mask of fetish : หน้ากากแห่งความใคร่

ไข่สั่นทั้งห้า ถูกดึงออกจากร่างกาย แล้ววางไว้บนโต๊ะ การที่ไม่มีคราบใดๆ หลงเหลือติดออกมาด้วยแสดงถึงการที่ช่องทางทางด้านหลังถูกทำความสะอาดมาอย่างดี

น้ำฝน ในสภาพเปลือยเปล่านั่งอยู่ในท่าคุกเข่ากางขา ข้อศอกทั้งสองข้างยกขึ้นและเอามือวางไว้ที่ท้ายทอย เป็นท่าที่ครูสอนให้เธอนั่งท่าแรกๆ ในตอนที่รู้จักกันใหม่ๆ ใต้วงแขนเริ่มปรากฏขนขึ้นหนาตา เพราะขาดการโกน แต่เบื้องล่างกลับโกนและบำรุงผิวอย่างดีจึงทำให้มองเห็นของลับที่ห้อยย้อยได้อย่างถนัดตา

“วันนี้ทำไมตื่นตัวจังเลยล่ะ” ครูเจ้าของห้อง พูดขณะที่นั่งไขว้ห้างอยู่ข้างๆ เธอพูด

“หนูไม่ทราบเหมือนกันค่ะ”

“ตื่นเต้นเพราะน้องใหม่หรือเปล่า” เขาถามในขณะที่เป้ากางเกงของเขาก็ตุงขึ้นมาเช่นเดียวกัน

“เป็นยังไงบ้าง เริ่มมีคนสังเกตเห็นขนจั๊กกะแร้บ้างหรือยัง” เขาพูดพร้อมเอื้อมมือมาสางขนใต้วงแขนเบาๆ ขนเริ่มหนาตา แต่ยังไม่มากเท่าที่ควร

คำถามส่งผลให้คนที่ถูกถามหน้าระเรื่อขึ้นเล็กน้อยด้วยความเขินอาย

“อืม น่าสนใจเหมือนกันนะ เมื่อตอนเข้ามาแรกๆ ขนรกรุงรังกว่านี้ครูยังเห็นเธอ ถอดเสื้อเตะฟุตบอลอยู่ในโดมได้เลยไม่เห็นอาย”

“แล้วทำไมตอนนี้อายซะล่ะ” เขาถามคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆ

“ตอนนี้หนูเป็นผู้หญิงค่ะ” เธอพูดด้วยเสียงสั่นเครือ เล็กน้อย เหมือนคนที่พยายามฝืนพูดเรื่องที่น่าอับอายของตัวเองออกมา

“รู้ไหม เรื่องแบบนี้มันน่าหลงใหลตรงไหน”

มือของครูลูบไล้อยู่บริเวณหน้าอกของน้ำฝน ซึ่งจากการเทคยาหลายขนานมาตลอดทั้งปีทำให้เธอมีหน้าอดขนาดคัพ B การสัมผัสอย่างแผ่วเบาก็ทำให้ปลายยอดทั้งสองข้างชูชันขึ้นมา ปลายยอดทั้งสองข้างถูกเจาะแล้วติดจิวเล็กๆ ไว้ทั้งสองข้าง

“เมื่อกี้เธอบอกครูว่าเธอเป็นผู้หญิง”

“แต่จากน้ำเสียง ครูมั่นใจเลยว่า ข้างในนี้ มันยังคงมีความเป็นผู้ชายหลงเหลือและหลบซ่อนอยู่ซักที่หนึ่ง” เขาเอานิ้วจิ้มบริเวณหน้าอกของเธอ

“เคยสงสัยไหมว่าทำไมครูถึงไม่ค่อยสนใจ เหล่าสาวๆ ที่เป็นเพื่อนของเธอ ทั้งๆ ที่การฝึกสอนสาวประเภทสองน่าจะง่ายกว่าจับผู้ชายแท้ๆ มาฝึก”

“เอ อาจไม่แท้หรือเปล่า” เขาพูดเพราะขยี้ยอดหน้าอก ส่งผลให้ผู้ถูกกระทำถึงกับส่งเสียงซี้ดออกมา

“ก่อนหน้านั้นหนูเป็นผู้ชายค่ะ” เธอตอบโดยยังคงมองไปด้านหน้า

“การมีแฟนเป็นผู้หญิงก็ไม่ได้การันตีว่าเธอเป็นผู้ชายซะหน่อย แต่ก็นั่นแหละเธอก็มาไกลมากแล้วอยู่ดี”

“ที่สำคัญตอนแฟนของเธอเห็นรูปเธอแต่งหญิงในวันงานสถาปนาโรงเรียน วันรุ่งขึ้นถึงกับรีบบอกเลิกเลยไม่ใช่หรือไง”

“ครูเป็นคนส่งให้เธอเองไม่ใช่เหรอคะ”

“ใช่”

“โอ๊ะโอ แข็งขึ้นมาแล้ว” เขาเริ่มสังเกตเห็นอวัยวะบางอย่างขยับ

“เอาล่ะ เรามาดูกันว่าวันนี้ น้ำฝนคนสวยจะโดนอะไรบ้าง” เขาเปิดสมุดบันทึกบนโต๊ะ

“เธอพนันกับครูไว้ 4 อย่าง อย่างแรกคือการให้น้องโดนบอมบ์แป้ง โดยแผนของเธอ ที่ให้ครูถ่วงเวลา แล้วส่งสาวๆ ไปบอมบ์แป้งน้อง ถือว่าผ่าน ตอนนี้น้องกำลังนั่งอับอายอยู่ในโรงอาหาร เพราะฉะนั้น พรุ่งนี้เธอก็รอดจากการโดนบึ้มแป้งก่อนไปพูดหน้าเสาธงตอนเช้า" เมื่อจบประโยคได้ยินเสียงของคนที่คุกเข่าถอนหายใจเบาๆ

"ดูไม่ออกเลยว่า นี่กำลังโล่งใจหรือว่าเสียดาย” เขาพูดโดยที่หน้ามีรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย

“ยังจำได้ไหมว่าตอนตัวเองโดนรู้สึกยังไง”

“จำได้ว่าตอนนั้นโมโหมาก แทบอยากจะต่อยกับคนทำเลยล่ะค่ะ”

“แล้วยังไงต่อ”

“แต่พอมันอยู่กับตัวนานๆ เพราะไม่มีโอกาสเอามันออกจากกางเกงใน หนูก็รู้สึกว่าข้างล่างมันสบายดีแปลกๆ มันมีความนุ่มละมุน แต่ตรงหัวที่มันแข็งเป็นก้อนๆ เพราะโดนน้ำฉี่มันก็บดเบียดสร้างความเสียวให้หนูเหมือนกัน”

“วันนั้นก็เลยไม่ได้ถอดกางเกงในในเอาแป้งออก ปล่อยให้มันอยู่อย่างนั้นทั้งวันสินะ”

“หนูรู้ว่ามันเป็นแผนของครู”

“ก็ใช่” “แต่เธอก็ดูสนุกไปกับมันไม่ใช่หรือไง” อวัยวะที่ตอนแรกเริ่มขยับตั้งชูชันขึ้นมาทันทีที่จบประโยค

“ฮ่าๆ ๆ ๆ โดนฝึกจนโรคจิต หรือว่าจริงๆ แล้วตัวเธอโรคจิตอยู่แล้วกันแน่นะ” ครูหนูุมหัวเราะออกมาอย่างเสียมิได้

ครูหนุ่มมองไปด้านนอกห้องพักครู ตรงนี้มองเห็นกิจกรรมที่กำลังดำเนินอยู่ข้างนอก ในตอนนี้เขาเห็นรุ่นพี่กำลังเอาชุดพละที่เขาเตรียมไว้ไปส่งให้ต้น ชื่อวรรณที่นำมาติดกลางเสื้อ เป็นชื่อที่เขาจะตั้งให้ต้นใช้เมื่อหลังจากการฝึกสอนเสร็จสมบูรณ์

“ดูขั้นต่อไป ถ้าน้องยอมใส่ชุดพละของเด็กผู้หญิงไปทำกิจกรรม เธอก็รอด แต่ถ้าไม่ยอมใส่ พรุ่งนี้คนใส่ก็ต้องเป็นเธอ”

“ค่ะ”

“ว่าแต่ลืมอะไรไปหรือเปล่า” เขาพูดเหมือนนึกอะไรขึ้นได้บางอย่าง

“ลืมอะไรคะ”

“เมื่อสามวันที่แล้วเธอโดนลงโทษ จากการที่แอบไปช่วยตัวเองตอนพักเที่ยง ลืมไปแล้วเหรอ”

“ขอโทษค่ะ หนูจะรีบทำเดี๋ยวนี้” เธอรีบเอามือขวาเข้าประจำที่ และกำส่วนที่อ่อนนุ่มอย่างถนัดมือ

“น้ำฝนขออนุญาตลงโทษตัวเองเดี๋ยวนี้ค่ะ”

“ปฏิบัติได้” สิ้นคำอนุญาตของครูหนุ่ม หลังจากนั้นสาวสวยเริ่มสาวมืออย่างรวดเร็วและไม่นานเธอก็เริ่มที่จะทนไม่ไหว

“ครูขา หนูขอเสร็จนะคะ” ปากเรียวได้รูปที่เคลือบลิปกลอสไว้บางๆ ร้องขอด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ บ่งบอกว่ามาถึงขีดสุดที่จะรับไหว

“ไม่ แต่ขยับมือต่อไป”

เธอสาวมือด้วยความเร็วเท่าเดิม แต่มีทีท่าที่ทรมานกว่าเดิม เสียงครางอย่างทรมานและปนไปด้วยอารมณ์สมเปล่งออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

“ครูขาหนูไม่ไหว แล้วค่ะ ได้โปรด หนูขอ.. หนูขอนะคะ”

“ไม่” ครูหนุ่มเอาเท้าเกี่ยวแขนเธอออกทันทีทันใด เจ้าของมือส่งเสียงร้องครางอย่างเสียดาย

“อ๊าง อ๊า”

“เอ้า เริ่มใหม่ได้แล้ว”

“ค่ะ” เธอเริ่มทำกิจกรรมใหม่อีกครั้ง ด้วยมือที่สั่นเทา

“ไม่ได้เสร็จมากี่วันแล้วนะ” เขาถามในขณะที่เธอกำลังทำแบบเดิมซ้ำ และกำลังจะถึงจุดสูงสุดในอีกไม่ช้า

“สะสาม วันค่ะ” เธอพูดด้วยเสียงสั่นเครือก่อนที่จะโดนสั่งให้หยุดกิจกรรมก่อนถึงจุดสุดยอกในอีกแค่หนึ่งอึดใจ บริเวณพื้นกลางระหว่างขา มีคราบน้ำใสเหนียวหยดเป้นกองๆ แสดงถึงความอยากที่สะสมมาเป็นเวลานาน

“ยังน่าจะไม่ได้ที่ ทำต่ออีกหน่อยแล้วกัน”

กิจกรรมแบบเดิมยังคงวนมาอีกแปดรอบจนอวัยวะของเธอแดงก่ำ ก่อนที่ครูหนุ่มจะสั่งให้เธอหยุด แล้วดึงบางสิ่งบางอย่างออกมาจากใต้โต๊ะ

“ครูกลัวว่าเธอจะแอบไปเอาน้ำออก เลยกันไว้ดีกว่าแก้”

“ครูโหดร้ายกับหนูมาก”

“เอ้า มานอนบนโต๊ะนี้” เขาสั่งพร้อมกับตบลงบนโต๊ะ

น้ำฝนค่อยๆ เยื้องย่างขึ้นมานอนบนโต๊ะ หลังจากรอให้หดตัวลง ครูหนุ่มก็ได้บรรจงใส่กางเกงในกันชู้สำหรับผู้ชาย ให้กับเธอ

คลิ๊ก! เสียงล็อกกุญแจทำให้หน้าของสาวสวยดูมีหลากหลายอารมณ์เกิดขึ้นในนั้น ทั้งผิดหวัง สุขสม ขื่นขม ไปพร้อมๆ กัน

“ใส่กางเกงในตัวนี้ละกันนะน่ารักดี” เขายื่นกางเกงในผ้าฝ้ายสีขาว มีลายดอกไม้เล็กๆ จุดอยู่รอบตัวส่งให้เธอ

“วันนี้ไม่ต้องไปซ้อมเชียร์นะ ไปเจอครูที่เดิม เผื่อความงุ่นง่านของเธอลดลง ครูก็จะเติมให้มันเต็มจนปริ่มล้นตลอดเวลา”

“ค่ะ”

“มันไม่เคยมี แต่ครูก็อยากจะเห็นคนขาดใจตายเพราะความเงี่ยนเหมือนกัน” เขาพูดพร้อมกับแสยะยิ้มที่สุดแสนจะโรคจิตออกมา

----------------------------------------

หลังจากต้นปฏิเสธ รุ่นพี่ก็หันกลับไปคุยกัน

“ว่าแล้วไง น้องไม่ใส่หรอก นี่มันชุดของผู้หญิง ใครใส่ก็บ้าแล้ว” รุ่นพี่ที่ถือชุดหันไปคุยกับคนที่วิ่งเอาชุดมาให้

“แล้วจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย”

“พี่ไปส่งผมเปลี่ยนชุดที่ห้องพักก็ได้ครับ คิดว่าคงใช้เวลาไม่นานหรอก” ต้นบอกกับรุ่นพี่ เพราะตอนนี้เขาอยากหนีจากสภาพนี้เต็มแก่แล้ว

“พี่อยากไปส่งน้องอยู่นะ แต่ตอนนี้เจ้าหน้าที่กำลังตรวจห้อง เพื่อค้นหาสารเสพ”

เพี๊ยะ เสียงดังสนั่นจากการโดนตบกะโหลกศีรษะด้วยมุม 45 องศา

“โอ้วว”

“แล้วแกจะพูดหาง้าว หาหอก หรือไง เขาให้ปิดเป็นความลับ” คนที่ตบหัวเอ็ดเพื่อนด้วยเสียงอันดัง

“เอาเป็นว่าตอนนี้ยังขึ้นตึกนอนไม่ได้ครับน้อง”

แล้วรุ่นพี่คนที่บอกก็เข้ามากระซิบใกล้ๆ กับหูต้น

“ถ้าน้องไม่เปลี่ยนก็ได้นะ แต่ว่ากิจกรรมมันอาจเลอะได้ไง คือแป้งที่โดนตอนเช้าถ้าเอาไปซักมันก็ออก แต่ถ้าเป็นโคลน เป็นสีตอนบ่าย พี่ว่ามันจะซักไม่ออก เสียดายเสื้อนักเรียนด้วย”

“อีกอย่างพี่บอกใบ้ไว้ก่อนนะ ช่วงบ่ายมีทั้งกิจกรรมที่ให้ใส่กางเกงในหญิง ชุดว่ายน้ำ กระโปรง ชุดสารพัดที่พวกพี่จะหามาแกล้ง แค่นี้ไม่มีปัญหาหรอก”

เมื่อได้ฟังเหตุผลดังนี้ต้นเริ่มสองจิตสองใจ เพราะตอนนี้เขามีชุดนักเรียนเหลืออยู่สองชุดรวมชุดที่ใส่ ถ้าหากตัวนี้เปื้อน เขาคงใช้ชีวิตต่อไปลำบาก เพราะด้วยสถานะทางการเงิน เก็บเงินไว้กินน่าจะดีกว่าซื้อชุดนักเรียนที่มีราคาแพง

“โอเคครับ ผมใส่ชุดนี้ไปก่อนก็ได้” คำตอบของต้นเรียกให้สายตาคนที่ได้ยินจ้องมาที่ต้นเป็นตาเดียว ความอายที่เหมือนจะหายไป กลับมาก่อตัวอีกครั้ง ต้นมวลท้องและเหมือนกับมีฉี่เหนียวๆ ไหลออกมาตลอดเวลา

“เอาชุดไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำเลยน้อง” รุ่นพี่บอกพร้อมชี้ไปที่ห้องน้ำ

ต้นรีบเดินไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว แม้ว่าจะรู้สึกเสียววูบวาบทุกครั้งที่เดิน เขาต้องรีบไปล้างหน้าล้างตัวก่อน เพราะหากต้องใส่ชุดแบบนี้ ในสภาพที่ตัวเต็มไปด้วยแป้ง แถมกางเกงในยังอัดแน่นไปด้วยแป้งแบบนี้ ต้นคงอายจนต้องแทรกแผ่นดินหนี

“อย่าทำห้องน้ำสกปรกนะหนู” เสียงแม่บ้านตวาดออกมาก่อนที่ต้นจะเข้าไปด้านใน

“ครับ” ต้นรีบเผ่นเข้าด้านในอย่างรวดเร็ว

ข้างในห้องน้ำ ต้นค่อยๆ ดันกางเกงลงอย่างช้าๆ แป้งร่วงออกมาตามแข้งขาเป็นกองๆ

“บอกว่าอย่าทำห้องน้ำสกปรกไง!!! ” เสียงของป้าคนเดิมเพิ่มเติมคือเข้ามาทุบประตูห้องน้ำทำให้ต้นตกใจจนดึงกางเกงกลับที่เดิม

“พื้นสกปรกหมดแล้ว รีบๆ ออกมาเลยนะ” ป้าพูดพร้อมทุบประตูโครมคราม

งั้นผมขอเปลี่ยนชุดแป๊บนึงนะครับ ต้นรีบถอดชุดนักเรียนออกส่งผลให้แป้งที่ค้างในตัวตกลงบนพื้นมากมายกว่าเดิม เขารีบใส่เสื้อพละเข้าทางด้านหัว ก่อนที่จะปลดกางเกงนักเรียนและใส่กางเกงพละเข้าแทนที่ให้ความรู้สึกเหมือนใส่กางเกงในสองชั้น

ต้นรีบเปิดประตูออกมาด้านนอก โดยมีป้าหน้าดุยืนกอดอกรออยู่

“โอ้ยย” ป้าดึงหูของต้นออกมาจากห้องน้ำ

“นี่มันอะไรกันนี่ ไม่เคยพบไม่เคยเจอ เล่นอะไรแผลงๆ แบบนี้ ดูซิห้องน้ำเละเทะหมดเลย”

“ป้าครับ ผมไม่ได้”

“ไม่ต้องมาพูด เธอต้องมาทำความสะอาดห้องน้ำตอนเย็นชดใช้ในสิ่งที่ทำไป”

“ครับ” ต้นตอบโดยมีน้ำตาซึมนิดๆ เพราะเจ็บที่หูยังคงโดนดึงอยู่

“เอ้าไปได้แล้ว แล้วตอนเย็นมาทำความสะอาดด้วยฉันจะรอเธอที่นี่”

“เดี๋ยวถ่ายรูปเก็บไว้ก่อน”

“ป้าครับ อย่าถ่ายนะครับ”

“ยืนนิ่งๆ”

แช๊ะ

“เอ้ารีบไปได้แล้ว ตอนเย็นก็รีบมา”

ต้นหอบเสื้อผ้าออกมาจากห้องน้ำโดยที่ยังไม่ได้ล้างหน้าล้างตัว เดินกลับไปที่โรงอาหารด้วยความอายเป็นเท่าทวีคูณ ความหน่วงใต้ท้องน้อยทำให้ต้นอยากจะฉี่ออกมาตอนนี้ซะจริงๆ