นักรบพันธุ์โหด ตอน หวงจือชิน Secson 1
8.0
เขียนโดย กนกพัชร
วันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2562 เวลา 09.12 น.
53 ตอน
0 วิจารณ์
43.23K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2562 00.28 น. โดย เจ้าของนิยาย
53) ตอนส่งท้าย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความห้องนั่งเล่น เวลา 14.22 น.
อาชินนั่งเล่นอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นที่ท่านทูตอากิระ ทำไว้ให้พวกเขานั่งเล่นตามอัธยาศัยและจะได้ไม่ปะปนกับ ห้องรับแขกโดยเฉพาะอีกด้วย ในขณะที่คนอื่นๆกำลังกินของหวานกันนั้น กลับมีอาชินเพียงคนเดียวที่ยังนั่งเคร่งเครียด กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ หลังจากที่อาหมิงตัดสินใจโทรแจ้งทางตำรวจ เพื่อมารับศพของชายสองคนที่ตายซึ่งความจริงแล้ว ชายสองคนนี้เป็นเพียงแค่ช่างภาพอิสระเท่านั้น ส่วนด้านตึกที่อาชินตัดสินใจยิงใส่นั้น ทางตำรวจพบร่องรอยของควันปืนบริเวนชั้น 5 ที่สำคัญพบคราบเลือดด้วยน่าจะเกิดจากการที่เขายิงไปรอบนั้น
ด้วยคำเตือนของเทอดรุ่นพี่ของเขาทำให้เด็กชาย มอบซากกล้องถ่ายรูปให้กับตำรวจแทนแต่แน่นอนว่า สิ่งที่อยู่ในกล้องนั้นเขาได้มันมาแล้วซึ่งนั้นคือ ภาพถ่ายในกล้องนี้ทั้งหมดซึ่งในภาพนั้น จะเป็นกิจวัตรประจำวันที่พวกเขาใช้ และภูมิศาสตร์ของบ้านท่านทูตอากิระ และมีคลิปวิดีโอบางตัวของช่างภาพคนนี้ พ ยายามที่จะข้ามรั้วเข้ามาแต่ก็ต้องโกยตีนผีเพราะ ดันเจอฝูงสุนัขที่พวกเขาเลี้ยงไว้ไล่เห่ากัน
ที่สำคัญจากแหล่งไฟล์รูปทั้งหมดมีการอัพโหลด ส่งทางไกลแบบออนไลน์ด้วยซึ่งจุดหมายที่รับไฟล์ ไกลเกินกว่าที่โปรแกรมไมคอนจะเข้าถึงได้ นอกจากต้องเข้าถึงเซิร์ฟเวอร์นั้นให้ได้ชะก่อน อาชินจึงได้แต่นั่งเครียดและเจ็บใจที่ทำอะไรไม่ได้ ระหว่างที่อาชินครุ่นคิดว่าจะเอายังไงต่อนั้น ก็มีเด็กชายร่างรูปกำยำเหมือนเด็กอายุ 16 ผิวขาวผมสีดำ ดวงตาสีดำสนิทมานั่งฝั่งตรงข้ามกับอาชิน โดยอีกฝ่ายใส่เสื้อคอกลมมีดำและกางเกงกีฬาสีน้ำเงิน
"นายต้องการอะไร" อาชินถามตรงๆ
"เพราะการเชื่อมโทรจิตของพวกเรา ฉันคงไม่ต้องบอกชื่อใช่ไหม" อีกฝ่ายตั้งคำถามขึ้น
"ฉันรู้ว่า นายชื่อ มาคัส คอนสแตนติน นายเป็นอีกคนที่ได้รับเลือกจากลูกแก้วสีน้ำเงิน" อาชินตัดบท มาคัสมองหน้าอาชินเหมือนไม่ได้โกรธเคืองที่อาชินพูดแบบนี้ และต้องการจะพูดคุยด้วยเท่านั้น อาชินจึงตัดสินใจปรับโทนเสียงใหม่ดีกว่า
"นายมีอะไรจะคุยกับฉันเหรอ"
"เรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างที่ฉันกับนาย ไม่สิพวกเราอยู่ที่นี้ซึ่งไม่ต้องให้เล่านายคงรู้แล้ว มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญมีคนพยายามจะกำจัดพวกเรากับแม่อากิทิ้ง" มาคัสพูด ทำให้อาชินตั้งใจฟังมากขึ้น
"นายไปรู้อะไรมา" อาชินถามด้วยความสงสัย
"ก็รู้ไม่มากแต่อาจเป็นประโยชน์ต่อพวกเราที่จะรับมือครั้งต่อไป และอาจมีการใหญ่กว่านั้นที่ฉันกับพี่ชายตั้งไว้" คำว่า "การใหญ่" มันสะดุดหูของอาชินอย่างมาก แสดงว่าต้องมีอะไรแน่ๆ
"นายกับพี่นายวางแผนจะทำอะไร" อาชินถาม มาคัสเห็นว่าอาชินมีท่าทีเริ่มสนใจเขาจึงเริ่มเข้าประเด็นทันที
"ฉันกับพี่ชายจะก่อตั้งทีมที่จะเป็นศูนย์ร่วมเฉพาะนักรบฟินิกซ์ เพื่อปกป้องกันและกันและที่ใหญ่กว่าคือกอบกู้ประเทศชาติ ไม่ให้เน่าเฟะไปมากกว่านี้แล้ว...ที่ฉันชวนนายมาเพราะโปรแกรมไมคอนของนาย จะเป็นกองหนุนพวกเราในอนาคตได้พูดง่ายๆ พวกฉันต้องพึ่งนาย จะมาเข้าร่วมกันไหม" มาคัสถามแบบจริงจัง
"ได้ ฉันเอาด้วย" อาชินตอบพร้อมจับมือกับมาคัส
"ทีมดาร์คเนสส์วอริเออร์ ขอต้อนรับ"
+++++++++++++++++++++
อาชินนั่งเล่นอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นที่ท่านทูตอากิระ ทำไว้ให้พวกเขานั่งเล่นตามอัธยาศัยและจะได้ไม่ปะปนกับ ห้องรับแขกโดยเฉพาะอีกด้วย ในขณะที่คนอื่นๆกำลังกินของหวานกันนั้น กลับมีอาชินเพียงคนเดียวที่ยังนั่งเคร่งเครียด กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ หลังจากที่อาหมิงตัดสินใจโทรแจ้งทางตำรวจ เพื่อมารับศพของชายสองคนที่ตายซึ่งความจริงแล้ว ชายสองคนนี้เป็นเพียงแค่ช่างภาพอิสระเท่านั้น ส่วนด้านตึกที่อาชินตัดสินใจยิงใส่นั้น ทางตำรวจพบร่องรอยของควันปืนบริเวนชั้น 5 ที่สำคัญพบคราบเลือดด้วยน่าจะเกิดจากการที่เขายิงไปรอบนั้น
ด้วยคำเตือนของเทอดรุ่นพี่ของเขาทำให้เด็กชาย มอบซากกล้องถ่ายรูปให้กับตำรวจแทนแต่แน่นอนว่า สิ่งที่อยู่ในกล้องนั้นเขาได้มันมาแล้วซึ่งนั้นคือ ภาพถ่ายในกล้องนี้ทั้งหมดซึ่งในภาพนั้น จะเป็นกิจวัตรประจำวันที่พวกเขาใช้ และภูมิศาสตร์ของบ้านท่านทูตอากิระ และมีคลิปวิดีโอบางตัวของช่างภาพคนนี้ พ ยายามที่จะข้ามรั้วเข้ามาแต่ก็ต้องโกยตีนผีเพราะ ดันเจอฝูงสุนัขที่พวกเขาเลี้ยงไว้ไล่เห่ากัน
ที่สำคัญจากแหล่งไฟล์รูปทั้งหมดมีการอัพโหลด ส่งทางไกลแบบออนไลน์ด้วยซึ่งจุดหมายที่รับไฟล์ ไกลเกินกว่าที่โปรแกรมไมคอนจะเข้าถึงได้ นอกจากต้องเข้าถึงเซิร์ฟเวอร์นั้นให้ได้ชะก่อน อาชินจึงได้แต่นั่งเครียดและเจ็บใจที่ทำอะไรไม่ได้ ระหว่างที่อาชินครุ่นคิดว่าจะเอายังไงต่อนั้น ก็มีเด็กชายร่างรูปกำยำเหมือนเด็กอายุ 16 ผิวขาวผมสีดำ ดวงตาสีดำสนิทมานั่งฝั่งตรงข้ามกับอาชิน โดยอีกฝ่ายใส่เสื้อคอกลมมีดำและกางเกงกีฬาสีน้ำเงิน
"นายต้องการอะไร" อาชินถามตรงๆ
"เพราะการเชื่อมโทรจิตของพวกเรา ฉันคงไม่ต้องบอกชื่อใช่ไหม" อีกฝ่ายตั้งคำถามขึ้น
"ฉันรู้ว่า นายชื่อ มาคัส คอนสแตนติน นายเป็นอีกคนที่ได้รับเลือกจากลูกแก้วสีน้ำเงิน" อาชินตัดบท มาคัสมองหน้าอาชินเหมือนไม่ได้โกรธเคืองที่อาชินพูดแบบนี้ และต้องการจะพูดคุยด้วยเท่านั้น อาชินจึงตัดสินใจปรับโทนเสียงใหม่ดีกว่า
"นายมีอะไรจะคุยกับฉันเหรอ"
"เรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างที่ฉันกับนาย ไม่สิพวกเราอยู่ที่นี้ซึ่งไม่ต้องให้เล่านายคงรู้แล้ว มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญมีคนพยายามจะกำจัดพวกเรากับแม่อากิทิ้ง" มาคัสพูด ทำให้อาชินตั้งใจฟังมากขึ้น
"นายไปรู้อะไรมา" อาชินถามด้วยความสงสัย
"ก็รู้ไม่มากแต่อาจเป็นประโยชน์ต่อพวกเราที่จะรับมือครั้งต่อไป และอาจมีการใหญ่กว่านั้นที่ฉันกับพี่ชายตั้งไว้" คำว่า "การใหญ่" มันสะดุดหูของอาชินอย่างมาก แสดงว่าต้องมีอะไรแน่ๆ
"นายกับพี่นายวางแผนจะทำอะไร" อาชินถาม มาคัสเห็นว่าอาชินมีท่าทีเริ่มสนใจเขาจึงเริ่มเข้าประเด็นทันที
"ฉันกับพี่ชายจะก่อตั้งทีมที่จะเป็นศูนย์ร่วมเฉพาะนักรบฟินิกซ์ เพื่อปกป้องกันและกันและที่ใหญ่กว่าคือกอบกู้ประเทศชาติ ไม่ให้เน่าเฟะไปมากกว่านี้แล้ว...ที่ฉันชวนนายมาเพราะโปรแกรมไมคอนของนาย จะเป็นกองหนุนพวกเราในอนาคตได้พูดง่ายๆ พวกฉันต้องพึ่งนาย จะมาเข้าร่วมกันไหม" มาคัสถามแบบจริงจัง
"ได้ ฉันเอาด้วย" อาชินตอบพร้อมจับมือกับมาคัส
"ทีมดาร์คเนสส์วอริเออร์ ขอต้อนรับ"
+++++++++++++++++++++
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ