นักรบพันธุ์โหด ตอน ณัชฐานันท์

ป่าช้า เวลา 00.00 น.
ในป่าแห่งนี้มืดทึบห่างไกลจากหมู่บ้านที่มีแสงไฟอยู่ ในเวลากลางคืนนี้ชาวบ้านไม่มีใครออกมายุ่งบริเวณนี้ หากมีการสัญจรกันก็จะรีบๆขับผ่านให้เร็วที่สุด เป็นการบ่งบอกว่าชาวบ้านหวาดกลัวต่อแรงอาถรรพ์ต่อป่านี้ หากยกเว้นชายสองคนในชุดผ้าคลุมโมกหัวสีดำ ยืนอยู่หน้าทางเข้าป่าช้า โดยมีป้ายติดไว้ชัดเจนว่า "ห้ามเข้าหากยังรักชีวิต" ชายหนุ่มตัวสูงมองข้อความนี้ด้วยความเย้ยยัน และทั้งสองก็พากันเดินเข้าไปในป่าแห่งนั้น จากนั้นใช้ไม้เท้าที่สูงกว่าตนหน่อยหนึ่งจุดไฟเพื่อส่องทาง
     "อาจารย์ครับ เรามาทำอะไรที่นี้ครับ" เดรโกถามฌอนผู้เป็นอาจารย์ของเขา เด็กหนุ่มเดินตามข้างหลังฌอนไม่ห่างมาก สักพักก็มีบางอย่างหลุดออกมาจากเงาเดรโก ปรากฏเป็นอันเดธรูปร่างคล้ายตัวตลกใส่หมวกทรงแหลมสีฟ้า จมูกแหลมสีแดงเหมือนเลือดหน้าขาวซีดท่าทางกวนๆปนสยอง
     "นายท่านที่แห่งนี้มันช่างอับชื่น ไม่น่ารื่นรมย์เสียเลยให้ข้าน้อยทำให้นายท่านรื่นรมย์ไหม" อันเดธกล่าวด้วยเสียงยั่วยวนมาก
     "หุปากของแกไปชะ พิกมี่" เดรโกตวาดลั่นใส่อันเดธอย่างดุดัน ทำให้ พิกมี่ อันเดธที่เด็กหนุ่มเลี้ยงหวาดกลัวพอสมควร บางทีเดรโกอยากสั่งสอนเจ้าอันเดธปากดีตนนี้จริงๆ หากไม่ติดว่ามันสร้างผลประโยชน์ดีกว่าอันเดธตนอื่นๆนะ
     ฌอนและเดรโกเดินเข้ามาเกือบๆจะถึง ใจกลางของป่าช้านั้นรอบๆตัวของทั้งสอง ก็มีเงามืดปรากฏเป็นรูปร่างคนที่มีร่างกายผอม พยายามเข้ามาใกล้แต่เดรโกร่ายเวทย์กำแพงอัคคี ทำให้เหล่าวิญญาณตายโหงในป่าไม่อาจรุกล้ำเข้ามาได้ ฌอนใช้ไฟจากไม้เท้าขับไล่เหล่าวิญญาณที่มาขวางทาง แล้วมาหยุดเดินตรงที่มีวิญญาณที่เหมือนจะเพิ่งจะตายไม่นาน เพราะร่างกายพวกเขายังมีเนื้อหนังของมนุษย์ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่
     "ในพวกมึง 7 ตน ใครชื่อ มิตร จตุรภุช หรือ ไอ้แป๋ว แสดงตัวออกมา" ฌอนกล่าวด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ไม่นานนักหนึ่งใน 7 ตนก็เดินออกมาเผชิญหน้ากับฌอน แป๋วนั้นเตี้ยกว่าฌอนเล็กน้อยแต่รูปร่างกำยำกว่า ไว้ผมซอยสั้นผิวแทนเข้มท่าทางเอาเรื่อง แต่สิ่งที่ฌอนสนใจคือแววตาของอีกฝ่าย ที่ฉายความอาฆาตเอาไว้ชัดเจนมาก
     "แล้วมึงเป็นใคร ทำไมถึงรู้ชื่อกู" แป๋วถามพร้อมจ้องหน้าฌอน
     "ไม่ต้องรู้ว่ากูคือใครแต่กูจะมีข้อเสนอให้มึงกับคนของมึง กูรู้ว่ามึงแค้นใคร" พูดจบฌอนใช้มือซ้ายร่ายเวทย์ ปรากฏภาพของหญิงสาวคนหนึ่งกำลังนอนกอดลูกสาวอยู่ มธุสรนั้นเองซึ่งเมื่อภาพดังกล่าวแววตาแป๋วแสดงความโกรธแค้น และอาฆาตแรงมากยิ่งทำให้ฌอนพอใจอย่างมาก
     "อีสร" เสียงของแป๋วโกรธแค้นมากร่วมไปถึงวิญญาณอีก 6 ตนด้วยเช่นกัน
     "มึงจะทำให้พวกกูล้างแค้นอีสรได้ยังไง ในเมื่อพวกกูตายห่าไปแล้ว" ชายหนุ่มไว้หมวดเคราตะโกนถามฌอน
     ฌอนหงายฝ่ามือซ้ายออกมาเผยเปลวไฟสีดำออกมา เดรโกเริ่มรู้เจตนารมณ์ของอาจารย์แล้วว่าทำไมถึงมาที่นี้ ไฟแห่งต้นกำเนิดความมืดนั้นมีคุณสมบัติ ในการเปลี่ยนวิญญาณโดยเฉพาะที่มีพลังด้านลบ ให้กลายเป็นอันเดธและยิ่งมีพลังด้านลบมากเท่าไหร่ เมื่อเป็นอันเดธแล้วจะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น แป๋วมีสีหน้าที่ไม่ค่อยไว้ใจเปลวไฟนั้นไม่สิต้องบอกว่า เขาไม่ไว้ใจฌอนตั้งแต่แรกแล้วต่างหากซึ่งจอมเวทย์หนุ่มก็ดูออก
     "จะรู้ได้ไงว่ามึงไม่หลอกพวกกู" แป๋วถามขึ้น ฌอนยิ้มที่มุมปากแล้วส่ายหน้า
     "แป๋ว มึงเป็นคนฉลาดนะถ้ากูคิดหลอกมึง คงไม่ถ่อสังขารมาหามึงที่ตายโหงแล้วถูกกักขังในป่าแบบนี้หรอก แต่ถ้าพวกมึงไม่เอาก็ไม่เป็นไรกูก็จะกลับ แล้วปล่อยให้พวกมึงอยู่ในป่านี้ไปไหนไม่ได้....แต่ถ้าพวกมึงรับข้อเสนอกูป่าแห่งนี้จะขวางพวกมึงไม่ได้ ว่าไงจะเอาหรือไม่เอา"
     "กูเอา กูยอม" เสียงของเด็กหนุ่มคนหนึ่งร้องขึ้น เป็นเด็กที่น่าจะอายุรุ่นเดียวกับเดรโกรูปร่างผอมบาง ผิวขาวเหลืองกับอีกคนที่รูปร่างอ้วนกับผิวแทนอ่อน แป๋วหันไปมอง วีระพล หรือ บึ๊ก กับ ศุภมิตร หรือ แมน ทั้งสองคนไม่กล้าสบตากับลูกพี่ตนเอง ในขณะที่ฌอนระเบิดเสียงหัวเราะดังก้องกังวานไปทั่วป่าช้า
     "ตลกดีนะลูกน้องมึงกล้าเสี่ยงมากกว่ามึงด้วยช้ำ แค้นไม่จริงนี่หว้า" เดรโกพูดใส่ไฟกับแป๋ว ก่อนที่ชายหนุ่มหมวดเคราจะเดินมาหาแป๋วซึ่งเดรโกจำได้ว่าชายคนนี้คือ มหา อ้อยอิ่ม หรือ จั๋ว ถูกมธุสรฆ่าตายด้วยการกรอกสารเคมี ก่อนถูกตัดอวัยวะเพศและนำไปให้ ฝูงซาร์โค-ซูซุสขย้ำจนไม่เหลือเค้าเดิม
     "พี่ลองเสี่ยงดูสักตั้งพี่ ผมกับพี่ตายไปแล้วไม่มีอะไรจะเสียแล้วนะพี่" จั๋วพูดกับแป๋ว
     "ลีลาอยู่ได้จะเอาหรือไม่เอาในป่าแม่งยุงเยอะนะเว้ย" ฌอนพูดอย่างจริงจัง
     "ถ้ามึงกล้าหลอกพวกกูได้เห็นดีแน่" แป๋วกล่าว
     "เดียวก็รู้"
     เมื่อทั้งหกคนมายืนจันหน้ากับฌอนแล้วเหลือเพียงอีกหนึ่งคน ที่ยังลังเลอยู่ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหน เริงฤทธิ์ สามีเก่าของมธุกรและเป็นคนแรกที่ถูกฆ่าตาย แต่สุดท้ายเขาก็เดินมาอยู่หน้าแถวกับพวกแป๋ว เมื่อเป้าหมายที่เล็งเอาไว้มากันครบแล้ว ฌอนนำไฟแห่งต้นกำเนิดความมืดพร้อมร่ายเวทย์บางอย่าง พร้อมกับพ่นไฟสีดำไปทางพวกแป๋วผลออกมาคือ พวกเขาเหล่านั้นร้องอย่างเจ็บปวดที่โดนไฟแผดเผาแบบนั้น ตรงข้ามกับฌอนที่หัวเราะอย่างสะใจดังทั่วป่าช้า และวิญญาณดวงอื่นๆพากันกระจายหนีหายไป
                  
                                                        ++++++++++++++++++++++++++++++