mask of fetish : หน้ากากแห่งความใคร่

อากาศในยามบ่ายร้อนอบอ้าว จนทำให้ตัวเหนียวเหนอะหน่ะจากเหงื่อกาฬที่ไหลเยิ้ม กลิ่นแห่งนักเรียนชายที่มีเอกลักษณ์เริ่มสำแดง เว้นไว้แต่เพียงหนึ่งคนที่ตอนนี้เหงื่อยังไม่ออกมาสักหยด เพราะแป้งปริมาณมหาศาลที่เกาะอยู่บนตัวเขา วันนี้ทั้งวัน ต้นน่าจะทาแป้งไปมากกว่า ผู้หญิงหนึ่งคนใช้ทั้งชีวิตเสียอีก
หลังจากกินข้าวมื้อที่ไม่ค่อยอร่อยมื้อหนึ่งในชีวิต เพราะความเขินอายที่ต้องเป็นมนุษย์แป้งและใส่ชุดพละของนักเรียนหญิงญี่ปุ่น ทั้งยังต้องต่อสู้กับสายตาของเพื่อนประจำกลุ่มอีกเจ็ดคน แม้ว่าตอนนี้ต้นจะทำใจให้ชินจนรู้สึกอายน้อยลงไปบ้างแล้ว แต่เขาก็ยังรู้สึกเกร็งๆ ทุกครั้งเมื่อถูกเพื่อนจากกลุ่มอื่นมองอยู่ดี
และที่เป็นปัญหาที่สุดคือช่วงล่างที่ทำให้ต้นเดินไม่สะดวกเอาเสียเลย อาการปวดฉี่แบบหน่วงๆ ยังคงมีมาอย่างต่อเนื่อง
“เดี๋ยวน้องๆ เข้าแถวตามกลุ่มนะครับ เราจะจับคู่กันสองกลุ่ม ตะลุยฐานกัน ขอให้ทำความรู้จักกันไว้นะครับ เพราะหลายๆ กิจกรรมต้องอาศัยความสามัคคีมากเลยทีเดียว” รุ่นพี่ที่หน้าตาดีที่สุดในกลุ่มกระโดดขึ้นไปประกาศบนโต๊ะ
“พี่ชื่ออะไรครับ” น้องม.4 คนหนึ่ง
“ต้นครับ น้องล่ะ” ต้นที่เริ่มชินแล้วนิดหน่อยสามารถคุยกับน้องได้ แต่ก็เฉพาะกับบางคนที่คุยกับเขาก่อนเท่านั้น
“ผมชื่อเอกครับ ว่าแต่เสียงพี่ไม่ได้ดัดใช่ไหมครับ”
“ไม่ครับ เป็นแบบนี้ตั้งแต่เกิดเลย” ต้นตอบคำถามน้อง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ต้นถูกถามแบบนี้ ด้วยเสียงที่เล็กแหลมทำให้ต้นถูกเข้าใจผิดว่าดัดเสียงบ่อยๆ
“อ่อ เสียงเล็กดีนะครับ”
“เอกครับ ไม่คิดว่าพี่จะยอมใส่ชุดนี้เลยครับ เป็นผมคงไม่กล้า” รุ่นน้องอีกคนถาม พร้อมมองแปบบกล้าๆ กลัวๆ
“คือมันจำเป็นน่ะ เดี๋ยวันอื่นไม่มีชุดนักเรียนใส่” ต้นยิ้มแหยๆ
 
เสียงนกหวีดดังขั้นมาจากนอกโรงอาหาร รุ่นพี่ประจำกลุ่มยืนทำสัญญาณมือที่แต่ละกลุ่มตั้งขึ้นมาเอง ต้นเดินออกมาอย่างลำบาก เพราะจังหวะที่ลุกขึ้นมาแป้งก็ร่วงกราวลงมาจากตัวด้วย แต่ที่หนักไปกว่านั้นคือความเสียวแปร๊บที่เกิดขึ้นบริเวณใต้กางเกงในตอนลุก ทำให้ต้นอดส่งเสียงออกมาไม่ได้
“เป็นอะไรหรือเปล่าพี่ต้น เอกเข้ามาถามใกล้ๆ
“ไม่เป็นไรน้องพี่ลุกผิดท่านิดหน่อยน่ะ”
“ตามพี่มาครับน้อง” รุ่นพี่ตะโกนบอก พร้อมทั้งพาน้องออกเดินเพื่อที่จะไปเข้าฐานต่างๆ ที่กระจายอยู่ตามแต่ละมุมของโรงเรียน
 
“ฐานแรกนะครับน้องๆ” รุ่นพี่ประจำกลุ่มของต้นพาสองกลุ่มที่ถูกจับคู่กัน มายังบริเวณลานใต้ต้นโพธิ์ขนาดใหญ่สองต้น กลุ่มคนทั้งสิบแปด ตั้งแถวและนั่งลงบริเวณใต้ร่มไม้
ที่นี่มีรุ่นพี่ยืนรออยู่แล้วประมาณสามสี่คน คนที่ตัวสูงปานกลางออกมาพูดก่อน
“สวัสดีครับน้องๆ ทุกคนทั้ง ม.4 ม.5 และเพื่อนๆ ม.6 ที่เข้าใหม่ทุกคน ฐานนี้เป็นฐานแรก ชื่อว่าฐาน แต่งองค์ ทรงเครื่องงงงง” อีกสองหน่อส่งเสียงโห่ฮิ้วพร้อมทั้งปรบมือเป็นจังหวะ พร้อมไปกับเสียงกลองที่รัวขึ้นมา
ตอนนี้ต้นรู้สึกโล่งใจที่ตอนนี้แทบจะไม่มีใครสังเกตเรื่องชุดของต้นแล้ว ในหัวเขาคิดถึงจังหวะที่จะขอไปเข้าห้องน้ำ เพื่อจะเอาแป้งเจ้ากรรมนายเวรที่ออกจากตัวเสียที ครั้งนี้เขาจะเลี่ยงไปใช้ห้องน้ำอีกที่หนึ่ง และหวังว่าจะไม่เจอป้ามหาภัยอีก
รุ่นพี่ผู้ชายอีกคนที่ตัวสูงกว่าออกมาอธิบายต่อ
“ในฐานนี้เป็นฐานแรก น้องๆ ต้องเลือก ตัวแทนของแต่ละกลุ่มออกมา 1 คน โดยคนหนึ่งจะเป็นคิง อีกคนจะเป็นควีน เมื่อเลือกแล้ว น้องๆ จะต้องหยิบชุดที่พี่มีเตรียมให้ทั้งหลาย นำไปแต่งให้คิงกับควีนด้วย”
“นอกจากนี้ อย่าลืมแต่งหน้า ทาปากให้คนที่ถูกเลือกด้วยนะคร้าบบบ”
ต้นมองไปยังของที่รุ่นพี่เตรียมไว้เห็นกล่องที่น่าจะเป็นกล่องใส่ชุด แต่ข้างๆ นั่นเป็นแพ็คแป้งขวกใหญ่เรียงกันเป็นตับ
“แป้งอีกแล้ว” ต้นพึมพำเบาๆ เขาไม่อยากโดนเพิ่มไปมากกว่าเดิมเพราะตอนนี้แป้งที่ตัวของเขาก็มีเยอะพอแล้ว
“หลังจากแต่งตัวเสร็จ ก็จะเปลี่ยนฐานเลยนะครับ แต่เราจะต้องไม่ลืมว่าเมื่อเรามีคิง กับ ควีนแล้ว หลังจากนี้เราจะต้องผูกแขนคิงกับควีนไว้แล้วให้สองคนนำขบวน หากมีกลุ่มใดกลุ่มอื่นมาแย่งคิง หรือควีนไปเป็นตัวประกันได้ กลุ่มของน้องจะเสียคะแนนอย่างมหาศาล และอาจทำให้กลุ่มน้องโดนลงโทษตอนท้ายก็ได้นะครับ”
“ตอนนี้เราจะให้เวลาโหวตคิงกับควีนครับ”
ทั้งสองกลุ่มที่ต้องรวมกันเป็นหนึ่งล้อมวงเข้าหากัน
“ใครเป็นควีนดีล่ะ” หนึ่งคนในกลุ่มเริ่มเปิดประเด็นด้วยตำแหน่งที่ทุกคนไม่อยากเป็นมากที่สุด ให้เป้นควีนในโรงเรียนชายล้วนเป็นการแกล้งของรุ่นพี่ที่เจ็บแสบไม่เบา
“เรา เป่า ยิ้ง ฉุบ กันดีไหมให้คนชนะ หรือแพ้เป็นก็ได้” ต้นรีบเสนอความคิดเห็น เพราะเขาไม่อยากเป็นตัวอะไรที่ทำให้เขาโดดเด่นไปมากกว่านี้ ที่สำคัญเขาจะได้มีเพื่อนเสียที
“ดีเหมือนกัน ผมเห็นด้วย”
“จริงๆ แล้วพี่ก็โดนแป้งอยู่แล้ว จะเสียสละโดยอีกหน่อยให้น้องได้ไหมครับ” รุ่นน้องคนหนึ่งเปิดประเด็นใส่ต้น เพราะกลายเป็นว่าเมื่อต้นพูดทำให้ทุกคนเริ่มสังเกตมาที่ตัวเขาอย่างจริงจัง
“แต่งหญิงอยู่แล้วด้วย เติมอีกหน่อยไม่เป็นไรหรอกมั้ง” สมาชิกอีกคนสำทับ
 
“ผมโหวตพี่คนนี้”
“ผมด้วย”
ต้นได้รับเลือกโหวตอย่างเร็วด้วยเสียงที่แทบจะเป็นเอกฉันท์ รวมถึงน้องเอกด้วย แม้ว่าตอนโหวต เขาจะหันมาหาต้นแล้วพูดว่า ขอโทษนะพี่ ก็ตาม
เมื่อเปิดกล่องออกมายิ่งทำให้ต้นเครียด เพราะชุดของควีนนั้น เป็นควีนจริงๆ ในกล่องมียกทรงสีชมพูลูกไม้หวานแหวว พร้อมกางเกงในสีเหมือนกันอยู่ในกล่อง ทั้งยังมีมงกุฎ สายสะพาย ถุงมือที่ยาวถึงข้อศอกสีชมพู และถุงเท้าที่ยาวสูงกว่าหัวเข่า
น้องคนหนึ่งหยิบยกทรงออกมาอย่างเร็วและสวมทับลงบนตัวของต้น
“ใจเย็นๆ นะน้อง” ต้นยกมือห้ามน้องๆ ที่เข้ามารุม แป้งในกางเกงในก็เหมือนจะไหลออกมาตามข้างขา จนต้นมัวพะวงและไม่สามารถปัดป้องยกทรงได้
ยกทรงถูกสวมลงบนตัวของต้นและถูกติดตะขอทางด้านหลังอย่างรวดเร็ว
“พี่ยกขาหน่อย” สมาชิกลุ่มอีกคนเข้ามายกขาต้นส่งผลให้มีแป้งจำนวนหนึ่ง ร่วงลงมา
“โอะ”
ระหว่างที่ต้นกำลังอายกางเกงในก็ถูกสวมเข้าที่ขาทั้งสองข้าง กางเกงในถูกสวมทับกางเกงบลูมเมอร์ จากการดึงของหลายๆ คน ต้นต้องเบะขาออกเล็กน้อยเพื่อที่กางเกงในจะได้เข้าที่ตามความเคยชิน ส่งผลให้เกิดท่าที่น่าอายขึ้นมาครู่หนึ่งทำให้ทุกคนในวงเขินไปตามๆ กัน รวมทั้งต้นด้วย
กางเกงในตัวล่าสุดมีขนาดเล็ก จึงทำให้ต้นรู้สึกกระชับและอึดอัดไปในทีเดียว อวัยวะภายในที่อยู่อย่างไม่เป็นระเบียบอยู่แล้วยิ่งอยู่ลำบากขึ้นไปกว่าเดิม ต้นรู้สึกได้ว่าหัวมันเปิดขึ้นมาเล็กน้อย และแป้งเข้าไปเยอะมาก
เพื่อนในกลุ่มอีกสองสามคนถือแป้งขวดสีม่วงมาพร้อมกับกำลังแกะสติกเกอร์ที่ปิดปากขวดอยู่ ต้นต้องรีบร้องห้ามเป็นพัลวัน
“ไม่เอาแล้วขาวแล้ว”
แต่ไม่ทันแล้ว เพราะตอนนี้มีคนที่กำลังแบมือสองข้างรองแป้งจากคนถือขวดอยู่ ปริมาณแป้งที่ลงมาจากการถูกบีบแบบไม่บันยะบันยังพูนมือจนร่วงออกมาข้างๆ
“ขาวกว่านี้ได้อีก พี่กลั้นหายใจหน่อย”
ต้นพยายามจะถอยออก แต่กลับมีมือมาจับด้านหลังหัวทำให้ขยับหน้าหนีไม่ได้ ต้นหลับตารับแป้งด้วยความจำยอม รอบนี้คนทาบรรจงทาอย่างเต็มที่ กดเข้ามาเต้มแรงเหมือนต้องการจะอัดแป้งให้ฝังเข้ามาที่หน้าของต้นเลยทีเดียว ไม่เพียงเท่านั้นมือที่เต็มไปด้วยแป้งยังคลึงไปทั่วใบหน้าของต้นรอบแล้วรอบเล่า
เหมือนบางอย่างในใจต้นรู้สึกแปลกๆ เขาจึงไม่ขัดขืนและยังยื่นหน้าสู้ไปตามมือที่คลึงหน้าเขาอยู่
“เติมลิปหน่อยนะครับ” ต้นก็ยื่นปากให้รุ่นน้องทาลิปเช่นเดียวกัน ตอนนี้ต้นยอมทุกอย่างแล้ว
“เติมแป้งอีกนิดนะครับ กลั้นหายใจอีกรอบคับพี่” ถึงจะบอกว่าอีกรอบ แต่พอเอาเข้าจริงๆ ต้นก็โดนทาแป้งอีกครั้งไม่ถ้วน จนแป้งขวดใหญ่สามสี่ขวดที่เพื่อนๆ ถือมาเบาโหวงเพราะไม่มีแป้งเหลือข้างในแล้ว
ภาพที่เห็นคือต้นยืนอยู่กางวงสีขาวบนพื้นที่เกิดจากแป้งหนาเป็นนิ้ว
ท้ายที่สุดสายสะพาย วิกกับมงกุฎก็ถูกสวมลงบนตัวและหัวของต้น และน้องก็เอาขนนกมาพันคอต้นเป็นอย่างสุดท้าย
เมื่อมองไปทางสมาชิกอีกคนที่ได้เป็นคิง ผลปรากฏว่า คิงได้ใส่แค่สายสะพายกับมงกุฎ และมีดาบกับโล่ให้
“เฮ้ย มันไม่แฟร์อ่ะ” ต้นชี้ไปที่คนที่ได้รับบทบาทคิง
“ทำไมคนนี้ถึงไม่โดนแป้งล่ะ”
เหมือนรุ่นพี่คนหนึ่งจะรู้ เขาถือขวดแป้งมาสองขวดหน้าต้น ยกขวดขึ้นหน้าต้นวนๆ ต้นจึงงแบมือทั้งสองข้างหรุ่นพี่บีบแป้งให้ รุ่นพี่บีบแป้งให้ต้นจนล้นมือ
เมื่อได้แป้งเต็มมือ ต้นเดินไปหาคิงของกลุ่มเพื่อที่จะละเลงแป้งให้เต็มที่
“เดี่ยวน้อง พี่ไม่ได้ให้ไปทาเขา พี่นึกว่าน้องจะบึ้มแป้งตัวเอง”
“หา อะไรนะ” ต้นสับสน
“ก็เห็นมองมานึกว่าจะเอาแป้งเพิ่ม”
“ไม่ใช่พี่ ผมจะให้ทาแป้งคนนี้” ต้นบอกเหตุผล
“ไม่ๆ แต่พี่เทแป้งให้เราบึ้มตัวเองไง บึ้มเลย บึ้มเลย”
“บึ้มเลย บึ้มเลย” เพื่อนๆ ในกลุ่มเชียร์ตามพี่ขึ้นมาซะอย่างนั้น
ต้นไม่รู้ว่าตอนนั้นต้นทำหน้าแบบไหน เขารู้แต่ว่าเขาอยากร้องไห้ แต่เมื่อทุกคนในกลุ่มนับ สาม สอง หนึ่ง ต้นก็ยกสองมือขึ้นบึ้มแป้งใส่หน้าตัวเอง และฉี่ต้นก็ไหลออกมา
ต้นตัวกระตุกเล็กน้อยพร้อมกับอาการเกร็งที่ช่องท้อง และความหวิวๆ ในใจก็เข้ามาแทนที่ ส่วนน้ำที่เหมือนฉี่ด้านล่างก็พุ่งออกมาเป็นจังหวะ แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นตัวต้นที่กระตุกเกร็งเพราะตอนนั้นฝุ่นแป้งค่อนข้างฟุ้ง
รับน้องวันแรก ต้นก็ถูกแกล้งเสียจนถึงจุดสุดยอดอย่างไม่ตั้งในเสียแล้ว
________________________________
คนในห้องพักครูทั้งสองได้ย้ายที่ออกมาข้างนอกและเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง
“เกินกว่าที่คิดไว้มากโข”
“หนูไม่คิดว่าเขาจะถึงขนาดเสร็จเลยนะคะ”
“ครูว่าเหล่าสาวๆ น่าจะทำเกินไปหน่อย ดูจากท่าเดินแล้วน่าจะมีคนไปเปิดหนังหุ้มของน้องจนหัวมันโผล่ออกมาเยอะ น้องมันถึงได้เสียวขนาดนั้น”
“ครูขา หนูชนะพนันทุกข้อเลยค่ะ”
“ใช่ ตามสัญญาเธอจะขออะไร ครูจะให้หนึ่งอย่าง”
“มีช้อยส์ให้เลือกไหมคะ” คำถามของเธอส่งผลให้ครูยิ้มออกมาเล็กน้อย
“รางวัลมีสองอย่าง อย่างแรกครูจะให้เธอช่วยตัวเองจนเสร็จได้ อย่างที่สอง เธอจะต้องโดนแบบที่น้องโดนและครูจะยังไม่ให้เธอจัดการตัวเอง”
น้ำฝนหายใจแรงขึ้นมาเล็กน้อย
“ใครจะเลือกอย่างที่ 2 คะ แล้วหนูจะชนะพนันมาทำไมล่ะอย่างนั้น”
“ฮ่าๆ ๆ ๆ แล้วเธอจะเลือกอะไร อย่างแรกใช่ไหม”
หญิงสาว (? ) เม้มปากเล็กน้อย
“หนูเลือกอย่างที่สองค่ะ” เธอกัดปากขณะที่พูดไปด้วย น้ำเป็นดวงปรากฏขึ้นบริเวณกระโปรง
“เธอนี่มันโรคจิต จริงๆ” เขาหันไปพูดกับเธอส่งผลให้หน้าเธอแดงก่ำขึ้นมาทันที
“ครูต้องรับผิดชอบที่ทำให้หนูเป็นแบบนี้ค่ะ” เธอหันไปพูดด้วยเสียงเข้ม
“ฮ่าๆ ๆ ๆ”
“เอ้อ ครูคิดอะไรดีๆ ออกละ เอางี้ดีกว่า พอตอนเย็นน้องถอดชุดออกแล้ว เธอเข้าไปสวมต่อเลยละกัน ใส่นอนยาวไปจนถึงตอนเช้าแล้วใส่ชุดนักเรียนทับมา”
“โอเคค่ะ” เธอชุดพร้อมยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่แปลกสุดบรรยาย