เซนต์เซย่า ภาคนักรบคนสุดท้าย Saint Seiya The Last Hope

“ อึก…..” กล้าพูดไม่ออก  และแทบจะสำลักน้ำเปล่าที่เพิ่งดื่ม  แต่สุดท้าย  เขาก็ปรับอารมณ์เป็นปกติ  แล้วถามกลับ 

 

“ เอ่อ….อัยย์สตรีมเกมเล่น ROV ด้วยหรือ  เราเพิ่งรู้นะเนี่ย ” 

      

 

      สาวน้อยจ้องมองตาไม่กะพริบ  ประมาณว่าจะพยายามจับโกหก  แต่จนแล้วจนรอด  เธอก็ไม่เห็นพิรุธ  เพราะตามปกติ  อ้วนแหยก็ดูไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองอยู่แล้ว 

 

“ อืม…..” 

      

 

      เมื่อกล้าเห็นว่าบรรยากาศเริ่มดูแปลกๆ  และกดดันกว่าปกติ  เขาจึงเบี่ยงเบนประเด็น 

 

“ เอ่อ….จะว่าไป  ขอบคุณนะที่ชวนเรามากินไอติม ” 

 

“ เอ….ไม่เห็นต้องขอบคุณเลย  ก็เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ชั้นอนุบาลนี่นา  การมาเอ็นจอยกันแบบนี้  ถือเป็นเรื่องปกติที่ใครๆก็ทำ ” อัยย์แปลกใจ  แต่ประโยคนั้นกลับทำให้กล้าซึ้งใจจนก้มหน้านิ่ง  น้ำใสๆเริ่มคลอที่ขอบตา 

 

“ ขะ…ขอบคุณนะ  ขอบคุณมาก ” 

        

 

      อัยย์เริ่มสงสารหนุ่มนายนี้จับจิต  เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไม  เพื่อนในห้องถึงได้เมินกล้า  ทั้งที่เขาก็ดูเป็นคนดี  จึงยื่นมือไปกุมกำปั้นอวบอ้วน  พร้อมพยายามปลุกปลอบ 

 

“ ไม่เป็นไร  ที่เพื่อนในห้องไม่ค่อยสนใจกล้า  อาจเป็นเพราะเธอปิดกั้นตัวเอง  ไม่เข้าหาใคร  ถ้าลองเปิดอก  คุยกับใครซักคน  บางทีทุกคนอาจจะดีกับเธอ ” 

 

“ คะ…ครับ ” กล้ารู้สึกดีขึ้นมาทันตา  เพราะนี่ก็นานมาแล้วที่ไม่มีใครพูดคุยกับเขาแบบนี้  แถมคนผู้นั้นยังเป็นสาวน้อยที่แอบชอบมาตั้งแต่อนุบาล  จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่หนุ่มร่างสมบูรณ์จะก้มหน้านิ่ง  ด้วยอาการเขินอาย

 

“ ดังนั้น  กล้าเลิกร้องไห้  แล้วมาสนุกกับการกินไอติมดีกว่า  เพราะอัยย์จะคอยอยู่เคียงข้างเธอเอง ” เด็กสาวยื่นมือมาลูบศีรษะของกล้า  แล้วปลอบโยนด้วยเสียงที่อบอุ่น  ทำให้หนุ่มร่างสมบูรณ์ถึงกับไม่เป็น  ปากก็ตอบรับได้เพียงคำเดียว  นั่นก็คือ…. 

 

“ ครับ ” 

 

…………………. 

 

“ กรี๊ด…..สองคนนี่เป็นแฟนกันแน่ๆ  มีลูบหัวให้กันด้วย ” 

 

“ ตายแล้ว  อกอีแป้นจะแตก  เดี๊ยนรับไม่ได้ ” 

 

“ นั่นสินะ  นับเป็นคู่แปลกแห่งยุค  เพราะพวกเขาดูต่างกันเหลือเกิน ” 

      

 

     สารพันคำนินทาออกมาจากปากของกลุ่มสาวแท้  สาวเทียมที่นั่งโต๊ะข้างๆ  เพราะพวกเขาเห็นว่ารูปลักษณ์ของทั้งสองแตกต่างกันเกินไป  ไม่น่าจะมาคบกันได้  ทว่ากลับมีเด็กสาวอีกนางที่นั่งพิจารณาอยู่เงียบๆ  ท่าทางสุขุมเกินวัย  ไม่นาน เธอก็กล่าวแย้งด้วยเสียงกระซิบ 

 

“ แต่ชั้นคิดว่า….พวกเขาเหมาะสมกัน ” 

 

“ หา……เธอว่าไงนะ ” สมาชิกทุกคนร้องเหวอพร้อมกัน  เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้  ร้อนถึงเด็กสาวผู้สุขุม  ต้องรีบแจกแจง 

 

“ ชู่ว…อย่าเสียงดัง  ส่วนสาเหตุที่คิดว่าพวกเขาเหมาะสมกัน  ก็คือ….” พอพูดจบ  เด็กสาวผู้สุขุมก็หันไปมองกล้า  แล้วกล่าวกับเพื่อนๆ 

 

“ แม้ตานั่นจะอ้วน  แถมดูอ่อนแอ  ไม่มั่นใจในตัวเอง  แต่ถ้ารีดน้ำหนักออก  แล้วแต่งตัว  ปรับบุคลิกซักหน่อย  เชื่อว่าเคป็อบยังต้องอาย ” 

     

 

      ทันทีที่เด็กสาวผู้สุขุมพูดจบ  กลุ่มเพื่อนก็พากันชำเลืองไปยังกล้า  และหลังจากพิจารณาอย่างละเอียด  มุมมองของพวกเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป 

 

“ เออ…จริงแฮะ  ตานี่ก็มีเค้าหล่ออยู่เหมือนกัน  แต่ต้องรีดไขมันออกอีกหลายกิโล  แถมยังต้องเปลี่ยนทรงผมเห่ยๆของตัวเอง  แล้วก็…….อื่นๆอีกมากมาย ” 

 

“ โห…..แต่มันก็ยังต้องปรับปรุงอีกหลายกระบวน  ไม่รู้ว่ายัยตัวเล็กนั่นทนอยู่กับตาเฉิ่มได้ยังไง ” 

 

“ นั่นสิ  เป็นชั้น  เผ่นหนีตั้งแต่ชั่วโมงแรกที่เดทกันแล้ว ” สาวเทียมผู้มากด้วยจริต เบะปาก  ประมาณว่ารังเกียจ 

      

 

      แม้เพื่อนฝูงในกลุ่มจะสนุกกับการวิพากษ์วิจารณ์ต่อ  แต่เด็กสาวผู้สุขุมยังคงนั่งพิจารณากล้าอยู่เงียบๆ  ไม่นาน  เธอก็พึมพำเบาๆ  ประสงค์ให้ได้ยินแค่ตัวเอง 

 

“ นอกจากนี้  นายอ้วนยังดูไม่ธรรมดา  สังเกตได้จากประกายตาที่แวววาว  คล้ายมีบางสิ่งซ่อนอยู่ภายใน  และถ้าเขาดึงสิ่งนั้นออกมาได้  ต้องกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่แน่ๆ ” 

 

……………….. 

(ตัดกลับมาที่กล้าและอัยย์)

       

      ทันทีที่มือบางของเด็กสาวสัมผัสศีรษะ  หนุ่มร่างสมบูรณ์ก็สะดุ้งสุดตัว  ทำให้อีกฝ่ายตกใจตาม 

 

“ เอ่อ….ขะ…ขอโทษ  เราไม่ได้ตั้งใจ ” อัยย์กล่าวเบาๆ  พร้อมก้มหน้าที่แดงก่ำลงเล็กน้อย  ในใจนึกตำหนิตัวเองที่เผลอทำอะไรแบบนั้น 

 

“ มะ…ไม่เป็นอะไร  ระ…เราผิดเองทะ…ที่ขี้กลัวเกินไป ” อ้วนแหยกล่าวตะกุกตะกัก  ท่าทางสำนึกผิด 

       

 

      ด้วยความที่ทั้งคู่ไม่เชี่ยวชาญเรื่องเพศตรงข้าม  จึงได้แต่นั่งนิ่ง  ต่างคนต่างก้มหน้ากินไอติม  บรรยากาศเลยกลายเป็นเงียบกริบ 

       

 

      ขณะนั้นเอง  กลุ่มอันธพาลประจำห้องเรียนก็ปรากฏ  นั่นก็คือ “ตุ่ม”  และสมุนคู่ใจสองนาย  แน่นอนว่าหนึ่งในลิ่วล้อเป็นฝ่ายเห็นกล้าและอัยย์ก่อน  จึงชี้ให้ลูกพี่ใหญ่ดู 

 

“ เฮ้ย!  นั่นไอ้อ้วนแหยนี่หว่า  ทำไมมันถึงได้มากินไอติมในร้านโปรดของพวกสาวๆ  แถมควงหญิงมาด้วย ” 

 

“ เอ๊ะ!  นั่นมัน  ยัยอัยย์  สาวสวยประจำห้องเรานี่นา  เป็นไปได้ยังไง  ดาวระดับเธอไม่น่าลดตัวมากินไอติมกับไอ้อ้วนแหย ” สมุนอีกนายที่ตาดี  ร้องขึ้นมาบ้าง  สีหน้าแฝงแววเหลือเชื่อ 

 

“ นั่นน่ะสิ  ทำไมนังคนสวยนั่นถึงได้ตาต่ำแบบนี้   มิน่า  ลูกพี่ชวนเดทที่ไร  ถึงได้ปฏิเสธทุกที  เพราะยัยนั่นมีรสนิยมแบบนี้นี่เอง ” สมุนคนแรกเข้าใจทันที  พร้อมตอกย้ำปมด้อยของหัวโจก  ที่ยืนกัดฟันอยู่ไม่ห่าง 

      

 

      ตุ่มฉุนถึงขีดสุด  เพราะเขาเป็นอีกคนที่หมายปองอัยย์  และพยายามตามตื้อมาแรมปี  แต่เจ้าหล่อนก็เมินเฉยตลอด  ซ้ำร้ายกว่านั้น  เธอกลับมาขลุกอยู่กับไอ้คนที่เขาคิดว่าต่ำต้อยที่สุด  ทำให้รับไม่ได้อย่างแรง  จึงระบายโทสะกับสมุนที่อยู่ใกล้มือ 

 

“ หุบปากโว้ย…..” 

 

“ โป้ก….” 

 

“ โอ๊ย….” สมุนผู้เคราะห์ร้ายร้องโอดโอย  พร้อมยกสองมือขึ้นกุมศีรษะที่ถูกเขก  ส่วนตุ่มมองไปที่สองหนุ่มสาว  ดวงตาแลแข็งกร้าว  ด้วยอารมณ์โกรธเกรี้ยว  และเมื่อแรงพยาบาททะยานถึงขีดสุด  วายร้ายประจำห้องก็ตรงดิ่งเข้าไปหา  ก่อนจะโวยวายตามสันดาน 

 

“ เฮ้ย!  ไอ้อ้วนแหย  มึงมาแดกไอติมที่นี่หรือวะ ” 

       

 

      กล้าสะดุ้งโหยง  เพราะจำเสียงนี้ได้เป็นอย่างดี  และพอหันไปเห็นรูปโฉมของบุคคลผู้มาเยือน  ดวงตาก็เบิกโพลง  ด้วยความหวาดกลัว 

 

“ ตะ…ตุ่ม….” 

       

 

      อัยย์ไม่ค่อยชอบใจ  เพราะตุ่มคือหนึ่งในหนุ่มที่คอยมาแจกขนมจีบ  แต่เธอไม่นึกพิศวาสเลยซักนิด  เนื่องจากนายคนนี้ชอบทำตัวเป็นนักเลงหัวไม้  เลยเบือนหน้าหนี  หัวโจกจึงขบกรามแน่น  พร้อมคุกคามด้วยวาจา 

 

“ อ้าว….นึกว่าใคร  อัยย์นี่เอง  ทำไมถึงเปลี่ยนรสนิยมมาชอบคนห่วยๆอย่างไอ้หมอนี่ ” 

      

 

      คำดูถูกของตุ่ม  ทำให้อัยย์รู้สึกโกรธแทน  ทั้งที่ผู้ถูกพาดพิง  ได้แต่นั่งตัวสั่นงันงก  เธอจึงสวนกลับทันควัน 

 

“ ชั้นจะชอบใครหรืออะไร  แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ ” 

 

“ หึ  หึ  หึ  มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับชั้นหรอก ” ตุ่มหัวเราะเหี้ยมๆ  ดวงตาอาฆาตเหลือบมองไปที่สองหนุ่มสาว  ทำเอาเหล่าลูกสมุนและกล้าขนลุกไปตามๆกัน  เพราะรู้ดีว่า….ถ้าหัวโจกมีรีแอคชั่นแบบนี้เมื่อไหร่  เป็นอันต้องเลือดสาดทุกที  ทว่าอัยย์ไม่รู้พิษสง  เลยต่อปากต่อคำอีกหนึ่งชุดใหญ่ 

 

“ ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้ว  ช่วยหายตัวไปด้วย  เพราะชั้นและกล้าไม่ต้อนรับคนอย่างเธอ ” 

 

“ เพลี้ย….” 

    

 

     อัยย์ถึงกับหน้าสะบัด  เพราะถูกตุ่มตบเข้าไปฉาดใหญ่  และด้วยแรงฝ่ามือของหัวโจกร่างล่ำ  ทำให้เด็กสาวล้มลงไปนั่งพับเพียบบนพื้น 

 

“ กรี๊ด…..ว้าย…..ช่วยด้วย  มีคนทำร้ายร่างกาย ” เสียงเอะอะโวยวายดังผสานเสียงกรีดร้อง  แต่ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วย  เพราะคนส่วนใหญ่ในร้านเป็นพวกสาวๆ(ทั้งแท้และเทียม)  คนเดียวที่เป็นเพศชายก็คือ….นายกล้า  แต่แทนที่เขาจะเป็นเดือดเป็นร้อน   กลับลุกขึ้นยืน  เพื่อเข้าไปพยุงเด็กสาว 

 

“ เอ่อ…..อัยย์เป็นอะไรมั้ย ”    

 

“ มึงเงียบไปเลย  ไอ้อ้วนแหย  แล้วอยู่เฉยๆด้วย  กูจะสั่งสอนนังผู้หญิงปากดีคนนี้ ” ก่อนที่กล้าจะถึงตัวของอัยย์  หัวโจกก็ชี้หน้าสั่ง  

      

 

      ด้วยท่าทีที่ดุดัน  ทำให้กล้าชะงักงันอยู่กับที่  ทั่วกายสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว  ทว่าอัยย์  ซึ่งเป็นเพียงเด็กสาวร่างบาง  กลับไม่ยอมศิโรราบ 

 

“ กล้าตบเด็กผู้หญิงเลยเหรอ  คิดว่าแมนนักรึไง  จำใส่หัวไว้  คนอย่างนายไม่เคยอยู่ในสายตาของชั้น ” พออัยย์พูดจบ  ก็พุ่งเข้าบวก  หมายจะตบ  แต่ถูกตุ่มคว้าข้อมือขวาไว้ได้ทัน 

 

“ เชอะ  เป็นแค่ผู้หญิง  จะทำอะไรได้ ” ตุ่มแสยะยิ้ม  ดูเหมือนเขาจะสะใจนิดๆ  ที่ได้รังแกเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ 

 

“ เพลี้ย…..” 

      

 

      ด้วยความประมาท  ตุ่มจึงโดนฝ่ามือซ้ายของอัยย์เข้าอย่างจัง  ซึ่งก็แรงพอตัว  เพราะถึงขั้นทำให้ใบหน้าของหัวโจกสะบัด 

 

“ ฮึ่ม…..เธอต้องการแบบนี้  ใช่มั้ย ” แรงโทสะของตุ่มพุ่งทะยานอีกเท่าตัว  และถ้าอัยย์เป็นชาย  เขาสาบานว่า….เธอโดนหักแขนหักขาไปแล้ว  หัวโจกจึงเปลี่ยนเป็นดึงร่างบางเข้ามากอด 

 

“ โอ้ว…..ลูกพี่นี่แน่จริง  กล้าทำแบบนี้ต่อหน้าธารกำนัล ” สองสมุนอ้าปากเหวอ  แน่นอน  กล้าเองก็ตกใจเช่นกัน  ทว่าด้วยความกลัว  จึงได้แต่ทำอะไรไม่ถูก 

 

“ ปล่อยนะ  ไอ้บ้า  ไอ้ทุเรศ ” อัยย์ทั้งอึดอัดและรังเกียจ  แถมอับอายเป็นที่สุด  จึงยกสองแขนขึ้นผลักไสสลับตบข่วน  แต่ก็ทำอะไรไอ้ถึกอย่างตุ่มไม่ได้ 

 

“ เหอ  เหอ  เหอ  ดีดดิ้นเข้าไป  อย่างเธอจะทำอะไรได้ ” อารมณ์ของตุ่มเริ่มเปลี่ยนหฤหื่น  เพราะร่างของเด็กสาวที่อยู่ในอ้อมกอด  ทั้งนิ่มนวลและหอมกรุ่น 

      

 

      เมื่ออัยย์จนมุม  เธอจึงหันไปหาที่พึ่งสุดท้าย  นั่นก็คือ…หนุ่มร่างสมบูรณ์ 

 

“ กล้าช่วยด้วย  เราไม่ไหวแล้ว ” 

      

 

      พอได้ยินดังนั้น  หนุ่มร่างท้วมก็เตรียมขยับเข้ามาช่วยตามสัญชาตญาณ  แต่ก็หยุดอยู่กับที่โดยสมบูรณ์  เพราะถูกประกาศิตของตุ่มบงการ 

 

“ อย่าเข้ามาเสือก  ไอ้อ้วนแหย  ผัวเมียเขาจะคุยกัน ”

 

 

สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/jalando.darksidewriter.version2