Pet or Petch(เพรช)

 

"นี่ๆ พ่อ อีกชั่วโมงครึ่งพ่อต้องไปทำงานแล้วนะ"ร่างของผมถูกเขย่าจากคนข้างกายเบาๆ 

 

"อาหารเฉ็ดแย้วนะพ่อ" ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาก่อนจะเดินไปหยิบแซนวิชที่เด็กน้อยวัย5ขวบทำไว้ให้ 

 

"ขอบคุณนะครับ ทะเล อร่อยมากเลย" ผมพูดออกมาหลังจากทานแซนวิชเข้าไป 

 

"แหะๆ ทะเล ทำอาหารหย่อยเนอะ เดี๋ยวตอนกลับมาทะเลจะทำทิ้งไว้ให้พ่ออีกนะกั๊บ" เด็กน้อยนามทะเลเอ่ยอย่างสดใสทำให้ผมยิ้มออกมา

 

"พ่อ ภูเขาเตรียมเสื้อผ้ากับผ้าเช็ดตัวไว้ให้แล้วนะครับ" เด็กอีกคนเดินมาหาผมก่อนจะเอ่ยออกมา

 

ผมลูบหัวเด็กทั้งสองก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมไปทำงานต่อ หากทุกคนสงสัยกันว่าสองคนนั้นเป็นลูกผมแท้ๆหรือเปล่า ทุกคนจะได้รู้คำตอบครับ  นั่นก็คือ พวกเค้าไม่ใช่ลูกของผมครับ ผมเก็บพวกเค้ามาจากข้างถังขยะในคืนที่ฝนตก คืนนั้นยังทำผมจำได้ดีวันที่ผมออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามาเพื่อเลือกที่จะทำงานต่อหรือไปเรียนต่อเพื่อเตรียมไปเป็นสัตว์เลี้ยง ผมก็ดันไปได้ยินเสียงร้องของเด็กพวกนี้เข้า ทำให้ผมตัดสินใจที่จะเข้าเรียนต่อเพื่อเป็นสัตว์เลี้ยงเพราะอย่างน้อยก็มีเงินในการเรียนตลอดแถมจบไปก็ได้เงินดีกว่าการเป็นพนักงานธรรมดา และรับเด็กสองคนนี้มาเลี้ยง โดยผมได้ยื่นทั้งทะเบียนเกิดและทำเรื่องต่างๆหมดแล้วครับ 

 

"พ่อไปก่อนนะครับ" ผมบอกเด็กๆอย่างทุกทีพลางเดินออกไป 

 

ผมออก มานอกบ้านก็ใช้เวลาเดินทางประมาณ30นาทีก็จะมาถึงคอนโดหรู ที่ผมรู้สึกเบื่อหน่ายกับมันเหลือเกิน ผมเดินเข้าไปยังคอนโดอยู่ทุกๆวัน และทำอาหารให้อีกฝ่ายในทุกๆวัน ซึ่งหลังจากนี้ผมก็ยังต้องไปปลุกอีกฝ่ายให้ตื่นซึ่งตอนนี้ก็น่าจะแฮ้งค์อยู่แน่ๆถ้าตื่นมา ผมเลยจัดการทำน้ำสมุนไพรอย่างน้ำมะนาวอุ่นๆผสมน้ำผึ้งและเกลือเล็กน้อยถือติดเข้ามาในห้องของอีกฝ่ายด้วย 

 

" .... "ทันทีที่ผมเดินเข้ามาในห้องก็เห็นสถาพเดินของนายพัดที่เหมือนกับเมื่อวาน ต่างกันตรงที่ท่านอนเล็กน้อยที่ตอนนี้นอนขดอยู่ใต้ผ้าห่ม  

 

ผมตัดสินใจเอาแก้วไปวางไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง พลันเดินไปหยิบผ้าเย็นมาถือไว้ในมือ และแน่นอนสิ่งที่จะตามมาก็คือการที่ผมนั้นใช้แรงที่มี่ของตัวเองกระชากผ้าห่มนั้นออกมา 

 

"อึก เมื่อไหร่จะเลิกปลุกกูแบบนี้สักทีเสียงมีไม่หัดพูดปลุกวะไอ้..." อีกฝ่ายสบถออกมาด้วยเสียงที่หงุดหงดก่อนที่มันจะถูกกลืนหายไปเมื่อผมนำผ้าเย็นในมือแปะลงที่บริเวณตาของอีกฝ่าย ที่มันบวมจากการร้องไห้เมื่อคืน 

 

ผมหยิบแก้วที่อยู่ข้างหัวเตียงยื่นส่งให้เค้าไปดื่ม โดยต่อมาผมก็มีหน้าที่พับผ้าที่ผมดึงมาเมื่อครู่ให้เรียบร้อยดั่งเดิมโดยที่ยังมีคุณชายนั่งดื่มน้ำสมุนไพรเงียบๆ 

 

"อะ เอาไป " นายพัดเขวี้ยงผ้าเปียกพร้อมกับยื่นแก้วน้ำที่ว่างเปล่ามาให้ผม 

 

"....." ผมโค้งรับก่อนจะเดินไปหยิบอย่างรวดเร็วและเดินออกจากห้องนั้นไป 

 

ทันทีที่ผมออกมาจากห้อง เสียงน้ำไหลก็ดังตามมาติดๆบ่งบอกถึงร่างสูงที่คงจะเริ่มอาบน้ำแล้ว แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจมากเพราะงานของผมยังเหลือทำความสะอาดอีก  และก็ต้องทำตามใจนายพัดอีก 

 

"ไอ้เกื้อ มาแต่งตัวให้กูที" นั่นไงเสียงเจ้ากรรมนายเวรเรียกผมแล้วครับ ซึ่งผมบอกเลยว่าปกตินายพัดแต่งตัวเองได้แต่จะมีมากๆคือเค้าขี้เกียจครับ 

 

ผมเดินเข้าไปในห้องก็เห็นผู้ชายร่างสมส่วนที่อย่างน้อยก็ยังสวมสแลคครึ่งล่างเอาไว้บ้าง และวันนี้นายพัดก็มีเรียนแต่เป็นเวลา11โมงซึ่งก็พอมีเวลาเหลืออยู่บ้าง ผมรีบจัดแจงใส่เสื้อผูกไทด์ให้แก่นายพัดโดยเร็ว 

 

"เดี๋ยวมึงเอากระเป๋าแล้วเดินตามกูออกมาด้วย"  อีกฝ่ายว่าจบก็เดินออกไปซึ่งให้ผมเดาก็น่าจะออกไปทานอาหารนั่นแหละครับ

 

ซึ่งผมก็หยิบกระเป๋าและเดินตามเค้าไป พอออกมาก็เห็นเค้านั่งทานอาหารอยู่ อาหารของเค้าก็ต้องเป็นเมนูที่มีผักอยู่ด้วยทุกเมนูเพราะอะไรหน่ะหรอเพราะเค้าโคตรของโคตรดูแลตัวเองเลยไงหล่ะ ไหนจะเวโปรตีนที่เค้าบอกให้ผมทำเผื่อไว้ทุกเช้านั่นอีก 

 

"วันนี้กูเรียนเสร็จ จะไปหาพ่อตอนบ่ายสามโมงครึ่ง" เค้าบอกสิ่งที่เค้าจะไปทำกับผม ซึ่งผผมก็รู้แหละว่าต้องทำอะไร " อย่าลืมหล่ะว่ามึงต้องทำอะไร"

 

"   " สิ่งที่ผมต้องทำหน่ะหรอ เห้อ เอาเสื้อผ้าไปให้เค้าเปลี่ยนหน่ะสิ  แถมคราวนี้ผมต้องเอาชุดไปเผื่อให้เค้าถึงสามชุดเลยทีเดียว คือชุดที่เปลี่ยนตอนไปหาคุณท่าน พ่อของเค้า ชุดที่เค้าจะใส่เวลาไปยิม และชุดเปลี่ยนกลับ 

 

ในขณะที่เค้าทานอาหารผมก็รีบไปจัดแจงหยิบเสื้อผ้ามาให้เค้าโดยเลือกไม่ยากหรอกเค้าใส่เสื้อสีโทนเดิมๆ ดำ ขาว เทา กรม หรือไม่ก็สีแดงเลือดหมูซึ่งผมก็แค่หยิบให้มันแมทกันแค่นั้น  เมื่อผมหยิบเสื้อผ้าออกมาแล้วก็จัดการพับให้ยับน้อยที่สุดเวลาพกไป จนเสร็จผมก็เดินออกมาเห็นจานเปล่าๆวางอยู่บนโต๊ะ ก็รีบนำไปล้างแล้วเดินออกมาหานายพัดที่ตอนนี้ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ 

 

"เออ กูตื่นนานแล้ว เออๆ กำลังจะไปเนี่ย เออ รอแปป"เค้าว่าออกมาก่อนจะหันมามองผม แล้วเดินนำออกไป ส่วนผมก็ตามเค้าไปนั่นแหละครับ 

 

เส้นทางอันคุ้นเคยที่ตอนนี้ผมนั่งอยู่ด้านข้างเค้านั่นแหละครับ จนมาถึงมหาลัยผมก็มีหน้าที่เก็บกุญแจรถของเค้าเอาไว้แล้วเดินตามไปเจอพวกเพื่อนๆของเค้าที่พอไปถึงก็คือนั่งรออยู่ 

 

"เหย เหย เหย เห้ยยย คุณชายมาแล้วหว่ะ " เสียงทักทายของเพื่อนนายพัดที่ชื่อเมดเล่ ดังขึ้น โดยที่คุณชายก็แค่ทำหน้านิ่งแล้วเดินไปนั่งเฉยๆ"มาไหวด้วยหว่ะ กูนึกว่ามึงจะนอนตายคาห้องไปแล้วซะอีก " 

 

"เหอะ กูไม่ได้หมดสภาพขนาดนั้น แค่มาเรียนกูมาได้สบายๆเว้ย " อยากจะให้นายพัดเห็นสภาพตัวองเมื่อวานจริงๆ 

 

"     "  ผมโค้งศีรษะทักทายเพื่อนๆของนายพัดเสร็จก่อนจะเดินไปซื้อน้ำให้แก่คุณชายก่อนเดี๋ยวเค้าจะบ่นเอา 

 

"พัดนายเนี่ยใช้งานเกื้อหนักไปรึป่าว" เสียงของคุณชุนเอ่ยบอกนายพัดเมื่อผมเดินมาพร้อมกับน้ำเปล่าเย็นๆหนึ่งขวด 

 

"เหอะ ชุนมึงอยากได้ไอ้สัตว์นี่รึไง สนใจมันมากกว่าตัวกู ที่เป็นเจ้าของมันอีก" 

 

"นายจะขายให้ผมรึป่าวหล่ะ ผมยินดีซื้อนะ" คุณชุนพูดพลางมองมาที่ผม 

 

"ไม่ขายโว้ย  พอกับเรื่องนี้เลยแล้วเก็ตแม่งหายไปไหนวะอีกไม่ถึง10นาทีจะเข้าเรียนของอาจารย์เอซละเนี่ย จารย์ยิ่งเคร่งๆอยู่ " 

 

"คงแฮงค์มั้ง มันก็ดื่มหนักพอๆกับมึงนั่นแหละ"ผมที่ยื่นขวดน้ำให้นายพัดเสร็จก็เดินไปรวมกลุ่มกับเหล่าสัตว์เลี้ยงของเพื่อนๆนายพัด ซึ่งแน่นอนมหาลัยเค้าให้เอาสัตว์เลี้ยงประเภทมนุษย์มาได้ครับ 

 

"สวัสดีครับคุณเกื้อ"เพ็ดของนายเมดเล่เอ่ยทักผมพลางยิ้มให้ 

 

"    " ผมผงกหัวให้กับหลงเพ็ดของคุณเมดเล่ก่อนจะยิ้มส่งไปให้กลับ 

 

" มาในสภาพเนี๊ยบเหมือนเคยเลยนะคะ" หญิงสาววัยประมาณผมเอ่ยทักมาเช่นดันเธอชื่อมิลพึ่งมาเป็นเพ็ดให้แก่คุณชุนไม่นานมานี้ 

 

 "     "  ผมเดินไปหานายพัดที่ดูเหมือนกำลังหาของอะไรบางอยู่ซึ่งน่าจะเป็นมือถือ 

 

ผมก้มลงไปหยิบมือถือที่วางไว้ข้างตัวของเค้าส่งไปให้อีกฝ่ายก่อนที่เค้าจะมองผมตาเขียว 

 

"ผั๊วะ" ผมโดนชกเข้าที่ท้องทำให้จุกเล็กน้อย พลันนายพัดก็หยิบมือถือไป 

 

"คราวหลังบอกกูให้เร็วกว่านี้ มีเสียงก็หัดใช้ซะไม่ใช่เงียบไว้" เค้าเอ่ยออกมาพลางนั่งเล่นมือถือ 

 

"   "  ผมได้แต่ผงกหัวรับคำพลางเดินกลับไปหาเพ็ดที่ยืนมองผมด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึงความสงสาร 

 

"เห้อ นายนี่มัน... ช่าเถอะ ขึ้นเรียนกันเถอะ" เสียงคุณชุนเอ่ยออกมาพลันลุกขึ้นแล้วเดินนำขึ้นห้องเรียนไป โดยมีพลพรรคเดินตามกันไป ส่วนผมก็ต้องทำเป็นไม่จุกแล้วเดินตามนายพัดไป  

 

พอมาถึงห้องเรียนผมก็มีหน้าที่จดเล็คเชอร์ให้แก่นายพัดซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนัก สำหรับนายพัดผู้ที่ตอนนี้ก็นั่งทำความเข้าใจกับบทเรียนไปด้วย เห็นอย่างงี้เค้าก็เป็นคนตั้งใจเรียนนั่นแหละครับ 

 

"เอาชุดมากูจะเอาไปเปลี่ยน" นายพัดหันมาบอกกับผม 

 

ผมก็รีบหยิบชุดที่เตรียมมานั้นส่งให้แก่นายพัดโดยเร็วและเก็บหนังสือเรียนและของต่างๆที่เป็นของเค้าบนโต๊ะให้เรียบร้อย พลางเดินตามเค้าไป 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เป็นนิยายเรื่องแรกเลยยังไงก็ฝากแนะนำคำกับเรื่องต่างๆที่อยากให้เราแก้ไขด้วยนะ