เซนต์เซย่า ภาคนักรบคนสุดท้าย Saint Seiya The Last Hope

      คนเราเกิดมาบนโลกนี้ทำไม  นี่คือคำถามที่หลายคนไม่มีวันหาคำตอบเจอ  แต่ไม่ใช่กับพ่อหนุ่มนายนี้  เขาชัดเจนในฝันของตนเองมาก  และรู้มาตลอดว่ามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร  เพราะสิ่งเดียวที่สนใจก็คือการ์ตูนดังในอดีตที่มีชื่อว่า……เซนต์เซย่า 
        
 
      พ่อหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า “เสมา”  ส่วนชื่อเล่นที่ครอบครัวตั้งให้คือ “กล้า”  ทว่าทุกคนที่โรงเรียนกลับขนานนามเขาว่า…..อ้วนแหย 
        
 
        สาเหตุที่หนุ่มน้อยวัย 13 มีฉายาที่แสนทุเรศปานนี้  เพราะเขามีรูปกายที่อุดมไปด้วยไขมัน  หน้าตาพอไปวัดไปวาได้  การเรียนไม่โดดเด่น  ส่วนเรื่องกีฬาไม่ต้องพูดถึง  แค่วิ่งซัก 100 เมตร  ก็หอบจนตัวโยน  มิหนำซ้ำ  จิตใจยังปวกเปียกสุดๆ  ชนิดที่แค่เห็นเข็มฉีดยา  ก็ร้องไห้หาแม่แล้ว 
       
 
      แม้นายกล้าหรืออ้วนแหยจะดูไม่มีอะไร  แต่งานอดิเรกของเขากลับน่าสนใจ (สำหรับสายเนิร์ด) นั่นก็คือ…..ทำทุกกิจกรรมที่เกี่ยวกับ “เซนต์เซย่า”  
       
 
      แน่นอนว่ากล้าสามารถจดจำได้ทุกเหตุการณ์ในการ์ตูนเรื่องนี้  แม้กระทั่งรายละเอียดของตัวละครทุกคน  ท่าไม้ตายทุกประเภท  รวมถึงเกราะทุกชุด  ล้วนอยู่ในหัวสมอง  และด้วยความที่เขาแปลกกว่าคนอื่น  จึงไม่ค่อยมีใครคบ  สังคมเดียวที่หนุ่มนายนี้มีก็คือ…..เพจคนรักเซนต์เซย่า 
 
………………….
      
      วันนี้ก็เป็นอีกวันที่กล้ากลับมาจากโรงเรียนแบบหงอยๆ  ก็น่าเห็นใจ  ชีวิตที่ไม่มีเพื่อนฝูง  ไม่มีสังคม  ไม่มีคนรัก  มันจะน่ารันทดขนาดไหน  แต่พอหนุ่มน้อย(แต่ร่างไม่น้อย)ได้ขยับมานั่งหน้าคอม  ความมีชีวิตชีวาก็กลับคืนสู่จิตใจ 
 
“ ตึ้ง  ตึ้ง  ตึ้ง……” 
         
 
      ทันทีที่พ่อหนุ่มร่างอ้วนล้อคอินเข้าเฟสบุ๊ค  เสียงสัญญาณเตือนก็ดังถี่รัว  บ่งบอกว่ามีหลายคนส่งข้อความมาหาเขา  ด้วยกล้าคือหนึ่งในแอดมินคนสำคัญของเพจคนรักเซนต์เซย่า  ซึ่งก็นับว่าใหญ่ไม่ใช่น้อย เพราะกลุ่มนี้มีสมาชิกถึงสามหมื่นเศษ 
 
“ อืม….ไหนดูสิ  ว่าส่งอะไรมา ” นายกล้าหยิบโค้กกระป๋องขึ้นมาซด  ดวงตาสองชั้นที่ซ่อนตัวอยู่ในแว่นทรงกลม  ไล่อ่านทุกข้อความที่ปรากฏบนหน้าจอ 
         
 
      ข้อความหลักที่นายกล้าได้รับคือ......คำขอเข้าร่วมกลุ่ม  ซึ่งมีไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อย  นอกจากนี้  ยังมีการส่งข้อมูลตัวละครแบบต่างๆ  รายละเอียดภาคใหม่ที่กำลังอาละวาดในเว็บตูนของต่างประเทศ  แต่มีข้อความหนึ่งที่น่าสนใจที่สุด  
 
“ นายอยากเข้าไปในโลกของเซนต์เซย่ามั้ย ” 
 
“ เอ๊ะ!  หมอนี่มาแปลกแฮะ ” กล้าซดโค้กอีกหนึ่งอึก  จากนั้นก็หยิบโบโลน่าของเซเว่นขึ้นมาสวาปาม  เขาทบทวนอยู่อึดใจ  ก่อนพิมพ์ตอบโต้แบบขำๆ 
 
“ อยากสิ  เพราะเราชอบการ์ตูนเรื่องนี้มาก ” 
 
“ ถ้าอยากจริงๆ  ชั้นก็จะช่วยนาย ” ข้อความจากไอดีแปลกหน้าเด้งกลับมาทันที  ราวกับว่าคนพิมพ์นั่งรอคำตอบของเขาอยู่ตลอด 
 
“ เฮ้ย!  อะไรกันวะ ” กล้าสะดุ้งโหยง  เขาเหลือบมองไปที่ชื่อล็อคอิน  เพื่อดูว่าใครคือคนที่ส่งข้อความ 
 
“ เซนต์แพนโดร่า  อืม…..เป็นชื่อที่แปลกมาก ” กล้าทวนคำ  เขาไม่อยากเชื่อว่าเหล่าสาวกเซนต์เซย่าจะใช้ชื่อล็อคอินแบบนี้  เพราะแพนโดร่าคือตัวโกงหญิงในภาคจ้าวนรก  ฮาเดส  ซึ่งจงเกลียดจงชังอาธีน่าสุดหัวใจ  แต่หมอนี่กลับเอาชื่อวายร้ายคนสำคัญมารวมกับเหล่าเซนต์  ผู้เป็นองครักษ์ของศัตรู  ทว่าในท้ายที่สุด  หนุ่มน้อยก็นึกสนุกและพิมพ์ตอบ 
 
“ นายจะช่วยชั้นยังไง ” 
         
 
       ไอดีปริศนาหยุดเคลื่อนไหวไปชั่วขณะ  คล้ายกำลังชั่งใจ  แต่ในความคิดของกล้า  คาดว่าหมอนี่น่าจะคิดมุกใหม่มากกว่า 
 
“ ลองดูซิว่ามันจะมาไม้ไหน  หึ  หึ  หึ ” 
      
 
      ไม่นานเกินรอ  ไอดีประหลาดก็ตอบกลับ  มันเป็นข้อความที่ทำให้สีหน้าของกล้าถึงกับซีดเผือด  ด้วยเป็นจินตนาการที่ล้ำยุคจนเกินบรรยาย 
 
“ ชั้นก็จะส่งจิตของนายเข้าไปในโลกแห่งเซนต์เซย่าไง ” 
       
 
       กล้านิ่งอึ้งอยู่หลายวินาที  ก่อนจะหันไปมองปฏิทิน  เพราะคิดว่านี่เป็นวันเทศกาลโกหกที่พวกฝรั่งชอบเล่น  แต่มันก็เลยช่วงเวลานั้นมาสองอาทิตย์แล้ว  งั้นทางเดียวที่เป็นไปได้ก็คือ….. 
 
“ ถ้ามันไม่เมากาว  ก็ขี้เล่นอย่างรุนแรง ” 
       
 
       เมื่อเป็นเช่นนี้  กล้าก็เลิกต่อปากต่อคำไปโดยปริยาย  เพราะไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนสติไม่สมประกอบ  พร้อมหันไปโฟกัสกับบางสิ่งที่คู่ควรกว่า 
 
“ เฮ้อ….เลิกยุ่งกับมันดีกว่า  มีเรื่องอื่นที่น่าสนใจกว่า ” 
       
 
       หลังจากหนุ่มน้อยปิดหน้าเพจ  เขาก็มุ่งไปสู่เพจใหม่ที่มีชื่อว่า “แมวน้อย อัยย์”  ซึ่งมีผู้ติดตามถึง 3000 เศษ  ก็นับว่าไม่น้อยสำหรับเด็กสาววัย 13 ที่มีหน้าตาสดใส  เธอกำลังสตรีมเกม ROV ที่หลายคนติดงอมแงม 
 
“ บุกเข้าไปเลย  ขอสามทางนะคะ ” สาวน้อยร่างเล็กนางนี้ดูบ๊องแบ๊ว  แต่เวลาเล่นเกม  เธอกลับสั่งลุยอย่างดุดัน  ผิดกับหน้าตาราวฟ้ากับดิน 
       
 
       กล้าตั้งหน้าตั้งตาดูอย่างจริงจัง  ถ้าจะบอกว่า....นอกจากคลั่งไคล้เซนต์เซย่า  แล้วเขายังติดเกมแนวตีป้อมอีกเหรอ  เปล่าเลย  เขาไม่สนเกมใดๆ  ยกเว้นว่ามันจะสร้างมาจากธีมการ์ตูนโปรด  แต่ที่มานั่งดูเกมเมอร์สาวเล่น ROV  เพราะมีจุดประสงค์อื่นต่างหาก 
 
“ ว้าว…..เธอน่ารักจังเลย ” ดวงตาของกล้าเริ่มเคลิบเคลิ้ม  เด็กสาวนางนี้เป็นที่หลงใหลใฝ่ฝันมาก  เพราะน้องหนูเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกับเขามาตั้งแต่ ป.1  แถมบ้านของเธอยังอยู่ฝั่งตรงข้าม  ประมาณว่าแค่เปิดหน้าต่าง  ก็เห็นห้องนอนกันแล้ว  ทว่า…..ทั้งสองกลับไม่เคยคุยกัน 
        
 
      ไม่ใช่ว่าอัยย์นึกรังเกียจเด็กอ้วน  หรือแอนตี้คนแปลกๆอย่างกล้า  แต่เป็นเพราะหนุ่มร่างสมบูรณ์ไม่ยอมเข้าหา  ทั้งที่บางครั้ง  โอกาสก็เปิดกว้าง  ชนิดที่เจ้าหล่อนโผล่มาเจอหน้าบ้าน  แล้วยิ้มให้  ทว่าเขากลับเมินหนีไปซะอย่างงั้น 
 
“ เมื่อไหร่  คนอย่างชั้นจะได้คุยกับเธอ ” กล้าพล่ามรำพัน  ในใจบอกปัดว่ามันเป็นเรื่องของโชควาสนา  มากกว่าจะโทษตัวเองว่าปอดแหกเกินไป 
 
……………………
        
      กล้าดูสตรีมอยู่ถึงสามชั่วโมง  โดยไม่ขยับไปไหน  แม้เขาจะไม่สนใจ ROV เลย  แต่หลังจากติดตามสาวเจ้ามานานถึงครึ่งปี  ก็พอจะจดจำตัวละครและไอเท็มสำคัญได้หลายชิ้น 
       
 
      พออัยย์เลิกสตรีมเกม  เธอก็ร่ำลาแฟนคลับ  และเตรียมตัวนอน  เขาก็ทำท่าจะย้ายไปดูเพจเซนต์เซย่าต่อ  ทว่าในวันนี้  กลับรู้สึกว่าความรักนั้นคับอก  อยากระบายออก  จึงกลั้นใจอยู่นานพอดู  เพื่อพิมพ์บางคำลงไป
 
“ ฝันดีนะครับ ” 
        
 
       แม้จะมีเพียงสี่คำสั้นๆ  ทว่ามันก็ได้ใจความชัดเจน  แต่ก่อนที่หนุ่มร่างสมบูรณ์จะได้ย้ายหน้าเพจสมใจ  อัยย์ก็ตอบกลับ 
 
“ ฝันดีเช่นกันค่ะ ” 
        
 
       ถ้าเป็นมุมมองของคนทั่วไป  อาจเห็นว่านี่คือการทักทายตามมารยาท  แต่สำหรับกล้ากลับคิดว่านี่คือน้ำทิพย์จากสรวงสวรรค์  ซึ่งหลั่งลงมาบนหัวใจที่อับเฉา  มันทำให้เขายินดีจนแหกปากออกมาดังๆ 
 
“ ย้าฮู้…..มีความสุขที่สุดเลย ” 
       
 
       แม้หัวใจดวงน้อยจะพองโตและอบอวลไปด้วยความอบอุ่น  แต่กล้าไม่คิดว่าอัยย์จะรู้ว่าเขาคือใคร เพราะหนุ่มร่างสมบูรณ์ใช้ล็อคอินอวตารไปคอยคอมเมนท์ในทุกสตรีม  กระนั้น  ก็ยังอดฝันหวานไม่ได้ 
 
“ อัยย์จะรู้มั้ยนะว่าเราเป็นใคร  แล้วถ้ารู้  เธอจะทำยังไง……” ขบคิดเพียงเท่านี้  หนุ่มน้อยก็หันไปตีอกชกหัวตัวเองตามประสา  เพื่อแก้เขิน 
 
……………………
        
       เวลาล่วงเข้าเที่ยงคืน  กล้ายังไล่อ่านคอมเมนท์และบทความต่างๆที่ลูกเพจส่งมา  เขาดูจริงจังกับคอมมูนนี้เหลือประมาณ  เพราะมันคือแหล่งสังคมเพียงหนึ่งเดียวที่มี  แต่ก่อนจะปิดคอม  หนุ่มน้อยกลับสะดุดข้อความหนึ่งเข้าอย่างจัง  มันเป็นของ……เซนต์แพนโดร่า 
 
“ ยังรอคำตอบอยู่นะ  กล้า ” 
 
“ เฮ้ย……เป็นไปได้ยังไง ” กล้าถึงกับถลึงตา  เพราะเท่าที่จำได้  เด็กหนุ่มไม่เคยบอกใครว่าตนเป็นแอดมินเพจดัง  แล้วเจ้าของไอดีประหลาดรู้จักเขาได้ยังไง 
 
“ ทำไงดี….” ระหว่างที่กล้าลังเลว่าควรจะตอบกลับหรือไม่  เซนต์แพนโดร่าก็ส่งข้อความมาอีกชุด  เหมือนปลายทางจะรู้ว่าหนุ่มน้อยกำลังนั่งอ่านอยู่ 
 
“ ค่อยๆเก็บไปคิด  กล้า  เวลาของนายยังเหลืออีกเยอะ ” 
       
 
      หลังจากข้อความนั้นปรากฏ  ไอดีประหลาดก็ล็อคเอาท์ออกจากเฟสบุ๊ค  ทิ้งให้กล้านั่งเอ๋ออยู่หน้าคอม  พร้อมยกมือขึ้นขยี้ตาอยู่หลายที 
 
“ มันเกิดอะไรขึ้น  นี่เราตาฝาดไปรึเปล่า ” 
        
 
      ไม่ว่าหนุ่มร่างอ้วนจะพยายามเค้นสมองมากแค่ไหน  มันก็เป็นเรื่องพิสดารที่หาคำตอบไม่ได้  สุดท้าย  เขาก็ตัดใจ  เพราะรู้สึกง่วงเหลือทน
 
“ เฮ้อ…..ไปนอนดีกว่า  ส่วนเรื่องเจ้าเซนต์แพนโดร่า  ค่อยตามสืบต่อพรุ่งนี้ ”
 
 
สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ
https://www.facebook.com/jalando.darksidewriter.version2