นักรบพันธุ์โหด ตอน ณัชฐานันท์

-

เขียนโดย กนกพัชร

วันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2562 เวลา 12.18 น.

  88 ตอน
  54 วิจารณ์
  74.92K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

3) ตอนที่ 3 ชีวิตที่แตกต่าง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
บ้านของกุลชาติ เวลา 14.25 น.
แท็กถูกกุลชาติปลุกหลังจากที่หลับคารถไปนานพอสมควร เนื่องจากระยะทางของฟรอนร์เทียร์กับไวด์โร๊ดใช้เวลา 1 วันเต็มๆ ซึ่งแท็กไม่คุ้นชินกับการนั่งเครื่องบินเท่าไหร่ เขาเลยเลือกมาหลับในรถแทนซึ่งดูเหมือนว่ามันมาถึงบ้านของกุลชาติแล้ว ประตูรถเปิดออกมาก็พบคนใช้สองคนมาช่วยกันยกกระเป๋าของแท็กกับกุลชาติ เมื่อแท็กเดินลงมาจากรถเขาก็เงยหน้ามองรอบๆบ้าน ซึ่งบ้านของกุลชาติมีสองชั้นไม่ใช่ใหญ่โตมากสไตร์แบบโมเดิร์น กุลชาติเดินไปหาเด็กสาวคนหนึ่งซึ่งน่าจะอายุไล่เลี่ยกับแท็ก
     เด็กสาวกระโดดสวมกอดกุลชาติด้วยความดีใจอย่างมาก ซึ่งแท็กเดาว่านี้คงเป็นลูกสาวของกุลชาติหรือง่ายๆคือ เป็นญาติลูกพี่ลูกน้อง เธอไว้ผมยาวและถักเปียสองข้างผิวขาวเหลือง หน้าตาธรรมดาบ้านๆและมีริมฝีปากหนานิดหนึ่ง โดยร่วมแล้วก็ถือว่าไม่ได้หน้าตาแย่อะไรขนาดนั้น อาจเพราะเธอคนนี้ยังไม่ถึงวัยที่จะเบ่งบานก็ได้ เด็กสาวหันมายิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตรซึ่งเขาก็ยิ้มตอบ
     "แท็ก นี้ลูกสาวของน้าเองชื่อ สายป่าน" กุลชาติแนะนำลูกสาวของตนให้รู้จัก
     "เรียกฉันว่า ป่าน ก็ได้" สายป่านพูดกับแท็กอย่างเป็นมิตร
     "ยินดีที่ได้รู้จักฉันชื่อ แท็ก" แท็กก็บอกชื่ออีกฝ่ายไป กุลชาติสังเกตว่าแท็กมีอาการตื่นๆเล็กน้อย ซึ่งชายหนุ่มเข้าใจอยู่ว่าคงพึ่งมาต่างแดนครั้งแรก ที่สำคัญเท่าที่คุยกับจ่าสิบเอกสายลมมา แท็กไม่เคยคิดว่าตัวเองมีญาติที่ไหนนอกจากตัวของจ่าสิบเอกสายลม แถมไม่เคยมาต่างแดนคนเดียว คงอาจจะปรับตัวยากลำบากพอสมควร
     "พ่อค่ะ คุณย่ารอคุณพ่ออยู่ข้างในบ้าน" สายป่านบอกกับพ่อของเธอ
     "เข้าใจแล้ว... แท็กไปหาคุณย่ากัน" กุลชาติหันมาชวนแท็ก ซึ่งตัวของทอมบอยก็คิดในใจอยู่ว่าก็ที่เดินทางมา ก็มาเพื่อพบหน้าคนนี้ไม่ใช่เหรอ
     แท็กเดินเข้าไปในตัวบ้านของกุลชาติซึ่งมันก็ออกแบบธรรมดามาก ทุกอย่างปูนด้วยกระเบื้องสีขาวสะอาดชะจนแท็กไม่กล้าทำมันสกปรก กุลชาติพาเขาไปที่ห้องรับแขกซึ่งอยู่ด้านขวามือแล้ว เลี้ยวซ้ายไปหน่อยหนึ่งเขาพบกับหญิงสาวคนหนึ่ง ไว้ผมสั้นพอสมควรผิวขาวเหลือง เธออยู่ในชุดเดรสสีครีมครอบคลุมเข่า กำลังนั่งดูเด็กคนหนึ่งทำการบ้านอยู่และเมื่อเธอเห็นกุลชาติแล้ว เธอก็ลุกขึ้นมาโผยกอดทันที
     "แม่ครับไม่ต้องกอดขนาดนี้ก็ได้ผมไปแค่ 2 วันเอง" กุลชาติพูดขึ้น
     "ก็นี้ลูกแม่นี่ ไม่คิดถึงลูกจะให้คิดถึงใคร" แม่ของกุลชาติตอบ ก่อนที่จะหันมาทางแท็กที่ยืนอยู่ข้างหลังกุลชาติ ซึ่งแท็กเดาออกว่านี้คือ อรุณา พี่สาวของจ่าสิบเอกสายลมและเป็นย่าของเขาด้วย
     "แม่ครับ นี้แท็กครับหลานสาวของน้าสายลมครับ" กุลชาติพูดอย่างยากลำบากนิดๆ เพราะลักษณะของแท็กไม่เหมือนผู้หญิงเลย ซึ่งคำว่า "หลานสาว" ทำให้อรุณากับสายป่านอึ้งๆเหมือนกัน โดยที่แท็กเซ็งประมาณว่าจะอึ้งอะไรขนาดนั้น และเด็กผู้หญิงที่ทำการบ้านวิ่งมาหาแท็ก และมองด้วยความอยากรู้
     "พี่เป็นผู้หญิงเหรอค่ะ" เด็กหญิงถามด้วยความไร้เดียงสา ซึ่งแท็กคิดในใจว่าอย่าถือสาเด็ก
     "สวัสดีครับย่า" แท็กทำความเคารพกับอรุณา ซึ่งอีกฝ่ายก็เดินมาลูบหัวเขาอย่างอ่อนโยนซึ่งแท็กไม่เคยสัมผัสมาก่อน และด้วยการที่เขาไม่เคยโดนกระทำแบบนี้ อรุณาก็แปลกใจพอสมควร
     "สายลมไม่มาเหรอ" อรุณาถามขึ้น                 
     "ปู่มาไม่ได้ครับแต่รับปากว่า รอบหน้าหากมีโอกาสจะมาหาย่าด้วยตนเอง" แท็กตอบแทน กุลชาติมาอุ้มเด็กหญิงขึ้นมาหอมแก้มซึ่งเธอยังมองแท็กด้วยความสงสัยอยู่ กุลชาติก็พึ่งสังเกตเห็นว่า นุดา ลูกสาวคนเล็กของเขามองแท็กอยู่
     "นุดาอย่ามองพี่เขาแบบนั้นมันเสียมารยาทรู้ไหมค่ะ" กุลชาติดุนุดาอย่างอ่อนโยน
     "ถ้าเป็นปู่คงให้ผมลุก-นั่งร้อยที" แท็กพูดอย่างลืมตัว
     บรรยากาศภายในบ้านเงียบงันทั้งหมดแม้แต่กับแม่บ้าน ซึ่งแท็กก็พึ่งรู้ตัวว่าเผลอทำลายความรื่นเริงชะแล้ว เขาลืมคิดไปนี้คือครอบครัวพลเรือน แน่นอนว่าการเลี้ยงดูย่อมไม่เหมือนกัน แต่ภาพที่กุลชาติอุ้มนุดานั้นมันก็ทำให้แท็กคิดถึง เรือเอกจิณณาวัฒน์พ่อที่ล่วงลับไปแล้วมาก แต่แท็กเลือกที่จะเก็บมันเอาไว้ดีกว่า
     แท็กถูกนุดาจูงมือพาไปที่ชั้นสองโดยที่มีสายป่านเดินตามหลัง เธอส่ายหน้าเล็กน้อยที่น้องสาวคนเล็กแสดงความไร้เดียงสา จะว่าไปเธอก็ตกใจเหมือนกันที่เพิ่งรู้ว่า อรุณามีน้องชายด้วยแถมยังอยู่ในประเทศที่มีฉายาตั้งว่า "ประเทศทหารรับจ้าง" ซึ่งสายป่านรู้เรื่องประเทศฟรอนร์เทียร์เป็นแบบไหน และนึกภาพไม่ออกว่าแท็กญาติลูกพี่ลูกน้องของเธอคนนี้ จะเป็นอย่างที่ลือกันไหม
     "นี้คือห้องของหนูกับพี่สายป่านค่ะ พี่นอนกับหนูใช่ไหม" นุดาถาม         
     "ก็อาจจะนะ พาพี่เข้าไปดูสิิ" แท็กพูด แล้วนุดาก็เปิดประตูพาเข้าไปซึ่งภายในห้องนั้น มีตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่และปานกลางอยู่ด้านซ้ายมือ และมีเตียงนอนใหญ่ซึ่งนอนได้สามคนพอดี           
     "แท็ก ถามอะไรหน่อยสิ" สายป่านตั้งคำถามขึ้น 
     "เธอจะถามว่าที่ฟรอนร์เทียร์มันเป็นยังไงนะเหรอ มันขึ้นอยู่กับมุมมองของเธอมากกว่า" คำตอบของแท็กทำให้สายป่านตกใจที่อีกฝ่ายรู้ได้อย่างไรว่าเธอจะถามอะไร แต่สำหรับแท็กนั้นมันเป็นเรื่องปกติเพราะตอนที่เขายังอยู่กับปู่ พวกพลเรือนชอบตั้งคำถามแบบนี้ประจำและคำถามที่ถามบ่อยๆ คือ เรื่องเกี่ยวกับการเกณฑ์ยุวชนทหาร
     "ไม่รู้สิพ่อไม่เคยพาไปเลย แต่เพื่อนที่โรงเรียนฉันเคยไปแล้วเล่ามา ที่นั้นจะจับเด็กพรากไปจากครอบครัวเพื่อไปฝึกเป็นทหาร เพื่อไปรบแลกกับเงินมากมายเข้าประเทศ" สายป่านเล่าให้ฟังซึ่งแท็กก็เข้าใจดีว่า ส่วนใหญ่พลเรือนจะมีความคิดในเชิงนี้มาก และเขาจะไม่ถือสาเพราะสภาพแวดล้อมมันต่างกัน อย่างเช่นแท็กกับสายป่านชีวิตก็แตกต่างกันแล้ว ซึ่งเธอจะไม่เข้าใจวิถีชีวิตของชาติทหารอย่างแท็กก็คงไม่ได้ เช่นเดียวกับแท็กที่ไม่เข้าใจชีวิตเด็กธรรมดาแบบสายป่าน
     สักพักนุดาก็เอาหนังสือมากมายมาไว้บนเตียง ซึ่งแท็กดูออกว่าเธอคงอยากอวดของเล่นหรือของสะสม ดูจากลักษณะแล้วกุลชาติน่าจะรักลูกสาวมาก ถึงได้ซื้อของมากมายขนาดนี้มาให้ตรงข้ามกับจ่าสิบเอกสายลม ที่เมื่อตอนแท็กยังเด็กแทบไม่ได้ของเล่นอะไรเลย นอกจากนวมชกมวยเท่านั้น ส่วนของเล่นที่มีไม่กี่ชิ้นคือของเล่นที่ ร้อยตรีหญิงชลธิชา เลิศชีวกาน แม่ของเขาซื้อไว้ให้ เหตุผลของจ่าสิบเอกสายลมคือ ต้องการให้แท็กรู้จักใช้ของอย่างประหยัด
     "นุดา เอาตุ๊กตามาเล่นบนเตียงเก็บกลับด้วย ไม่งั้นพรุ่งนี้พ่อไม่พาไปเที่ยวนะ" สายป่านพูดกับน้องสาวของเธอ
     แท็กเห็นตัวเปียโนขนาดเล็กซึ่งเขาก็ลองกดเล่นๆดู เสียงตามคีย์ที่เขากดก็ดังออกมาซึ่งมันเป็นของเล่น ยังไงก็ไม่เพราะเท่ากับของจริงอยู่แล้วแต่ที่เขางงคือ อัมบั้มภาพอยู่ไม่ไกลมากนักแท็กจึงหยิบขึ้นมาเปิดดู ซึ่งเขาพบว่ามันเป็นภาพถ่ายของครอบครัวกุลชาติ ตั้งแต่ภาพอรุณาย่าของแท็กแต่งาน แล้วกุลชาติในวัยเด็กและมีถ่ายคู่กับพ่อของแท็กด้วย แต่มีแค่รูปเดียวเท่านั้นซึ่งแท็กก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรจนมาสะดุดรูปใบหนึ่ง เป็นรูปของสายป่านถ่ายรูปกับเด็กสาวอีกคนที่ถักเปียเหมือนกัน ผิวขาวสะอาดหน้าตาผ่องใสมากที่สำคัญดวงตาเป็นประกาย จนแท็กจ้องมองแบบไม่ว่างตาจนสายป่านสังเกตได้
     "แท็ก เป็นอะไรไปทำไมตัวนิ่งขนาดนั้น" สายป่านพูดพร้อมสะกิดตัวของแท็กทำให้เขาได้สติทันที
     "ขอโทษทีคือไม่ได้เป็นอะไร ผู้หญิงคนนี้ใครเหรอ" แท็กถามตรงๆและชี้มาที่เป้าหมายที่เขาอยากรู้
     "เพื่อนรักของฉันเอง ชื่อว่า ผึ้ง เราสนิทกันมากเลยเหมือนแม่ของเธอกับพ่อฉัน" สายป่านพูด
     "แล้วเพื่อนเธอคนนี้บ้านเขาอยู่ที่ไหนเหรอ" แท็กถามขึ้น ทั้งที่ในใจของเขานั้นก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ถึงสนใจเด็กสาวผู้เป็นเพื่อนสนิทของสายป่านด้วย แต่ที่แท็กสังเกตคือเมื่อสายป่านได้ยินคำถามนี้ เธอแสดงสีหน้าความเศร้าสร้อยออกมาอย่างชัดเจน สร้างความสงสัยและการตั้งคำถามมากมายแก่แท็กอย่างมาก
                 
                                                              +++++++++++++++++++++++++           

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา