เซนต์เซย่า ภาคนักรบคนสุดท้าย Saint Seiya The Last Hope

      ท่าทางที่เปลี่ยนไปของกล้า  ทำให้ไชน่าชะงักไปหนึ่งจังหวะ  แต่คาชิออสไม่สนใจ  จึงบันดาลโทสะ  ด้วยการพุ่งเข้าใส่ 
 
“ หน็อย….เจ้าเซย่า  แกต้องตาย ” 
 
“ เดี๋ยวก่อน….” ไชน่ารีบร้องห้าม  ทำให้คาชิออสกระตุกเล็กน้อย  แต่ด้วยแรงที่โถมเข้าไปทั้งตัว  เลยทำให้ยั้งมือไว้ไม่ทัน  และในจังหวะนั้นเอง  กล้าก็ปลดปล่อยกระบวนท่าเด็ด 
 
“ เพกาซัส  หมัดดาวตก ” 
        
 
      แต่แทนที่หมัดของกล้าจะเป็นลำแสงสีฟ้านับร้อยแบบในการ์ตูน  กลับมีเพียงแรงลมเบาๆที่พุ่งจากกำปั้น 
 
“ ฟุบ……” 
       
 
      แน่นอนว่าเพียงแค่นี้  ไม่อาจหยุดการชาร์จของชายหนุ่มที่มีน้ำหนักตัวมากกว่า 100 กิโลได้  กล้าในร่างเซย่าจึงถึงตาจน  ดวงตาเบิกโพลง  ด้วยความหวาดกลัว 
 
“ เหวอ….ซวยแล้ว  หมัดดาวตกไม่ยอมทำงาน  ซี้แหงๆ ” 
       
 
      และสิ่งที่กล้าคาด  ก็กลายเป็นความจริง  เขาโดนหัวไหล่ของคาชิออสกระแทกเข้าอย่างจัง  ส่งผลให้ร่างบางลอยละลิ่วไปชนกำแพง 
 
“ โครม…..” 
      
 
      แรงปะทะที่หนักหน่วง  ทำให้อิฐปูนที่ฉาบกำแพงโคลอสเซี่ยม  ถึงกับแตกกระจาย  ส่วนกล้านั้น ร่วงล้มลงไปนั่งชันเข่า 
 
“ อั้ก….โดนเข้าไปทีเดียว  แทบจะกระอักเลือดเลย  ไม่ได้การ  เห็นทีต้องรีบยอมแพ้  เพราะเราไม่ค่อยถูกกับความเจ็บปวด  แทบยังใช้คอสโมไม่ได้อีก  แล้วจะล้มเจ้ายักษ์จอมถึกได้ยังไง ” กล้าในร่างเซย่าพยายามยันกายลุกขึ้นยืน  แต่พอเงยหน้าขึ้นมา  ก็พบกับคาชิออส  ที่กำลังยืนค้ำหัวอยู่  ขนทั่วกายเลยลุกชูชัน  เพราะตกใจเหลือประมาณ  
 
“ เฮ้ย!  ซวยแล้ว  คาชิออสเข้าประชิดเราได้  ไม่รอดแน่ ” 
      
 
      กล้าจินตนาการถึงมือใหญ่ๆของเจ้ายักษ์  ที่จะเอื้อมมาจับลำคอ  จากนั้นหมอนั่นก็จะโชว์ความโหด  ด้วยการเด็ดหู  ปาก  จมูก  ก่อนจะกระชากศีรษะของตนออกจากกาย 
 
“ ตายแน่ๆ  หมอนั่นต้องทำแบบนี้แน่ ” 
        
 
       ทว่าคาชิออสกลับหันหน้าไปทางไชน่า  แล้วร้องถามเสียงดัง 
 
“ เมื่อกี้คุณไชน่าจะพูดอะไรหรือครับ  ผมมัวแต่เล่นงานเจ้าเซย่า  เลยไม่ทันได้ฟัง ” 
        
 
      ไชน่ายังคงนิ่งเฉย  คล้ายจะตรึกตรองหาคำตอบที่เหมาะสม  ก่อนจะกล่าวช้าๆ  แต่มั่นคง 
 
“ ไม่มีอะไร  ข้าแค่จะบอกว่า…..เล่นงานให้เต็มที่  อย่าให้มันโงหัวขึ้นมาได้ ” 
 
“ หึ  หึ  หึ  ข้าก็ตั้งใจจะทำแบบนั้นอยู่แล้ว  คุณไชน่าไม่ต้องกังวลไปหรอก  รับประกันว่างานนี้นองเลือดแน่ๆ ” คาชิออสหัวเราะลั่น  ดวงตาเรียวเล็กเปล่งประกายก้าวร้าว  ผิดกับกล้าที่ตอนนี้  หน้าเสียจนแทบจะร้องไห้
 
“ เหวอ….เรากราบขอโทษตอนนี้  จะทันมั้ยเนี่ย ” 
        
 
     ไชน่ายอมรับว่า….เมื่อครู่นี้  ตกใจสุดๆ  เพราะในจังหวะที่กล้ากวาดมือไปมา  ตามตำแหน่งหมู่ดาวเพกาซัส  เธอสัมผัสได้ถึงพลังคอสโม่อ่อนๆที่แผ่ไปทั่วร่าง  แต่พอเห็นคู่ชิงชัยถูกศิษย์เอกกระแทกจนปลิว  สาวผมเขียวก็เลิกคิดมาก 
 
“ ที่รู้สึกเมื่อกี้  เป็นเพราะเราหลอนไปเองมากกว่า  เพราะถ้าเจ้าเซย่าใช้คอสโมได้จริง  คาชิออสคงจะเละไปแล้ว ” 
       
 
      ทางด้านมารีนเองก็ตกตะลึงเช่นกัน  เพราะตั้งแต่ฝึกเซย่ามาหลายปี  นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นลูกศิษย์ผู้โง่เขลา  มีแววจะใช้คอสโม่ได้ 
 
“ ไม่ผิดแน่  เจ้าเซย่ากำลังจะระเบิดพลังคอสโม่ออกมา  บางที  มันอาจเข้าถึงหลักการทำลายของเซนต์ในศึกนี้ ” 
      
 
     ทว่าการประเมินของมารีนดูจะสูงกว่าความจริงไปไกลโข  ด้วยบัดนี้  กล้าในร่างเซย่าได้แต่นั่งคุกเข่า  กายสั่นเทา  ดวงตาเหม่อมองคาชิออสที่กำลังก้าวเข้ามา
 
“ หึ  หึ  หึ  ดีมาก  สีหน้าแบบนั้นแหละที่ชื่นชอบ  ข้าจะค่อยๆฆ่าแกช้าๆ  เพื่อทรมานให้สมแค้น ” 
 
“ ยะ….อย่าทะ…ทำอะไรชะ…ชั้นเลย ” ปากคอของกล้าเริ่มสั่น  ดวงตาเหลือกลาน  ด้วยความหวาดกลัว  ท่าทางน่าสมเพชจนไม่หลงเหลือมาดพระเอกหนุ่มจอมดีเดือด  สร้างความประหลาดใจให้แก่คาชิออส 
 
“ เอ….ท่าทางของเจ้าเซย่าดูเปลี่ยนไปมาก  เพราะแต่ก่อน  มันไม่เคยแสดงอาการหวาดกลัวแบบนี้ออกมาเลย ” คาชิออสยังจำได้ดี  เพราะในการต่อสู้ที่ผ่านมา  คู่อริคนนี้มักจะพุ่งเข้าใส่ตลอด  แม้จะรู้ว่าสู้ไม่ได้  แต่ในคราวนี้  กลับกลายเป็นคนขี้ขลาดไปซะอย่างงั้น 
      
 
      อันที่จริง  ไม่เพียงแต่คาชิออสที่งุนงง  ทั้งไชน่า  มารีนและเหล่าคนดู  ก็สงสัยไปตามๆกัน  เพราะได้ประจักษ์กับการต่อสู้ที่กล้าหาญของเซย่าในการประลองครั้งก่อนๆ  แต่ตอนนี้  นักรบหนุ่มคนดังกล่าว  กลับแสดงท่าทีหวาดกลัว 
 
“ ผิดฟอร์มจริงๆ  หรือนี่จะเป็นนิสัยที่แท้จริงของเจ้าเซย่า ” 
 
“ คนญี่ปุ่นไม่มีความสามารถมากพอจะได้ชุดครอธหรอก ” 
 
“ เจ้าเซย่ามันก็มาได้แค่นี้แหละ ” 
       
 
      สารพันคำนินทาถูกปล่อยออกมา  อันชวนให้ผู้รับฟัง  รู้สึกท้อแท้  แต่ประโยคเหล่านั้น  ล้วนไม่เข้าหูของกล้า  เพราะเขากำลังถูกความหวาดกลัวเข้าครอบงำจิตใจ 
 
“ ไม่ไหว  งานนี้  เราต้องตายแน่ๆ ” 
       
 
      ขณะที่สถานการณ์เริ่มเลวร้ายลงเรื่อยๆ  มารีนก็ตัดสินใจปล่อยไพ่ใบสุดท้าย  ด้วยการตะโกนดังเป็นโค้ดลับ 
 
“ ความไวเป็นของปีศาจ  ความขลาดเป็นของคนตาย ” 
       
 
      ประโยคนี้เข้าหูของกล้าในทันที  เพราะได้นัดแนะกับมารีนตั้งแต่เมื่อวาน  ประมาณว่านี่คือแผนลับที่ให้งัดมาใช้ยามจนตรอก  
     
 
      คาชิออสเองก็ได้ยิน  แต่เขาไม่สนใจ  และยื่นมือใหญ่โตเข้ามา  หวังบีบคอของเหยื่อที่กำลังนั่งคุกเข่า  แต่ก่อนจะได้สัมผัสร่างกาย  กล้าก็ตะโกนดัง  พร้อมสวนกลับด้วยหมัด 
 
“ ย้าก……” 
     
 
      กำปั้นสลาตัน  พุ่งปะทะนิ้วโป้งของคาชิออส  ส่งผลให้อวัยวะชิ้นนั้นบิดเบี้ยวไปตามแรง  แน่นอนว่าอาการดังกล่าว  ย่อมหนีไม่พ้นกระดูกหัก  เจ้ายักษ์เลยร้องลั่น  ด้วยความเจ็บปวด 
 
“ อ้าก……เจ็บโว้ย ” 
        
 
      ดูเหมือนว่าคำแนะนำของมารีนจะนำพาสถานการณ์ให้ดีขึ้น  อาจารย์สาวผมแดงจึงชี้ทางต่อไปด้วยโค้ดลับลำดับที่สอง 
 
“ เซียนอยู่รู  หมูอยู่ตึก ” 
       
 
      กล้าในร่างเซย่ารู้ทันทีว่าอาจารย์ของตนต้องการสิ่งใด  เลยกลิ้งตัวไปที่สองขาของยักษ์ใหญ่  จากนั้นก็ออกแรงปัดสุดกำลัง 
 
“ เฮ้ย! ” คาชิออสมัวแต่ตกตะลึงกับความเจ็บปวด  เลยไม่ทันระวังการจู่โจมระลอกต่อไป  เขาจึงเสียหลัก  และล้มลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้า 
 
“ โครม ” 
       
 
      กล้ารีบถอยฉากออกมา  จากนั้นก็เริ่มก้มตัวลงต่ำ  สองเท้ากางออก  เพื่อสร้างบาลานซ์ให้ร่างกาย  ท่วงท่าไม่ผิดไปจากมวยปล้ำอินเดียในยุคโบราณ   ในหัวแอบขบคิด 
 
“ คุณมารีนบอกว่า….ถ้าเข้าตาจน  ให้ตั้งท่าแบบนี้  เพราะการย่อตัวลงต่ำ  จะทำให้ศัตรูที่สูงใหญ่  จับเราได้ลำบาก  และนี่ก็คือแผนในโค้ดที่ชื่อ “เซียนอยู่รู  หมูอยู่ตึก” ประมาณว่าถ้าอยากคว้าชัยเหนืออริที่แข็งแกร่งกว่า  ก็จงสู้แบบเจียมตัว ” 
 
“ แก….เจ้าเซย่า ” คาชิออสโกรธจัด  จึงพุ่งเข้าไปคว้าตัว  แต่กล้านั้นอยู่ในท่าที่พร้อมกว่า  เลยหลบหลีกได้ไม่ยาก 
 
“ ไอ้ขี้ขลาด  อย่าหนีสิวะ ” ยักษ์ใหญ่โวยวาย  พร้อมกวาดสองแขนออก  หวังไขว่คว้าเจ้าตัวดี  ทว่าก็สัมผัสได้เพียงสายลมเย็น  ด้วยตามการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของกล้าไม่ทัน 
 
“ เออ…จริงของคุณมารีนแฮะ  พอเราเข้าท่านี้  การหลบหลีกก็ดูจะง่ายกว่าเดิมเป็นเท่าทวี ” กล้าดีใจที่หลบมืออันใหญ่โตของคาชิออสได้  ภายในนึกขอบคุณอาจารย์สาวที่ช่วยติวเข้มให้เมื่อคืน 
       
 
      กล้าเคลื่อนที่อยู่ตลอด  แต่ก็หมุนวนอยู่ในวงแคบๆ  พอเข้ามุมอับ  หนุ่มเนิร์ดก็พุ่งเข้าไปตอดด้วยหมัดบ้าง  เท้าบ้าง  จนสร้างอาการบอบช้ำให้กับคาชิออสได้ระดับหนึ่ง 
 
“ และนี่คือแผนการในโค้ดลับที่ชื่อว่า “ความไวเป็นของปีศาจ  ความขลาดเป็นของคนตาย”  เพราะถ้าเคลื่อนที่ได้เร็วกว่า  เราก็จะได้เปรียบ  ทว่าถ้ามัวแต่หวาดกลัว  ต้องถูกศัตรูสังหารอย่างแน่นอน ” ถึงตรงนี้  กล้าไม่ตำหนิมารีนที่ลากออกไปฝึกเข้มกลางดึกอีกต่อไป  เพราะถ้าไม่ได้แผนการนี้  เขาคงลงหลุมไปนานแล้ว  และพอเห็นลูกศิษย์หนุ่มได้เปรียบ  อาจารย์สาวผมแดงจึงตะโกนดัง   
 
“ อยากได้ลูกเสือ  ก็ต้องเข้าถ้ำเสือ ” 
     
 
      กล้ารู้ทันที  เพราะนี่คือแทคติกสุดท้ายที่สองศิษย์อาจารย์นัดแนะ  เขาจึงฉวยโอกาสในจังหวะที่คาชิออสเผลอ  เพื่อพุ่งเข้าไปต่อยเป้าตรงกึ่งกลางกาย  อันเป็นจุดตายของชายชาตรี 
 
“ อุ้ก……” เจ้ายักษ์ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่า  สีหน้าแสดงออกถึงความเจ็บปวด  กายล่ำสันก้มลงเล็กน้อย 
      
 
      ในจังหวะที่คาชิออสจ่อมอยู่บนพื้นนั้นเอง  กล้าก็กระโดดเข้ามาทั้งตัว  เพื่อปิดบัญชีด้วยเข่าลอย 
 
“ เปรี้ยง ” 
      
 
      คาชิออสถึงกับหน้าสะบัด  กายล่ำสันสั่นสะท้าน  ส่วนกล้านั้นได้แต่วิ่งผ่าน  จากนั้นก็ทรุดลงไปกุมหัวเข่า  เพราะรู้สึกเจ็บปวด 
 
“ อู้ย….บ้าชะมัด  หน้าแข็งอย่างกับหิน  เราล้มมันได้มั้ยเนี่ย ” 
     
 
      ทว่าความหวังนั้นก็พังทลาย  เมื่อเจ้ายักษ์ใหญ่นั้นค่อยๆยันกายลุกขึ้นยืน  พร้อมเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก 
 
“ หึ  หึ  หึ  โจมตีได้ดีนี่  แต่ยังไม่แรงพอนะ  หนูน้อยเซย่า ” 
     
 
       กล้ายอมรับว่าไม่สนคำเย้ยของคาชิออส  เพราะสิ่งเดียวที่อยู่ในสมองก็คือ…….มันยังยืนอยู่ได้ยังไงฟะ 
 
 
สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ
https://www.facebook.com/jalando.darksidewriter.version2