่พอได้มั้ย เมื่อกี้นั่งเกร็งเลยนะ" ปันผลพูด "ก็โอเคนะ ไม่ให้เกร็งได้ไงล่ะ" ใจใสพูดหลังจากผ่อนคลายจากการเกร็งเพราะนั่งรถที่ปันผลขับครั้งแรก "แล้วตกลงจะไปไหนครับคุณผู้หญิง" ปันผลถาม "อยากดูหนัง" หลังจากที่ทั้งคู่เลือกหนังที่อยากดูได้แล้ว ทั้งสองคนก็เข้าไปนั่งดูด้วยกัน จำนวนคนในโรงมีไม่มากเท่าไหร่เพราะว่าเป็นวันธรรมดา ทั้งสองคนนั่งข้างกันจึงมีบ้างที่แขนของทั้งคู่จะเฉียดๆ ใส่กัน จังหวะที่ปันผลนำมือล้วนถังป๊อบคอร์นที่ตั้งอยู่บนตักของเขา ใจใสที่สายตามองไปที่จอหนังก็ได้นำมือของตัวเองไปที่ถังป๊อบคอร์นบ้าง โดยที่ไม่รู้เลยว่ามือของเธอเข้าไปจับมือของเขาอยู่ แต่เมื่อรู้ตัวทั้งสองคนก็ต่างสะดุ้งและนำมือหนีกันทุกครั้ง ปันผลเห็นมือของใจใสที่วางอยู่บนที่กั้นเบาะ เขาอยากจะเข้าไปสัมผัสกับมือเล็กๆ นั้น แต่ความคิดนั้นก็ต้องถูกตัดไปด้วยความกลัวในบางสิ่ง เขาทำได้เพียงวางแขนลงไปข้างๆ มือของเธอแค่นั้น ด้านของใจใสที่เห็นว่ามือของปันผลอยู่ข้างๆ มือของเธอ ความคิดแรกในหัวของเธอคือจับมือนั้นซะ แต่ด้วยความกลัวในความสัมพันธ์ที่มีอยู่ในปัจจุบัน เธอเองยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร ถ้าเธอเผลอพลั้งพลาดลงไปอาจทำให้หลายๆ อย่างไม่เหมือนเดิมก็เป็นได้ เธอจึงปล่อยให้มือของตัวเองอยู่ข้างๆ เขาไปแบบนั้นจนกระทั่งดูจบ "กลับบ้านดีๆ นะพี่ เสียดายไม่ได้ไปส่งที่บ้าน" ปันผลพูดเมื่อมาถึงหน้าบ้านตัวเองแล้ว "เดี๋ยวถึงแล้วพี่บอก" ใจใสพูดก่อนเธอจะกลับไป ปันผลเดินเข้ามาในบ้านก็เห็นพ่อของเขารออยู่เหมือนครั้งที่แล้ว "ครั้งนี้ขับเองหรือผู้หญิงขับให้" "ผมขับเองสิ" เขาตอบ "ให้มันได้อย่างนี้" พ่อพูด ก่อนจะพูดต่อว่า "เห็นว่าหนูนิทำงานที่เดียวกับแกด้วย ก่อนพ่อกับแม่จะไปอยู่ต่างจังหวัดพามาบ้านเราหน่อยได้มั้ย"