นักรบพันธุ์โหด ตอน ณัชฐานันท์

ตึกร้าง เวลา 10.16 น.
แท็กอยู่ในตึกร้างใจกลางเมืองของไวด์โร๊ด มันเป็นตึกพาณิชย์เก่าร้างมีทั้งหมด 9 ชั้น แม้ว่ามันจะมีรั้วกั้นเอาไว้แต่แท็กก็สามารถเข้ามาได้ โดยที่ไม่มีใครเห็นได้เมืื่อ 3 ชั่วโมงก่อนหน้านี้ แท็กได้รับข้อความจากอภิชัยให้มาพบด่วน ซึ่งเขาได้ทำการขอไปเที่ยวในตัวเมืองกับกุลชาติ และเขาโกหกนายอำให้มาส่งห้างสรรพสินค้า จนเมื่อมาถึงที่แล้วแท็กกลับแอบออกมาจากห้าง เพื่อมาที่ตึกร้างตามที่อภิชัยบอกซึ่งเขาก็ยังไม้เห็นใครมา จนกระทั่งเขาเห็นเงาสองบุคคลกำลังเดินตรงมาทางเขาพอดี
    "มาเร็วเหมือนกันนี่" อภิชัยพูด แต่คนที่มากับเขาไม่ใช่หยางเสี่ยวฟงและยังมาแบบกายจิตด้วย เขาตัดผมซอยสั้นใส่เสื้อคอปกสีขาวผูกเนคไทสีดำ และสวมกางเกงยีนดำที่แขนของชายหนุ่มคนนั้น มีรอยสักอักขระเต็มแขนทั้งสองของเขาด้วย แม้ว่าแท็กจะไม่ใช่จอมเวทย์แต่กลิ่นอายเวทย์ของ การิน มันก็รุนแรงกว่าอภิชัยพอสมควรหรืออาจสูสีกัน
    "พี่มีเรื่องรึเปล่าถึงได้เรียกกระทันหันแบบนี้" แท็กถามด้วยความกังวลพอสมควร
    "เอาจริงๆนะมันก็ไม่อยากรบกวนแกหรอก แต่สังหรณ์พี่คิดว่าถ้ามีแกช่วยอีกแรงมันจะดีมาก...ไอ้เทพ แกบอกเรื่องฌอมแล้วใช่ไหม"
    "บอกแล้วพี่" อภิชัยตอบ แต่แท็กนั้นขมวดคิ้วอย่างมาก
    "มีเรื่องอะไรกันรึเปล่าพี่" แท็กถามอีกครั้ง
    อภิชัยใช้ไมโครซิฟที่ฝังใต้ผิวหนังแขนข้างซ้าย เปิดเป็นโฮโลแกรม 4 มิติเผยให้แผ่นที่ภูมิศาสตร์ชนบทเล็กๆ ตั้งอยู่ไม่ไกลจากเมืองที่มีชื่อว่า เกอร์ลิทซ์ แต่ที่อภิชัยจะโฟกัสไม่ใช่เมืองหรือชุมชน หากแต่เป็นพื้นที่สีเขียวทึบจนเกือบดำ มีอักษรเขียนบริเวณนี้ว่า "เขตป่าช้า" แล้วพออภิชัยก็กดเข้าไปในพื้นที่สีเขียวนั้น เผยให้เห็นความหนาทึบของป่าช้าชัดเจน และยังมีจุดสีแดงปะปนอยู่ในป่านั้นมากกมาย แท็กคิดว่าน่าจะเป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่ในป่า
    "นี่คือป่าช้าที่มีแรงอาถรรพ์สูงมากสำหรับพื้นที่นั้น แต่ต่อมาจอมเวทย์ที่มีชื่อว่า "จอมปราชญ์กล้วยไม้" ร่ายเวทย์ปิดผนึกกักขังเหล่าวิญญาณที่ตายโหง หรือวิญญาณที่กำลังจะกลายเป็นอันเดธไม่สามารถออกมาได้ เหมือนกับเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นมาก่อน" อภิชัยกล่าวสรุป
    "แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมละ" แท็กถามขึ้น
    "เมื่อไม่มีกี่วัันก่อนลูกศิษย์คนหนึ่งที่พี่รู้จักเขา เป็นลูกศิษย์ของจอมปราชญ์กล้วยไม้ติดต่อมาหาพี่ โดยบอกว่ามีคนมายุ่งกับเขตอาคมของท่าน พี่เลยขอให้เสี่ยวฟงไปตรวจสอบให้หน่อย" การินอธิบาย
    "แล้วผลคือ...."
    อภิชัยกดเข้าไปพื้นที่เขตหนาทึบของป่าช้าอีกรอบ คราวนี้มันซูมเข้าไปเห็นชัดกว่าเดิมว่าภายในป่าช้านั้น มีร่องรอยของการเผาไหม้จนทำเอาป่านั้นเสียหายหนักมาก และดูเหมือนไฟจะมอดดับเองโดยไม่มีคนดับด้วย ที่สำคัญความเสียหายของไฟไหม้ป่านั้นน่าจะเกิดขึ้นมาหลายชั่วโมง ซึ่งมันน่าแปลกคือถ้าเกิดไฟป่าเมื่อคืนจริงแล้วไม่มีใครดับ มันมีโอกาสจะรุกล้ำเข้าไปในเขตชุมชนได้แต่นี่กลับดับแถมมันไหม้แค่บริเวณทางตรง สิ้นสุดที่ทางเข้า-ออกของป่าเท่านั้น
    "ทำไมรอยไหม้เป็นแบบนั้นละ" แท็กเดินเข้ามาดูใกล้ๆ
    "เพื่อนพี่เขาบอกว่าโชคดีที่เขตอาคมยังทำงานอยู่ แต่...."
    "เพราะพี่พบว่ามีวิญญาณที่ตอนนี้กลายเป็นอันเดธ มันหลุดออกมาได้แถมตั้ง 7 ตนด้วย" หยางเสี่ยวฟงในกายจิตปรากฏตัวออกมา ด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างเซ็งพอสมควร การมาแบบนี้บางทีก็ทำเอาแท็กใจหายใจคว่ำเหมือนกัน
    "มันออกมาได้ยังไงในเมื่อเขตอาคมยังอยู่" การินพูดด้วยความสงสัย
    "ผมคิดว่าคงมีคนช่วยและอาจมีพลังพอสมควร ถึงทำลายเขตอาคมให้อันเดธ 7 ตนออกมาได้ ผมคิดว่าเป็นฌอน อดัมส์" ทั้งสี่คนเงียบทันทีสำหรับอภิชัยและการินรู้ดี ถึงพลังของไฟแห่งต้นกำเนิดความมืดมันมีมาหลายหมื่นปี พลังอำนาจย่อมเหนือกว่าเขตอาคมของจอมปราชญ์กล้วยไม้อยู่แล้ว
    "แล้วทำไมฌอน อดัมส์ถึงเลือกเอาไปตั้ง 7 ตน ในป่านั้นมีวิญญาณที่อาจเป็นกองทัพให้มันได้เลยนะ" การินพูดขึ้น
    "เดียวนะพี่เสี่ยวฟง เมื่อกี้พี่บอกว่ามีอันเดธหลุดมา 7 ตนเหรอ" แท็กถามขึ้น
    "ใช่ ทำไม"
    ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆแท็กก็ใจคอไม่ดีขึ้นมา การเกิดเป็นอันเดธนั้นมันมีหลายปัจจัยซึ่งหนึ่งในนั้นคือ วิญญาณที่ไม่ยอมปล่อยวางความพยาบาทจิตอาฆาต ยิ่งแรงก็ยิ่งกลายร่างเป็นอันเดธเร็วมากเท่านั้น แถมจะทรงพลังมากด้วยตามพลังพยาบาท ตอนยังเป็นวิญญาณแต่ที่แท็กเอะใจคือ จำนวนอันเดธที่หลุดออกมานั้นมันดัน ตรงกับจำนวนบุคคลที่มธุสรฆ่าเพื่อล้างแค้นให้กับชีวิตไม่ปกติของมธุกร แท็กยอมรับว่าเขากลัวว่าเป้าหมาย ของฌอน อดัมส์คือการเปลี่ยน 7 คนนั้นเป็นอันเดธเพื่อล้างแค้นสองแม่ลูก
    "แท็ก แกกลัวเรื่องที่จะมีคนมาทำร้ายคู่แกใช่ไหม" หยางเสี่ยวฟงถาม แท็กพยักหน้าตอบเขารู้ดีว่าเรื่องที่ ตัวเองผูกจิตกับมธุกรนั้นไม่มีทางที่คนอื่นจะไม่รู้
    "จอมปราชญ์กล้วยไม้ทำการร่ายเวทย์ไว้ว่า วิญญาณที่ไม่ว่าจะตายแบบไหนหากมีจิตพยาบาท แรงอาฆาตต้องถูกผนึกที่ป่าช้าแห่งนั้นไม่ว่าจะตายที่ไหนก็ตาม เพื่อไม่ให้กลายเป็นอันเดธ แต่เพื่อนฉันเป็นผู้นำชุมชนก็จะพยายามมีพิธีกรรมส่งบุญกุศล แผ่เมตตาเพื่อให้พวกเขาเหล่านั้นปล่อยวางแล้วไปสู่สุคติได้" การินอธิบาย
    "แล้ว 7 คนที่โดนแม่ยายแกฆ่าไปมีใครบ้าง" หยางเสี่ยวฟงถามแท็กขึ้น
    "6 คนผมไม่รู้จัก รู้แค่ว่ามีสามีเก่าของเธอด้วย" แท็กตอบ แต่มีเคืองหยางเสี่ยวฟงนิดที่อีกฝ่ายพูดเมื่อกี้
    "ถ้าหากเป็นแบบนั้นมันเป็นหน้าที่ของแกแล้วละ เพราะแกเท่านั้นที่สามารถปกป้องเธอได้ ไอ้เทพจะเป็นกองหนุนแกนะ" การินสรุปเนื้อหาทั้งหมด
     "แล้วอีกคนหนึ่งละ เท่าที่ผมเคยอ่านข่าวมามธุสรกับมธุกรถูกรุมข่มขืน โดยคนใจหมา 7 คนซึ่ง 6 คนตายห่าหมดมีแค่คนเดียวที่รอด แต่ก็เหมือนตายทั้งเป็นเพราะถูกมธุสรตัดเอ็นขากับแขน กลายเป็นขอทานไปแล้ว" อภิชัยพูด
     สำหรับแท็กตอนนี้เขามีแต่ความว้าวุ่นอย่างเดียว เพราะตอนนี้อะไรมันก็เกิดขึ้นได้ด้วยยิ่งมธุกรไม่สามารถช่วยเหลือ ตัวเธอได้นอกจากว่าเขาเท่านั้นที่จะช่วยได้ แต่ไม่แน่ใจว่าพวกกุลชาติจะเข้าใจไหมเพราะเขาก็ไม่อยากบอกใคร ว่าตนเองมาจากที่ไหนเพราะกุลชาติกับอรุณายังไม่บอกใครเลยว่าเขามาจากฟรอนร์เทียร์
     "ถ้าเป็นแบบนั้นพี่ขอรูปหมอนั้นละกัน จะสืบให้ว่ามุดหัวที่ไหน" หยางเสี่ยวฟงกล่าว อภิชัยกดส่งอะไรบางอย่างผ่านไมโครชิฟแทน ส่วนการินคิดว่าคงได้เวลาที่ต้องไปแล้ว เพราะตัวชายหนุ่มก็มีภารกิจต้องทำเช่นกัน
     "ต้องไปแล้วขอให้พวกนายโชคดี" ร่างของการินหายไปทันที ส่วนหยางเสี่ยวฟงเองก็คิดว่าตัวเองควรไปเช่นกัน เพราะเขาก็มีงานต้องทำไม่ต่างกัน หยางเสี่ยวฟงทำท่าแบบวันทยาหัตถ์แล้วหายตัวไป เหลือเพียงอภิชัยกับแท็กและความกังวลใจของตัวแท็กเอง
                                               
                                                            ++++++++++++++++++++++++++++++