Dragon Phoenix Tragedy

เสียงคำรามจากท้องฟ้าเบื้องบนดังครืนๆ ครามๆ ขณะที่สายอัศนีแห่งฟ้าก็แตกแขนงทิ้งตัวเป็นสายสีขาวระคายตาลงมาสู่พื้นพสุธาบนยอดเขาสูงแห่งนี้จนถึงกับทำให้ทั่วบริเวณสว่างไสวอยู่ชั่วพริบตาก่อนที่จะมืดมิดลงอีกอย่างรวดเร็ว

แต่ทว่าเพียงชั่วครู่สายอัศนีอีกสายที่เจิดจ้าระคายตายิ่งกว่าเดิมก็ทิ้งตัวลงมาอีกสายพร้อมกับเสียงกัมปนาทคำรามที่ระคายหูยิ่งกว่าเมื่อครู่ ก่อนที่จะสูญสลายหายวับไปเหมือนเช่นคราแรก

และในความเจิดจ้าของสายอัศนีครั้งหลังสุด หากสังเกตุให้ดีแล้วก็จะเห็นเงาร่างของบุคคลผู้เป็นบุรุษผู้หนึ่งกำลังเดินตรงไปที่ลานโล่งของยอดเขาที่มีชื่อว่า'เขาจรดฟ้า'แห่งนี้

บุรุษผู้นี้แต่งกายด้วยชุดยาวสีเงินยวงอันรัดกุม ที่ไหล่ซ้ายยังสะพายย่ามขนาดเขื่องสีดำอยู่ใบหนึ่ง ใบหน้าของมันผู้นี้จัดว่าหล่อเหลาคมคาย แต่หากพิศดูใกล้ๆ ใบหน้ามันยามนี้ก็จะเห็นว่ามันเหมือนจะได้รับบาดเจ็บจากอะไรบางอย่างจนสีหน้าถึงกับซีดเซียวมัวหมอง

มันเดินดิ่งไปยังกลางลานที่มีแท่งหินสีดำจำนวนราวเจ็ดแท่ง และมีความสูงอยู่เลยศรีษระมันไปราวครึ่งวาซึ่งตั้งวางเรียงกันเป็นวงกลมในรัศมีห้าเมตร โดยที่ยังมีแท่งหินกลมปลายตัดเรียบอีกแท่งหนึ่งที่สูงราวเอวของมันตั้งอยู่ตรงจุดศูนย์กลางของกลุ่มหินนั้น

สายอัศนีแห่งฟ้ายังทิ้งตัวลงมาอยู่เป็นระยะๆ ขณะที่บุรุษผู้นี้ได้เดินผ่านเข้าไปในกลุ่มหินทั้งเจ็ดแท่งและก็ไปหยุดอยู่ที่ริมขอบของแท่งหินตรงกลาง

จากนั้นมันก็ได้ล้วงมือเข้าไปในย่ามผ้าสีดำเพื่อนำของบางสิ่งออกมา

และสิ่งที่มันได้นำออกมานั้นก็มีลักษณะเป็นลูกแก้วกลมๆ ขนาดย่อมที่มีสีอัมพันอันสวยงาม จากนั้นมันก็ได้บรรจงวางลูกแก้วนี้ไปที่ปลายตัดของหินแท่งกลมนั้นอย่างเบามือ

และหลังจากนั้นมันก็เงยหน้าขึ้นสู่เบื้องบนราวกับจะรอสัญญาณของอะไรบางอย่าง

ชั่วครู่เดียวมันก็กลับมาจ้องมองที่ลูกแก้วอีกครั้ง ก่อนที่มันจะถอยร่างไปสองสามก้าวแล้วดึง'คฑา'ที่มีสีเงินออกมา จากนั้นมันก็ชี้ปลายคฑาไปที่ลูกแก้วนั้น โดยที่ปากของมันก็ขยับไปมาราวกับกำลังท่องบริกรรมคาถาอะไรบางอย่างอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่ปลายคฑานั้นจะเริ่มเปล่งแสงสีขาวจนเจิดจ้าขึ้นเรื่อยๆ

แล้วพริบตานั้นกลุ่มพลังงานบางอย่างที่มีสีขาวเงิน ก็พวยพุ่งออกจากปลายคฑาตรงไปที่ลูกแก้วนั้นทันที

ลูกแก้วเมื่อได้รับแสงพลังงานนั้นได้อยู่ชั่วครู่มันก็เริ่มเปลี่ยนสีตัวเองจากสีอัมพันไปเป็นสีม่วงที่สว่างไสววูบวาบ และเมื่อมองเข้าไปภายในลูกแก้วนั้นก็จะเห็นเหมือนมีสายอัศนีเล็กๆ เต้นแปลบปลาบอยู่ภายใน

แล้วใบหน้าของมันยามนี้ก็เต็มไปด้วยความปรีดาราวกับว่าภาระกิจที่สำคัญสูงสุดของมันนั้นกำลังจะสัมฤทธิ์ผลในบัดดลนี้แล้ว

แต่ในจังหวะนั้นเอง ประสาทสัมผัสบางอย่างของมันก็ได้รับรู้ถึงความผิดปกติที่อยู่เลยออกไปนอกวงของกลุ่มหินทั้งเจ็ดแท่งนั้น

มีใครสักคนที่เพิ่งจะเคลื่อนตัวออกมาจากซอกมุมของหินก้อนใหญ่ที่อยู่เลยกลุ่มหินแท่งไปราวเจ็ดแปดวา และบัดนี้มันผู้นั้นก็กำลังเคลื่อนตัวมาจนถึงกลุ่มหินแท่งหนึ่งที่อยู่ด้านหลังนี้แล้ว

บุรุษผู้สวมชุดสีเงินยวงรีบหมุนตัวกลับไปพร้อมๆ กับที่มันก็วาดคฑานั้นไปยังบริเวณแท่งหินที่มันคิดว่ามีคนแปลกหน้าแอบซ่อนอยู่ด้านหลัง พริบตานั้นพลังงานของแสงอันเจิดจ้าที่บัดนั้นได้แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิงก็ได้พุ่งทะลวงเข้าไปสู่บริเวณนั้นทันที!

เสียงเปรี้ยงเมื่อพลังงานแสงนั้นได้กระทบกับขอบโคนของแท่งหินตรงนั้น แต่ทว่าก็กลับไม่มีร่องรอยของบุคคลใดอยู่ที่บริเวณนั้นแม้แต่น้อยนิด

บุรุษชุดสีเงินยวงรู้สึกตื่นตะลึงกับความว่องไวของบุคคลลึกลับเพราะก่อนหน้านี้มันก็มั่นใจว่าบุคคลผู้นี้ได้แอบซ่อนตัวอยู่หลังแท่นหินนั้นอย่างแน่นอน แล้วเหงื่อเม็ดใหญ่ๆ ก็เริ่มผุดพรายขึ้นมาบนใบหน้าของมันทันที

และพริบตานั้นหูของมันก็ได้ยินเสียงเหมือนมีการเคลื่อนไหวอยู่โดยรอบๆ วงของแท่นหินทั้งเจ็ดนั้น

จากแท่งหินด้านนั้นไปเป็นแท่นหินด้านโน้น จากแท่นหินด้านโน้นไปเป็นแท่นหินด้านนี้ จากนั้นก็เคลื่อนตัวสลับไปสลับมาจนมันเองก็ไม่สามารถระบุตำแหน่งที่ชัดเจนของบุคคลลึกลับนั้นได้อีกต่อไป

ราวกับจะตระหนักได้แล้วว่า ภาระกิจในครั้งนี้ของตนกำลังจะมีความเสี่ยงถึงขั้นล้มเหลวทั้งๆ ที่ตอนแรกก็จวนจะสำเร็จอยู่แล้ว บุรุษในชุดสีเงินยวงรีบถดถอยร่างเข้าไปจนชิดแท่นหินกลมปลายตัดที่อยู่ตรงกลาง

จากนั้นมันก็รีบเร่งที่จะทำภาระกิจบางอย่างของตนให้สำเร็จลงโดยเร็วด้วยการชูคฑาขึ้นสู่ฟ้าเบื้องบนแล้วก็ขับพลังบางอย่างให้เข้าไปสู่คฑาในมือ จนคฑานั้นก็เริ่มส่งประกายแสงสีขาวจ้าออกมาอีกครั้ง

และขณะนั้นท้องฟ้าเบื้องบนก็เริ่มคำรามและส่งแสงแปลบๆ ปลาบๆ อย่างถี่ๆ ขึ้นมาอีกครั้ง ราวกับว่าฟ้านั้นจะมีปฏิกิริยาโต้ตอบกับคฑานี้ก็ปาน

แต่พริบตานั้น ก็ปรากฏเงาร่างลึกลับของบุคคลผู้หนึ่งทะยานขึ้นที่เบื้องบน และร่างนั้นก็ลอยละลิ่วเข้ามาอยู่ระหว่างคฑาและแสงฟ้าที่เเล่บแปลบปลาบราวกับต้องการจะขัดขวางการทำปฏิกิริยาต่อกันของทั้งสองสิ่ง

แล้วบุคคลลึกลับผู้นั้นก็ได้หมุนตัวอยู่กลางอากาศรอบหนึ่งจากนั้นได้ตวัดเท้าข้างหนึ่งฟาดลงไปบนข้อมือของบุรุษชุดสีเงินยวง จนคฑานั้นถึงกับหลุดกระเด็นไปจากมือทันที!

บุรุษชุดสีเงินยวงร้องโอดโอยออกมาคำหนึ่งและรู้สึกราวกับว่าข้อมือข้างขวานั้นได้หักไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และตัวของมันก็ยังหมุนหลุนๆ ไปอีกครึ่งรอบ ก่อนที่จะล้มลงไปเกลือกกลิ้งอยู่กับพื้น

และเมื่อมันตั้งหลักเงยหน้าขึ้นได้แล้ว มันก็ได้เห็นว่าบุคคลอันลึกลับผู้นั้นบัดนี้ได้ทิ้งตัวลงมายืนอยู่ไม่ไกลจากเบื้องหน้าของมันนี่เอง

แล้วมันก็ได้เห็นว่าบุคคลผู้นี้แท้จริงเป็นบุรุษผู้หนึ่งที่ได้แต่งกายด้วยชุดสีเหลืองเข้ารูป และที่หน้าอกของมันนั้นก็ยังมีรูปลายปักเป็นรูปมังกรสีแดงมีปีกเหมือนนก และสัญลักษณ์แบบเดียวกันนี้ก็ยังปรากฏอยู่ที่บนหน้าผากของหน้ากากโลหะที่มันได้สวมใส่ปกปิดใบหน้าของตัวเองไว้ และถ้ามองสัญลักษณ์นี้ดูดีๆ แล้วก็จะเห็นว่า ปีกของมังกรที่ดูเป็นปีกนกนี้กลับดูคล้ายกับเปลวไฟที่ดูเหมือนกับปีกนกซะมากกว่า

"มังกรวิหคไฟ...! " บุรุษในชุดสีเงินยวงเรียกนามนั้นออกมาขณะที่กำลังลุกยันเข่าขึ้นมาข้างหนึ่ง "ในที่สุด ท่านก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาเพื่อที่จะทำลายภาระกิจของข้าจนได้...! "

บุรุษผู้ถูกเรียกว่า 'มังกรวิหคไฟ' กลับนิ่งเฉย และดวงตาทั้งคู่ของมันที่ลอดออกมาจากหน้ากากโลหะนั้นก็ไม่สามารถจะบ่งบอกอารมณ์ใดๆ ของมันได้

"อย่างนั้นรึ...? " มันกล่าวออกมา "เป็นเจ้าเองมิใช่รึ ที่คอยขัดขวางภาระกิจของข้ามาโดยตลอด...? "

บุรุษในชุดสีเงินยวงแสยะยิ้มออกมา "แต่ข้าก็ไม่เคยขัดขวางภาระกินของท่านได้สำเร็จแม้แต่ครั้งเดียว และทุกภาระกิจแห่งการสังหารอันมากมายของท่านนั้น ก็ยังไม่เคยมีใครขัดขวางท่านได้จนสำเร็จมาก่อน..."

ราวกับดวงตาของบุรุษผู้ใส่หน้ากากเหล็กจะปรากฏรอยยิ้มอันลึกล้ำขึ้นมา

"ในวันหนึ่งข้างหน้า เจ้าจะได้เข้าใจ ว่าการสังหารและการมีอยู่ของข้านั้นได้ทำให้โลกนี้เกิดความสมดุลย์และผาสุข และเจ้าเองนั้นก็จะเข้าใจข้าและรักข้าในที่สุด..."

"เจ้า...! " โทสะของบุรุษผู้สวมชุดสีเงินยวงกลับพุ่งพรวดขึ้นมาทันที

"เจ้ามัน... เจ้ามันเป็นอสูรร้าย เป็นมารร้ายของโลกใบนี้ เจ้าจะไม่มีวันที่จะทำให้โลกนี้ผาสุขขึ้นมาได้หรอก ไม่มีทาง...! "

ขาดคำนั้น คฑาที่ตกอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้นก็พุ่งเข้ามาอยู่ในมือของบุรุษในชุดสีเงินยวงทันที

แต่ทว่า มันกลับไม่ได้ใช้คฑาเข้าโจมตีหรือต่อสู้กับมังกรวิหคไฟ แต่มันกลับชูคฑานั้นขึ้นไปสู่เบื้องบน และท้องฟ้าอันแล่บแปลบปลาบนั้นก็ราวกับจะมีปฏิกิริยากับคฑานั้นอีกครั้ง

เปรี้ยงงงงง...!!

นั่นหาใช่เสียงของสายอัศนีที่ฟาดลงมา แต่มันกลับเป็นเสียงของการระเบิดที่ได้เกิดขึ้นบนใบหน้าของบุรุษในชุดสีเงินยวง!

และการระเบิดนั้นก็เกิดจากพลังงานแสงบางอย่างที่พุ่งออกมาจากอาวุธบางอย่างที่มังกรวิหคไฟเพิ่งนำออกมาจากด้านหลังและใช้เล่นงานบุรุษในชุดสีเงินยวงทันที

"เจ้า... เจ้า... ทำลายใบหน้าของข้า...! " บุรุษในชุดสีเงินยวงทรุดร่างลงไปอีกครั้ง แต่มือยังกำคฑาของตัวเองอยู่...

แล้วมันก็ได้เห็นสิ่งหนึ่งข้างหน้า...?

คฑาสีเงิน...?!

ทำไมคฑาสีเงินกลับมีอยู่ในมือของมังกรวิหคไฟอีกอันหนึ่งล่ะ?

บุรุษในชุดสีเงินยวงรู้สึกผิดความคาดหมาย ขณะที่กำลังรู้สึกอีกว่า เนื้อหนังบนใบหน้าของมันเองในตอนนี้ได้เริ่มเปื่อยเละลงไปเรื่อยๆ

'ไม่... ไม่... คฑาสีเงินมีสองอันไม่ได้ ข้าไม่เคยผิดพลาดแบบนี้มาก่อน มันเป็นไปไม่ได้? '

บุรุษในชุดสีเงินยวงร่ำร้องอยู่ในใจพลางยกมือชูคฑาของตัวเองขึ้นมาดูอีกครั้งอย่างงงงวย

จากนั้นสายอัศนีอีกสายก็ทิ้งตัวลงมาจากเบื้องบนพุ่งเข้าสู่ปลายยอดของคฑา และจากนั้นประกายแสงสีรุ้งอันเจิดจ้าก็พุ่งออกจากปลายคฑาตรงไปที่ลูกแก้วที่อยู่บนแท่นหินกลมปลายตัดทันที

เปรี้ยงงงงง...!!

เสียงแห่งกัมปนาทดังขึ้นอีกครั้งราวกับลูกแก้วได้ระเบิดออกมาเป็นสีรุ้งต่างๆ และทุกสิ่งทุกอย่างก็สว่างวาบไปรอบด้านจนกระทั่งร่างกายของบุรุษชุดสีเงินยวงก็ได้หายวับไปพร้อมกับแสงนั้นทันที!

และเพียงชั่วครู่ พายุและสายอัสนีที่เบื้องบนก็ค่อยๆ สลายสภาพลงไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่เบื้องล่างก็ไม่หลงเหลือทั้งลูกแก้วและคฑาสีเงินของบุรุษในชุดสีเงินยวง

แต่ทว่าคฑาสีเงินในมือของบุรุษผู้ฉายาว่า'มังกรวิหคไฟ'นั้นยังอยู่

แล้วมันก็ยิ้มให้กับตัวเองอย่างเศร้าหมอง

เมื่อยิ้ม... แล้วใยจึงเศร้าหมอง...?!

จากนั้นมันก็หมุนตัวเดินออกไปอย่างรวดเร็วท่ามกลางเสียงลมที่ครวญครางหวีดหวิว

ทว่าบุรุษในชุดสีเงินยวงล่ะ บัดนี้มันได้สูญสลายไปจริงๆ แล้วอย่างนั้นหรือ...?

(โปรดติดตามในบทต่อไป เร็วๆ นี้นะครับ)