Pet or Petch(เพรช)

 
 
 
Phase พัด :
ผมนั่งเรียนจนเสร็จก็รีบเอ่ยปากขอชุดเปลี่ยนโดยเร็ว จากเพ็ดของผม เมื่อผมรับของมาแล้วก็ไม่รีรอรีบไปเปลี่ยนในห้องน้ำโดยมีเจ้าเพ็ดคนเดิมมาเฝ้ารออยู่หน้าห้องน้ำไว้ จนเปลี่ยนเสร็จผมก็ออกมา
 
" " มันยื่นกุญแจรถมาให้ผม
 
มันไม่เคยพูดกับผมเลยครับแม้แต่เสียงผมยังไม่เคยได้ยินเลย ใช้คำว่าไม่เคยได้ยินเลยนะครับ ขนาดต่อยยังไม่มีเสียงร้องออกมาเลย ทั้งที่มันก็ไม่ได้เป็นใบ้สักหน่อย
 
"เช็คให้ทีว่าการบ้านที่ต้องส่งพรุ่งนี้มีอะไรบ้าง" ผมว่าออกมาขณะเดินก็จะเป็นแบบนี้บ่อยๆ
 
" " มันก็ยังคงไม่พูดเช่นเคยแต่เลือกที่จะส่งไอแพ็ด มาให้ผมดู ผมก็ดูรายละเอียดที่ในจดมา ซึ่งต้องยอมรับว่ามันจดละเอียด และเรียบร้อยมากจริงๆ
 
"อะ เอาคืนไป" เมื่อผมดูเสร็จแล้วก็ส่งคืนมันไปครับ ถึงความจริงแล้วของที่มันใช้จะเป็นของผมก็เถอะ แต่ก็ให้มันเก็บไว้ดีกว่าผมขี้เกียจถือ
 
เดินจนมาถึงรถก็ตามสเต็ปคือการที่มีผมเป็นคนขับและมันมานั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถ ก่อนที่มันจะนั่งสรุปสิ่งที่เรียนไปวันนี้ ไปตลอดทางจนถึงบ้านใหญ่ที่พ่อแม่อยู่
 
"เหมือนเดิม"ผมบอกออกมาสั้นๆก่อนที่มันจะผงกหัวมาให้ผม
 
ผมขับเข้าไปจอดบริเวณหน้าทางเข้าและลงจากรถโดยมีมันที่จะขับรถไปจอดไว้ที่โรงรถต่อ
 
"ยินดีต้อนรับค่ะ คุณหนูพัด" พอเดินเข้ามาในบ้านก็มีเมด2คนมาทักทายทันที
 
"พ่อ อยู่ที่ไหน"
 
"คุณชายตอนนี้ อยู่ที่สวนหินกับคุณหญิงค่ะ" เมดคนนึงบอก
 
ผมไม่รีรอที่จะเดินตรงไปยังเป้าหมายที่ทราบดี
 
"โอ้มาแล้วหรอ พัด ไวกว่าที่คิดนะเนี่ย" ผู้เป็นพ่อของผมที่ตอนนี้กำลังนั่งดื่มน้ำชาสีย้ำตาลทองอุ่นๆ เอ่ยขึ้น
 
"พูดเหมือนคนแก่เลยแด๊ด"ผมบอกพ่อไปก่อนจะเดินไปนั่งข้างสาวงามผู้เป็นแม่ที่ตอนนี้นั่งดูเอกสารอยู่
 
"ไอ้ฉันก็แก่แล้วจริงๆ แต่ชั่งเถอะที่เรียกมาวันนี้ก็จะมาถามเรื่องที่เกื้อไปเป็นเพ็ดให้นั่นแหละ" หืมเรื่องนี้นี่เอง
 
"ทำไมอะแด๊ด"
 
"นี่ครบช่วงฝึกงานแล้ว เลยจะถามว่าโอเครมั๊ยไม่โอเครก็คืนแม่แกไป เพราะแม่แกดูหวงเพ็ดคนนี้มากเลย"พ่อว่าออกมาจบแม่ก็ละสายตาจากเอกสารมามองหน้าผม
 
"ใช่สิชั้นอุส่าเจอเพ็ดดีๆทั้งที ท่าไม่ติดว่าเป็นลูกชายนะไม่มีทางยกให้หรอกค่ะ" มันก็ทำงานดีจริงๆนั่นแหละดีกว่าเพ็ดปกติ
 
"ก็โอเครครับน๊ะครับแด๊ด" ผมตอบกลับไป
 
"งั้นก็ใส่ปลอกคอให้เกื้อมันซะ จะได้ถูกกฏหมาย" พ่อผมว่าออกมาก่อนจะยื่นกล่องสีดำ ที่ข้างในมีปลอกคอเหล็กชั้นดี โดยมันถูกตั้งระบบไว้1ปี ซึ่งพอผมเห็นตัวเลขก็ขมวดคิ้วทันที ปกติต้องเป็นเครื่องหมายอินฟินิตี้สิแต่นี่มันถูกตั้งไว้365วัน
 
"แม่แกให้ยืมแค่ปีเดียว"และพอก็เป็นคนไขข้อสงสัยนั้นให้ผม
 
"มี๊ทำไมมี๊หวงไอ้เพ็ดตัวนี้จัง ยกให้ผมไม่ได้รึไง"ผมอยากได้ของถาวรไม่ใช่มีเวลาจำกัดแบบนี้อะ
 
"ไม่มีทางค่ะคุณลูก หนูเกื้อคือเพ็ดเกรดSSR เป็นที่1ของโรงเรียนเฉพาะทาง"แม่ผมพูดจบก็ยกชาขึ้นจิบ
 
"แล้วทำไมมี๊ไม่ยกให้ผมอะ"
 
"ง่ายๆเลยค่ะคุณลูก เพ็ดคนก่อนออกเพราะทนคุณลูกทำร้ายร่างกายไม่ไหว เพ็ดคนก่อนๆนู้นทนกับการกระทำของคุณลูกไม่ไหว และเพ็ด..."
 
"โอเคร พอมี๊พอ เอาสรุปเลย"ผมห้ามปรามการสาธยายของแม่ก่อนจะยืดยาวไปกว่านี้
 
"แม่แกจะบอกว่าเสียดายของถ้าต้องไปพังเพราะแกไงพัด"พ่อผมพูดออกมาโดยมีแม่พยักหน้ารับ
 
"แด๊ดมี๊ มันก็แค่มนุษย์ขายศักดิ์ศรี แด๊ดกับมี๊จะไปเสียดายมันทำไม" ทันทีที่ผมพูดจบร่สงของไอ้เพ็ดชั้นนำตามปากว่าของแม่ผมก็เดินเข้ามายืนอยู่ด้านหลังผมทันที
 
"อ้าวเกื้อมาพอดี เจ้าพัดตกลงจ้างนายเป็นเพ็ดแล้ว เอาหล่ะมาอ่านสัญญานี่สิ "พ่อผมว่าพลางเรียกเจ้าเพ็ดข้างหลังผมไปให้อ่านสัญญา
 
พอมันอ่านเสร็จมันก็ยื่นสัญญามาให้ผมิ่านด้วยเช่นกันตัวสัญญาก็ระบุกฏต่างๆ และที่ถูกเพิ่มเข้ามาคือ -หากต้องการให้ทำงานนอกเวลาต้องแจ้งให้เพ็ดทราบล่วงหน้าก่อนอย่างน้อย1วันและจ่ายค่าจ้างตามเวลาที่ให้ทำงานนอกเวลาเป็นเท่าตัว-ปล่อยให้ตรงเวลาในการเลิกทุกครั้ง-ในกรณีเรียกฉุกเฉินจะคิดค่าใช้จ่ายเพิ่มเป็น3เท่าของจำนวนค่าจ้างรายชั่วโมงตามกฏกระทรวง
 
"ถ้ายินยอมข้อเสนอก็ใส่ปลอกคอให้เกื้อซะ เพราะยังไงคนเซ็นต์สัญญาก็ต้องเป็นฉัน"ผมยักไหล่เล็กน้อยพลางหยิบปลอกคอเหล็กเงามาสวมให้กับเพ็ดที่ยืนอยู่ข้างๆผมซึ่งก็ต้องยอมรับว่ามันเหมาะกับไอ้เพ็ดนี่เหลือเกิน
 
"งั้นผมขอตัวไปออกกำลังกายก่อนนะแด็ด มี๊ แล้วจะกลับมาเยี่ยมอีก" ผมว่าจบก็ลุกขึ้นหันหลังเดินกลับ
 
"ไม่ต้องมาบ่อย มาทีไรชั้นได้แต่เรื่องติดมาทุกที "แม่ผมตะโกนไล่หลังผมซึ่งแหม่ผมก็ไม่ใช่คนที่แย่อะไรขนาดนั้นสักหน่อย
 
"ชั้นให้เวลานาย5นาทีไปเอารถมา" ผมว่าออกไป
ผมรอไม่ถึง5นาทีรถก็มาจอดให้ผมเรียบร้อยพร้อมกับน้ำมันเต็มถังที่ไอ้เกื้อน่าจะไปเติมทิ้งไว้ตอนเอารถไปเก็บ
 
"ขึ้นรถ" ผมว่าจบก็เปิดประตูขึ้นรถไปทันที
 
" " มันหยิบไอแพดคู่ใจมันออกมานั่งสรุปย่อต่ออย่างเป็นระบบ
 
ผมขับรถมาจอดที่ฟิตเน็ตแห่งนึงโดยที่นี่เป็นที่ประจำของผม
 
" " ไอ้เกื้อหยิบเสื้อออกกำลังกายมาให้ผมโดยที่ไม่ต้องบอก พร้อมกับทำเครื่องฉีกซองเครื่องดื่มเวโปรตีนใส่ในขวดน้ำประจำตัวให้ผม
 
"3ชั่วโมง"ผมบอกมันสั้นๆเป็นอันรู้กันว่าสามชั่วโมงให้หลังมาเจอกัน
 
" " มันพยักหน้าก่อนจะโค้งศีรษะให้ผมก่อนจะไปนั่งรอ
 
ผมออกกำลังกายจนครบตามกำหนดก็ออกมาโดยเห็นมันวิ่งตรงมาหาผมถือชุดเปลี่ยนกลับ
"รออีก10นาที" ผมบอกมันก่อนรับเสื้อไปเพื่ออาบน้ำและแต่งตัวออกมาก็พบว่ามันยืนรออยู่บริเวณรถพอดี
 
"คืนนี้พวกเมดเล่มาอ่านหนังสือ เตรียมอาหารเผื่อพวกมันด้วย"
 
" " มันก็ยังคงเงียบและรับคำโดยการผงกหัวอยู่เช่นเดิม
 
"จะพาไปซื้อวัตถุดิบ" ผมบอกมันจบก็ขับรถเลี้ยวเข้าซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ๆ
 
" " มันสะกิดผมเบาๆ แบบเบามากๆโดยการเอานิ้วแตะแขนผมแค่นั้น
 
"อะไร"
 
'ทานอะไรครับ'มันโชวแทปเล็ตให้ผมดูอักษรที่มันเขียน
 
"เอาอะไรก็ได้ที่ไม่มัน ไม่หวาน ไม่เค็มเกินไป" ผมไม่ได้เรื่องมากนะแต่แค่มันถามก็ตอบให้
 
" " มันพยักหน้าให้ผมหงึกๆ พลางลงจากรถเดินจ้ำอ้าวเข้าไปซื้อของ โดยที่มีผมที่นั่งบนรถรอมันสบายๆ
ผมรอมันอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงมันก็ออกมาในสภาพของเต็มไม้เต็มมือไปหมด ก็นะเงินที่มันใช้ซื้อก็ของครอบครัวผมอยู่แล้วคงมีแอบซื้อมาให้ตัวเองด้วยแน่ๆ เหอะๆ
 
" ก๊อกๆ" มันเคาะกระจกด้วยนิ้วเรียวบางก่อนจะทำท่าให้ผมเปิดกระโปรงรถให้มัน
 
หลังจากที่เอาของไปเก็บแล้วก็ขึ้นมานั่งบนรถตามเดิมราวกับว่าคนที่หอบของเยอะๆเมื่อกี้ไม่ใช่มันเลยทำเอาผมแอบแปลกใจอยู่หน่อยๆแต่ก็เลือกที่จะขับรถกลับบ้านแทน
 
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
ตอนที่2เอามาเสริฟให้แล้วครับ 555